Search results

1

Wielowymiarowość przestrzeni publicznych

100%

Stryszowska-Winiarz K.

inAW Journal – Multidisciplinary Academic magazine

|

2020

|

vol. 1

|

issue 1

EN

By interpreting the landscape, we try to feel the places, to become aware of the space, to feel its openness and infinity. Each new perspective shot opens up a new view. The senses play an important role in defining the spatial situation. As one gets to know a given space, the landscape becomes more 'familiar'. Each pause of the gaze gives time to create one's own image of the place. A well known area becomes a place. Public spaces are places of social contact. They give the opportunity to actively experience space and to meet other people. There is an ethic in the very way we participate in social life. Mutual respect and understanding result from the ability to "read values". Ethical thinking is sensitive to the affairs of others, it is the thinking of man about man. Public spaces inscribed in the structure of the city engage the viewer to make him aware of his own role in experiencing the surrounding reality. The aim of this article is to show the multidimensionality of space, which carries a range of sensations and experiences. A space that is comfortable and looks inviting changes the meaning of city architecture. The abyss of the sea evokes feelings of anxiety and alienation. The airspace is an immensity of height and an unreachable shell. Places supported by patriotic feelings are an element of identification with a given space. Public spaces provide an appropriate setting for the monotonous fabric of the city.

PL

Interpretując krajobraz, staramy się odczuć miejsca, uświadomić sobie zastaną przestrzeń, poczuć jej otwartość i nieskończoność. Każde nowe ujęcie perspektywiczne otwiera nowe spojrzenie. W określeniu sytuacji przestrzennej ważną funkcję pełnią zmysły. W miarę poznawania danej przestrzeni pejzaż staje się bardziej „oswojony”. Każde zatrzymanie wzroku, zaistniała pauza dają czas, aby stworzyć własne wyobrażenie miejsca. Obszar dobrze znany staje się miejscem. Przestrzenie publiczne wyznaczają miejsca społecznych kontaktów. Dają sposobność do aktywnego doświadczenia przestrzeni oraz spotkania z drugim człowiekiem. W samym sposobie naszego uczestnictwa w życiu społecznym kryje się etyka. Wzajemne poszanowanie i zrozumienie wynikają z umiejętności „czytania wartości”. Myślenie etyczne uwrażliwione jest na sprawy drugiego człowieka, jest myśleniem człowieka o człowieku. Przestrzenie publiczne wpisane w strukturę miasta angażują widza, by uświadomić mu jego własną rolę w doznawaniu otaczającej rzeczywistości. Celem artykułu jest ukazanie wielowymiarowości przestrzeni, która niesie szereg doznań i doświadczeń. Przestrzeń, która jest wygodna i wygląda zachęcająco, zmienia wymowę architektury miasta. Otchłań morska wzbudza uczucie niepokoju i wyobcowania. Przestrzeń powietrzna jest bezmiarem wysokości i nieosiągalną powłoką. Miejsca poparte uczuciami patriotycznymi są elementem identyfikacji z daną przestrzenią. Przestrzenie publiczne stanowią właściwą oprawę dla monotonnej tkanki miasta.

2

Słowo Boże i człowiek

100%

Moysa S.

Verbum Vitae

|

2008

|

vol. 13

217-246

PL

L'autore affronta la questione delła relazione tra la parola divina come parola rivelata e la parola umana come incarnazione della parola di Dio. Vengono presentate diverse dimensioni della comunicazione tra Dio e l'uomo attraverso la parola divina. Si sottolinea il carattere personale di questa relazione, che conduce l'uomo alla comunione con Dio. Grazie alla presenza attiva dello Spirito Santo, la parola di Dio continua a parlare anche oggi alla Chiesa, all'uomo e al mondo.

3

Słowo uzdrawiające myślenie

100%

Pindel R.

Verbum Vitae

|

2008

|

vol. 13

199-215

PL

L'articolo presenta la Bibbia come manuale dell'incontro tra Dio e l'uomo. Dopo aver presentato diversi tipi di incontro raccontati nel Vangelo, si passa ad indicare le condizioni di un incontro efficace con Dio attraverso la sua parola.

4

Scientific tourism. Self-realisation, dialogue-cultural and sacral dimensions

75%

Cynarski W. J., Ďuriček M.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2014

|

vol. 14

|

issue 4

39-45

EN

Problem. The following study shows different dimensions of congress tourism. The authors present a case study of an international scientific conference with references to other conferences and the effort of showing some more general regularity, e.g. a ritual dimension. Methods. Empirical base is an experience of the first of authors in the field of active participation in 50 international scientific abroad conferences. In the logical order it is: Type of research – fieldwork; Type of a general method – case study; Type of data collecting – active participant observation, with references to other similar cases. In addition, a content analysis of the literature is used. The study was conducted from the perspective of anthropological-systemic theory of tourism, sociology of tourism and tourism concept of non-entertaining excursion. Results and conclusions. Scientific tourism is an interesting example of combining the features of several varieties of tourism. In addition to purely scientific purposes there are elements of congress tourism, transport, cultural, or religious. In the interpretation of this type of event tourism one must therefore take into account dimensions of self-realisation, dialogue-a cultural and religious one.

PL

Problem. Jest to opracowanie ukazujące zróżnicowane wymiary turystyki kongresowej. Autorzy przedstawiają studium przypadku jednej z międzynarodowych konferencji naukowych, z odniesieniami do innych konferencji i staraniem o ukazanie pewnych, bardziej ogólnych prawidłowości. Metody. Bazą empiryczną jest doświadczenie pierwszego z autorów w zakresie czynnego uczestnictwa w 50 zagranicznych, międzynarodowych konferencjach naukowych. Czyli jest to swego rodzaju obserwacja uczestnicząca i „badania terenowe”. Zastosowano metodę studium przypadku, z odniesieniami do innych, podobnych przypadków. Ponadto uwzględniono analizę treści literatury przedmiotu. Badania przeprowadzono z perspektywy antropologiczno-systemowej teorii turystyki, socjologii turystyki i koncepcji turystyki nierozrywkowej. Wyniki i konkluzje. Turystyka naukowa jest interesującym przykładem łączenia cech kilku odmian turystyki. Obok celów stricte naukowych występują tu elementy typowe dla turystyki kongresowej, miejskiej, kulturowej, lub także religijnej. W interpretacji tego rodzaju zdarzeń turystycznych należy więc uwzględniać ich wymiary samorealizacyjne, dialogicznokulturowe i sakralne.

5

SPOTKANIE I DIALOG W PROCESIE RESOCJALIZACJI

75%

Bałandynowicz A.

Acta Scientifica Academiae Ostroviensis. Sectio A, Nauki Humanistyczne, Społeczne i Techniczne

|

2018

|

issue 11(1)/2018

143-167

EN

MEETING AND DIALOGUE IN THE PROCESS OF RESOCIALIZATION

6

Metropolia

75%

Negri A., Hardt M.

Praktyka Teoretyczna

|

2011

|

vol. 3

97-105

PL

Niniejszy artykuł stanowi fragment czwartego rozdziału ostatniej książki Michaela Hardta i Antonia Negriego Commonwealth, w znacznie większej mierze niż ich poprzednie prace zainteresowanej wątkami miejskimi. Zawarta w nim propozycja to próba ujęcia współczesnego miasta w kategoriach biopolitycznych, co odróżniałoby jeod wcześniejszych form organizacji przestrzennej, np. miasta przemysłowego i pozwalało na przejście od formy miejskiej do formy metropolitalnej. Główna teza tekstu głosi, że z uwagi na zachodzące współcześnie zmiany na gruncie produkcji i pracy, metropolia zajmuje miejsce zarezerwowane wcześniej dla fabryki („metropolia jest tymdla wielości, czym fabryka dla klasy robotników przemysłowych”). Staje się zarazem nieograniczonym ścianami obszarem produkcji tego, co wspólne, jak i obiektem kontestacji ogniskującej się w obliczu władzy imperialnej i kapitalistycznego wyzysku. Autorzy analizują w tym miejscu również dwie kolejne jakości de&niujące metropolię: kwestie nieprzewidywalnych spotkań oraz organizacji oporu (w formie miejskich rebelii zwanych żakeriami). Gdy ująć te cechy wspólnie, przekonują Hardt i Negri, należy zgodzić się z tezą, że metropolia jest miejscem, w którym wielość znajduje swój dom.

7

Indywidualistyczne i supraindywidualistyczne predyktory optymalnego oddziaływania resocjalizacyjnego na skazanych w warunkach wolnościowych

75%

Bałandynowicz A.

Lubelski Rocznik Pedagogiczny

|

2016

|

vol. 35

|

issue 2

EN

The meeting that reaches the boundaries of dialogical moments (dialogical i.e. reaching the depth in interpersonal communication) may be an identity-creative situation i.e. the situation in which the identity of participants is acted, learnt, and experienced. The most important conditions which enable us to make a full dialogue are: the kinds of relationships between participating parties, attention and mutual understanding, and love. Interpersonal relations differ in the number of participants, in their depth, character, intensity in time, and may signal the type of a meeting. In the context of philosophical anthropology of Teilhard de Chardin, B. Pasamonik presents the process of communication as a relation of utilitarian character, oriented towards achieving something, and as a personalist relation whose aim is to ”meet somebody”. In the latter, there is no clearly cognitive aim that would reduce “the Other” to the object of cognition; it is rather about the possibility of communing, being opened to another person, which is possible only in the case of a relationship based on responsibility.

PL

Spotkanie osiągające granice momentów dialogicznych, czyli sięgające głębi w komunikacji interpersonalnej, może być sytuacją tożsamościowo-twórczą, a zatem taką, w której tożsamość uczestników jest odgrywana, poznawana i doświadczana. Najistotniejszymi warunkami umożliwiającymi pełny dialog są: rodzaje relacji między uczestniczącymi stronami, uwaga i wzajemne zrozumienie oraz miłość. Relacje międzyludzkie różnią się ilością osób w nich uczestniczących, głębią, charakterem, intensywnością i mogą wskazywać na typ spotkania. W nurcie antropologii filozoficznej Teilharda de Chardina Barbara Pasamonik przedstawia proces komunikacji jako relację o charakterze utylitarnym – nastawioną na osiągnięcie czegoś oraz jako relację personalistyczną, która ma na celu „spotkanie kogoś” (Pasamonik 1999, s. 102). W tej drugiej nie ma zamiaru czysto poznawczego, który redukowałby „Innego” do przedmiotu poznania; chodzi raczej o możliwość obcowania, otwierania się na drugiego człowieka, co jest możliwe tylko w przypadku związku opartego na odpowiedzialności.

8

Rozmowa z kamieniem Wisławy Szymborskiej w świetle filozofii dialogu

75%

Kudyba W.

Eruditio et Ars

|

2023

|

vol. 6

|

issue 1

9-22

EN

It is worth looking at how the experience of meeting the Other was recorded in their works by artists. Among them is Polish Nobel Prize winner Wislawa Szymborska, who in 1962 included the poem A Conversation with a Stone in her collection Salt. Its interpreters usually drew attention to the epistemological issues hidden inside it, but it is worth widening the circle of possible interpretations of this poem to include an existential theme. For an important context of the poem is the philosophy of dialogue. The message of this puzzling lyric stems from a specific poetic procedure. Szymborska reverses the dialogical perspective: she does not ask what is implied by the fact that object relations appear in our space of encounter with persons. On the contrary, she asks what follows from the fact that personal references appear in the space of our encounters with things.

PL

Warto się przyjrzeć temu, w jaki sposób doświadczenie spotkania z Innym zapisywali w swych dziełach artyści. Jest wśród nich m.in. polska noblistka Wisława Szymborska, która w 1962 roku w zbiorze Sól umieściła m.in. wiersz Rozmowa z kamieniem. Jego interpretatorzy zwracali zwykle uwagę na skrytą w jego wnętrzu problematykę epistemologiczną, warto jednak poszerzyć krąg możliwych interpretacji tego wiersza o wątek egzystencjalny. Ważnym kontekstem wiersza jest bowiem filozofia dialogu. Przesłanie tego zagadkowego liryku wynika ze specyficznego zabiegu poetyckiego. Szymborska odwraca dialogową perspektywę: nie pyta o to, co wynika z tego, że w naszej przestrzeni spotkania z osobami pojawiają się relacje przedmiotowe. Wręcz przeciwnie – pyta o to, co wynika z tego, że w przestrzeni naszych kontaktów z rzeczami pojawiają się odniesienia osobowe.

9

Religiousness in the Context of End of Life

71%

Zwoliński A.

|

2020

|

vol. 67

|

issue 1

111-127

EN

Awaiting the meeting with God is connected with the person’s faith. This is faith, in the strict sense of the word, in life “after” the earthly life, life in the “future world.” Such life, which is not merely an extension of the familiar existence, is hard to imagine. This existence is different in its essence. Life on earth continues as an endless sequence of successive moments. Eternity is a new dimension of existence, a new quality, continuous “now.” In all contacts with God – in the sacraments, prayer, and meditation – we learn to see Him properly. It is a way of life in eternity already “now,” today. Present and eternity do not oppose each other, they do not separate from each other, but they are entangled with each other. Eternal life grows in strength within the time that is given to us. Entire religious care over the dying person is of equally important significance. Every sick person has a right to receive this care, which is also a way of evangelizing illness, a discovery of the redeeming significance of the suffering and pain of passing away. It involves giving a testimony of love through diaconia (service) and canonia (community formation).

PL

Religijność w kontekście końca życia Oczekiwanie na spotkanie z Bogiem łączy się z osobistą wiarą. Jest to wiara – w ścisłym tego słowa znaczeniu – w życie pozagrobowe, życie w „przyszłym świecie”. Taka egzystencja, nie będąc jedynie przedłużeniem tego co znamy na ziemi, jest trudna do wyobrażenia, bo jej istota jest inna. Życie na ziemi to niekończący się ciąg następujących po sobie chwil, natomiast wieczność jest nowym wymiarem istnienia, nową jakością, ciągłym „teraz”. W każdorazowym kontakcie z Bogiem, odbywającym się w sakramentach, modlitwie i medytacji, uczymy się właściwego spojrzenia na Niego. Jest to życie wieczne, które ma miejsce już „teraz”. Teraźniejszość i wieczność nie stoją w sprzeczności, nie są od siebie odrębne, ale przeplatają się. Życie wieczne umacnia się w czasie, który został nam dany. Ogół wsparcia religijnego udzielanego osobie umierającej jest równie ważny. Każda chora osoba ma prawo do takiej opieki, która jest sposobem ewangelizowania choroby, odkrywaniem odkupieńczego znaczenia cierpienia i bólu przemijania. Wsparcie religijne polega na dawaniu świadectwa miłości poprzez diakonię (służenie) i kanonię (tworzenie wspólnoty).

10

Filmowe spotkania z Innym jako forma dialogu międzykulturowego

63%

Konieczna E.

Edukacja Międzykulturowa

|

2019

|

vol. 11

|

issue 2

291-302

EN

The subject of the discussion contained in the article are selected spaces of film culture focusing on the issues of the Other. This objective of this article is also to present the role of the film in encounter with the Other and an attempt to find an answer to the question of how and for what purpose selected documentary and feature films speaking about the Other? Filmmakers are more and more concerned with the subject of multiculturalism, ethnic differences or the migratory crisis. In the face of growing problems concerning intolerance, respect or hostility towards Another, the film may be helpful in shaping attitudes of openness to otherness, based on universal values and on respect for cultural and ethnic diversity. The cinema allows encounter with the Other. Films present different values and perspectives and allow for their exchange. Filmmakers do not propose system solutions, but they use the movie camera as one of the tools of change. They are illustrating a specific problem and try to build a sense of justice and responsibility for the Other.

PL

Przedmiotem rozważań zawartych w artykule są wybrane obszary kultury filmowej skupiające się na problematyce Innego. Refleksja nad rolą filmu w spotkaniu z Innym stanowi próbę znalezienia odpowiedzi na pytanie, jak i w jakim celu wybrane filmy dokumentalne i fabularne ukazują Innego. Twórcy filmowi coraz częściej poruszają tematykę dotyczącą wielokulturowości, odmienności etnicznych czy kryzysu migracyjnego. W obliczu narastających problemów dotyczących braku tolerancji, szacunku czy wrogości wobec Innego film może być pomocny w kształtowaniu postaw otwartości na inność, opartych na uniwersalnych wartościach, na szacunku do różnorodności kulturowej i etnicznej. Filmy stanowią medium umożliwiające spotkanie z drugą osobą (Innym), pozwalają na prezentację i wymianę rozmaitych wartości i perspektyw. Filmowcy nie proponują systemowych rozwiązań, ale wykorzystują kamerę jako jedno z narzędzi zmiany; przez ilustrację konkretnego problemu starają się budować poczucie sprawiedliwości i odpowiedzialności za Innego.

11

Przestrzeń międzyludzka w powieściach Fiodora Dostojewskiego

63%

Bukowski J.

Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie

|

2016

|

issue 4(952)

17-26

PL

Twórczość Fiodora Dostojewskiego ma duże znaczenie dla kształtowania się XX-wiecznej filozofii dialogu. Jego spojrzenie na bohatera powieściowego jest zawsze rezultatem skonfrontowania własnej świadomości ze świadomością innych, czemu sprzyja przejście od narracji auktorialnej do personalnej: postaci, opisując swoje przeżycia i sposób postrzegania świata, prowadzą dialogi wewnętrzne, które pomagają im odnaleźć lub nadać sens własnej egzystencji. Prawda o mnie lub o innym człowieku odsłania się w spotkaniach z innymi ludźmi, ale nie może być precyzyjnie opisana, ponieważ zagubiłaby się wtedy spontaniczność, autentyczność i wielowymiarowość osoby. Aby mogło dojść do otwarcia drugiemu kredytu zaufania, człowiek mu się przed nim otworzyć, nawet jeżeli zamiast wzajemności napotyka mur obojętności lub nienawiści. Takie właśnie, przepełnione szczerością, a zarazem żądzą wypowiedzenia „nowego słowa” (może to być myśl, idea, wynalazek, zmiana społeczna, dokonanie rewolucyjnych zmian), spotkania bohaterów Zbrodni i kary, Idioty i Braci Karamazow analizowane są w artykule. Dostojewski prezentuje w nich istotę tego, co może zdarzyć się między ludźmi, kiedy pozwalają porwać się niezwykłym przeżyciom o wielkiej mocy, zrzucając chętnie zakładane na co dzień maski.

EN

The works of Fyodor Dostoyevsky played an important role in shaping the 20th century philosophy of dialogue. His view on the novel’s protagonist is always the result of confronting his own consciousness with the consciousness of others, which is facilitated by shifting from auctorial to personal narration: the characters, describing their experiences and outlook, conduct an internal dialogue which helps them to find or make sense of their own existence. The truth about me or about another person is revealed in encounters with other people but it cannot be described with precision because the spontaneity, authenticity, and multi-dimensionality of the person would otherwise be lost. In order to give another person the credit of trust, we must open to them even if, instead of reciprocity, we encounter indifference or hatred. This article analyses such encounters of the protagonists of Crime and Punishment, The Idiot, and The Brothers Karamazov; encounters which are replete with honesty as well as the desire to utter “a new word” (this could be a thought, an idea, an invention, a social change, a revolutionary change). In them, Dostoyevsky presents the essence of what can happen between people when they let themselves be overwhelmed by exceptional and powerful experiences and take off the masks and veils readily used every day.

12

Spotkania ze sztuką – przestrzeń wychowania i socjalizacji człowieka

63%

Wilk T.

Pedagogika Społeczna

|

2018 (R. XVII)

|

issue 1(67)

57-83

PL

Niniejszy tekst jest refleksją na temat możliwości/potrzeby świadomego i powszechnego zaangażowania sztuki, poszczególnych jej dziedzin, w procesy wychowania i socjalizacji człowieka, a nade wszystko młodego pokolenia, realizowanych w podstawowych środowiskach wychowawczych. W przedmiotowym zakresie rolę szczególną przypisuję rodzinie i szkole oraz instytucjom kultury obecnym w przestrzeni społecznej. Rozważania prowadzę wokół kategorii spotkania, jest ono bowiem kluczową kategorią, która pozwala nie tylko na inicjację człowieka w przestrzeń kultury/sztuki, ale też umożliwia jej poznanie, zrozumienie i włączenie dobra – wartości, treści, emocji, estetyki – które ma każda ze sztuk. Sztuka w każdej epoce była wartością i pełniła szereg funkcji społecznych. Dzisiaj również, uwzględniając szereg problemów społecznych rysujących się w codziennej przestrzeni, pojawia się pilna potrzeba intensyfikacji i zintegrowanych wspólnych działań – sztuki, rodziny, szkoły – by przeciwstawić się rozprzestrzenianiu zła. Sztuka, zaangażowana w wychowanie i socjalizację, staje się formą profilaktyki, terapii i kompensacji. Trzeba tylko zaaranżować spotkanie ze sztuką.

EN

This text is a reflection in the area of the possibilities / needs of conscious and universal involvement of art, its individual domains, in the processes of upbringing and socialization of man, and above all of the young generation, carried out in basic educational environments. In this area, I attach special importance to family and school as well as cultural institutions present in the social space. I am leading considerations around the meeting category, because it is a key category that allows not only for the initiation of a man into the space of culture / art, but also enables it to get to know, understand and incorporate the good – values, contents, emotions, aesthetics – which each art has. Art in every age was a value and fulfilled a number of social functions. Today, also taking into account a number of social problems appearing in everyday space, there is an urgent need to intensify and integrated joint activities – art, family, school – to oppose the spread of evil. Art, engaged in upbringing and socialization, becomes a form of prevention, therapy and compensation. You just have to arrange a meeting with art.

13

Twórcze orientacje życiowe w przestrzeni międzykulturowej

63%

Sobolewska-Popko A.

Edukacja Międzykulturowa

|

2020

|

vol. 12

|

issue 1

226-241

EN

The article presents the concept of creative life orientations of Agata Cudowska, the research undertaken by the author in this area was discussed, with a particular emphasis on the values of the last monograph on this problem matter. The need to develop a creative lifestyle, especially in the context of socio-cultural changes has been emphasised. A creative attitude towards the world is a value in itself, becomes a „lifebuoy” when one faces the sense of meaninglessness of life, gives grounds for openness to meeting and dialogue with another person. It constitutes a necessary condition in the process of constructing your own identity.

PL

W artykule przedstawiono koncepcję twórczych orientacji życiowych Agaty Cudowskiej, opisano podjęte przez autorkę badania w tym zakresie, ze szczególnym zaakcentowaniem walorów ostatniej monografii dotyczącej tej problematyki. Zwrócono uwagę na potrzebę rozwijania twórczego stylu życia zwłaszcza w kontekście przemian społeczno-kulturowych. Twórcze ustosunkowanie do świata stanowi wartość samą w sobie, staje się „kołem ratunkowym” przed poczuciem bezsensu życia, daje podstawy do otwartości na spotkanie i dialog z drugim człowiekiem, jest koniecznym warunkiem w procesie konstruowania własnej tożsamości.

14

Dziewczynka i pies. O spotkaniu ciało-w-ciało ze zwierzęciem

63%

Rogowska-Stangret M.

Prace Kulturoznawcze

|

2017

|

vol. 21

|

issue 3

89-106

EN

In the article the category of the bodily encounter with the animal is presented. This concept is inspired by the Irigarayan notion of “bodily encounter with the mother” and it is developed using an example of the relation between a girl and a dog — two beings so far often excluded from the philosophical inquiries. The author constructs the category of bodily encounter with the animal referring to ideas coined by Luce Irigaray, Rosi Braidotti and Jolanta Brach-Czaina and places the very concept in a broader philosophical context. With reference to the category of bodily encounter with the animal, the author reflects on what is exceptional in the encounter between a girl and a dog, and investigates into the subversive potential of such an encounter and challenges it may pose to the given power relations.

15

Wychowywanie jako spotkanie osób w świecie wartości

63%

Glinkowski W. P.

Studia z Teorii Wychowania

|

2018

|

issue 1 (22)

49-61

EN

Presentation’s title indicates two obviousnesses. First one is that upbringing refers to persons – they are animators and receivers of this process. Second one is that this process goes on in daily “human” life, therefore eo ipso axiological world. Above obviousnesses tend to be omitted, or at least marginalized. It is worth posing a question about the reason for that. At the same time it is worth noting what are the conditions, in which upbringing process takes place, and which attest to its ‘not-everydayness’. Despite being fundamental and unprecedented, those conditions are often veiled by other – the ones pertaining to the ‘everydayness’ of this process. They designate educational-didactic perspective and apply to tactical-strategical aspects of upbringing. Whereas the other apply to primary principles, which should determine this process. Among primary principles we can distinguish the question about human and the question about values. In the everydayness of upbringing those principles are sometimes hidden behind casual, particular tasks or utilitarian aims, which we tend to perceive as fundamental reasons for pursuing educational activities. However, without devoting some time for theoretical refl ection, the process of upbringing can not be fulfilled implicitly. What we should reflect upon is the human being understood as a subject of meeting, together with his or her values, which create the realm, in which meeting is being conducted.

PL

Tytuł tekstu sygnalizuje dwie oczywistości. Po pierwsze tę, że wychowywanie dotyczy osób – są one animatorami oraz adresatami tego procesu. Po drugie, proces ten przebiega w codzienności świata „ludzkiego”, a więc eo ipso świata zaksjologizowanego. Powyższe oczywistości bywają przeoczane, a przynajmniej są marginalizowane. Warto jednak postawić pytanie o przyczynę takiego stanu rzeczy. Jednocześnie warto zwrócić uwagę na warunki, w jakich przebiega proces wychowawczy, a które świadczą o jego „niecodzienności”. I chociaż są to warunki fundamentalne i bezprecedensowe, bywają one przesłaniane przez inne warunki, należące do „codzienności” tego procesu. Te ostatnie wyznaczają perspektywę edukacyjno-dydaktyczną i dotyczą „taktyczno-strategicznych” uwarunkowań wychowania. Z kolei te pierwsze dotyczą podstawowych pryncypiów, które powinny określać ten proces. Do owych podstawowych pryncypiów należą: pytanie o osobę oraz pytanie o wartości. W codzienności wychowania te pryncypia bywają ukryte, przesłonięte doraźnymi, partykularnymi zadaniami bądź utylitarnie pojmowanymi celami, w których upatruje się zasadniczych racji podejmowania i prowadzenia działań wychowawczych. Stawiam jednak tezę, że bez poddania odpowiedniej teoretycznej refleksji, proces wychowawczy może być realizowany jedynie połowicznie i nie może przynieść optymalnych rezultatów. Czynnikami, których nie wolno tu przeoczyć są: osoba ludzka, rozumiana jako podmiot spotkania oraz wartości przez nią postrzegane i przeżywane, jako realia, w których spotkanie się dokonuje.

16

Rodzina jako środowisko wychowawcze w świetle poglądów polskich filozofów spotkania

63%

Wieczorek K.

Family Forum

|

2014

|

issue 4

29-52

EN

Encounter as a philosophical category comprises a lot of various types of relations and configurations of a man with another man. In Poland in the last twenty years of the 20th century and later there developed a flourishing environment of philosophers who examined the problems of interpersonal encounter in the spirit of the synthesis of phenomenology and personalism. The Polish philosophers of encounter came to a few essential findings referring to the subject of encounter considered in the comprehensive and general way. The article attempts to apply the general philosophical issue worked out in this trend so to consider the problem in more detailed way. The essential question is: can the findings of the Polish philosophy of encounter be useful to examine the relations in the family environment for the effectiveness of fulfilling the educational function towards children by the family? The author proves that some philosophical settlements can actually be used in such a research area.

PL

Spotkanie [encounter] jako kategoria filozoficzna obejmuje wiele różnorodnych typów relacji i konfiguracji człowieka z człowiekiem. W Polsce w ostatnich 20 latach XX wieku i później rozwijało się prężnie środowisko filozofów, wnikliwie badających problematykę spotkań międzyludzkich w duchu syntezy fenomenologii z personalizmem. Polscy filozofowie spotkania doszli do kilku znaczących odkryć i ustaleń, odnoszących się do całościowo i ogólnie ujętego tematu spotkania. Artykuł podejmuje próbę aplikacji ogólnej problematyki filozoficznej, wypracowanej w tym nurcie, do rozważenia bardziej szczegółowego problemu. Zasadnicze pytanie brzmi: czy odkrycia polskiej filozofii spotkania mogą być użyteczne w zastosowaniu do zbadania relacji w środowisku rodzinnym pod kątem efektywności wypełniania przez rodzinę funkcji wychowawczej względem dzieci. Autor dowodzi, że niektóre rozstrzygnięcia filozoficzne rzeczywiście mają zastosowanie w tak określonym obszarze badawczym.

17

Od ideologicznej samotności do dialogicznego spotkania: F. Ebner, L. Althusser, P. Freire

63%

Skorulski K.

Forum Oświatowe

|

2014

|

vol. 26

|

issue 1(51)

15-35

EN

In this article two basic human situations are juxtaposed: the situation of a relationship with another human being (a dialogue) and the situation of human loneliness, characterized here as ideology. Their juxtaposition is based on the concepts of three outstanding, though very different, thinkers, combining philosophy and pedagogical activity. They are Ferdinand Ebner, Louis Althusser, and Paulo Freire. Ebner represents here the philosophy of dialogue, thus the trend perceiving the natural condition of man (to somewhat simplify it) in a dialogic situation. Althusser, as a neo-Marxist, sees the same condition in the immersion in ideology. In contrast, Freire – the developer of the “pedagogy of dialogue” – is trying to present a possibility to move from enslavement in ideology to freedom in dialogue. On the basis of this diversity of concepts an attempt is made to determine the “conditions of the possibility” to move from ideology to dialogue, and therefore also from enslavement to freedom. Particular importance is attributed to the issue of trust, the issue of “breaking natural life” (Ebner’s term), and the question of the use of violence. When asked about the possibility of living in freedom and emancipation in a world infected with ideology, one cannot answer at the general and “objective” level, but in each case at the personal and subjective one. Thus, a desire to completely eliminate ideology would be perhaps fairly illusory, but it seems possible, despite the presence of ideology, to be aware of this presence and to choose a real person instead of it.

PL

W niniejszym artykule zostają zestawione dwie podstawowe sytuacje człowieka: sytuacja relacji z drugim człowiekiem (dialog) oraz sytuacja ludzkiej samotności, charakteryzowana tu jako ideologia. Ich zestawienie opiera się na koncepcjach trzech wybitnych, lecz bardzo różnych myślicieli, łączących filozofię i działanie pedagogiczne. Są to Ferdinand Ebner, Louis Althusser oraz Paulo Freire. Ebner reprezentuje tu filozofię dialogu, a więc nurt postrzegający naturalny stan człowieka – nieco upraszczając – w sytuacji dialogicznej. Althusser, jako neomarksista, widzi zaś tenże stan w zanurzeniu w ideologii. Natomiast Freire – twórca „pedagogiki dialogu” – stara się zaprezentować możliwość przejścia od zniewolenia w ideologii do wolności w dialogu. Na podstawie tej różnorodności koncepcji podjęta zostaje próba określenia „warunków możliwości” przejścia od ideologii do dialogu, a więc także od zniewolenia do wolności. Szczególne znaczenie zostaje przypisane problemowi zaufania, problemowi „złamania życia naturalnego” (określenie Ebnera), oraz pytaniu o stosowanie przemocy. Na pytanie o możliwość życia w wolności i wyzwalania w zainfekowanym ideologią świecie nie da się jednak odpowiedzieć na poziomie ogólnym i „obiektywnym”, lecz każdorazowo na poziomie osobistym i subiektywnym. Tak więc iluzoryczne byłoby być może pragnienie wyeliminowania ideologii całkowicie, jednak możliwe wydaje się, mimo obecności ideologii, uświadomienie sobie tej obecności i wybieranie zamiast niej realnego człowieka.

18

DIALOG W ŻYCIU – DIALOG W TEATRZE

63%

Świeca M.

Acta Scientifica Academiae Ostroviensis. Sectio A, Nauki Humanistyczne, Społeczne i Techniczne

|

2018

|

issue 11(1)/2018

287-302

PL

Dialog jako wymiana myśli dwóch osób, zakłada równość i poszanowanie poglądów partnerów. W założeniach dialogu JA-Ty przytoczono poglądy Janusza Tarnowskiego, Józefa Tischnera, Jarosława Gary i Martina Bubera. Specyficzny dialog zachodzi w relacji wychowawca- wychowanek .Wymaga on wzajemnej otwartości. Egzemplifikacją ludzkiego dialogu jest ten, który dzieje się między teatralnymi postaciami. Przedmiotem niniejszego tekstu jest analiza kwestii otwartości na inne osoby, na inne sposoby myślenia, czyli problem warunków niezbędnych do zaistnienia twórczego dialogu (w różnych jego odmianach) na teatralnej scenie.

EN

Dialogue as an exchange of thoughts between two people assumes equality and respect of partner views. In the assumptions of the I-YOU dialogue, the views of Janusz Tarnowski, Józef Tischner, Jarosław Gary and Martin Buber were quoted. The specific dialogue takes place in the relationship of the educator-pupil. It requires mutual openness. The exemplification of human dialogue is the one that happens between theatrical figures. The subject of this text is to analyze the issue of openness to other people, to other ways of thinking, that is the problem of the conditions necessary for the creation of a creative dialogue (in its variations) on the theatrical stage.

19

Spotkanie jako model komunikacji w orędziach papieża Franciszka na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu

63%

Woźniak Z.

Rocznik Skrzatuski

|

2018

|

vol. 6

177-188

PL

Bezprecedensowy rozwój technologii informacyjno-komunikacyjnych na pewno jest szansą człowieka i motorem wielu zmian w nim samym i w środowisku jego życia. Samo narastanie tempa przemian nie jest jednak równoznaczne z podążaniem we właściwym kierunku. Stąd, obok ciągle zwiększających się możliwości technologicznych, potrzeba jeszcze operatywnego modelu komunikacji, który w coraz większej złożoności i płynności procesów komunikacyjnych stanowiłby pewny punkt odniesienia i oparcia. Taki właśnie model, inspirowany teologiczną dynamiką wydarzenia spotkania, proponuje papież Franciszek w swoich orędziach na Światowy Dzień Komunikowania Społecznego.

EN

The unprecedented development of information and communication technologies is certainly a chance for man and the driving force of many changes in himself and in his life environment. However, the mere growth of the pace of change is not tantamount to going in the right direction. Hence, in addition to the constantly increasing technological possibilities, there is a need for an operational communication model, which in a growing complexity and fluidity of communication processes would provide a certain point of reference and support. Such a model, inspired by the theological dynamics of the event, is proposed by Pope Francis in his messages for World Communication Day.

20

Fenomen spotkania w myśli filozoficznej Antoniego Kępińskiego

63%

Antoszewska A.

Folia Philosophica

|

2021

|

vol. 45

1-19

EN

In her article, Anna Antoszewska discusses the phenomenon of the interpersonal encounter in the philosophical thought of professor Antoni Kępiński, the author of Psychopatie, among other books. She lays special emphasis on the sources of his philosophical insights. While there is no doubt as to the originality of these insights, getting acquainted with numerous interpretations of Kępiński’s philosophical thought makes a researcher aware of the difficulty of unambiguously identifying the position of this outstanding psychiatrist and founder of axiological psychiatry. Polish scholars interested in Kępiński’s views remain sensitive to the contradictions among the concepts he uses in his philosophical reflections.

PL

Celem pracy jest przedstawienie fenomenu spotkania w myśli filozoficznej profesora Antoniego Kępińskiego oraz ukazanie źródeł jego intuicji filozoficznych. Oryginalność idei autora Psychopatii nie ulega wątpliwości. Zapoznanie się z licznymi interpretacjami myśli filozoficznej Kępińskiego ujawnia trudność z jednoznacznym określeniem pozycji tego wybitnego psychiatry. Polscy autorzy zaciekawieni poglądami Kępińskiego pozostają wrażliwi na sprzeczności pojęć używanych przez twórcę psychiatrii aksjologicznej.

Refine search results

Wielowymiarowość przestrzeni publicznych

Słowo Boże i człowiek

Słowo uzdrawiające myślenie

Scientific tourism. Self-realisation, dialogue-cultural and sacral dimensions

SPOTKANIE I DIALOG W PROCESIE RESOCJALIZACJI

Metropolia

Indywidualistyczne i supraindywidualistyczne predyktory optymalnego oddziaływania resocjalizacyjnego na skazanych w warunkach wolnościowych

Rozmowa z kamieniem Wisławy Szymborskiej w świetle filozofii dialogu

Religiousness in the Context of End of Life

Filmowe spotkania z Innym jako forma dialogu międzykulturowego

Przestrzeń międzyludzka w powieściach Fiodora Dostojewskiego

Spotkania ze sztuką – przestrzeń wychowania i socjalizacji człowieka

Twórcze orientacje życiowe w przestrzeni międzykulturowej

Dziewczynka i pies. O spotkaniu ciało-w-ciało ze zwierzęciem

Wychowywanie jako spotkanie osób w świecie wartości

Rodzina jako środowisko wychowawcze w świetle poglądów polskich filozofów spotkania

Od ideologicznej samotności do dialogicznego spotkania: F. Ebner, L. Althusser, P. Freire

DIALOG W ŻYCIU – DIALOG W TEATRZE

Spotkanie jako model komunikacji w orędziach papieża Franciszka na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu

Fenomen spotkania w myśli filozoficznej Antoniego Kępińskiego