Search results

1

“Reread me backwards”: Deciphering the Past in Elizabeth Bowen’s The Heat of the Day

100%

Johnson S., University E., Stephanie Johnson is a PhD student in the Department of Comparative Literature at Emory University. Her research interests include memory studies p. t.

Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre

|

2016

|

vol. 4

|

issue 1

EN

Set during the midst of the London Blitz, Elizabeth Bowen’s The Heat of the Day revolves around a narrative of espionage, but unlike many novels from the spy genre, it refuses to disclose all of its secrets. Instead, the novel’s dense and complex language, which so effectively expresses the dislocating effects of a city under attack, resists an easy or uncomplicated reading. This article examines the motif of reading within the novel, which manifests when its protagonist, Stella Rodney, learns her lover Robert is a Nazi spy. In her efforts to locate proof of his defection, Stella becomes caught in a recurrent but indeterminable task of rereading past events, a movement which attempts to remember the past but also foregrounds a fundamental inability to ever wholly resolve its enigmas. When Stella fails to read her past for lost clues, she is prevented from viewing the events of her life as a coherent and meaningful narrative. The novel’s difficult language reflects this lack of resolution, refusing to assimilate the events it depicts into a straightforward account. With its wartime setting as a disorienting backdrop, The Heat of the Day undermines the purpose of reading as the discovery of sense and meaning, producing instead only more questions and mysteries.

2

W szpiegowskim labiryncie. Powieść szpiegowska w PRL (na przykładzie serii „Labirynt”)

63%

Kaczyński P.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

|

2023

|

vol. 66

|

issue 1

149-176

EN

The article presents a spy novel of the period of the Polish People’s Republic in historical-literary shot. The analysis of the books from the “Maze” series shows that the propaganda function dominates in them over the entertainment function, which is characteristic of various areas of popular culture in the Polish People’s Republic. The “Maze” series was issued by the Publishing House of the Ministry of National Defence in the years 1957–1991. What appeared in it were “ordinary” milicja novels, but primarily spy novels. In the Polish People’s Republic spy novel, same as milicja novel, had to perform a propaganda function besides the entertainment one. It manifests itself, among other things, in referring to the conventions of the early European spy novels from the turn of the 19th and 20th century, that means showing the Polish People’s Republic as a country, which only defends itself against spies, not stealing secrets of other countries. Far from reality and only propaganda was also the picture of Poland as a country producing numerous inventions and technologies, for which spies from the West hunt. The picture of the enemy and the image of own agents contrasted with it have a propaganda character too. The spies from BND or CIA don’t hesitate to murder, they are also ruthless to their co-workers, generally represent very low moral level. They are often former Nazis, they only care about earning. On the other hand, officers of the counterintelligence of the Polish People’s Republic are people with ideas, serving the motherland devotedly, better in every way than their opponents, also in terms of private life. Each of those stories ends, of course, with victory of “ours” and – same as milicja novel – doesn’t leave readers any doubts about who is absolutely right in this conflict – talking about both political and moral reasons.

PL

Artykuł prezentuje w ujęciu historycznoliterackim powieść szpiegowską okresu PRL. Analiza książek z serii „Labirynt” wskazuje, że funkcja propagandowa dominuje w nich nad rozrywkową, co jest charakterystyczne dla różnych obszarów kultury popularnej w PRL. Serię „Labirynt” wydawało w latach 1957–1991 Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Ukazywały się w niej „zwykłe” powieści milicyjne, ale przede wszystkim powieści szpiegowskie. Podobnie jak powieść milicyjna, również powieść szpiegowska w PRL obok funkcji rozrywkowej musiała spełniać funkcję propagandową. Przejawia się to m.in. nawiązaniem do konwencji wczesnych powieści szpiegowskich w literaturze europejskiej z przełomu XIX i XX wieku, czyli przedstawianiem PRL jako kraju, który tylko broni się przed szpiegami, sam natomiast nie wykrada tajemnic innych państw. Równie daleki od rzeczywistości i wyłącznie propagandowy był obraz Polski jako kraju wytwarzającego liczne wynalazki i technologie, na które polują szpiedzy z Zachodu. Propagandowy charakter ma też obraz wroga i skontrastowany z nim wizerunek własnych agentów. Szpiedzy z BND czy CIA nie cofają się przed morderstwami, są bezwzględni także dla swoich współpracowników i ogólnie reprezentują bardzo niski poziom moralny. Często są byłymi nazistami, a zależy im tylko na zarobku. Z kolei funkcjonariusze kontrwywiadu PRL to ludzie ideowi, z oddaniem służący ojczyźnie, przewyższający pod każdym względem swych przeciwników, także na płaszczyźnie życia prywatnego. Każda z tych historii kończy się oczywiście zwycięstwem „naszych” i – podobnie jak powieść milicyjna – nie pozostawia czytelnikowi żadnych wątpliwości co do tego, po czyjej stronie są w tym konflikcie wszystkie racje – zarówno polityczne, jak i moralne.

3

Literatura piękna jako źródło informacji o służbach specjalnych.

51%

Niemczyk P.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

|

2015

|

vol. 7

|

issue 13

86-97

PL

Literatura piękna może być wartościowym źródłem informacji o zadaniach i metodach pracy służb specjalnych. Dotyczy to przede wszystkim powieści szpiegowskich, ale nie tylko – również powieści kryminalnych, sensacyjnych i political fiction. Niektórzy z autorów dysponują fachową wiedzą o służbach specjalnych także dlatego, że w tych służbach wcześniej pracowali. Na stronach powieści można znaleźć informacje zarówno o strukturach organizacyjnych służb, o ich zadaniach, jak i o systemach motywacyjnych, metodach rekturacji i powodach, dla których werbowani zgadzają się na przejście procedury rektutacyjnej lub współpracę agenturalną. Znaleźć w nich też można bardzo konkretne przykłady zastosowania środków techniki operacyjnej: łączności, obserwacji, zabezpieczenia obiektów czy nawet tak zaawansowanych działań, jak tajne przeszukanie.

EN

Fiction can be a valuable source of information on tasks and working methods of secret services. It concerns mainly spy novels, but not only – also detective novels, thrillers and political fiction. Some of authors have expertise about special services, because they worked previously in such institutions. In such novels, one can find information on the organizational structures of secret services, their actions and motivation systems, recruitment methods and reasons for which recruited people agree to work as secret agents. Very specific examples of operational measures can be found in them, such as: operational communication means, surveillance techniques, building protection or even such complicated operational method as a secret search.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

1 Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre

1 Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

1 Johnson S.

1 Kaczyński P.

1 Niemczyk P.

1 Stephanie Johnson is a PhD student in the Department of Comparative Literature at Emory University. Her research interests include memory studies p. t.

1 University E.

1 2023

1 2016

1 2015

“Reread me backwards”: Deciphering the Past in Elizabeth Bowen’s The Heat of the Day

W szpiegowskim labiryncie. Powieść szpiegowska w PRL (na przykładzie serii „Labirynt”)

Literatura piękna jako źródło informacji o służbach specjalnych.