Search results

1

Ciała w glorii. Z antropologicznego archiwum estetyzacji

100%

Nowak E.

Estetyka i Krytyka

|

2017

|

issue 2(45)

103-118

EN

Archaic texts and artifacts shows that human appearance, physiognomy, figure, charm, motoric, and body functioning was perceived as ‘significant’ in peculiar contexts. They are worth recalling. Among others, biometric identification and mantic were practiced in ancient Mediterranean cultures. In the Middle Ages, human body became meaningful when celebrating in isolation from its everyday functionalities. Its ‘glory’ only appeared in light of eschatology. Nowadays, splendid ‘ideal’ bodies detach themselves from both transcendent as well as immanent meanings (i.e., psyche, interiority). They seem to be empty, as Giorgio Agamben emphasizes.

2

Sporting Education and Somaesthetics

75%

Bonnet T. J.

Eidos. A Journal for Philosophy of Culture

|

2022

|

vol. 6

|

issue 3

116-120

3

Ukryty, jawny, zdystansowany: Richarda Shustermana The Adventures of the Man in Gold: Paths Between Art and Life. A Philosophical Tale

63%

Budziak A.

ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

|

2020

|

issue 41

203-215

EN

The proposed discussion of Richard Shusterman’s The Adventures of the Man in Gold focuses on the literary-generic features of the text and the new ways in which it deploys several established thematic motifs. The tale is read as constituting not only a conte philosophique, but also a photo essay reviving the tradition of the paragone – the ancient rivalry of the image and the word – as well as the fairy tale, the quest-romance, and the fantastic story exploring the theme of the doppelgänger. This last motif is viewed in the context of, among other things, Shusterman’s essay on Wilde and Eliot, where he considers the contrastive ways in which they fashioned their public images. Shusterman’s book, containing autobiographical elements, is also discussed in terms of the relationships emerging among the implied author, the narrator, and the protagonist, with the emphasis put on the irony in the text which, rather teasingly, both asserts and denies the identity of the three personalities. And yet, even if Shusterman expertly uses irony to allow these three personae to retain their distinctiveness, the Man in Gold – a literary ingénu – can be viewed as the opposite of the figure of the Rortian ironist.

PL

Proponowane tu omówienie książki Richarda Shustermana koncentruje się głównie na jej wymiarze literackim, stawiając pytania o gatunek tego tekstu i jego usytuowanie w kontekście tradycyjnych motywów tematycznych. Ową publikację można bowiem odczytywać jako przykład nie tylko opowiastki filozoficznej, lecz także fotoeseju ożywiającego tradycję paragone (rywalizacji obrazu ze słowem), bajki, romansu opartego na motywie poszukiwania i opowiadania fantastycznego, wykorzystującego motyw doppelgängera. Ten ostatni wątek został zinterpretowany (między innymi) w kontekście eseju literaturoznawczego Shustermana "Wilde and Eliot” i jego spostrzeżeń na temat sposobów kształtowania własnego wizerunku publicznego przez obu autorów. Ponadto w przedstawianym omówieniu rozważa się relacje pomiędzy autorem tekstu, jego narratorem i bohaterem, podkreślając znaczenie ironii jako strategii, która zapobiega wzajemnemu utożsamieniu tych trzech postaci – pomimo tego, że sam tekst zawiera jawne wątki autobiograficzne. W konkluzji niniejsza interpretacja proponuje, by spojrzeć na postać człowieka w złocie – literackiego ingénu – jako na filozoficzne przeciwieństwo Rortiańskiej ironistki.

4

Intymność. Objęcie w tangu argentyńskim

63%

Chałupnik A.

Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

|

2020

|

vol. 111

|

issue 4

42-56

EN

The Argentine tango, a genre that originated from migrant music and dance traditions in the port districts of Buenos Aires and Montevideo in the late 19th century, has enjoyed a revival in the last two decades. The tango is listened to, learned, and danced around the world, at local milongas, marathons, and festivals gathering even as many as hundreds of dancers. This article presents the history of the tango and discusses its present popularity through the prism of intimacy that forms between two dancers connected in the close embrace that satisfies their deep emotional needs. The author also highlights the social and cultural dimension of the tango’s popularity driven by the currently common deficit of a non-sexual touch. Intimacy in the abrazo, the tango embrace, may appear when certain technical conditions are met by the dancers (relaxed muscles, open chest, proper floor work, breathing exercises). Referring to Richard Shusterman’s somaesthetics as the primary theoretical perspective, the author conducts a phenomenological analysis of the abrazo, trying to construct the ‘somaesthetics of the embrace’.

5

Somaestetyka i gastronomia. Kilka myśli o sztuce jedzenia

63%

Shusterman R.

Prace Kulturoznawcze

|

2017

|

vol. 21

|

issue 2

31-41

PL

Rozpatrując estetykę gastronomii, można skupić się na co najmniej trzech odrębnych, choć powiązanych nawzajem elementach. Pierwszym są złożone procesy, doświadczenia i względy (cele i kryteria) przygotowywania pożywienia, do których zaliczyć można dbałość o sposób podawania jedzenia na talerzu i stole. Drugim elementem są obiekty spożywcze, jako takie, rozważane pod kątem swych własności — nie tylko w sensie właściwości odbieranych przez różne narządy zmysłów, lecz także w sensie szerszych społecznych i symbolicznych znaczeń pokarmów, a wśród nich ich wartości odżywczych. Trzecim elementem są rozmaite procesy składające się na konsumpcję pożywienia. Ten trzeci wymiar gastronomii dotyczący spożywania jedzenia można rozumieć jako sztukę jedzenia w bardziej specyficznym sensie (węższym od ogólnego pojęcia sztuki gastronomicznej). To na sztuce jedzenia właśnie skupia się mój artykuł. Co odróżnia zwykły akt jedzenia od sztuki jedzenia? Jakie cechy musi mieć podmiot praktykujący jedzenie jako wyrafinowaną sztukę i jakim wartościom służy sztuka jedzenia? Jakie elementy przynależą do sztuki jedzenia i w jakie sposoby sztuka ta angażuje somatyczny podmiot, wymagając somatycznych umiejętności i wrażliwości? Jak do lepszego zrozumienia sztuki jedzenia może przyczynić się somaestetyka? W moim artykule staram się odpowiedzieć na te pytania.

EN

In considering the aesthetics of gastronomy, one can focus on at least three distinct, though related, elements. First, the complex processes, experiences, and considerations (aims and criteria) in preparing food, which can include also the preparations for the presentation of food on the plate and table; second, the food objects themselves in terms or their qualities — not only the qualities they present to our various senses but also in terms of their larger social and symbolic meanings which can also include meanings related to nutritional qualities; and third, the various processes involved in the consumption of the food. This third dimension of gastronomy, which concerns the ingestion of food, can be construed as the art of eating in the narrower, more specific sense (rather than its general sense of gastronomical art), and it is the focus of my paper. What distinguishes the mere act of eating from an art of eating? What qualities are demanded of the subject who practices eating as a refined art and what values does the art of eating serve? What are the different elements of the art of eating, and what are the different ways in such art engages the somatic subject and requires somatic skill and sensitivity? How can somaesthetics contribute to a better understanding of the art of eating? My paper addresses these questions.

6

Koncepcja estetyczna Richarda Shustermana i jej konsekwencje dla edukacji estetycznej

51%

Świętek E.

Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja

|

2014

|

vol. 17

|

issue 4(68)

119-130

EN

The conception of aesthetic education and its consequences by Richard Shusterman were presented in this article. On the basis of this neopragmatist’s philosophy, it was considered as a need for changes within the sphere of this education and education in general. Education ought to be based on somaesthetics and changes should provide aesthetical experience and aesthetical perception. Thanks to this, a human may derive a pleasure from art, what in consequence may lead to the approval of its practical character. Those changes may also include popular art and draw attention to the problem of legitimacy of the art in the curriculum. Furthermore, it also should put under consideration the problem of carnality and bodymind dualism. Aesthetic education, having Shusterman’s conception, may affect human development and better understating of body. Moreover, it can affect self-creation and may lead to practicing the philosophy, sometimes even starting a lifestyle based on the aesthetical model of life.

PL

W artykule została przedstawiona koncepcja edukacji estetycznej R. Shustermana oraz jej konsekwencje dla edukacji estetycznej. Na podstawie filozofii tego neopragmatysty uznano potrzebę zmian zarówno w tej edukacji, jak w edukacji w ogóle. Edukacja ma być oparta na założeniach somaestetyki, a zmiany mają uwzględnić doświadczenie estetyczne i percepcję estetyczną, dzięki czemu człowiek może czerpać przyjemność ze sztuki, a w konsekwencji uznać praktyczny charakter sztuki. Zmiany mają także uwzględnić sztukę popularną i zwrócić uwagę na problem uprawomocnienia tej sztuki w programie nauczania, oraz problem cielesności i dualizmu ciała-umysłu (bodymind). Edukacja estetyczna uwzględniająca koncepcję estetyki R. Shustermana wpłynie na rozwój człowieka, zrozumienie ciała i lepsze kierowanie nim, samokreację oraz może zachęcić do praktykowania filozofii, a nawet prowadzić do sztuki życia opartej na estetycznym modelu życia.

Refine search results

1 ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

1 Eidos. A Journal for Philosophy of Culture

1 Estetyka i Krytyka

1 Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka

1 Prace Kulturoznawcze

1 Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja

1 Bonnet T. J.

1 Budziak A.

1 Chałupnik A.

1 Nowak E.

1 Shusterman R.

1 Świętek E.

1 2022

2 2020