Search results

1

Klauzula generalna społeczno-gospodarczego przeznaczenia prawa w wykładni przepisów regulujących prawo własności

100%

Władek Z.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)

|

2016

|

vol. 63

|

issue 2

EN

As far as the legal doctrine is concerned, there are various approaches to the legal provisions – general clauses, as a general clause of social – economic use of law. Specially, it is connected with the relationship the aforementioned to the law of property. Among these approaches, there are some that underline the necessity to delete such provisions because these clauses are not up to date. Nowadays, the division between law of property, does not exist (such a division was a characteristic of PRL law system) – the critics say. Other approaches underline the significance of such general clauses. Such provisions relate to the social function of the law of property, so that the balance between individual interest and general interest could be sustained. It is underlined that the legal structures analised, although used in PRL legal system, may be applied in the social, legal construction of law property that appears in social Catholic Church doctrine (applied on the Constitution of RFN as well).

PL

Z poglądów przedstawicieli nauki prawa wyłania się zróżnicowany stosunek do klauzuli generalnej społeczno-gospodarczego przeznaczenia prawa w odniesieniu do treści własności. Wśród poglądów opowiadających się za jej usunięciem wskazywane argumenty dotyczą między innymi niewystępowania aktualnie podziału własności na typy i formy charakterystyczne dla systemu prawnego PRL-u. Fakt ten przejawiał się w zróżnicowaniu zarówno treści, jak i ochrony poszczególnych postaci własności, tym samym podkreśla się, że w nowym systemie prawnym III Rzeczypospolitej, usankcjonowanym Konstytucją RP z 1997 r., utrzymywanie tej klauzuli jest bezzasadne. Z kolei w ramach drugiej grupy poglądów, opowiadających się za pozostawieniem tej klauzuli, podkreśla się fakt jej przydatności w aktualnym systemie prawnym, gdyż pozwala ona tam, gdzie jest to wskazane, odwołać się do funkcji społecznej własności, co stanowi przejaw utrzymania równowagi między uwzględnianiem interesów indywidualnych oraz interesów ogólnych. W literaturze podkreśla się również, że paradoksalnie to, co służyło zupełnie innej koncepcji własności w systemie prawnym PRL-u, nagle odpowiada społecznej konstrukcji własności występującej w społecznym nauczaniu Kościoła katolickiego, urzeczywistnionej dla przykładu w Konstytucji RFN.

2

Zbycie prawa własności mieszkania rodzinnego, będącego składnikiem majątku osobistego jednego z małżonków

67%

Szczekała A.

Rejent

|

2023

|

issue 12 (392)

36-61

EN

The study deals with the aspect of the so-called family-fortune dwelling (mieszkanie rodzinne), which is the object of a right vested exclusively in one spouse, extremely important in the light of the protection of interests of the spouse and the family. The legislature, in Article 281 of the Family and Guardianship Code (FGC), has explicitly granted a spouse the right to use the dwelling and household equipment which are the subject of a right vested exclusively in the other spouse, in order to meet the needs of the family. The spouse to whom the right of ownership of the family-fortune dwelling is vested may freely dispose of it, and the validity of the legal transaction made does not depend on the consent of the spouse who only has the right under Article 281 FGC. This raises the problem of effective protection of the interest of a spouse and family members against a disadvantageous disposal of the right to the family-fortune dwelling and, in particular, of the right of ownership vested in the other spouse. When looking for legal means of protecting the spouse, some scholars in the field allow for the possibility of assessing such a disposal through the prism of the clause of principles of social coexistence. However, neither the literature nor the judicature has considered the assessment of the disposal of the right to real property forming part of the personal property of one of the spouses in terms of its compliance with the social and economic purpose of this right. It should be noted that upon getting married, the socio-economic purpose of some of the spouses' personal assets, such as immovable property, may change if it is a family-fortune dwelling. The socio-economic purpose of such a property is to meet the housing needs not only of the spouse who is the exclusive owner of the dwelling, but also of the other spouse and other members of the so-called nuclear family. It seems therefore possible, in particularly justified cases, to assess the disposal by the spouse of an immovable asset forming part of his/her personal property, the so-called family-fortune dwelling, not only in the light of the principles of social coexistence, but also of the socio-economic purpose of that right.

3

Good Manners in Polish Contract Law – Selected Issues

59%

Mojak J.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2016

|

vol. 25

|

issue 2

EN

This article contains an overview of good manners in Polish contract law. The overview leads to the conclusion that following clauses – rules of social coexistence and socio-economic purpose of law, which are based on the legislation from the time of the Polish People’s Republic (PRL) – need to be replaced by the clause of good manners. It is necessary for the full and thorough Europeanization of the Polish civil law. The two aforementioned clauses appear to be completely foreign concepts and legal categories in the legal doctrine of EU member states which were not the satellite states of the Soviet Union. These clauses have no equivalents in the classic European civil law studies. The return to the good manners in the Polish contract law will undoubtedly more deeply anchor the Polish institutions of the contract law in the legal system of EU.

PL

Artykuł zawiera przegląd dobrych obyczajów w polskim prawie kontraktowym. Przegląd ten skłania do wniosku o narastającej potrzebie rychłego zastąpienia bazujących na ustawodawstwie PRL klauzul „zasad współżycia społecznego” oraz „społeczno-gospodarczego przeznaczenia prawa” – klauzulą dobrych obyczajów. Stanowi to konieczną przesłankę pełnej i rzetelnej europeizacji polskiego prawa cywilnego. W doktrynie prawnej krajów członkowskich UE, które nie wchodziły do bloku państw satelickich ZSRR, klauzule zasad współżycia społecznego oraz społeczno-gospodarczego przeznaczenia prawa jawią się jako zupełnie obce pojęcia i kategorie prawne, które nie mają żadnych odpowiedników w klasycznej europejskiej cywilistyce. Powrót do „dobrych obyczajów” na gruncie polskiego prawa kontraktowego pozwoli na pełniejsze wykorzystanie dorobku doktryny i orzecznictwa powstałego zarówno w okresie II RP, jak i w krajach zachodniej Europy po II wojnie światowej, co niewątpliwie głębiej zakotwiczy instytucje polskiego prawa umów w systemie prawa UE.

4

Dobre obyczaje w polskim prawie kontraktowym – wybrane zagadnienia

59%

Mojak J.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)

|

2016

|

vol. 63

|

issue 2

EN

This article contains an overview of good manners in Polish contract law. The overview leads to the conclusion that following clauses – “rules of social coexistence” and “socio-economic purpose of law”, which are based on the legislation from the time of the Polish People’s Republic (PRL), need to be replaced by the clause of good manners. It is necessary for the full and thorough Europeanization of the Polish civil law. The two aforementioned clauses appear to be completely foreign concepts and legal categories in the legal doctrine of EU member states which were not the satellite states of the Soviet Union. These clauses have no equivalents in the classic European civil law studies. The return to the “good manners” in the Polish contract law will undoubtedly more deeply anchor the Polish institutions of the contract law in the legal system of EU.

PL

Artykuł zawiera przegląd dobrych obyczajów w polskim prawie kontraktowym. Przegląd ten skłania do wniosku o narastającej potrzebie rychłego zastąpienia bazujących na ustawodawstwie PRL klauzul „zasad współżycia społecznego” oraz „społeczno-gospodarczego przeznaczenia prawa” – klauzulą dobrych obyczajów. Stanowi to konieczną przesłankę pełnej i rzetelnej europeizacji polskiego prawa cywilnego. W doktrynie prawnej krajów członkowskich UE, które nie wchodziły do bloku państw satelickich ZSRR, klauzule zasad współżycia społecznego oraz społeczno-gospodarczego przeznaczenia prawa jawią się jako zupełnie obce pojęcia i kategorie prawne, które nie mają żadnych odpowiedników w klasycznej, europejskiej cywilistyce. Powrót do „dobrych obyczajów” na gruncie polskiego prawa kontraktowego pozwoli na pełniejsze wykorzystanie dorobku doktryny i orzecznictwa powstałego zarówno w okresie II RP, jak i w krajach zachodniej Europy po II wojnie światowej, co niewątpliwie głębiej zakotwiczy instytucje polskiego prawa umów w systemie prawa UE.

Refine search results

2 Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)

1 Rejent

1 Studia Iuridica Lublinensia

2 Mojak J.

1 Szczekała A.

1 Władek Z.

1 2023

3 2016

Klauzula generalna społeczno-gospodarczego przeznaczenia prawa w wykładni przepisów regulujących prawo własności

Zbycie prawa własności mieszkania rodzinnego, będącego składnikiem majątku osobistego jednego z małżonków

Good Manners in Polish Contract Law – Selected Issues

Dobre obyczaje w polskim prawie kontraktowym – wybrane zagadnienia