Search results

1

The Influence of strategic culture on shaping security policy

100%

Mitręga A., Kozub M.

Security and Defence Quarterly

|

2019

|

vol. 27

|

issue 5

44-56

EN

Objectives The aim of the article is to present the role that strategic culture plays in creating and shaping security of the future. Taking account of the purpose of this paper, the main research problem took the form of the following question: To what extent does strategic culture have an influence on shaping security of the future? Methods In order to achieve the aim of this paper and solve the main research problem, the following research methods will be applied: method of analysis, synthesis and method of conclusion.The empirical methods facilitate examination of processes with the aim of drawing conclusions. The article uses research method such as observation. Results Strategic culture is not a dogma or a camera through which we can look into the past or the future. It is a tool useful for understanding how and what the circumstances are in which a country defines appropriate measures and goals to achieve its goals regarding security. Conclusions Strategic culture can help to understand the real cultural identity of a particular entity (such as a country or an organization) and its role in the system of international relations in a better way. Therefore, it can contribute to a better understanding of security policy implemented by the entity and what is more, the analysis of strategic culture can lead to a better understanding of the opponent's strategic behaviour on the basis on how the opponent defines victory, defeat, loss or suffering.

2

STRATEGIC CULTURE AS AN IMPORTANT WAY OF SECURITY

100%

ORLICKÁ EEDA n.o, JANA

Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje

|

2016

|

vol. 21(21)

193-209

EN

Roles, fears, ideas, beliefs all influence behaviour. Strategic culture is an alternative way of explaining strategic behaviour, is a part of specific culture influence behaviour. Strategic culture is an integrated system of symbols (e.g. argumentation, structures, languages, analogies, metaphors) which acts to establish pervasive and long lasting strategic preferences by formulating concepts of the role and efficacy of military force in interstate political affairs, and by clothing these conceptions with such an aura of factuality that the strategic preferences seem uniquely realistic and efficacious. political, cultural and cognitive characteristics of the state and its elites. Therefore the EU as a multicultural space has one too. It may be the case that the EU strategic culture is a ‘weak’ strategic culture, a culture that is in the process of formation. The EU is expected to have a very special strategic culture because of its nature of foreign policy. State formation implied that the army had an important role to play in forming the identity of each state. However, the EU had no military and the emphasis on foreign policy was put on soft elements of external relations. Each state and security institution has a strategic culture as a part of cultural development. Different states have different predominant strategic preferences that are rooted in the early or formative experiences of the state and are influenced to some degree, by the philosophical, political, cultural and cognitive characteristics of the state and its elites.

3

On the variable of strategic culture: Modus operandi of military interventions in the Middle East

88%

Bivainis A.

Security and Defence Quarterly

|

2019

|

vol. 23

|

issue 1

97-125

EN

The research subject of this article is the variable of strategic culture that has been subjected to some academic inertia since the Cold War period. The aim of this article is to define practical implications of the strategic culture through the prism of the neoclassical realist theory. It supports the argument that military interventional precedents in the Middle East since 2011 have been revealing adaptive considerations of the strategic culture as an intervening variable that implies interventional military decisions by the U.S. and its coalition partners. The first part of the article defines the precise role of this intervening variable as military interventional precedents are researched. This task is conducted by defining the general understanding of interventional initiatives, revealing structured assumptions of the neoclassical realist theory, and reconsidering the role of the strategic culture within that theoretical framework. The second part of the article shifts the attention to supportive empirical considerations regarding the strategic culture and perception of operational ideas – two specifi cally highlighted neoclassical realist assumptions. The article discloses that Western strategic culture is a changing intervening variable with a different level of permissiveness. A changing continuum of permissiveness is implied by interventional experiences that shape perception of the structural environment and dictate preferences for the power scale of interventional decisions. From this, the level of the structural environment’s permissiveness is defined. This permissiveness is associated with capabilities for implementing political objectives without further escalations of military power. Once the systemic environment becomes more permissive, the possibility of activating military intervention of various force-escalation becomes more conceivable.

4

Changes in France’s strategic culture after the cold war

88%

Zarobny S.

Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje

|

2018

|

vol. 32(32)

273-292

EN

The author of the article attempted to examine the main conditions and characteristics of the French strategic culture, a country with huge arms traditions and the high social authority of the armed forces in society. All this means that France has made a huge contribution to the development of theory and practice in the field of military art and strategy, as well as in shaping the order of international security. The main strategic documents of France and its activity in the international arena confirm the traditional line of French security policy and strategic culture. It is a political culture of a superpower conscious of its great past which still radiates into current and global relations of France.

5

Conditions of the Russian Federation’s Strategic Culture and Its Impact on Russia’s Foreign Policy

88%

Zarobny S., Sałek-Imińska A.

Security Dimensions: International & National Studies

|

2021

|

vol. 35(35)

65-80

EN

Over the last thirty years, the importance and interest in cultural factors in international relations and in international security has increased. The links between culture and security, and in particular the impact of culture on security, are issues whose importance is growing and which are being increasingly studied. They are regarded as a multifaceted problem, as cultural differences have become the cause of conflicts and wars, and tendencies of cultural domination have led to the destruction of cultures and entire civilizations. It therefore seems interesting to reflect on the process of developing an independent strategic culture of the Russian Federation. The purpose of the article is to discuss the process of shaping the independent strategic culture of the Russian Federation and to address four basic research problems: the sources of Russian strategic culture; the indication which of them are primary and which are secondary ones; determining whether Russian strategic culture underwent evolution; and determining whether then Cold War influenced the shape of today’s strategic culture of the Russian Federation. To achieve the intended purpose of the article, critical analysis of literature is applied, which allowed to find answers to the research questions.

6

The Determinants of the Israeli Strategic Culture

75%

Kopeć R.

Przegląd Narodowościowy – Review of Nationalities

|

2016

|

issue 6

135–146

EN

Pojęcie kultury strategicznej koncentruje się na pozamaterialnych czynnikach kształtujących funkcjonowanie państw w sferze polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Artykuł prezentuje determinanty izraelskiej kultury strategicznej, poszukując ich zarówno w uwarunkowaniach geopolitycznych Izraela, jak i w czynnikach kształtujących społeczny krajobraz tego państwa.

7

Kultura strategiczna Unii Europejskiej. Podejście normatywne

75%

daniluk p.

Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

|

2015

|

vol. 9

|

issue 2

13-32

EN

The article presents a normative approach to the research of the strategic culture. It consists in taking into account the analysis of the contents of the UE strategy and three strategic concepts of the most important state actors – Great Britain, France and Germany. Common and different elements resulting from the applied perspective on the safety problem by analysed states were distinguished. It was shown that each participant of the EU contributes their characteristic values, which are advantageous to the entirety, whereas their disintegrational features are mostly not so strong and crucial for the consistency of the Union. They are based on the disappearing way of perceiving security assurance.

PL

W artykule przedstawiono normatywne podejście do badania kultury strategicznej. Polegało ono na uwzględnieniu analizy treści strategii Unii Europejskiej (UE) oraz trzech koncepcji strategicznych najważniejszych aktorów państwowych – Wielkiej Brytanii, Francji i Niemiec. Wyodrębniono elementy wspólne oraz elementy rozłączne wynikające z zastosowanego spojrzenia na problematykę bezpieczeństwa przez analizowane państwa. Wykazano, że każdy uczestnik UE wnosi swoje charakterystyczne korzystne dla całości wartości, natomiast jego cechy dezintegracyjne najczęściej nie są tak silne i istotne dla spójności Unii oraz bazują na zanikającym sposobie postrzegania zapewnienia bezpieczeństwa.

8

From Policy to Practice: Interpreting Polish Strategic Culture Amidst the Russian Full-Scale Invasion of Ukraine

75%

Komarnytskyy M.

Przegląd Strategiczny

|

2023

|

issue 16

309-320

PL

Prezentowany artykuł analizuje, w jaki sposób kultura strategiczna kształtuje politykę zagraniczną i bezpieczeństwa. Przykładem empirycznym wykorzystanym w badaniach jest polityka zagraniczna i bezpieczeństwa Polski oraz analiza wpływu położenia geopolitycznego, tożsamości narodowej, doświadczenia historycznego i pamięci na zachowania państwa. Studium przypadku rozpatrywane w niniejszej pracy to wpływ pełnoskalowej inwazji Rosji na Ukrainę na politykę zagraniczną i bezpieczeństwa Polski. Celem artykułu jest zrozumienie, które determinanty są najważniejsze we współczesnej polskiej polityce zagranicznej oraz jak cele polityki zagranicznej i bezpieczeństwa są ze sobą powiązane. Celami badania są decyzje polityczne i inicjatywy podejmowane przez Polskę w ostatnich latach oraz podejście strategiczne prezentowane w narodowych dokumentach strategicznych. W pracy zastosowano kulturę strategiczną jako przykład krytycznego podejścia teoretycznego w celu wyjaśnienia, jak historycznie uwarunkowany kontekst wpływa na podejmowanie decyzji. W opracowaniu wykorzystano systemowy przegląd literatury pokrewnej i przekazów medialnych dotyczących najnowszych wydarzeń w wojnie rosyjsko-ukraińskiej, a także metody analizy dedukcyjnej. Głównym założeniem jest to, że wojna rosyjsko-ukraińska wzmacnia międzynarodową markę Polski jako wytrwałego i niezawodnego sojusznika na forach bilateralnych i euroatlantyckich. Głównym wnioskiem płynącym z artykułu jest to, że odpowiedź Polski na inwazję Rosji na Ukrainę jest kontynuacją długoletniej polityki prowadzonej przez Polskę w zakresie eliminacji militarnych i hybrydowych zagrożeń ze strony Rosji, ograniczania wpływów rosyjskich w Europie, rozwoju regionu Europy Wschodniej oraz wzmacniania relacji ze swoim zaufanym sojusznikiem – USA.

EN

This research analyses the key components of the Polish strategic culture, mainly the national historical memory of previous relations with Russia, the role of NATO in Poland’s security and defence, the country’s objective to become a leading power in the Central and Eastern European, and the concept of strategic culture can become an additional explanatory determinant of Poland’s response to the Russian full-scale aggression against Ukraine. The case study considered Poland’s immediate firm and sweeping support of Ukraine in the first year of the Russian full-scale aggression. This article aims to understand essential determinants in modern Polish foreign and security policy and how they played out during the Russian war against Ukraine. The paper applies the strategic culture as an example of the critical theoretical approach to explain how historically-based context and specific national identical features influence decision-making in present times. The study used a systemic review of related literature, media coverage of the latest Russian war against Ukraine developments, and deductive analysis methods. The central assumption is that the concept of strategic culture becomes a crucial explanatory factor in understanding policy- and decision-making processes in the field of foreign and security policy. The main conclusions of the paper are that Poland’s response and reaction to Russia’s invasion of Ukraine is a continuation of the long-lasting policy maintained by Poland regarding the elimination of military and hybrid threats posed by Russia, reduction of Russian influence in Europe, development of the Eastern European region and strengthening relations with its staunch ally – the US.

9

Polska kultura strategiczna a wizerunek żołnierza polskiego w kulturze współczesnej

63%

Piekarski M.

Bezpieczeństwo Obronność Socjologia

|

2019

|

issue 11/12

7-29

PL

Artykuł opisuje postrzeganie wizerunku polskiego żołnierza w kulturze popularnej, wykorzystując jako ramy badawcze pojęcie kultury strategicznej. Analizie poddano historycznie ukształtowane sposoby postrzegania żołnierza w popkulturze, ich ewolucję oraz możliwości wpływu na współczesny popkulturowy wizerunek żołnierza.

EN

The article describes the perception of the image of a Polish soldier in popular culture, using the concept of strategic culture as the research framework. The historically shaped ways of perceiving a soldier in popular culture, their evolution and the possibilities of influencing the contemporary popular culture image of a soldier were analyzed.

10

Komponent obrony terytorialnej (powszechnej) w potencjałach militarnych innych państw. Ujęcie ilościowo-organizacyjne

63%

Jarnicki D.

Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka

|

2017

|

issue 3

273-293

PL

Współczesny świat niebezpiecznie ewoluuje. Zapewnienie bezpieczeństwa, w tym szczególnie bezpieczeństwa narodowego i bezpieczeństwa państwa, wymaga obligatoryjnego czerpania ze wszystkich zdolności, będących w posiadaniu narodu. Interesującym procesem jest projektowanie systemu obronnego, szczególnie kiedy architekci dbają o potencjał, który jest przygotowany na każdą ewentualność, mianowicie konieczność zaangażowania własnych sił operacyjnych w działania na rzecz bezpieczeństwa międzynarodowego, jak również o akcje mające na celu zachowanie zdolności obronnych na własnym terytorium. Tę wartość znają dojrzałe kultury strategiczne. Obok, troski o modernizację technologiczną, kultywują również obronny esprit de corps i narodowy etos.

EN

The modern world is dangerously evolving. Ensuring security, especially national security and state security, requires mandatory reliance on all the capabilities that the nation holds. An interesting process is the design of a defense system, especially when architects care about the potential that is prepared for every eventuality, namely the need to involve their own operational forces in international security operations, as well as activities aimed at preserving defense capabilities in their own territory. This value is known by mature strategic cultures. Beside, the concern for technological modernization, they also cultivate the defensive esprit de corps and the national ethos.

11

Russian Strategic Culture: Why the Past Matters

51%

Doroshko M., Tsyrfa I.

Przegląd Strategiczny

|

2021

|

issue 14

147-163

PL

Kultura strategiczna staje się obecnie istotnym elementem narodowej polityki bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej. Przyswajając pewne współczesne wzorce, jej kultura strategiczna odzwierciedla doświadczenia historyczne zdobyte przez Imperium Rosyjskie i ZSRR. Rosja wciąż nie może odrzucić idei odzyskania statusu supermocarstwa i walki o nowe terytoria. W ten sposób można określić szereg kluczowych elementów rosyjskiej kultury strategicznej ukształtowanej w oparciu o historyczne oraz współczesne wzorce rozwojowe. Na przestrzeni dziejów Rosjanie legitymizowali decyzje i działania własnych elit rządzących. Te ostatnie z kolei, od dawna budowały i starały się zakorzenić w społeczeństwie rosyjskim patriotyzm i przywiązanie do państwa. Rosja, pielęgnując obraz swej cywilizacyjnej oraz kulturowej odrębności, rozwija własną ideę mesjanizmu, opartą na wizji realizacji wyjątkowej rosyjskiej historycznej misji dziejowej. Co więcej, do realizacji swoich globalnych zadań Rosja wykorzystuje politykę interwencji militarnych oraz naruszania suwerenności innych państw. Proces ten tłumaczony jest przez autora „wojowniczą” kulturą polityczną rosyjskich elit, która zawsze militaryzowała kulturę strategiczną Federacji Rosyjskiej. Reasumując, kultura strategiczna współczesnej Rosji jest efektem mariażu wyobrażenia rosyjskich elit o wyjątkowej pozycji Rosji oraz jej historycznego dziedzictwa ze współczesnymi uwarunkowaniami geopolitycznymi. Tymczasem zdaniem autora, aspiracje Rosji do odzyskania statusu globalnego supermocarstwa za wszelką cenę nie pozwalają na zmianę jej kultury strategicznej, utrudniając tym samym jej adaptację do zasad rządzących współczesną architekturą bezpieczeństwa w systemie międzynarodowym.

EN

Today, strategic culture becomes an essential element of the national security policy of the Russian Federation. While absorbing some modern aspects, its strategic culture reflects historical lessons learnt by the Russian Empire and the USSR. Russia still cannot refuse from the idea to restore its superpower status and to fight for new territories. Thus, we can define a number of essential elements of the Russian strategic culture formed in relation to the historical and contemporary development of this state. Throughout the history, the Russians have legitimized the decisions and activities of the ruling elites. As the Russian leadership has long built up powerful associations which had taken root in the minds of people while remembering patriotism and love for their Motherland, the Russians believe in the importance of maintaining and enhancing patriotic feelings. While cultivating its civilizational and cultural detachment, Russia continues developing its own messianic idea which envisages the views of the special historical kismet of Russia. In order to fulfill its global tasks, Russia uses the policy of military interventions and violates state sovereignty of other countries, since the ‘militant’ political culture of its leaders has always militarized the strategic culture of the RF. So, the strategic culture of Russia emanates from the unique position and history of this state which manages to adapt it to the new realities. However, Russia’s aspirations to reclaim its status as a global superpower at any cost do not allow its strategic culture to be changed or even to be altered.

12

PRZEMIANY W POLSKIEJ KULTURZE STRATEGICZNEJ W KONTEKŚCIE WYZWAŃ I ZAGROŻEŃ XXI WIEKU

45%

Zarobny S.

Studia nad Bezpieczeństwem

|

2019

|

issue 4

63-76

EN

Culture must be reckoned with. At the beginning of the 21st century, Lawrence E. Harrison and Samuel P. Huntington reminded us about it. The events of September 11, 2001 further strengthened the importance of cultural factors in the analysis of international relations and contributed to the development of research using the civilisation paradigm. The purpose of this article is to analyse Poland’s strategic culture, its sources and features. It was conducted on the basis of professional literature with the aim of answering the following questions: What determines Polish strategic culture? What are its features and what actions and omissions do they manifest?The main conclusion of the above analysis is confirmation that Poland has its own strategic culture shaped by historical experience.

PL

Z kulturą trzeba się liczyć. Na początku XXI wieku przypomnieli o tym m.in. Lawrence E. Harrison i Samuel P. Huntington. Lata 90. oraz wydarzenia z 11 września 2001 r. dodatkowo wzmocniły znaczenie czynnika kulturowego w analizie stosunków międzynarodowych i przyczyniły się do rozwoju badań z wykorzystaniem paradygmatu cywilizacyjnego. Celem przedmiotowego artykułu jest analiza kultury strategicznej Polski, jej źródeł oraz cech. Została ona przeprowadzona w oparciu o literaturę fachową, mając na celu udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: Co warunkuje polską kulturę strategiczną? Jakie są jej cechy oraz w jakich działaniach i zaniechaniach dochodzi do ich uzewnętrznienia?Podstawowym wnioskiem powyższej analizy jest potwierdzenie, że Polska posiada własną kulturę strategiczną ukształtowaną przez historyczne doświadczenie.

Refine search results

The Influence of strategic culture on shaping security policy

STRATEGIC CULTURE AS AN IMPORTANT WAY OF SECURITY

On the variable of strategic culture: Modus operandi of military interventions in the Middle East

Changes in France’s strategic culture after the cold war

Conditions of the Russian Federation’s Strategic Culture and Its Impact on Russia’s Foreign Policy

The Determinants of the Israeli Strategic Culture

Kultura strategiczna Unii Europejskiej. Podejście normatywne

From Policy to Practice: Interpreting Polish Strategic Culture Amidst the Russian Full-Scale Invasion of Ukraine

Polska kultura strategiczna a wizerunek żołnierza polskiego w kulturze współczesnej

Komponent obrony terytorialnej (powszechnej) w potencjałach militarnych innych państw. Ujęcie ilościowo-organizacyjne

Russian Strategic Culture: Why the Past Matters

PRZEMIANY W POLSKIEJ KULTURZE STRATEGICZNEJ W KONTEKŚCIE WYZWAŃ I ZAGROŻEŃ XXI WIEKU