Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: special effects

Sort By:

Limit search:

Ciało biologiczne vs. ciało ekranowe – dynamika napięć w kinie efektów specjalnych

100%

Stasieńko J.

Kwartalnik Filmowy

2017

issue 99 Triki, numery specjalne, atrakcje

143-160

Kino trikowe od swoich początków pozwalało modyfikować i rozszerzać właściwości ludzkiego (jak również nie-ludzkiego) ciała pokazywanego na ekranie. To, co w końcowym obrazie filmowym stawało się ciałem nadludzkich herosów, hybrydą elementów ludzkich i nieludzkich, ciałem zwielokrotnionym, jak również ciałem okaleczonym, przekładało się w historii kina i w jego współczesnych praktykach cyfrowych także na budowę skomplikowanych techniczno-biologicznych aparatów, w których ciała aktorów i innych istot żywych biorących udział w realizacji dzieła filmowego były poddawane różnorodnym rekonfiguracjom, absorbcji elementów wirtualnych, a także swego rodzaju presjom i napięciom. Owe napięcia wymagały od ciał biologicznych i ich agentów przystosowywania się do aparatu, wypracowywania technik negocjacji, czasem wiązały się z różnorodnymi ograniczeniami, a nawet z cierpieniem. Dialektyka ciała ekranowego i biologicznego zostaje w artykule przedstawiona w perspektywie historycznej, ze szczególnym uwzględnieniem kina współczesnych efektów cyfrowych. Stasieńko omawia wybrane techniki realizacyjne, w których uwidacznia się dyskurs napięć między technologią a ciałem, np. wybrane formy protetyki filmowej i charakteryzacji, technologie unieruchamiające ciała aktorów, konkurencyjne modele budowania ciał ekranowych (wirtualne i biologiczne odpowiedniki).

From its very beginnings trick cinema permitted the modifications of the human (and non-human) body and expand its range of properties. That which in the final film image became the body of superhuman heroes, the hybrid of human and inhuman elements, the multiplied body as well as the mutilated body, was in the cinema of the past and in its modern digital practice a construction of complex technical and biological apparatuses in which the bodies of actors and other living creatures taking part in the realization of the film were subjected to various reconfiguration, the absorption of virtual elements, and a kind of pressure and tension. These tensions required biological bodies and their agents to adapt to the camera, develop negotiation techniques, and sometimes involved a variety of constraints, and even suffering. The dialectic of the screen and biological body is presented in the article in the historical perspective, with particular focus on the cinema of modern digital effects. Stasieńko discusses selected imaging techniques that reveal the tension between technology and the body, such as selected prosthetics and characterization, actor immobilisation technologies, alternative models of creating the bodies on screen (virtual and biological equivalents).

Mechaniczne efekty specjalne a groza deformacji

100%

Sitek W.

Kwartalnik Filmowy

2017

issue 99 Triki, numery specjalne, atrakcje

131-142

W latach 80. XX w. ciągłe usprawnianie możliwości warsztatowych kina korespondowało z nowymi tendencjami w horrorze i próbami redefinicji zjawiska odbioru filmowego według kategorii badań kognitywnych. Autorzy nurtu body horror zaproponowali specyficzny mechanizm odkrywania świata przedstawionego. Narracja cielesnego filmu grozy wymagała od widza niemal detektywistycznego zaangażowania w dochodzenie przyczyny zdarzeń, a jednocześnie konsekwentnie zbliżała odbiorcę do widowiskowych obrazów destrukcji ciała. Balansując między tym, co ukryte, i tym, co wystawione na pokaz, horror fizycznych doznań okazał się nośnikiem hybrydycznych historii, w których kontrapunktem dla drastycznej dosłowności uczyniono zniuansowane studium potworności. Spektakle grozy reżyserowane między innymi przez Johna Carpentera i Davida Cronenberga, burząc podstawowe schematy kategorialne, oprócz lęku towarzyszącego niedopowiedzeniom budziły też fizjologiczny wstręt, będący rezultatem ujawnienia cielesnej obrzydliwości. Za sprawą mechanicznych efektów specjalnych maszyna projekcyjna kina, będąca aparaturą oddziaływania psychicznego, zaczęła też pełnić funkcję stymulatora doznań fizycznych.

In 1980s the continuous improvement of the cinema’s technical possibilities corresponded to new trends in horror and attempts at redefinition of the phenomenon of film reception using cognitive science. Authors of the body horror genre have proposed a unique mechanism for exploring the world presented. The narrative of the bodily horror film required a detective like engagement from the viewer in investigating the cause of events, and at the same time consistently bringing the viewer closer to spectacular images of the destruction of the body. Balancing between the hidden and the exposed, the horror of physical sensations has turned out to be a carrier of hybrid histories in which counterpoint to drastic literalism has been made of a nuanced study of monstrosity. The horror spectacles directed by John Carpenter and David Cronenberg, destroying basic categorical schemes, besides the fear accompanying the understatement, awakened the physiological aversion resulting from the disclosure of bodily abomination. Thanks to mechanical special effects, the cinema projection machine, which is an apparatus of psychic interaction, has also begun to act as a stimulator of physical sensations.

Refine search results

2 Kwartalnik Filmowy

1 Sitek W.

1 Stasieńko J.

2 2017

Search results

Ciało biologiczne vs. ciało ekranowe – dynamika napięć w kinie efektów specjalnych

Mechaniczne efekty specjalne a groza deformacji