Search results

1

Vaccination policies and state-building in post-war Angola

100%

Tallio V.

Gender a výzkum / Gender and Research

|

2019

|

vol. 20

|

issue 1

106-127

EN

The article explores how public health policies may be used by the state to (re)gain its legitimacy. The author examines this through the example of the use of vaccination policies in Angola, a Southern African country torn apart by thirty years of civil war. In particular, the author looks at how the Angolan government has managed to regain control of the country, understood as both a territory and a population, and focuses on the construction of the Angolan nation and the key role of women in this tactic. Vaccination policies have been used with four non-medical purposes: to reconquer the territory, to frame the nursing workforce, to shape motherhood, and, through the use of statistics, to reinforce and integrate the Angolan health system into the global one. Women as the primary carers of children and as health workers are instrumental to the Angolan state’s strategy for winning back the territory and the population.

2

The Gagauz Republic: Internal Dynamics of De Facto Statehood

88%

Kosienkowski M.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia

|

2017

|

vol. 24

|

issue 1

EN

The post-Soviet area is a home for a several de facto states, which are entities that resemble "normal" states but lack international recognition. This paper examines a historical and under-researched case study of the Gagauz Republic (Gagauzia), a de facto state that existed within Moldova between 1990 and 1995. Drawing on a new suite of sources – interviews, memoirs and journalism – it analyses the territorial, military, political, and socio-economic dimensions of the Gagauz de facto statehood, tracing how the Gagauz authorities proceeded in consolidating Gagauzia’s statehood through processes of state- and nation-building. This study concludes that the Gagauz leadership was moderately successful in its activities.

3

State Boundaries in the Minds of Men: Bulgarian Intellectuals Dividing the Balkans in the mid-19th Century

88%

Kurkina A.-T.

Colloquia Humanistica

|

2019

|

issue 8

EN

State Boundaries in the Minds of Men: Bulgarian Intellectuals Dividing the Balkans in the mid-19th CenturyThe correlation between the political imagination of intellectuals and their social ties is rarely linked to the state-building projects they produce. In most cases, political and social realities in regions do not coincide with the state boundaries sketched by intellectuals. Nevertheless, they do reflect the ideas of a narrow stratum of interconnected individuals that are easy to target and follow.The current text introduces and analyses the individual ties that laid the foundation for state-building creativity in the context of the mid-19th century empires. It suggests that elites occupy a different place in the social hierarchy of the forming nations, creating their preliminary state boundaries mostly based on their own interconnections and personal considerations. While their plans do not necessarily succeed, they usually reflect the nature of the debates and concerns of a relatively small group that conceives them.The case of the Bulgarian public actors in the mid-19th century offers a concentrated picture of a predominantly mobile intellectual elite engaged in the division of the Balkans. That elite included not only revolutionary thinkers like Georgi Rakovski, but also poets and journalists like his younger contemporaries, Hristo Botev and Lyuben Karavelov. Following their writings, one can produce a picture illustrating the correlation between state boundary-making and the imagination of intellectuals. While the Bulgarian example is easy to follow, it is not unique. The hypothesis can be transferred to other cases and other elites engaged in state-building debates, especially those isolated from the reality of their target group due to their position in the social hierarchy, emigrant status or conflicting affiliations. Государственные границы в сознании людей: деление Балканов болгарскими интеллектуалами в середине 19 века Корреляция между политическим воображением интеллектуалов и их социальными связями редко ассоциируется с проектами по конструированию государства, которые они создают. В большинстве случаев, политические и социальные реалии в различных регионах не совпадают с государственными границами, начертанными полити- ческими активистами. Они отражают идеи узкой прослойки контак- тирующих индивидумов, чьи действия легко увидеть и проследить.Данный текст рассматривает и анализирует личные связи политических активистов, которые заложили основы проектов по конструированию государства в контексте империй середины 19 века. Автор утверждает, что интеллектуальные элиты занимали особое место в социальной иерархии формирующихся наций, создавая предварительные государственные границы, базируя их на своих личных связях и идеях. Их планы не венчались успехом во всех случаях, однако, они отражали природу дебатов и интересов маленькой группы, которая их выражала, но никак не всего населения.Случай болгарских политических активистов середины 19 века представляет собой пример преимущественно мобильной элиты, вовлеченной в раздел Балканского полуострова. Эта элита включала в себя не только революционных мыслителей как Георгий Раковский, но также поэтов и публицистов как его младшие современники Христо Ботев и Любен Каравелов. Анализируя оставленные ими письменные документы, можно воспроизвести модель, иллюстрирующую корреляцию между конструированием государственных границ и политическим воображением интеллектуалов. Болгарский пример предлагает достаточное количество материала для проведения исследования, однако, он далеко не уникален. Данная система может буть перенесена на другие случаи, в которых фигурируют элиты, причастные к конструированию государственных границ. Наиболее подробно данная модель иллюстрирует деятельность представителей элиты, которые находятся в изоляции от своей целевой группы из-за своего положения в социальной иерархии, статуса эмигранта или противоречивых идентичностей. Granice państwowe w umysłach ludzkich: dzielenie Bałkanów przez bułgarskich intelektualistów w połowie XIX wiekuKorelacja między polityczną wyobraźnią intelektualistów a ich więziami społecznymi rzadko jest kojarzona z tworzonymi przez nich projektami budowy państwa. W większości przypadków regionalne realia polityczne nie pokrywają się z granicami państwowymi wyznaczonymi przez działaczy politycznych. Odzwierciedlają one idee wąskiej warstwy wzajemnie powiązanych jednostek, których działania można łatwo dostrzec i prześledzić.Niniejszy tekst analizuje osobiste powiązania aktywistów politycznych, którzy stworzyli podstawy dla projektów budowy państw w epoce imperiów połowy XIX wieku. Autorka twierdzi, że elity intelektualne zajmowały szczególne miejsce w społecznej hierarchii formujących się narodów, tworząc wstępne granice państwowe w oparciu o osobiste więzi i idee. Ich plany nie we wszystkich przypadkach były zwieńczone sukcesem, lecz odzwierciedlały specyfikę debat i interesów małej grupy, która je wyrażała, a nie całej ludności.Przypadek bułgarskich aktywistów politycznych połowy XIX wieku stanowi przykład mobilnej elity zaangażowanej w podział Półwyspu Bałkańskiego. W skład tej elity weszli nie tylko rewolucyjni myśliciele jak Georgi Rakovski, ale także poeci i publicyści jak Christo Botev i Luben Karavelov. Analizując pisane przez nich dokumenty, można odtworzyć model ilustrujący korelację pomiędzy konstruowaniem granic, a polityczną wyobraźnią intelektualistów. Bułgarski przykład oferuje wystarczającą ilość materiału do badania, lecz jest daleki od bycia wyjątkowym. Model ten może być przeniesiony do innych przypadków, w których biorą udział elity zaangażowane w konstruowanie granic państwowych, jednocześnie znakomicie ilustruje działalność przedstawicieli elit, którzy są odizolowani od grupy docelowej ze względu na sprzeczną z nią tożsamość, status emigranta lub pozycję w hierarchii społecznej.

4

Regime Change as a Trigger of Corruption: Experience from Post-communist Countries

75%

Dvořáková V.

Politologická revue (Czech Political Science Review)

|

2019

|

issue 2

101-126

EN

The fall of communism initiated the deepest social, economic, and political changes of modern history. These changes installed new regimes which, irrespective of their current character, are infested by corruption. Why and how did this happen? Are we witnessing a continuity of the communist past or is it a new phenomenon? Is the current corruption a product of former clientelistic networks which adapted easily to the new conditions while using a persisting political, legal, and economic culture? Contrarily, is corruption in the postcommunist countries a new phenomenon resulting from a unique process of transformation? The answer includes and combines both alternatives. The roots of systemic corruption are to be found in a mutual interaction of elements, both from the past and brought into existence by this radical change, described herein: the social structure of the communist societies, which lacked capitalist structure (capital, “capitalists”); the character of the communist state, which was not substantially rebuilt during the transformation and was taken over by new/old political actors; economic transformation, which enabled those who controlled the state to form an economic society (economic actors, economic regulations), having at their disposal and using for this goal a huge amount of the state-owned property during the process of privatization. In summary, it was the character of the (post)communist state and the social structure of the (post)communist societies which influenced the shaping of basic institutional settings and the formation of key political and economic actors. Together with the huge resources available through the privatization of state-owned property and the historical cultural approaches regarding the maintenance of social, political, and economic positions, there was almost no chance of avoiding corruption and its metamorphosis into a systemic form.

5

Economic overview of the international state-building of Kosovo in the light of liberal peace thesis: Development trends of the economic system of Kosovo, through UNMIK administration, actuality and the future.

75%

Bashota B., Sela Y., Ismaili F.

Academicus. International Scientific Journal

|

2014

|

issue 10

55-74

EN

In the aftermath of Cold War, the system of United Nations (UN) Peace Missions assumed new proportions, by adjusting the nature of political developments, which characterized the international relations stage in this period. In the peace-keeping agenda of these missions, special focus was given to issues related to “international state-building” in the post-conflict situations, as well as attempts to prevent and manage consequences of the state’s failure. In pursuit of these goals and as part of this agenda, it is believed that liberal western values, especially as part of the “liberal peace thesis”, have become ever more widespread and commonplace. The models of state-building, according to this thesis, include combination of values of liberal democracy and principles of the market economy, as precondition to overall social development, which would contribute to long-term peace. According to this conception According to this conception, it is clear that the transitional process from war to peace and that of state-building, in addition to the political dimensions, also has significant economic dimensions. Therefore, the authors of this study are focused on and aim to analyze and explain the role the economic sector plays in the construction and functioning of the state system in a post-conflict society, as is the case of Kosovo. At the contextual level, the study consists of understanding the role played by UNMIK, as international administration, in the direction of this sector. One part of the study is dedicated to analysing immediate and long-term strategies and approaches of the peacekeeping mission, aimed at reconstruction, i.e. the development of the economic sector from scratch, which would impact directly and indirectly on the creation of an enabling socio-political environment for a lasting peace. But the rest of the study focuses on macroeconomic indicators such as GDP level, monetary policy, as well as import and export situation (trade balance, which realistically reflects the current status of economic development in Kosovo, as well as for measuring the gap between the expected targets and achieved concrete results. This means that these indicators reflect the degree of success or failure of the mission in relation to the fulfillment of this objective. Finally, by analysing the previous and current results, we will try to explain development trends of Kosovo’s economy in the short-term.

6

The 1917 Russian Revolution from the perspective of white-guardist and bolshevik state building

63%

Halasz I.

Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

|

2018

|

vol. 10

|

issue 2

561-572

PL

Rewolucja październikowa 1917 r. to jedno z najważniejszych wydarzeń XX w., które przełożyło się na szereg innowacji nie tylko w sferze ideologii i ekonomii społecznej, lecz także w obszarze budowy państwa. Bolszewickie podejście do budowania państwa było wyjątkowo innowacyjne. Ich rozwiązania były rewolucyjne i nieszablonowe zarówno w kwestii podejścia do władzy i administracji, jak i w kwestii tożsamości państwa. Obóz przeciwników partii bolszewickiej był bardzo zróżnicowany. W jego skład wchodzili i najbardziej zagorzali etatyści, i anarchiści przeróżnej maści. Stąd też ideologia tzw. „białych” charakteryzowała się wysokim stopniem reaktywności. Większość liderów tzw. Białej Armii traktowało utworzony ruch jako dyktaturę wojskową mającą na celu przywrócenie dawnego porządku. Generałowie dowodzący ruchem twierdzili oficjalnie, że ich rola była jedynie tym czasowa i miała zakończyć się, gdy w Rosji zapanują porządek i jedność. Za jeden z nadrzędnych celów stawiali sobie przywrócenie „zjednoczonej i niepodzielnej” Rosji. Realne istnienie dyktatury wojskowej nie oznaczało braku obecności jakichkolwiek organów przedstawicielskich. Istniały one w różnych formach i miały różne zakresy kompetencji, jednak nie były one nigdy równorzędnymi partnerami generalicji na czele ruchu. Były one raczej czymś w rodzaju organów konsultacyjnych. Jednak w obliczu rozwoju wojny domowej zbierającej coraz bardziej obfite żniwa, hasła propagujące „rządy silnej ręki” i „skuteczną i stabilną władzę” – bez żadnych przymiotników dodatkowych – stawały się coraz istotniejszymi elementami ideologii ruchu białych.

EN

The 1917 Russian Revolution was one of the central events of the 20th century, resulting in a great deal of novel developments not only in terms of ideology and socio--economics, but also in the field of state-building. Very innovative was the Bolshevik state-building. Both in terms of power and administration and in terms of the identity of the state, the Bolsheviks were thinking in terms of a completely new and novel concept of the state. The camp of the opponents of the Bolsheviks was heterogeneous. They ranged from the hardest Russian etatists to anarchists of various bents kinds As a result, the White movement’s ideology was strongly reflective (reactive) in its character. The majority of White leaders saw their own system as a military dictatorship restoring order. Officially, the generals claimed that their role was temporary, to be maintained only until the rule of law and the unity of the state are restored in Russia. It was, in fact, one of their paramount objectives to restore a “unified and indivisible” Russia. Although the factual existence of a military dictatorship did not mean that representative bodies in various forms and with various competencies did not exist at all, those bodies could never be equal partners of the leading generals. They were more akin to consulting bodies. Instead, amid the terror and the chaos of the Civil War, the ideology of ‘the strong hand’ and ‘effective, stable power’, without any additional adjectives became increasingly important in the ideology of the White movement.

7

Rola sił zbrojnych w procesie budowania pokoju - casus Bośni i Hercegowiny

63%

Pieróg I.

De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności

|

2018

|

issue 1(4)

178-192

PL

Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie roli sił zbrojnych w procesie budowania pokoju na przykładzie Bośni i Hercegowiny. Z względu wciąż niewystarczający poziom zainteresowania polskich badaczy zagadnieniem budowy pokoju, Autorka w pierwszej części artykułu przybliży kwestie teoretyczne omawianego zagadnienia. Budowanie pokoju ma miejsce w państwach, które nie są stabilne, co może powodować wybuch wewnętrznego konfliktu. Destabilizacja danego państwa może powodować zagrożenie dla całego regionu. Dlatego istotne w procesie budowania pokoju jest zaangażowanie organizacji międzynarodowych. W myśl powyższego, bardzo ważna w omawianym procesie zdaje się być rola sił zbrojnych. Przeprowadzone przez Autorkę badania uprawniają ją do stwierdzenia, że nie w każdym przypadku siły zbrojne są wystarczającym narzędziem procesu budowania pokoju.

EN

The aim of the article is to present the role of the armed forces in peacebuilding on the example of Bosnia and Herzegovina. Due to the relative lack of interest of Polish researchers in building peace, in the first part of the article the author presents the theoretical issues of the discussed problem. Peacebuilding is carried out in the countries that are not stable, which may bring about internal conflicts. The destabilization of a given country may pose a threat to the entire region, which is why it is important to involve international organizations in building peace. It seems that the role of the armed forces seems to be important in the above process. However, the research has shown that the armed forces are not in each case a sufficient tool in the process of building peace.

8

From noble knights to Polish warriors? Reconfigurations of masculinities and femininities in Polish revolutionary warfare and during the times of partitions

63%

Kraft C.

Rocznik Antropologii Historii

|

2014

|

issue 2(7), Historia i płeć

17–35

XX

The article describes the relevance of gender images for the explanation of social and political change at the example of the Polish history since the late 18th century. While focussing on the aspects of political reforms in the field of the military and the bureaucracy it shows how the arenas of female and male agency had been re-configured in a time of abrupt social and political changes which had been characterizing Polish history in the era of reform politics, partitions, and the following decades of missing political independence. The author shows how the (at least until the beginning of the 19th century) rather permeable boundaries between the public and private sphere had become more and more fixed and how simultaneously the fields of male and female agency were ever more closely attached to the respective spheres. Besides that she elaborates on socially adequate forms of masculinities and femininities, whereby it becomes clear, that emotionality once seen as an indispensable element in the education of future soldiers and citizens had come under critique during the 19th century. According to changes in the legal systems (introduction of modern codes of civil law), to new political concepts (organic work) and last but not least to the biologization of gender relations new ideals of conduct in the private and public sphere were ever more attached to allegedly natural characteristics and abilities of men and women.

9

Accommodating a semi-other : Federative ideology and statehood claims of the Hungarian political emigrants (1848-1867)

63%

Kurkina A.-T.

Střed. Časopis pro mezioborová studia Střední Evropy 19. a 20. století. / Centre. Journal for Interdisciplinary Studies of Central Europe in the 19th and 20th Centuries.

|

2016

|

vol. 8

|

issue 1

76-108

EN

The article approaches the transformation of mobile elite’s political imagination, linking the emergence of a federative ideology to the impossibility of accommodating minorities. While referring to the case of the Hungarian revolutionary emigration in the middle of the 19th century as an example, the paper examines the categories of “inclusion in” or “exclusion from” a “core-group” as elements determined by the shared imperial legacies and a “minority” status of the public actors. Addressing Harris Mylonas’s scheme of accommodation of minorities within nation-states and combining it with the concept of “Imperial biographies”, the paper claims that the projects for a Danubian confederation were the results of an inability to address non-homogeneity by a none-core group on a quest for building a nation-state. Driven into exile, Hungarian intellectuals preferred to opt for the incorporation of the other none-core groups of the Habsburg Empire and their neighbors into a possible confederation that could allow not only to satisfy their aspirations for a national emancipation, but to turn “minorities” into “majorities”.

10

Budowa instytucji państwa irackiego w czasie interwencji amerykańskiej (2003–2011)

63%

Łukasiewicz P.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2018

|

issue 3

197-211

EN

The article depicts state-building efforts of the international coalition led by US in Iraq between 2003 and 2011. State-building activities in the area of governance and administration and security sector reform gained the highest interest and resources from the coalition. The story of state-building in Iraq is divided by crucial moments of country’s modern history: invasion and civil war that followed disbandment of public institutions and security forces in 2003, lack of final agreement for US troops to stay in Iraq after 2011 and ﬁ nally ISIS invasion and capture of Mosul in June 2014. Iraqi government led the country into civil unrest with its sectarian politics and with unprecedented capture of state resources. State-building in Iraq failed. After the defeat of ISIS Iraq faces a challenge of state-building on its own while still needing international assistance

PL

Artykuł podsumowuje działania koalicji międzynarodowej pod przewodnictwem USA w Iraku w latach 2003–2011 w zakresie wsparcia budowy instytucji państwa. Opisane zostały działania wspierające budowanie nowej administracji irackiej oraz irackich sił zbrojnych i policji. Wyróżnione zostały trzy fazy interwencji, determinujące jej efekty: przedstawiono przebieg i skutki inwazji oraz rozwiązania administracji i sił zbrojnych, fiasko porozumienia o stacjonowaniu wojsk USA w Iraku po 2011 r. oraz inwazję ISIS i zajęcie Mosulu w 2014. Przez pryzmat tych wydarzeń opisana jest zarówno działalność koalicji, jak i władz irackich, które pod parasolem koalicji międzynarodowej podsycały rebelię sunnicką swoją sekciarską polityką oraz stosowały taktykę zagarniania zasobów państwowych. Budowanie instytucji państwa przez koalicję zakończyło się porażką. Po zakończeniu kampanii przeciwko ISIS Irak ma szansę na samodzielne zbudowanie własnych instytucji, pod warunkiem szerokiego wsparcia międzynarodowego.

11

Afganistan – bieżące problemy i przyszłe wyzwania

51%

Brudnicka- Żółtaniecka J.

Przegląd Geopolityczny

|

2021

|

vol. 38

9-24

EN

The topic that dominated the global security debate in the third quarter of 2021 was the withdrawal of U.S. troops from Afghanistan and the events that followed. Analyses of what happened, which stem from human curiosity, are accompanied by a desire to imagine an uncertain future, the source of which is no longer just disinterested curiosity, but often the need to take action in the face of growing threats. The terms "current" and "future" contained in the title of the article determine the formulation of the research objective. Firstly, selected aspects of internal situation in Afghanistan were characterized using the systems analysis. Secondly, an attempt was made to predict the further development of events in connection with the seizure of power by the Taliban. The presented conclusions are the consequence of interdisciplinary, heuristic and intersubjective research.

PL

Tematem, który w trzecim kwartale 2021 r. zdominował debatę dotyczącą bezpieczeństwa globalnego było wycofanie wojsk amerykańskich z Afganistanu oraz wydarzenia, które były tego konsekwencją. Analizom tego co się wydarzyło, które wynikają z ludzkiej ciekawości, towarzyszy chęć wyobrażenia sobie niepewnej przyszłości, czego źródłem jest już nie tylko bezinteresowna ciekawość, ale często także konieczność podjęcia działań w obliczu narastających zagrożeń. Określenia „bieżące” oraz „przyszłe” zawarte w tytule artykułu stanowią wyznacznik sformułowania celu badawczego. Po pierwsze dokonana więc została charakterystyka wybranych aspektów sytuacji wewnętrznej Afganistanu przy wykorzystaniu analizy systemowej. Po drugie podjęto próbę predykcji dalszego rozwoju wydarzeń w związku z przejęciem władzy przez talibów. Prezentowane wnioski są konsekwencją interdyscyplinarnych, heurystycznych i intersubiektywnych badań.

Refine search results

Vaccination policies and state-building in post-war Angola

The Gagauz Republic: Internal Dynamics of De Facto Statehood

State Boundaries in the Minds of Men: Bulgarian Intellectuals Dividing the Balkans in the mid-19th Century

Regime Change as a Trigger of Corruption: Experience from Post-communist Countries

Economic overview of the international state-building of Kosovo in the light of liberal peace thesis: Development trends of the economic system of Kosovo, through UNMIK administration, actuality and the future.

The 1917 Russian Revolution from the perspective of white-guardist and bolshevik state building

Rola sił zbrojnych w procesie budowania pokoju - casus Bośni i Hercegowiny

From noble knights to Polish warriors? Reconfigurations of masculinities and femininities in Polish revolutionary warfare and during the times of partitions

Accommodating a semi-other : Federative ideology and statehood claims of the Hungarian political emigrants (1848-1867)

Budowa instytucji państwa irackiego w czasie interwencji amerykańskiej (2003–2011)

Afganistan – bieżące problemy i przyszłe wyzwania