Search results

1

MASOViA iN preDictiON

100%

Graczyk W.

Studia Theologica Varsaviensia

|

2018

|

vol. 56

|

issue 2

175-184

EN

Primate of Poland, Cardinal Stefan Wyszyński, in his teaching paid special attention to such notions as Church and Homeland. He focused on the value of the event, which was the Baptism of Poland in 966. Masovia was one of the stops on which the Nation’s faith was awakened, as well as the awareness of free and responsible man, creating history based on law and morality of the Decalogue. Primate was visiting Płock many times, during different occasions. He was preaching a word, which like the biblical grain was supposed to fall on the soil of human hearts and bring fruit. Historical and cultural role of Masovia, as a borough constituting an integral part of Polish state since its beginning and its contribution to culturalreligious development of Poland, was particularly emphasised during two Primate’s speeches: during millennial solemnities in 1966 and during the jubilee of a diocese in 1975. Primate Stefan Wyszyński, while talking about Masovia, emphasised its high position in building the State and the Church. Invoking figures, important for Masovia (bishops, priests, princes), he always pointed to the values, which they represented, and which were timeless. What Primate of Poland Cardinal Stefan Wyszyński said in Płock Masovia and about Masovia was fully reflected in the words of the Saint John Paul II uttered on 7 VI 1991 during his stay in Płock – “Płock has profoundly rooted in the history of Poland and the Church” – emphasising the role of this city, the capital of historical Masovia, in the millennial history of our Homeland.

2

Identitet Hrvata i hrvatske države u govorima i porukama pape Ivana Pavla II.

76%

Skoko B.

Poznańskie Studia Slawistyczne

|

2016

|

issue 10

PL

Starting from the concept of “external branding” of states and nations, the paper analyses the speeches and messages of Pope John Paul II dedicated to Croats and the Croatian state, spoken and published during his pontificate (1978–2005), in order to uncover how he perceived and presented the Croatian identity. The author believes that Pope John Paul II, thanks to his charisma and significant public impact, as well as extensive knowledge of the Croatian identity, contributed greatly to strengthening the recognisability of Croats in the global public and to promote their values, interests and aspirations.

3

Analysis of Political Speeches during the SARS-COV-2 Pandemic in a Comparative Perspective of Male- and Female-Led Governments

75%

Horváth P., Brix R., Urc E.

Communication Today

|

2022

|

vol. 13

|

issue 2

122-135

EN

The pandemic of the new type of coronavirus SARS-CoV-2 is still a global problem. Among other things, the pandemic also significantly affected the political preferences of the parties and therefore significantly affected the political statements and speeches of prime ministers or presidents. In this study, we analyse the political speeches of prime ministers in the countries ruled by the parliamentary system. The analysis of the speeches of the heads of government is perceived in the comparative perspective of the V4 countries led by men and North-Western European countries led by women. We focus on the political statements given during the first wave of the 2020 coronavirus pandemic outbreak. The very differentiation of the various manifestations is set in the geographical, political, and economic context of the countries involved in the study. We apply qualitative research data analysis software – NVivo – to identify common features as well as differences between individual representatives. In the speeches, we monitor selected areas in terms of content as well as the form of language used by the country leaders in the initial phase of the SARS-CoV-2 coronavirus pandemic Significant differences are observed in both the way of speaking and the content. Despite considerably better pandemic situations in the countries led by men, their messages were more negatively put, and they spread fear far more than the female group of leaders did. Female leaders were more oriented towards individuals, the vulnerable, and their messages were more of a positive nature despite having worse pandemic situations back in the spring of 2020.

4

Sztuka komunikacji w zarządzaniu wiedzą o obronności

63%

Nowicka J.

SECRETUM. Służby specjalne, bezpieczeństwo, informacja

|

2016

|

issue 2(5)

108 - 121

PL

Treść artykułu oparta została na analogii zasad sztuki wojennej i sztuki walki słowem. Wytrawny mówca niczym żołnierz kieruje się pewnymi zasadami, których uniwersalność wskazano w niniejszym tekście i uczyniono z nich drogowskaz etycznych, skutecznych i godnych działań. Autorka opracowania odnosi się do prakseologii oraz dzieli się refleksją nad obrazem przemówień, które to wystąpienia, powstałe w odwołaniu do zasad sztuki wojennej, można określić jako ekonomiczne, kreatywne, celowe, efektywne itp. W treści opracowania uwzględniono wyniki badań własnych, dotyczących kompetencji komunikacyjnych kadry kierowniczej wojsk lądowych.

EN

The article is based on the analogy between the principles of the art of war and the art of fighting with the use of words. A great speaker is like a soldier who follows certain rules whose universal character has been shown in this text and which have been presented as a signpost of ethical, effective and worthy actions. The author refers to praxeology and reflects upon the speeches, referring to the rules of the art of war, which may be defined as efficient, creative, purposeful, effective, etc. The article includes the results of the author’s own research on the communicative competence of the land forces’ executive staff.

5

Językowe wyznaczniki perswazji w polskich przekładach przemówień Václava Havla lat dziewięćdziesiątych

63%

Zura A.

Język a Kultura

|

2014

|

vol. 24

53 - 68

EN

This study describes the language persuasion of Václav Havel as translated and later published in the Polish press between 1990 and 1999. The translations present a natural continuation of his earlier essays and letters. This language persuasion has been subjected to analysis through detailing four kind of persuasion metaoperators to which belong the following: the verification blocking operator (assertiveness and judgment), operator causing the “observer effect,” the change of hierarchy of information sequence operator and the reinforcement of pragmatic function operator. This Czech author uses all possible means of persuasion and in a very obvious and open manner influences his audience. The effectiveness of this Czech president’s power of persuasion is underlined by the continued publishing of his essays which have been translated into many languages, including Polish.

6

The Role and the Place of the Speeches in the Work of Theophylact Simocatta

63%

Kotłowska A., Różycki Ł.

Vox Patrum

|

2016

|

vol. 66

353-382

PL

Powyższy artykuł poświęcony został analizie mów (tzn. wypowiedzi w oratio recta) w Historii powszechnej Teofilakta Symokatty, najważniejszym dziele historiografii bizantyńskiej pierwszej połowy VII w. Przeprowadzony przegląd pozwolił na dokonanie konkretnych ustaleń. Mianowicie, Teofilakt w pełni akceptuje rolę kompozycyjną mów (zgodnie z tradycją klasyczną) w aspekcie a) mowy jako możliwość wypowiedzi własnej autora, b) mowy jako środek wzmocnienia płaszczyzny aksjologicznej, tzn. to, co mówione posiada wiarygodność wyższą od tego, co przekazane w mowie pośredniej (oratio obliqua itp.). Niemniej, uważna lektura pozwoliła wyodrębnić cechy szczególne stylu Teofilakta. Są nimi: nadmierna afektacja, brak dobrego smaku w doborze egzemplów i, niestety, nadużywanie argumentacji religijnej, zbliżające się do fanatyzmu (chociaż w tym ostatnim wypadku należy przeprowadzić badania, by stwierdzić, czy jest to kwestia osobista, czy ‘duch czasów’, tzn. polityka religijna Herakliusza). To, co zasługuje na uznanie, to dbanie o aspekt formalny. Teofilakt bardzo wyraźnie zaznacza te partie tekstu w mowie niezależnej, których nie stworzył, lecz wiernie cytował z dostępnej mu dokumentacji. Używa przy tym ścisłej i jednoznacznej terminologii filologicznej. Zabieg ten świadczy o rozumieniu, zarówno przezeń, jak i jego odbiorców, konwencji związanej z komponowaniem mów. Podsumowując, w zakresie przedmiotowym poddanym badaniu, Historia powszechna Teofilakta Symokatty spełnia standardy historiografii późnoantycznej.

7

Retoryka włoska w rękopisie z sygnaturą 126 ze zbiorów Biblioteki Jagiellońskiej

51%

Horeczy A.

Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej

|

2017

|

vol. 67

29-75

EN

The present article contains an analysis of the rhetorical texts which are to be found in a fifteenth-century manuscript held by the Jagiellonian Library (shelfmark 126). This collection was probably copied from a codex brought to Cracow from Italy by Jan of Ludzisko, who studied medicine in Padua from 1430 to 1433. It consists of humanist and mediaeval texts (mainly speeches and letters) and clearly served as a model for the speeches which were written both by Jan himself and by his pupil Piotr Gaszowiec. An analysis of the full texts (and not only of the incipits) allows us to identify the hitherto unknown authors and/or the time and place of origin of some of these works. This in turn shows that the texts in the collection are divided into certain sections, some consisting of works by the same author (e.g. the speeches of Cristoforo Barzizza or the panegyrics of Bernardo Messalta) and some of speeches meant to be delivered on particular occasions (e.g. praising the sciences or mourning someone’s death). Apart from very popular fifteenth-century texts such as Andrea Giuliano’s speech for the funeral of Emanuel Chrysoloras, the collection also includes Italian rhetorical texts which had hitherto been known only from the Cracow manuscripts. An analysis of the manner in which the works are arranged within the volume in question allows us to distinguish certain “packages” of texts that are also present in other European manuscripts. Most of the texts which are included in this collection came into existence in circles having connections with Padua and Venice, but some of them were written during the Council of Constance by the outstanding Florentine humanists Poggio Bracciolini and Leonardo Bruni. For this reason, Ms 126 makes it possible to carry out research on the reception of Italian intellectual culture as well as on the very process of the transmission of Italian patterns of writing to Cracow circles. It also proves that the circles of Padua and Venice served as important intermediaries or ‘filters’ in the process of the transmission of Italian patterns to Cracow.

PL

Niniejszy artykuł zawiera analizę tekstów z kolekcji retorycznej, znajdującej się w piętnastowiecznym rękopisie Biblioteki Jagiellońskiej z sygnaturą 126. Miała ona zostać odpisana z kodeksu przywiezionego z Włoch do Krakowa przez Jana z Ludziska, studenta medycyny w Padwie w latach 1430–1433. Ta złożona z utworów o charakterze humanistycznym, a częściowo średniowiecznym (głównie mów i listów), kolekcja dostarczyła wzorców dla umieszczonych po niej w tymże rękopisie mów Jana z Ludziska i jego ucznia Piotra Gaszowca. Przeprowadzona analiza pełnych tekstów, a nie samych incipitów, pozwoliła na identyfikację nierozpoznanych dotąd autorów i/lub miejsca i czasu powstania niektórych utworów. Pozwoliło to pokazać sposób uporządkowania tekstów w obrębie tej kolekcji i wyróżnić w niej określone bloki tekstów, na przykład grupy utworów tego samego autora (na przykład mowy Cristofora Barzizzy, panegiryki Bernarda Messalta) czy mów wygłaszanych w określonych okolicznościach (na przykład mowy z pochwałami nauk czy mowy pogrzebowe). W skład tej kolekcji obok bardzo popularnych w XV wieku utworów, takich jak mowa Andrei Giuliana na pogrzeb Emanuela Chryzolorasa, wchodzą także teksty retoryczne włoskie znane dotąd tylko z rękopisów krakowskich. Analiza kolejności ułożenia tekstów pozwoliła wskazać w rękopisie BJ 126 „pakiety” tekstów występujących obok siebie również w innych rękopisach europejskich. Większość tekstów wchodzących w skład omawianej kolekcji powstała w środowisku padewsko-weneckim, ale są wśród nich także utwory napisane w czasie soboru w Konstancji przez wybitnych humanistów florenckich Poggia Braccioliniego i Leonarda Bruniego. Z tego względu rękopis BJ 126 umożliwia badania nad recepcją włoskiej kultury intelektualnej i nad samym procesem transmisji włoskich wzorców do środowiska krakowskiego. Dowodzi też znaczenia środowiska padewsko-weneckiego jako „pośrednika” czy „filtra” w procesie transmisji włoskich wzorców do Krakowa.

8

Orthophonic errors/clippings in speeches delivered by prominent Polish politicians (2009-2016)

51%

Jaskuła K.

Facta Simonidis

|

2016

|

vol. 9

|

issue 1

43-55

PL

Niniejszy artykuł podejmuje kwestię niepoprawnego skracania polskich wyrazów używanych przez prominentnych polskich polityków ostatnich lat. Ortofonia jest bardzo często naruszana w języku codziennym. Współczesny język mediów audiowizualnych, w odróżnieniu od sytuacji sprzed kilku dekad, wydaje się ulegać trendom widocznym w mowie przeciętnego obywatela. Ponadto, oficjalne przemowy głównych polityków najwyraźniej odzwierciadlają nonszalancję i niedbałość przeciętnych użytkowników języka. W artykule zaproponowana jest wstępna analiza schyłku poprawnego języka na szczytach władzy.

EN

This paper tackles the issue of incorrect abbreviating original words in the Polish language used by the most prominent Polish political figures of the recent years. Orthophony as such is extremely frequently violated in everyday language. The language of Polish broadcast media, contrary to what it was like a few decades ago, seems to follow the trends observed in the speech of ordinary citizens of the country. Moreover, official speeches delivered by major politicians appear to reflect the nonchalance of average speakers. In this article a preliminary analysis of the issue of language decadence at the heights of power is proposed.

9

„Bystro czytać w dziejach”, czyli o pewnym wystąpieniu Norwida w rocznicę Powstania Styczniowego

51%

Dambek-Giallelis Z.

Studia Norwidiana

|

2015

|

vol. 33

191-217

EN

The paper is concerned with the legacy of the January Uprising in Cyprian Norwid’s social and political thought. It discusses in detail the poet’s address in the Polish Library in 1875. The author considers the issue of Norwid’s attitude towards the defeat and to the post-uprising mourning. She also precisely analyzes the meaning of Markos Botsaris’s song The Testament that the poet translated.

10

Italian Rhetoric in the Manuscript No. 126 from the Collection of the Jagiellonian Library

51%

Horeczy A., Sekułowicz A.

Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej

|

2020

|

vol. Special Issue

13-64

EN

The present article contains an analysis of the rhetorical texts which are to be found in a fifteenth-century manuscript held by the Jagiellonian Library (shelfmark 126). This collection was probably copied from a codex brought to Cracow from Italy by John (Jan) of Ludzisko, who studied medicine in Padua from 1430 to 1433. It consists of humanistic and medieval texts (mainly speeches and letters) and clearly served as a model for speeches which were written both by John himself and by his student Piotr Gaszowiec. An analysis of the full texts (and not only of the incipits) allows us to identify the hitherto unknown authors and/or the time and place of origin of some of these works. This in turn shows that the texts in the collection are divided into certain sections, some consisting of works by the same author (e.g. the speeches of Cristoforo Barzizza or the panegyrics of Bernardo Messalta) and some of speeches meant to be delivered on particular occasions (e.g. praising the sciences or mourning someone’s death). Apart from very popular fifteenth-century texts such as Andrea Giuliano’s speech for the funeral of Manuel Chrysoloras, the collection also includes Italian rhetorical texts which had hitherto been known only from Cracow manuscripts. An analysis of the manner in which the works are arranged within the volume in question allows us to distinguish certain ‘packages’ of texts that are also present in other European manuscripts.

PL

Niniejszy artykuł zawiera analizę tekstów z kolekcji retorycznej, znajdującej się w piętnastowiecznym rękopisie Biblioteki Jagiellońskiej z sygnaturą 126. Miała ona zostać odpisana z kodeksu przywiezionego z Włoch do Krakowa przez Jana z Ludziska, studenta medycyny w Padwie w latach 1430–1433. Ta złożona z utworów o charakterze humanistycznym, a częściowo średniowiecznym (głównie mów i listów), kolekcja dostarczyła wzorców dla umieszczonych po niej w tymże rękopisie mów Jana z Ludziska i jego ucznia Piotra Gaszowca. Przeprowadzona analiza pełnych tekstów, a nie samych incipitów, pozwoliła na identyfikację nierozpoznanych dotąd autorów i/lub miejsca i czasu powstania niektórych utworów. Pozwoliło to pokazać sposób uporządkowania tekstów w obrębie tej kolekcji i wyróżnić w niej określone bloki tekstów, na przykład grupy utworów tego samego autora (na przykład mowy Cristofora Barzizzy, panegiryki Bernarda Messalta) czy mów wygłaszanych w określonych okolicznościach (na przykład mowy z pochwałami nauk czy mowy pogrzebowe). W skład tej kolekcji obok bardzo popularnych w XV wieku utworów, takich jak mowa Andrei Giuliana na pogrzeb Emanuela Chryzolorasa, wchodzą także teksty retoryczne włoskie znane dotąd tylko z rękopisów krakowskich. Analiza kolejności ułożenia tekstów pozwoliła wskazać w rękopisie BJ 126 „pakiety” tekstów występujących obok siebie również w innych rękopisach europejskich. Większość tekstów wchodzących w skład omawianej kolekcji powstała w środowisku padewsko-weneckim, ale są wśród nich także utwory napisane w czasie soboru w Konstancji przez wybitnych humanistów florenckich Poggia Braccioliniego i Leonarda Bruniego. Z tego względu rękopis BJ 126 umożliwia badania nad recepcją włoskiej kultury intelektualnej i nad samym procesem transmisji włoskich wzorców do środowiska krakowskiego. Dowodzi też znaczenia środowiska padewsko-weneckiego jako „pośrednika” czy „filtra” w procesie transmisji włoskich wzorców do Krakowa.

11

„Bystro czytać w dziejach”, czyli o pewnym wystąpieniu Norwida w rocznicę Powstania Styczniowego

51%

Dambek-Giallelis Z.

Studia Norwidiana

|

2015

|

vol. 33

191-217

EN

The paper is concerned with the legacy of the January Uprising in Cyprian Norwid’s social and political thought. It discusses in detail the poet’s address in the Polish Library in 1875. The author considers the issue of Norwid’s attitude towards the defeat and to the post-uprising mourning. She also precisely analyzes the meaning of Markos Botsaris’s song The Testament that the poet translated.

12

Constantine’s summus deus and the Nicene unus deus: imperial agenda and ecclesiastical conviction

51%

Toom T.

Vox Patrum

|

2014

|

vol. 61

103-122

PL

Cesarz Konstantyn Wielki w zachowanych listach i mowach wielokrotnie odnosił się do Boga. Odniesienia te jednak rzadko przybierały postać rozważań teologicznych na temat Jego istoty; zwykle ograniczały do wykorzystywania pewnych ambiwalentnych Jego tytułów. W niniejszym artykule przeanalizowano cesarską koncepcję Boga przy pomocy tak zwanej „małej teologii”. Wygląda na to, że konstantyńskie rozumienie Boga rozwinęło się z zamkniętego pogańskiego henoteizmu w zaawansowany chrześcijański monoteizm, mimo że zachowało rys wiary w istnienie wielu postaci Boga. Niejasność kwestii teologicznych służyła ustanowieniu możliwie najszerszego kompromisu teologicznego w Cesarstwie Rzymskim. W tym samym czasie owa zamierzona niejasność wpłynęła na różne sposoby interpretowania konstantyńskich wypowiedzi teologicznych i – być może – w pośredni sposób oddziaływała na trynitne spory w łonie Kościoła. Porównanie konstantyńskiej i nicejskiej koncepcji Boga pokazuje zarówno ważny kompromis, jak i istnienie różnorakich, leżących u jego podstaw czynników.

13

Inspiracje Cycerońskie w Marcina Kromera Monachus, sive Colloquiorum de religione […] liber I (1568:34-40)

45%

Dziuba A.

Roczniki Humanistyczne

|

2020

|

vol. 68

|

issue 3

7-22

EN

Martinus Cromerus (1512-1589), the secretary of last Polish kings from Jagiellonian dynasty: Sigismundus I and Sigismundus II Augustus, bishop of Warmia, was distinguished humanist and appreciated historiographer. His work was part of a polemic dialog with Reformation. Between 1541-1544 four anonymous volumes of Rozmowy Dworzanina z Mnichem were published. Their main purpose was to discourage Polish people from converting to Evangelism. Cromerus wrote about it in latin prafaetio for two first editions of Colloquiorum de religione from 1559 year and completed edition titled Monachus, sive Colloquiorum de religione libri quattuor... from 1568 year. In preface he mentioned reasons of creating latin versions of the dialogs, and in edition for year 1568 about his work method with text. Both authors declarations, comparison of polish and latin texts and between latin editons show that Monachus, sive Colloquiorum de religione libri quattuor is not a translation of Polish dialog. Individual editions of colloquiorum libri... contain differences in content as well as in style. Stylistical devices used by Cromerus in the fragment of first dialog from first volume Monachus… is the subject of this article. The author described riots and religious conflicts (mostly war with Smalcaldica confoederatio) imitating style of Ciceros speeches. Analysis of chosen sentences from above mentioned fragment provides evidence that Kromer has purposely used rhetorical devices and their connections form Ciceronian speeches (eg. De imperio Cn. Pompei, Pro Caelio). Analysed passaged seems to be the most rhetorical passus in over 1000 pages of Cromerus’ work, is a great ilustration of Warmian Bishops rhetorical abilities and therefore it deserves sixteenth century polish-latin prose researchers’ attention.

PL

Marcin Kromer (1512-1589), sekretarz ostatnich królów polskich z dynastii Jagiellonów – Zygmunta I Starego i Zygmunta II Augusta, biskup warmiński, był wybitnym humanistą i cenionym historiografem. Włączył się też swoim pisarstwem w polemiczno-teologiczny dialog z reformacją. W latach 1541-1544 wyszły kolejno 4 księgi anonimowych polskojęzycznych Rozmów Dworzanina z Mnichem. Głównym celem ich napisania było zniechęcenie rodaków do przechodzenia na stronę ewangelików i umocnienie w wierze katolickich Polaków. Kromer pisze o tym w łacińskich praefationes do wydania dwóch pierwszych rozmów w języku łacińskim z 1559 r. i do kompletnego wydania, noszącego tytuł Monachus, sive Colloquiorum de religione libri quattuor... z 1568 r. We wstępach pisze też o powodach stworzenia łacińskich wersji dialogów, a w wydaniu z 1568 r. wspomina o pracy z tekstem. Zarówno uwagi odautorskie, jak i staranne porównanie tekstów polskich z łacińskimi oraz łacińskich wydań między sobą pozwalają wysnuć wniosek, że łacińskie wydania dialogów nie są tłumaczeniem polskich rozmów, a poszczególne wydania colloquiorum libri... wykazują zmiany zarówno w warstwie merytorycznej, jak i stylistycznej. Właśnie ta ostatnia jest przedmiotem analizy zamieszczonej w artykule. Fragment opisujący zamieszki i wojny religijne (głównie wojnę ze Związkiem Szmalkaldzkim) wykazuje wyraźne inspiracje stylem mów Cycerona. Analiza wybranych zdań z fragmentu pierwszej rozmowy z pierwszej księgi dostarcza dowodów na to, że Kromer świadomie korzystał ze środków retorycznych i ich połączeń używanych przez Cycerona w jego mowach (np. De imperio Cn. Pompei, Pro Caelio) oraz na wzór Arpinaty łączył istotne dla omawianej treści wyrazy. Analizowany passus zdaje się najbardziej obfitować w figury stylistyczne w całym liczącym ponad 1000 stron dziele Kromera. Jest również znakomitą ilustracją umiejętności retorycznych biskupa warmińskiego. Z tego też względu zasługuje na uwagę badaczy szesnastowiecznej prozy polsko-łacińskiej.

14

Homo sum, humani nihil a me alienum puto – the imperative of the principle of humanitas in views on slavery derived from natural law. M.T. Cicero’s views on the subject of slavery and slaves

45%

Nowak O. S.

The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II

|

2020

|

vol. 11

|

issue 2

155-186

EN

The phenomenon of slavery existed throughout the entire period of the ancient world and met with interest from both Greek and Roman philosophers. Despite the emerging views of various philosophers criticizing slavery as a social phenomenon, no theory of slavery was formulated then. The philosopher who-, in both his works and correspondence, included numerous references to the situation of slaves and the institution of slavery was M.T. Cicero. Searching for humanism in Cicero’s views on the above-mentioned issue, attention was drawn to the principles of the Stoic doctrine, within which the concept of human freedom was formulated, and to the essence of natural law. These concepts made it possible to analyse the discussed problem in the context of the words of Terence Homo sum, humani nihil a me alienum puto. And as regards humanism in Cicero’s views, it is evident when he recognizes a human being in a slave; when he says that the principles of justice must be observed towards people from the lowest rank, which is the rank of slaves; when he firmly states that slavery is among the worst things that can happen to the human being. On the other hand, we see Cicero’s completely different views on slaves when he talks about punishing slaves, „keeping a tight rein on them,” or „destiny by nature for the best to rule others, and with great benefit for weaker beings”; also when he emphasizes his negative attitude towards the liberation of slaves. To conclude it should be emphasised that this characteristic feature of Cicero, namely his lack of uniformity of views on various philosophical doctrines, which we can also find in his views on slavery and the rank of slaves, does not prevent us from seeing a humanist in Cicero who, with his sense of justice, advocating the stoic doctrine and the principles of natural law, moved very slowly towards the stoic moral philosophy and all the ethical principles that Christianity would bring.

15

Orthophonic errors/clippings in speeches delivered by prominent Polish politicians (2009-2016)

45%

Jaskuła K.

Facta Simonidis

|

2016

|

issue 9

43-56

EN

This paper tackles the issue of incorrect abbreviating original words in the Polish language used by the most prominent Polish political figures of the recent years. Orthophony as such is extremely frequently violated in everyday language. The language of Polish broadcast media, contrary to what it was like a few decades ago, seems to follow the trends observed in the speech of ordinary citizens of the country. Moreover, official speeches delivered by major politicians appear to reflect the nonchalance of average speakers. In this article a preliminary analysis of the issue of language decadence at the heights of power is proposed.

PL

Niniejszy artykuł podejmuje kwestię niepoprawnego skracania polskich wyrazów używanych przez prominentnych polskich polityków ostatnich lat. Ortofonia jest bardzo często naruszana w języku codziennym. Współczesny język mediów audiowizualnych, w odróżnieniu od sytuacji sprzed kilku dekad, wydaje się ulegać trendom widocznym w mowie przeciętnego obywatela. Ponadto, oficjalne przemowy głównych polityków najwyraźniej odzwierciadlają nonszalancję i niedbałość przeciętnych użytkowników języka. W artykule zaproponowana jest wstępna analiza schyłku poprawnego języka na szczytach władzy.

Refine search results

MASOViA iN preDictiON

Identitet Hrvata i hrvatske države u govorima i porukama pape Ivana Pavla II.

Analysis of Political Speeches during the SARS-COV-2 Pandemic in a Comparative Perspective of Male- and Female-Led Governments

Sztuka komunikacji w zarządzaniu wiedzą o obronności

Językowe wyznaczniki perswazji w polskich przekładach przemówień Václava Havla lat dziewięćdziesiątych

The Role and the Place of the Speeches in the Work of Theophylact Simocatta

Retoryka włoska w rękopisie z sygnaturą 126 ze zbiorów Biblioteki Jagiellońskiej

Orthophonic errors/clippings in speeches delivered by prominent Polish politicians (2009-2016)

„Bystro czytać w dziejach”, czyli o pewnym wystąpieniu Norwida w rocznicę Powstania Styczniowego

Italian Rhetoric in the Manuscript No. 126 from the Collection of the Jagiellonian Library

„Bystro czytać w dziejach”, czyli o pewnym wystąpieniu Norwida w rocznicę Powstania Styczniowego

Constantine’s summus deus and the Nicene unus deus: imperial agenda and ecclesiastical conviction

Inspiracje Cycerońskie w Marcina Kromera Monachus, sive Colloquiorum de religione […] liber I (1568:34-40)

Homo sum, humani nihil a me alienum puto – the imperative of the principle of humanitas in views on slavery derived from natural law. M.T. Cicero’s views on the subject of slavery and slaves

Orthophonic errors/clippings in speeches delivered by prominent Polish politicians (2009-2016)