Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: soja

Sort By:

Limit search:

Sustainable development for soya production based on the field research carried out at the Variety Assessment Experimental Station of Głubczyce in the years 2015-2017

100%

BEDNARCZYK M., PISAREK I.

Economic and Environmental Studies

2018

vol. 18

issue 4

1219-1233

The aim of this research was to determine the impact of various nitrogen fertilization systems in soya cultivation on quality and quantity of crop, as well as to examine the economic aspects of sustainable farming. The study was based on research carried out in the Variety Assessment Research Station of Głubczyce (years: 2015-2017). The soybean, protein and fat of four soya varieties (Glycine max (L.)Merrill) non-GMO (Augusta, Mavka, Aligator, Lissabon) were compared, using varying doses of N/ha (0, 30 and 60 kg). The cost effectiveness of the various fertilization doses was also determined. The soybean yields of the different soya varieties differed significantly, which indicates the existence of interdependence between weather conditions during growth and both quantity and quality. Fertilizing with 30 kg N/ha was the optimal rate both in terms of quality and quantity of the yield, as well as economically. The varieties of ‘Aligator’ and ‘Lissabon’ proved the best suited to the climate and environment of Głubczyce region, regarding significant LSD coefficients.

Celem przeprowadzonych badań była ocena wpływu zmiennego systemu nawożenia azotem w uprawie soi, na cechy jakościowe i ilościowe struktury plonów oraz aspekt ekonomiczny jako istotne elementy zrównoważonego gospodarowania w rolnictwie. W pracy wykorzystano wyniki doświadczeń ścisłych prowadzonych w Stacji Doświadczalnej Oceny Odmian w Głubczycach w latach 2015-2017. W badaniach porównano plony nasion, białka i tłuszczu w czterech odmianach soi (Glycine max (L.)Merrill) non-GMO (Augusta, Mavka, Aligator, Lissabon) w zależności od zróżnicowania azotem w dawkach 0, 30 i 60 kg N/ha, oraz oszacowano opłacalność produkcji w/w wariantach nawozowych. Plony nasion porównywanych odmian soi różniły się istotnie wskazując jednocześnie na bardzo wysoką zależność składu ilościowego i jakościowego od przebiegu warunków pogodowych w okresie wegetacji. Nawożenie azotem w dawce 30kg N/ha okazało się optymalną dawką tego składnika w uprawie soi zarówno w aspekcie jakościowo-ilościowym struktury plonu jak i w aspekcie ekonomicznym. Najlepiej przystosowaną odmianą soi do warunków klimatyczno-siedliskowych rejonu Głubczyc okazały się odmiany Aligator i Lissabon, na co wskazują istotne współczynniki NIR.

Możliwość zastąpienia śruty sojowej rzepakową w żywieniu trzody chlewnej

80%

Szosland-Fałtyn A., Bartodziejska B., Dolatowski Z.

Zagadnienia Doradztwa Rolniczego

2022

vol. 108

issue 2

22-31

Pig breeding in the European Union is mainly based on the use of soybean meal as a protein source in feeding. Soybean meal, as well as soybean, which is a raw material for its production, comes mainly from imports. Native soybeans are used to a small extent. Despite the fact that soybean meal is most often used as a feed additive, domestic products, alternative to soybeans, suitable for pig farming are still being sought. This is to make feed producers independent of the imported product and reduce the costs of pig fattening. One option is to use rapeseed meal. Due to the treatment of rapeseed meal, the content of crude fiber and glucosinolates is reduced and the amount of available protein, especially essential amino acids, is increased. The article describes both raw materials, presents the fermentation process of rapeseed meal with microorganisms as one of the alternatives to replace soy, and presents the current results of research on the possibility of using rapeseed meal in feeding pigs and its impact on meat quality.

Chów trzody chlewnej w Unii Europejskiej opiera się głównie na zastosowaniu śruty sojowej, jako dodatku białkowego w paszach. Śruta sojowa, jak i soja, która jest surowcem do jej otrzymywania, pochodzi głównie z importu. Rodzime ziarna soi są wykorzystywane w niewielkim stopniu. Pomimo tego, iż śruta sojowa jest najczęściej zagospodarowywana jako dodatek do pasz, wciąż poszukuje się krajowych produktów, alternatywnych do soi, nadających się do hodowli trzody chlewnej. Ma to na celu uniezależnienie producentów pasz od importowanego produktu oraz obniżenie kosztów tuczu trzody chlewnej. Jedną z możliwości jest zastąpienie jej odpowiednio przygotowaną śrutą rzepakową. Dzięki procesowi uzdatnienia śruty rzepakowej dochodzi do obniżenia zawartości włókna surowego i glukozynolanów oraz zwiększenia ilości dostępnego białka, zwłaszcza aminokwasów egzogennych. W artykule scharakteryzowano oba surowce, przybliżono proces fermentacji śruty rzepakowej wraz z mikroorganizmami, jako jedną z alternatyw zastąpienia soi oraz przedstawiono aktualne wyniki badań dotyczące możliwości wykorzystania śruty rzepakowej w skarmianiu trzody chlewnej i jej wpływu na jakość mięsa.

Refine search results

1 Economic and Environmental Studies

1 Zagadnienia Doradztwa Rolniczego

1 BEDNARCZYK M.

1 Bartodziejska B.

1 Dolatowski Z.

1 PISAREK I.

1 Szosland-Fałtyn A.

1 2022

1 2018

Search results

Sustainable development for soya production based on the field research carried out at the Variety Assessment Experimental Station of Głubczyce in the years 2015-2017

Możliwość zastąpienia śruty sojowej rzepakową w żywieniu trzody chlewnej