Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: sprawczość przestrzeni

Sort By:

Limit search:

RUCH PIESZY I SKŁADNIA PRZESTRZENI. PRZYKŁAD CENTRUM ŁODZI

100%

Lamprecht M. K.

Studia Miejskie

2020

vol. 37

23-38

W myśl założeń teorii składni przestrzeni, konfiguracja przestrzeni kształtuje przestrzenne wzorce ruchu pieszego. Wpływ konfiguracji (przestrzennych relacji) np. na decyzje o wyborze trasy przemieszczania się, rodzi dalsze konsekwencje takie jak obciążenie ciągów komunikacyjnych, możliwość nawiązywania relacji społecznych lub sposób użytkowania ziemi. Rozpoznanie konfiguracyjnych cech przestrzeni może zatem ogrywać istotną rolę w procesie planowania lub reorganizacji i odnowy struktur miejskich. Celem prezentowanych badań była weryfikacja zakładanych związków pomiędzy teoretycznymi miarami składni przestrzeni, a rzeczywistym ruchem pieszym. Wykazano, że wskaźniki teoretyczne pozostają w silnym związku z realnym natężeniem ruchu pieszego. Potwierdza to wartość metod składni przestrzeni w badaniach relacji pomiędzy społeczeństwem i środowiskiem zbudowanym.

In accordance with the assumptions of space syntax, spatial configuration shapes spatial patterns of pedestrian traffic. The influence of configuration (spatial relations) on, for instance, pedestrian route choice causes further consequences, making an impact on the land use pattern or providing opportunities to form social relations. The identification of the configurational features of space may, therefore, play a crucial role in the processes of urban planning and renewal. The goal of the study is to verify the assumed relations between the theoretical measures of space syntax and the actual pedestrian traffic. The study proves that theoretical indices are strongly connected to the real pedestrian traffic intensity. This fact confirms the value of space syntax methodology in the studies on the relations between the society and the built environment.

Geokultura(?)

80%

Rosiński C.

Forum Poetyki

2015

issue 2

130-137

This review traces the recent vicissitudes of the term “geopoetics.” The purpose of the article is to situate the scholarly concept developed by Elżbieta Rybicka in the context of previous studies of space. Using her proposed framework of geopoetics, theoretical work on space is broken down into its poetological, geographical, anthropological, and performative aspects. Geopoetics becomes juxtaposed with the spatial thought of Peter Sloterdijk (proliferating space) and Hans Ulrich Gumbrecht’s “culture of space,” allowing reflection on space to be expanded to include a non-anthropocentric interpretation of the humanities.

Recenzja śledzi najnowsze losy terminu geopoetyka. Celem artykułu jest usytuowanie koncepcji badawczej Elżbiety Rybickiej na tle dotychczasowych badań zajmujących się przestrzenią. Wykorzystując zaproponowane przez badaczkę odsłony geopoetyki, teoria zostaje rozbita na aspekt poetologiczny, geograficzny, antropologiczny oraz performatywny. Geopoetyka zostaje zestawiona z rozważaniami przestrzennymi Petera Sloterdijka (przestrzeń rozrastająca się) i „kulturą obecności” Hansa Ulricha Gumbrechta, co pozwala rozszerzyć rozważania przestrzenne o ujęcie humanistyki nieantropocentrycznej.

Refine search results

1 Forum Poetyki

1 Studia Miejskie

1 Lamprecht M. K.

1 Rosiński C.

1 2020

1 2015

Search results

RUCH PIESZY I SKŁADNIA PRZESTRZENI. PRZYKŁAD CENTRUM ŁODZI

Geokultura(?)