Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: styling

Sort By:

Limit search:

Bohater – nieudacznik w peerelowskiej krainie. O Lesiu Joanny Chmielewskiej

100%

Bujnicki T.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

2023

vol. 66

issue 1

247-269

Joanna Chmielowska’s crime novel Lesio differs from others in its genre due to its narrative perspective and its uniquely strong comedic aspect, which is emphasised in the subtitle. The titular protagonist, an office-working architect, represents the prototype of the artistically talented underachiever. His attempts at murdering colleague Matylda, PA and “punctuality police”, and another colleague, his rival for the affections of “office-crush” Barbara, are both inept and amusing. The two projected murders are situated amidst comedic events and thus transform the crime novel into a grotesque parody. Lesio’s role and character undergo changes during the novel’s three parts owing to his participation in a workplace contest, as well as his contribution towards the planning of a large holiday and recreational centre. Subsequent sections of this article will focus on the analysis of the following: characterisation of the protagonist; comedic aspects; parody and linguistic styling; and portrayal of the sociocultural background of the People’s Polish Republic in the 1970s.

Lesio to piąta powieść kryminalna Joanny Chmielewskiej, która stanowi w jej pisarstwie pozycję wyjątkową. Podjęta w artykule interpretacja ma ukazać zarówno sposoby przekształcenia modelu powieści kryminalnej, jak i wydobyć jej humorystyczna dominantę. W analizie tekstu stosowano metody badań strukturalnych połączone z elementami socjologii literatury. Powieść odbiega od ukształtowanego wcześniej wzorca zmianą struktury narracyjnej z pierwszoosobowej na trzecio-osobową oraz mocniejszym wyeksponowaniem ludycznego obrazu świata. Autorka akcentowała aspekt humorystyczny, wysuwając go przed kryminalną intrygę i skupiając się na kreacji bohatera oraz na wywołanych jego działaniami komicznych zdarzeniach. Twórczość Chmielewskiej wyodrębniał stosowany przez nią typ komizmu, który odróżniał jej utwory od „klasycznego” kryminału. W Lesiu nastąpiła zmiana konwencji – kryminał „serio” zastąpiła zabawa w kryminał. Autorka konwencjom powieści kryminalnej, nadawała nowe znaczenia i odwołując się do obiegowych motywów gatunku (zbrodnia (nie)doskonała, napad na pociąg), banalizuje je i ośmiesza. Kolejne części artykułu skupiają się na: charakterystyce bohatera; aspektach komediowych; parodii i stylizacjach językowych, których tłem są stosunki społeczno-kulturowe w PRL w latach siedemdziesiątych XX wieku. Istotną przyczyną zwrotu pisarzy i czytelników w stronę „zabawnej sensacji” zdaje się rodzaj oswajania negatywnie kojarzonej przez wielu Polaków niezbyt odległej przeszłości. Kpina z aparatu sprawiedliwości, pokazywanie nieudolnych policjantów, opieszałość organów ścigania łączą się z apologią zwykłego obywatela, który „domowymi sposobami” radzi sobie w tej rzeczywistości. Powieść Chmielewskiej znalazła licznych naśladowców i kontynuatorów po roku 1989 w nurcie groteskowym powieści kryminalnej. Lesio stanowi ważny przykład rozmaitości gatunkowej powieści kryminalnej, zmienności form i funkcji aspektu ludycznego w jej strukturze.

„Bizantynizm i ,,styl bizantyjski” w dyskursie komitetu troski o rosyjskie malarstwo ikonowe (1901 – 1918)

80%

Walczak D.

Saeculum Christianum. Pismo Historyczne

2022

vol. 29

issue 1

233-240

The main purpose of this article is to indicate the references to Byzantine art that appear in the discourse of the Committee for Care on Russian Icon Painting (in Russian: Комитет попечительства о русской иконописи, 1901-1918) and to point to their ideological functions. The author tries to show whether and how Byzantine patterns were used in the publications of this institution (above all, in the Nikodim Kondakov icon podlinnik). She proves that the use of references to the art of Byzantium was an element of the program of religious revival postulated by Nicholas II, and perfectly matched the theocentric utopia created by the tsar.

Głównym celem niniejszego artykułu jest pokazanie odniesień do sztuki bizantyjskiej, które pojawiają się w dyskursie Komitetu Troski o Rosyjskie Malarstwo Ikonowe (ros. Комитет попечительства о русской иконописи, 1901-1918), a także wskazanie ich funkcji ideologicznych. Autor stara się pokazać, czy i w jaki sposób wzorce bizantyjskie były wykorzystywane w publikacjach tej instytucji (przede wszystkim w podlinniku ikonopisarskim Nikodima Kondakowa). Udowadnia, że zastosowanie nawiązań do sztuki bizantyjskiej było elementem postulowanego przez Mikołaja II programu odrodzenia religijnego, a także doskonale wpisywało się w teocentryczną utopię, stworzoną przez tego cara.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

1 Saeculum Christianum. Pismo Historyczne

1 Bujnicki T.

1 Walczak D.

1 2023

1 2022

Search results

Bohater – nieudacznik w peerelowskiej krainie. O Lesiu Joanny Chmielewskiej

„Bizantynizm i ,,styl bizantyjski” w dyskursie komitetu troski o rosyjskie malarstwo ikonowe (1901 – 1918)