Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 12

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  spółka handlowa
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Współczesne systemy zarządzania dokonaniami stanowią integralną część systemu informacyjnego i kontrolnego przedsiębiorstwa. Wraz z rozwojem systemów Business Intelligence nastąpiła istotna zmiana możliwości zarządzania dokonaniami, zwłaszcza w raportowaniu zarządczym wykorzystującym w coraz większym zakresie potencjał kokpitów menedżerskich. Podstawowym celem niniejszego artykułu jest przedstawienie procesu projektowania i wdrażania systemu zarządzania dokonaniami w jednej z największych spółek handlowych działających przede wszystkim na terenie Europy Środkowej i Wschodniej. W pierwszej części artykułu zostaną zaprezentowane uwarunkowania teoretyczne współczesnego systemu zarządzania dokonaniami oraz wykorzystanie w nich systemu Business Intelligence (BI). Następnie autorzy odniosą się do fazy projektowania i wdrażania tego systemu w prezentowanym podmiocie, przede wszystkim w jego dziale sprzedaży.
EN
The matter of a commercial company branch is still extremely complicated because of organisational reasons as well as due to the existing legislation. First of all, the lack of straightforward and complex law regulation of commercial company branch offices raises serious doubts of theoretical and practical nature. It is also the matter of partial regulations in various acts. Under the present legal system none of the norms accords a legal capacity to organizational units being part of Polish legal entities or other subjects of law. The regulation incorporated in u.s.d.g. states that a commercial company branch will not possess a distinct legal status from the entrepreneur in private law as well as the public sphere.
EN
Both the general clause of rules of social conduct and the one of good practices apply in corporate relations – both internal and external ones. However, in internal relations of commercial companies, these clauses are accounted for to the same extent the provisions of the civil code are applied due to the nature of the legal relation of a commercial company (Art 2 of the Code of Commercial Companies). The diversity of opinions concerning the essence of both clauses results from the presence of indeterminate phrases in them. What is indicated in both cases is the reference to, primarily, moral and social norms, honesty and decency.The specific concurrence of general rules of social conduct and good practices in the relations of commercial companies occurs when the same aspect is subject to appraisal in different companies, applying one or the other clause. This is the consequence of the civil code applying mainly the clause of rules of social conduct whereas the code of commercial companies – the one of good practices, and the definition of the mutual relation of both codes as the one of lex generalis – lex specialis (Art. 2 of the Code of Commercial Companies). Such a concurrence of both clauses is primarily present on two planes: the appraisal of the scope of the freedom of contract in forming contracts of commercial companies (Art. 3 of the Code of Commercial Companies) and actions against company resolutions.It seems that it needs to be adopted that as regards the code of commercial companies the clause of “good practices” is equivalent to the one of ‘rules of social conduct’ that is present in the Civil Code. Due to the wide scope of application of these clauses, it seems most justified to recognise that they establish a certain model of appropriate honest and decent conduct in human relations. They can be seen as a kind of a conglomerate of social norms of various origin, that is norms that can be justified on moral, social, organisational or even economic grounds.
PL
W stosunkach spółek handlowych – zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych – znajduje zastosowanie klauzula generalna zasad współżycia społecznego i klauzula dobrych obyczajów. W stosunkach wewnętrznych spółek handlowych klauzule te jednak podlegają uwzględnieniu w takim zakresie, w jakim przepisy kodeksu cywilnego stosuje się z uwagi na naturę stosunku prawnego spółki handlowej (art. 2 k.s.h.). Rozbieżności poglądów dotyczących istoty obu klauzul są konsekwencją występowania w nich zwrotów niedookreślonych. W obu przypadkach wskazuje się na odesłanie przede wszystkim do norm moralnych, obyczajowych, uczciwości, przyzwoitości.Specyficzny zbieg (konkurencja) klauzul generalnych zasad współżycia społecznego i dobrych obyczajów w stosunkach spółek handlowych występuje w przypadkach, gdy ten sam ich aspekt podlega ocenie w różnych spółkach przy wykorzystaniu jednej lub drugiej klauzuli. Stanowi to konsekwencję posługiwania się przez kodeks cywilny przede wszystkim klauzulą zasad współżycia społecznego, a przez kodeks spółek handlowych – klauzulą dobrych obyczajów oraz ujęcia wzajemnej relacji tych kodeksów jako lex generalis – lex specialis (art. 2 k.s.h.). Taka konkurencja obu klauzul jest widoczna przede wszystkim w dwóch płaszczyznach: oceny zakresu swobody umów przy kształtowaniu umowy spółki handlowej (art. 3 k.s.h.) oraz zaskarżania uchwał zgromadzeń w spółkach kapitałowych.Wydaje się, że na gruncie kodeksu spółek handlowych należy przyjąć, że klauzula „dobre obyczaje” jest odpowiednikiem klauzuli „zasady współżycia społecznego”, występującej w kodeksie cywilnym. Ze względu na szeroki zakres stosowania tych klauzul najbardziej uzasadnione wydaje się uznanie, że wyznaczają one pewien model właściwego, uczciwego postępowania w stosunkach międzyludzkich. Można je uznać za pewien konglomerat norm społecznych o zróżnicowanej proweniencji, zarówno mających uzasadnienie moralne, jak i obyczajowe, organizacyjne czy nawet ekonomiczne.
PL
W artykule została podjęta próba analizy zasad odpowiedzialności cywilnej członków zarządów spółek handlowych na gruncie k.s.h., a także możliwych rozwiązań konstrukcyjnych umowy ubezpieczenia takiej odpowiedzialności. Na wstępie opisano przyczyny wyodrębnienia szczególnego rodzaju ubezpieczenia, jakim jest ubezpieczenie D&O, a także jego ewolucję. Ponadto, artykuł relacjonuje recepcję tego specyficznego produktu ubezpieczeniowego na polskim rynku ubezpieczeń. Dalsza część rozważań jest poświęcona wskazaniu poszczególnych źródeł odpowiedzialności członków zarządów spółek handlowych, ze szczególnym uwzględnieniem przepisów k.s.h. Istotnym problemem, jaki pojawia się w tej części analizy, jest kwestia charakteru odpowiedzialności z art. 299 k.s.h. W doktrynie zarysowały się przeciwstawne stanowiska co do tego, czy ma ona charakter odszkodowawczy. Przyjęcie jednego z rozwiązań pociąga za sobą daleko idące konsekwencje na gruncie prawa ubezpieczeniowego, bowiem decyduje o możliwości skorzystania z actio directa. Umowa ubezpieczenia D&O może zostać skonstruowana w dwóch podstawowych wariantach – w pierwszym ubezpieczony zawiera umowę we własnym imieniu i na własny rachunek, natomiast w drugim – umowie na rzecz osoby trzeciej. Ów drugi wariant dominuje w obrocie gospodarczym, wobec czego został on omówiony szerzej. Szczególne znaczenie dla omawianego ubezpieczenia ma możliwość zawarcia umowy ubezpieczenia na rzecz nieoznaczonej osoby trzeciej. Dalsza część artykułu została poświęcona zakresowi przedmiotowemu ubezpieczenia – omówione zostały poszczególne klauzule ubezpieczeniowe, oznaczone kolejnymi literami alfabetu. Stanowią one typowe, najczęściej występujące w praktyce warianty umowy ubezpieczenia D&O. Jedynie niektóre z tych klauzul prowadzą do objęcia ubezpieczonego umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Ostatnim z omówionych zagadnień są zdarzenia wyłączające odpowiedzialność ubezpieczyciela w ubezpieczeniu D&O.
EN
The main purpose of this article is to analyze the principles of civil liability of members of boards of commercial companies on the basis of the Polish Code of Commercial Companies. The authors also try to present possible models of an insurance contract structure concerning such liability. In the introduction, the authors describe the causes of separation a specific type of insurance, which is a D&O insurance, as well as its evolution. In addition, the article reports reception of this specific insurance product on the Polish insurance market. The remaining part of the discussion is oriented to identifying various sources of liability of members of boards of commercial companies, with particular consideration of the provisions of the Code of Commercial Companies. A major problem that arises in this part of the analysis is the question of the nature of the liability set forth in art. 299 of the Code of Commercial Companies. The jurisprudence emerged opposing views as to whether it is compensatory in nature. The adoption of one of the solutions entails far-reaching consequences for the insurance law, as it is the main factor that allows to file an actio directa complaint against an insurer. D&O insurance contract can be constructed in two basic versions - the first is that the insured enters into a contract in their own name; the second is that the contract is concluded for the benefit of a third party. This second variant dominates in business, so that it has been discussed widely. The possibility to conclude the contract for any third party has a significant meaning. The rest of the article is devoted to presenting the objective scope of the D&O insurance -various insurance clauses, marked with consecutive letters of the alphabet, have been discussed. They represent typical most often used in practice variants of the D&O insurance contract. Only some of these clauses lead to cover the insured party with the civil liability insurance. The last of the issues discussed in the article are the circumstances that exclude the liability of the insurer in the D&O insurance.
5
Content available remote

Uwagi na temat nowelizacji Kodeksu spółek handlowych

75%
PL
Od wejścia w życie 1.1.2001 r. KSH był wielokrotnie nowelizowany. Nowelizacje nasuwają wiele uwag krytycznych. Obok zmian uwzględniających prawo unijne, zasadnych korekt i modernizacji, do KSH wprowadzono wiele nieprzemyślanych zmian. Popełniono także ewidentne błędy legislacyjne – do dzisiaj nie naprawione. Tak np.: [i] problemy stwarza brak w KSH właściwej regulacji prawnej pośredniej postaci spółki osobowej (między spółką cywilną a osobową spółką handlową wpisaną do KRS), tj. osobowej spółki handlowej w organizacji. Sytuacja wyglądała inaczej w okresie pierwszych 3 lat obowiązywania KSH – do czasu wprowadzenia zmiany w ustroju spółek osobowych przez dodanie nowego art. 251 § 1 KSH; [ii] w 2003 r. wprowadzono art. 1831 KSH stanowiący, iż „umowa spółki może ograniczyć lub wyłączyć wstąpienie do spółki współmałżonka wspólnika w przypadku, gdy udział lub udziały są objęte wspólnością majątkową małżeńską”. Przepis ten wzorowany na konstrukcji art. 183 KSH, nie uwzględnia tego, że sytuacja, którą reguluje jest odmienna od występującej w art. 183 KSH; chodzi bowiem nie o stan przyszły, który nastąpi w razie ewentualnej przyszłej śmierci wspólnika, ale o stan, który już istnieje po stronie współmałżonków stosunku wspólności praw udziałowych w spółce z o.o. Jeżeli jednak już istnieje tego rodzaju wspólność udziału lub udziałów, to jest oczywiste, że obojgu współmałżonkom przysługuje status współwspólników tej spółki z o.o. i w konsekwencji zastosowanie znajduje art. 184 § 1 KSH o wyznaczeniu wspólnego przedstawiciela przez osoby współuprawnione do udziału lub udziałów w spółce z o.o. Jak widać, art. 1831 KSH zawiera wewnętrzną sprzeczność – jeżeli udział lub udziały przysługują współmałżonkom wspólnie (a ta właśnie sytuacja jest objęta hipotezą normy prawnej zawartej w art. 1831 KSH) to, po pierwsze, współmałżonkowi nie przysługuje status wspólnika spółki z o.o., ale jedynie status współuprawnionego z udziału lub udziałów (status „współwspólnika”); po drugie zaś – dyspozycja normy prawnej zawartej w art. 1831 KSH nie może wyłączać „wstąpienia do spółki współmałżonka wspólnika”, bo ten współmałżonek jest już uczestnikiem tej spółki z o.o. (jako jej „współwspólnik”), podobnie jak każdy inny uczestnik wspólności udziału lub udziałów w spółce z o.o., o którym mowa w art. 184 § 1 KSH („współuprawnieni z udziału lub udziałów”); [iii] z początkiem 2009 r. zliberalizowano przepisy KSH dotyczące obu spółek kapitałowych; obniżono minimalną wysokość kapitału zakładowego spółki akcyjnej do 100.000 zł a spółki z o.o. do 5.000 zł. Taka koncepcja spółki kapitałowej w praktyce komplikuje funkcjonowanie spółki, ponieważ jeśli wspólnicy nie dokapitalizują spółki, natychmiast po rozpoczęciu działalności może powstać kwestia zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki; [iv] zawikłane i niekonsekwentne są nowe przepisy dotyczące pokrycia kapitału zakładowego spółek z o.o. tworzonych w systemie elektronicznym, oświadczeń zarządu o pokryciu tego kapitału i postępowania sądu rejestrowego w związku z uchybieniami zarządu spółki w tym zakresie, a nieporozumieniem jest nieuwzględnienie konsekwencji zmian w art. 291 KSH regulującym odpowiedzialność członków zarządu spółki z o.o. za złożenie fałszywego oświadczenia o pokryciu kapitału zakładowego. Obecnie w obrocie występują spółki z o.o. o różnym reżimie odpowiedzialności członków zarządu za złożenie fałszywych oświadczeń o pokryciu kapitału zakładowego, zależnie od tego, czy zostały one utworzone w trybie zwykłym, czy w trybie „elektronicznym”.; [v] w 2009 r. zmieniono też § 3 w art. 411 KSH, który obecnie stanowi, że statut spółki akcyjnej może istotnie ograniczyć prawo głosu akcjonariuszy dysponujących powyżej 1/10 ogółu głosów w spółce. Wypacza to naturę spółki akcyjnej wskutek dopuszczenia do istotnego ograniczania wykonywania prawa głosu z akcji przekraczających limit głosów określonych w statucie spółki.; [vi] w 2011 r. dopuszczono zmianę formy prawnej działalności gospodarczej prowadzonej przez osobę fizyczną na formę prawną spółki kapitałowej (art. 551 § 5 KSH); w przepisach KSH o przekształceniach dodany rozdział zatytułowano wadliwie: Przekształcenie przedsiębiorcy w spółkę kapitałową, co polega na nieporozumieniu, bo żadna osoba fizyczna nie może się (legalnie) przekształcić w osobę prawną.
PL
W praktyce spółek prawa handlowego poddanie sporu pod rozstrzygnięcie sądu polubownego może nastąpić w dwóch sytuacjach. Po pierwsze, na podstawie umowy stron, w której wskazany zostanie przedmiot sporu lub stosunek prawny, z którego spór wyniknął lub może wyniknąć. Po drugie, wiążący spółkę oraz jej wspólników zapis na sąd polubowny dotyczący sporów ze stosunku spółki może zostać zamieszczony w umowie (statucie) spółki handlowej. Zagadnienie statutowej klauzuli arbitrażowej poddano szczegółowej analizie w licznych opracowaniach naukowych. Wątpliwości interpretacyjne pojawiają się jednak również na tle zakresu podmiotowego oraz przedmiotowego zapisu na sąd polubowny zawieranego w umowie, której stroną jest spółka. W niniejszym opracowaniu podjęto zatem próbę analizy przypadków, w których zakres podmiotowy skutków zapisu na sąd polubowny ulega rozszerzeniu, a w szczególności spróbowano odpowiedzieć na pytanie, czy zapis zawarty w umowie, której stroną jest spółka osobowa, ulega rozszerzeniu na wspólników tej spółki, ponoszących odpowiedzialność za zobowiązania spółki.
EN
In the course of the company’s operations submitting a dispute for settlement to an arbitration court may occur in the following two circumstances. Firstly, the parties may conclude an agreement specifying the matter at issue or the legal relationship from which a dispute arose or could arise. Secondly, an arbitration clause in the articles of association of a commercial company concerning disputes arising from company relationships is binding on the company and its shareholders. Problems connected with the issue statutory arbitration clause has been detailed analyzed in the literature. However interpretational doubts occur also in connection with objective and subjective scope of arbitration clause situated in the agreement concluded by a company. In this paper had been made an attempt to analyze cases in which the objective scope of an arbitration clause expands, in particular to answer a question whether arbitration clause situated in the agreement concluded by a company extends and includes the members of a company who held responsibility for the company’s assets.
EN
Commercial companies’ disputes is the category of disputes often being a subject to arbitration. However, their characteristic feature is particular degree of complexity. That is mainly because of the complicated structure of the entities that could be involved into the arbitration proceedings. As for the parties to the proceedings, it has to be indicated that shareholders, company itself, and – which is still a matter of controversy – bodies of the company, members of those bodies and third parties can take part in the dispute before the arbitral tribunal. The purpose of this essay is to consider whether bodies of the company (and its members) may be the party to the arbitration agreement and therefore – the party to the arbitration proceedings, in case such situation happens to occur. The principal issue to be analyzed are possible procedural consequences of the subscription of bodies and its members into arbitration agreement, in particular, if the principal subject of the dispute is setting aside or annulment of the resolution of the company body .
PL
Opracowanie podejmuje zagadnienie statusu wspólników spółek handlowych w aspekcie obowiązku ubezpieczenia społecznego. Analiza ta wykazuje brak spójnej koncepcji ustawodawczej. Skorygowania wymaga podmiotowy zasięg obowiązku ubezpieczenia wspólników niektórych spółek osobowych — spółki komandytowej i spółki komandytowo-akcyjnej. Ponadto status wspólnika jako tytuł ubezpieczenia społecznego nie jest powiązany z prowadzeniem przez spółkę działalności gospodarczej. W przypadku wspólników spółek kapitałowych ubezpieczenie społeczne powinno być natomiast wyjątkiem od reguły nieubezpieczenia. Ubezpieczeniu społecznemu nie powinien podlegać kapitał, lecz praca lub działalność zarobkowa.
EN
The author analyses the status of a partner in a commercial partnership in the light of the scope of a statutory social security scheme. The text shows that a legislator has no clear idea of the legal regulation. The scope of compulsory social insurance should be corrected in respect of the partners in a limited partnership and private partnership unlimited with share capital. The status of the partner treated as a basis of compulsory social insurance should depend on whether a partnership or a company actually carries out economic activity. In the author’s opinion there is no need for social insurance of the capital. Therefore the compulsory social insurance of the partners in joint stock companies may be accepted only by way of exception.
EN
Rev. Feliks Bolt, born in Barlozno on 7 January 18, is a famous Pomeranian social activist. Educated in Collegium Marianum, Chelmno and Chojnice he received the priestly ordination on 15 March 1891. Then Rev. Bolt worked as a curate and finally as a parish priest in Srebrniki since 1929. As a true shepherd of his flock he successfully combined the pastoral work with his social activity. He founded various religious associations as well as commercial enterprises for which Feliks Bolt was named the father of the Polish entrepreneurship in Pomerania. As an active member of the Agricultural Society of Western Prussia he fostered the creation of numerous farmers’ unions. Rev. Bolt belonged to the Polish national movement in Pomerania and was elected as an MP and a senator. At the beginning of the Second World War he was arrested by the Gestapo and imprisoned in Debowa Laka, Chelmno and Stutthof. The harsh concentration camp conditions weakened his health which led to his death on 7 April 1940. 
PL
Jednym ze znanych działaczy społecznych na Pomorzu jest ks. Feliks Bolt. Urodził się 7 stycznia 1863 roku w Barłożnie. Kształcił się w pelplińskim Collegium Marianum i w gimnazjum w Chełmnie. Egzamin dojrzałości zdał w Chojnicach. 15 marca 1891 roku przyjął święcenia kapłańskie. Pracował w następujących parafiach: Śliwice, Wiele, Bobowo, Lutowo, Brusy, Kielno, Raciąż i Srebrniki. W tych ostatnich był proboszczem od 1929 roku. Jako kapłan umiejętnie łączył pracę duszpasterską z zaangażowaniem społecznym. W swojej parafii w Srebrnikach zakładał różne stowarzyszenia kościelne i odnowił tamtejszy kościół. Wyrazem jego zaangażowania społecznego są zakładane przez niego różne spółki handlowe m. in. „Kupiec” i „Rolnik”. Za swoje zaangażowanie został okrzyknięty „Ojcem kupiectwa polskiego na Ponmorzu”. Ksiądz Feliks Bolt działał też w Centralnym Towarzystwie Rolniczym dla Prus Zachodnich, które stało się inspiracja do powstawania kółek rolniczych. Dzięki tego typu działalności udało się podnieść poziom rolnictwa i jego dochodowość. Innym ważnym wymiarem działalności społecznej ks. Bolta było jego zaangażowanie polityczne. Był jednym z czołowych działaczy endecji na Pomorzu. Był posłem na Sejm Ustawodawczy, a w 1922 roku został senatorem. Funkcję tę piastował do 1935 roku. Wkrótce po wybuchu II Wojny Światowej został aresztowany przez gestapo. Był więziony kolejno w Dębowej Łące, Chełmnie i Stutthofie. Ciężkie warunki obozowe sprawiły że upadł na zdrowiu i zmarł 7 kwietnia 1940 roku.
PL
Celem rozważań jest przedstawienie istoty działalności gospodarczej podejmowanej i prowadzonej w prawnej formie spółki handlowej oraz wskazanie różnic między uregulowaniami dotyczącymi przedsiębiorstwa spółkowego działającego w Polsce i Ukrainie. Tak skonstruowany cel oznacza, że artykuł skierowany jest przede wszystkim do osób zainteresowanych aktywnością gospodarczą w obu państwach graniczących ze sobą. Wybór właściwej formy prawnej prowadzonej działalności gospodarczej umożliwia realizację wspólnych przedsięwzięć gospodarczych Polski i Ukrainy. Bliskość położenia geograficznego Polski i Ukrainy wykazuje możliwości wykorzystania doświadczeń w zakresie doboru właściwej formy prowadzonej działalności gospodarczej w obu krajach. Artykuł o charakterze metodologicznym ma implikacje praktyczne i społeczne. Opisano w nim ramy organizacyjne funkcjonowania różnych kategorii spółek handlowych działających w Polsce i na Ukrainie. Wskazano różnice w wybranych regulacjach prawnych. Przedstawiono rekomendacje dla rynku ukraińskiego.
EN
An aim of considerations is to present the essence of business activity undertaken and run in the legal form of commercial partnership and to indicate the differences between the regulations concerning an enterprise of the company operating in Poland and in Ukraine. Thus construed the aim means that the article is addressed, first of all, to the individuals interested in business activity in both neighbouring states. Choice of the proper legal form of the carried out business activity makes it possible to implement joint ventures by Poland and Ukraine. The geographical proximity of Poland and Ukraine indicates the opportunities to make use of experience as regards the selection of the relevant form of the carried out business activity in both countries. The article of the methodological nature has practical and social implications. The author described in it the organisational framework of functioning of various categories of commercial partnerships operating in Poland and Ukraine. She indicated the difference in the selected legal regulations and presented recommendations for the Ukrainian market.
11
Content available remote

Ewolucja unormowań dominacji nad spółką handlową

45%
EN
The situation that another organizational entity is obtaining a dominant position over a commercial company is a serious challenge to law. The legislator in different regulatory areas is facing the problem how to define this state and what legal consequences to attribute to it. In this article an attempt is made to examine the development of the regulations on the domination over commercial companies. The analysis includes Polish law regulations starting from the first references of domination from the beginning of the 1990s to the present. The research will concern the definitions of domination and its consequences in the most important fields of law, taking into account the following changes in this respect. The purpose of research is first of all the analysis of the development of regulations with the aim to establish in which direction they are evolving, next, an attempt is made to organize various concepts, in particular to establish whether different definitions of domination are adequate to the needs on the ground of individual laws (acts), or whether it would be reasonable to harmonize the definition of domination.
PL
Sytuacja, w której pozycję dominującą nad spółką handlową uzyskuje inna jednostka organizacyjna, to poważne wyzwanie dla prawa. Ustawodawca w różnych obszarach regulacyjnych staje przed problemem, jak ten stan ująć (zdefiniować) i jakie mu przypisać konsekwencje prawne. W artykule podjęta zostanie próba zbadania rozwoju unormowań dominacji nad spółkami handlowymi. Analizą objęte zostaną regulacje prawa polskiego począwszy od pierwszych unormowań dominacji z początku lat 90. XX w. do chwili obecnej. Badania dotyczyć będą ujęć definicyjnych dominacji i jej skutków w najważniejszych dziedzinach prawa, z uwzględnieniem następujących w tym zakresie zmian. Celem badań jest przede wszystkim analiza rozwoju regulacji, z perspektywą ustalenia, w jakim kierunku ewoluują, próba uporządkowania różnorodnych ujęć, a zwłaszcza stwierdzenia, czy różne ujęcia (definicje) dominacji są adekwatne do potrzeb na gruncie poszczególnych ustaw, czy też zasadne byłoby ujednolicenie definicji dominacji.
PL
W artykule przedstawiono wybrane przykłady rozwiązań normatywnych w zakresie identyfikacji barier i szans rozwoju konkurencyjności i innowacyjności. Prezentacja rozwiązań normatywnych została przedstawiona z uwzględnieniem skutków materialnoprawnych i procesowych. Analiza wybranych rozwiązań normatywnych wykazała istnienie związku między otoczeniem prawnym, w którym działa podmiot gospodarczy a innymi kategoriami środowiska biznesowego, tj. otoczeniem finansowym, ekonomicznym, etycznym, psychologicznym. W artkule opisano także alternatywne metody rozstrzygania sporów stanowiąc o konieczności edukacji prawnej.
EN
In the article, the author presented some examples of normative solutions as regards identification of barriers and opportunities for development of competitiveness and innovativeness. The presentation of normative solutions was made taking into account substantive and procedural effects. An analysis of the selected normative solutions indicated the existence of the relationship between the legal environment, in which a business entity operates, and other categories of the business environment, i.e. the financial, economic, ethical, and psychological environment. In her article, the author also described alternative methods of dispute resolution indicating the need for legal education.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.