Search results

1

„Spontaniczność poznania”. Zależność „Analityki transcendentalnej” od rozwiązania trzeciej antynomii

100%

Willaschek M., Hanuszkiewicz W.

ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

|

2013

|

vol. 3

|

issue 2

491-511

2

Freedom of Public Assembly in Poland

63%

Bidziński M.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2019

|

issue 5 (51)

201-213

EN

The right to assembly is a manifestation of the social possibility of influencing state organs by loud and often expressive articulation of the position of a given social group on issues important to it. It should be clearly emphasized that the right to peaceful assembly is a manifestation of freedom and is one of the core guarantees of pluralism, freedom of speech and the nation’s right to decide about self, which one considers a sovereign. Detailed rules and procedures for organizing, conducting and dissolving assemblies have been regulated in the Act of July 24, 2015 of the Act of Assembly Law2. The basic concept – the concept of assembly – has been defined in the Art. 3 of Act of the Assembly Law. According to the adopted systematics, two types of assembly were distinguished: ordinary and spontaneous. The first of these means “a grouping of persons in an open space accessible to unspecified persons in a specific place organized in order to carry our joint deliberations or for joint expression of public opinion”. The organization of the meeting can be practically unlimited. The only requirement is having full legal capacity, which excludes persons partially deprived of legal capacity, regardless of the scope of such limitation and the relationship with the subject of the organized meeting. The process of organizing assemblies is not complicated, although one should be particularly careful about the deadlines and keep in mind the “privileged status” of some other forms of assemblies. The amendment to the Act of 2016 introduced new legal solutions, although definition issues were omitted, which in this case are of fundamental importance for the correct application of the Act and guaranteeing observance of constitutional norms by public administration bodies.

PL

Prawo do zgromadzeń jest przejawem społecznej możliwości wpływu na organy państwa poprzez głośne, a często ekspresyjne wyartykułowanie stanowiska danej grupy społecznej na ważne dla niej tematy. Należy wyraźnie podkreślić, że prawo do pokojowych zgromadzeń stanowi przejaw wolności i jest jedną z trzonowych gwarancji pluralizmu, wolności słowa, prawa decydowania o samym sobie przez suwerena, jakim jest naród3. Szczegółowe zasady i tryb organizowania, odbywania oraz rozwiązywania zgromadzeń uregulowany został w ustawie z 24 lipca 2015 r. Prawo o zgromadzeniach4. Podstawowe pojęcie – zgromadzenia – zdefiniowane zostało w art. 3 uPoZ. Zgodnie z przyjętą systematyką rozróżnione zostały dwa rodzaje zgromadzeń: zwykłe i spontaniczne. Pierwsze z nich oznacza „zgrupowanie osób na otwartej przestrzeni dostępnej dla nieokreślonych imiennie osób w określonym miejscu w celu odbycia wspólnych obrad lub w celu wspólnego wyrażenia stanowiska w sprawach publicznych”. Organizacja zgromadzenia jest niemal podmiotowo nieograniczona. Jedynym wymogiem jest posiadanie pełnej zdolności do czynności prawych, co wyklucza osoby częściowo pozbawione zdolności do czynności prawnych, bez względu na zakres takiego ograniczenia i związek z przedmiotem organizowanego zgromadzenia. Proces związany z organizacją zgromadzeń nie jest skomplikowany, jakkolwiek należy szczególnie uważnie pilnować terminów oraz mieć na względzie „uprzywilejowanie” niektórych innych form zgromadzeń. Nowelizacja ustawy z 2016 r. wprowadziła nowe rozwiązania prawne, jakkolwiek pominięte zostały kwestie definicyjne, które w tym przypadku mają zasadnicze znaczenie dla prawidłowości stosowania ustawy i gwarancji przestrzegania przez organy administracji publicznej norm konstytucyjnych.

3

Нейтрализация границы грамматических значений в разговорной речи

63%

Kilewaja L.

humanistica 21

|

2017

|

vol. 1

53-66

EN

Extralinguistic factors of colloquial speech, foremost rashness, spontaneous character of flowing, verbalness, unofficialness, the dialogicity communications, its constructivity, predetermine two opposite tendencies in the process of her functioning. The unfolded character of plan idea of maintenance, conditioned by the cognitive capabilities of modern human, enters into contradiction with the tendency of speech cost effectiveness talking plan of expression. The conducted analysis testifies, however, that formed on the base of it the semantic compression of grammatical constructions not at all corrects the intension of talking. The remaining after borders verbalization components of grammatical constructions are represented to listening in the process of flowing of speech. The article is based on the analysis of Russian colloquial speech of Belarussian intelligentsia of Mogilev city. It is educed during an analysis that in the process of spontaneous communication of semantic compression numerous grammatical codificated literary language constructs appear liable. Nascent certain syncretism of semantics shows up in colloquial speech as original constructions.

PL

Czynniki ekstralingwistyczne mowy potocznej, takie jako nierozważność, mimowolny, ustny charakter istnienia, nieoficjalność, dialogiczność komunikowania, jej konsytuatywność, determinują dwie przeciwległe tendencje w trakcie jej funkcjonowania. Rozwinięty charakter planu treści (znaczenia) uwarunkowany kognitywnymi możliwościami współczesnego człowieka wstępuje w sprzeczności z tendencją mównego oszczędnego używania środków językowych (plan wyrażenia). Przeprowadzona analizabadań wskazuje, jednak, na to, że uksztaltowana za pomocą podanych czynników semantyczna kompresja konstrukcji gramatycznych nie poprawia zamysłu wypowiedzi nadawcy aktu komunikatywnego. Pozostałe za granicą werbalizacji komponenty konstrukcji gramatycznych są przekazywane do nadawcy w procesie obcowania. Niniejszy artykuł jest opracowany na podstawie analizy rosyjskiej mowy potocznej wykorzystywanej przez inteligencję białoruską miasta Mohylew. Przeprowadzona analiza pokazuje, że wykorzystanie mowy potocznej powoduje kompresję semantyczną odpowiednio dużej ilości konstrukcji gramatycznych rosyjskiego języka literackiego. Powstający pewny synkretyzm semantyki wyjawia się w mowie potocznej jako konstrukcje samoistne.

4

On F.A. von Hayek’s concept of freedom

63%

Šimo H., Šimo H.

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

|

2020

|

issue 3

5

Missionary Societies in the Evangelical Churches: Origins and Characteristics

38%

Catalano R.

Annales Missiologici Posnanienses

|

2014

|

issue 19

107-135

PL

Artykuł opisuje jedno z najciekawszych zjawisk w dziejach misji – powstanie i rozwój stowarzyszeń misyjnych, na przełomie XVIII i XIX w. Początek tej historii był skromny i wiązał się z doświadczeniem prostego szewca, który został pastorem baptystycznym i misjonarzem w Indiach. Jednak wkrótce jego doświadczenie zostało przejęte przez wszystkie Kościoły wywodzące się z reformacji. Cechą charakterystyczną tego procesu była spontaniczność w tworzeniu stowarzyszeń, których celem było głoszenie Ewangelii w krajach zamorskich. Dla świata protestanckiego była to nowość, gdyż w pierwszym i drugim wieku po dokonaniach Lutra i Kalwina jego zaangażowanie misyjne było niewielkie. W relatywnie krótkim czasie stowarzyszenia zdołały wytworzyć własne dyrektywy duszpasterskie, a ich członkowie na misjach zaangażowali się także w projekty społeczne i edukacyjne, ściśle związane z działalnością misyjną. W artykule ukazano także pewne ograniczenia, które były związane z działalnością stowarzyszeń misyjnych.

EN

The present study attempts to describe one of the most interesting phenomena in the history of missions: the birth and development of the Missionary Societies, which arose between the end of the 18th and the beginning of the 19th century. The beginning was linked to the humble story of a simple shoemaker, turned Baptist pastor and a missionary in India but it soon developed within all main Churches of the Reformation. Characteristic of the phenomenon was the spontaneity of giving life to societies aiming at preaching the Gospel overseas. It was a novelty in the Reformation world as the missionary venture had found a difficult ground to develop in the first two centuries after Luther and Calvin. These societies were capable in reasonably short time to develop their own pastoral guide-lines and policy and their members in the overseas missions committed themselves to social issues and educational projects as part of the evangelising project. The article examines these elements and other aspects trying to highlight also unavoidable limitation encountered in the process.

Refine search results

1 ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal

1 Annales Missiologici Posnanienses

1 Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

1 Przegląd Prawa Konstytucyjnego

1 humanistica 21

1 Bidziński M.

1 Catalano R.

1 Hanuszkiewicz W.

1 Kilewaja L.

1 Willaschek M.

1 Šimo H.

1 2020

1 2019

1 2017

1 2014

1 2013

„Spontaniczność poznania”. Zależność „Analityki transcendentalnej” od rozwiązania trzeciej antynomii

Freedom of Public Assembly in Poland

Нейтрализация границы грамматических значений в разговорной речи

On F.A. von Hayek’s concept of freedom

Missionary Societies in the Evangelical Churches: Origins and Characteristics