Search results

1

Pierwszy pokój toruński w stosunkach polsko-krzyżackich do 1423 r.

100%

Szweda A.

Miscellanea Historico-Archivistica

|

2012

|

issue 19

69-77

EN

The Peace, preliminaries were signed on February 1st, 1411, in Toruń, and ratified on May 10th that year on the bank of the Drwęca River near Złotoryja was the eternal peace which means that its duration was not limited in any way. However, the Polish-Lithuanian side in September 1411, during the court convention in Murzynno was clearly seeking a revision of the Treaty of Toruń. From that very moment on it was a very distinctive feature of royal policy, apparent in subsequent arbitration proceedings before the Roman king Sigismund of Luxemburg, and during the Council of Constance. On the other hand, Teutonic diplomacy constantly referred to the fact that they possessed stamped deed of Władysław Jagiełło with the relevant obligations; transumpts of the Peace of Toruń were made in the Teutonic chancellery several times, in order to use it in contacts with King Sigismund and the Roman Curia. Dispute was ended with another armed conflict and another peace agreement (The Treaty of Mełno of 1422). One of the points provided for release of the act of the Treaty of Toruń to Poland, that was in the hands of the Order. During the ratification convention in May 1423, in the possession of representatives of the Polish king was only a preliminary act and the Teutonic Knights were using the main act even in the early 17th century, even though the Peace of Toruń formally had long expired. The act bearing 38 seals belonging to the ruler and the guarantors of the Polish-Lithuanian side was handed to Sigismund the Old only in 1526 - shortly after that it disappeared, because it is not recorded by the oldest inventories of the Crown Archive.

PL

Pokój, którego preliminaria wystawiono 1 II 1411 r. w Toruniu, a ratyfikowano 10 V tr. nad Drwęcą w pobliżu Złotorii był pokojem „wieczystym” (pax perpetua), co znaczy, że czas jego obowiązywania nie był w żaden sposób ograniczony. Jednak strona polsko – litewska już we wrześniu 1411 r. podczas zjazdu sądowego w Murzynnie podjęła działania wyraźnie zmierzające do rewizji postanowień traktatu toruńskiego. Od tej chwili był to bardzo charakterystyczny rys polityki królewskiej, widoczny podczas kolejnych postępowań arbitrażowych przed królem rzymskim Zygmuntem Luksemburskim oraz na forum soboru w Konstancji. Z drugiej strony dyplomacja zakonna wytrwale odwoływała się do faktu posiadania opieczętowanego dokumentu Władysława Jagiełły ze stosownymi zobowiązaniami; akt pokoju toruńskiego był w kancelarii krzyżackiej kilkakrotnie transumowany, w celu wykorzystania go podczas działań przed Zygmuntem i w Kurii papieskiej. Spór zakończył dopiero kolejny konflikt zbrojny i zawarty w jego konsekwencji następny układ pokojowy (pokój mełneński z 1422 r.). Jeden z jego punktów przewidywał wydanie Polsce dokumentu traktatu toruńskiego, znajdującego się w rękach zakonu. W czasie zjazdu ratyfikacyjnego pod Wieloną w maju 1423 r. w posiadaniu przedstawicieli króla znalazł się tylko dokument wstępny, a Krzyżacy posługiwali się dokumentem głównym jeszcze w początkach XVI w., mimo, że pokój toruński formalnie od dawna już nie obowiązywał. Akt opatrzony 40 pieczęciami należącymi do władcy i gwarantów strony polsko – litewskiej został przekazany Zygmuntowi Staremu dopiero w 1526 r. – niedługo potem zaginął, ponieważ nie odnotowują go najstarsze inwentarze Archiwum Koronnego.

2

Konferencja Od traktatu kaliskiego do pokoju oliwskiego. Polsko-krzyżacko-pruskie stosunki dyplomatyczne w latach 1343–1660

100%

Grabowski J.

Miscellanea Historico-Archivistica

|

2014

|

issue 21

407-409

PL

komunikat

3

Pierwszy pokój toruński w stosunkach polsko-krzyżackich do 1423 r.

100%

Szweda A.

Miscellanea Historico-Archivistica

|

2012

|

issue 19

69-77

PL

Pokój, którego preliminaria wystawiono 1 II 1411 r. w Toruniu, a ratyfikowano 10 V tr. nad Drwęcą w pobliżu Złotorii był pokojem „wieczystym” (pax perpetua), co znaczy, że czas jego obowiązywania nie był w żaden sposób ograniczony. Jednak strona polsko – litewska już we wrześniu 1411 r. podczas zjazdu sądowego w Murzynnie podjęła działania wyraźnie zmierzające do rewizji postanowień traktatu toruńskiego. Od tej chwili był to bardzo charakterystyczny rys polityki królewskiej, widoczny podczas kolejnych postępowań arbitrażowych przed królem rzymskim Zygmuntem Luksemburskim oraz na forum soboru w Konstancji. Z drugiej strony dyplomacja zakonna wytrwale odwoływała się do faktu posiadania opieczętowanego dokumentu Władysława Jagiełły ze stosownymi zobowiązaniami; akt pokoju toruńskiego był w kancelarii krzyżackiej kilkakrotnie transumowany, w celu wykorzystania go podczas działań przed Zygmuntem i w Kurii papieskiej. Spór zakończył dopiero kolejny konflikt zbrojny i zawarty w jego konsekwencji następny układ pokojowy (pokój mełneński z 1422 r.). Jeden z jego punktów przewidywał wydanie Polsce dokumentu traktatu toruńskiego, znajdującego się w rękach zakonu. W czasie zjazdu ratyfikacyjnego pod Wieloną w maju 1423 r. w posiadaniu przedstawicieli króla znalazł się tylko dokument wstępny, a Krzyżacy posługiwali się dokumentem głównym jeszcze w początkach XVI w., mimo, że pokój toruński formalnie od dawna już nie obowiązywał. Akt opatrzony 40 pieczęciami należącymi do władcy i gwarantów strony polsko – litewskiej został przekazany Zygmuntowi Staremu dopiero w 1526 r. – niedługo potem zaginął, ponieważ nie odnotowują go najstarsze inwentarze Archiwum Koronnego.

EN

The Peace, preliminaries were signed on February 1st, 1411, in Toruń, and ratified on May 10th that year on the bank of the Drwęca River near Złotoryja was the eternal peace (which means that its duration was not limited in any way. However, the Polish-Lithuanian side in September 1411, during the court convention in Murzynno was clearly seeking a revision of the Treaty of Toruń . From that very moment on it was a very distinctive feature of royal policy, apparent in subsequent arbitration proceedings before the Roman king Sigismund of Luxemburg, and during the Council of Constance. On the other hand, Teutonic diplomacy constantly referred to the fact that they possessed stamped deed of Władysław Jagiełło with the relevant obligations ; transumpts of the Peace of Toruń were made in the Teutonic chancellery several times, in order to use it in contacts with King Sigismund and the Roman Curia. Dispute was ended with another armed conflict and another peace agreement (The Treaty of Mełno of 1422). One of the points provided for release of the act of the Treaty of Toruń to Poland, that was in the hands of the Order. During the ratification convention in May 1423, in the possession of representatives of the Polish king was only a preliminary act and the Teutonic Knights were using the main act even in the early 17th century, even though the Peace of Toruń formally had long expired. The act bearing 38 seals belonging to the ruler and the guarantors of the Polish-Lithuanian side was handed to Sigismund the Old only in 1526 - shortly after that it disappeared, because it is not recorded by the oldest inventories of the Crown Archive.

Refine search results

3 Miscellanea Historico-Archivistica

2 Szweda A.

1 Grabowski J.

1 2014

2 2012

Pierwszy pokój toruński w stosunkach polsko-krzyżackich do 1423 r.

Konferencja Od traktatu kaliskiego do pokoju oliwskiego. Polsko-krzyżacko-pruskie stosunki dyplomatyczne w latach 1343–1660

Pierwszy pokój toruński w stosunkach polsko-krzyżackich do 1423 r.