Search results

1

Homilia w dokumentach polskich synodów diecezjalnych (2000–2012)

100%

Szewczyk L.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

vol. 63

|

issue 12: Homiletyka

103-117

EN

The purpose of this paper is to analyse documents of ten Polish diocesan synods that took place between 2000–2012. The paper analyses a question of importance of diocesan synods for the work of preaching the Word of God. The issues discussed are importance of a synod in life of a local Church, statements of diocesan synods on the role of preaching the Word of God, an attempt to specify a role of a homily as well as content and formal elements of homiletic preaching. From analysis of diocesan documents one concludes that in defining the essence of a homily they draw from the teaching of the universal Church. The documents show that the content of preaching should be Christocentric and touch upon the most vital existential problems of listeners. Majority of the analysed documents encourages preachers of homilies to adjust the needs and capacities of listeners. A significant gap is lack of reference to preaching the Word of God in specific dioceses.

PL

Celem niniejszego opracowania jest analiza dokumentów dziesięciu polskich synodów diecezjalnych z lat 2000-2012. Opracowanie omawia zagadnienie znaczenia synodów diecezjalnych dla dzieła głoszenia słowa Bożego. Kolejno omówione są kwestie związane ze znaczeniem synodu w życiu Kościoła lokalnego, wypowiedzi synodów diecezjalnych na temat roli przepowiadania słowa Bożego, próba określenia istoty homilii, a także elementów treściowych i formalnych przepowiadania homilijnego. Z analizy dokumentów synodalnych wynika, że w określaniu istoty homilii czerpią z nauczania Kościoła powszechnego. Dokumenty wskazują, iż treść przepowiadania powinna być chrystocentryczna i poruszać najistotniejsze problemy egzystencjalne słuchaczy. Większość analizowanych dokumentów zachęca głosicieli homilii do dostosowania elementów formalnych wypowiedzi do potrzeb i możliwości słuchaczy. Istotną luką jest brak odwołania do badań empirycznych dotyczących stanu przepowiadania słowa Bożego na terenie poszczególnych diecezji.

2

I (XIV) Synod Archidiecezji Warmińskiej (2006-2012). Misja Kościoła Warmińskiego w dziele Nowej Ewangelizacji

84%

Dullak K.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2013

|

issue 20

33-47

PL

Archidiecezja Warmińska po osiemdziesięciu latach przeżyła zwieńczenie kolejnego synodu diecezjalnego. Inicjatorem, a następnie zwołującym synod był bp Józef Glemp. Po jego odejściu na stolicę prymasowską synod został zawieszony. Dopiero w 2006 r. abp Wojciech Ziemba dekretem wznowił i polecił kontynuować prace synodalne. Prace te trwały przez 6 lat. Swoim zasięgiem poza komisjami ogólnodiecezjalnymi docierały w formie zespołów synodalnych do parafii i dekanatów. Zaangażowało się w synod bardzo wielu ludzi z ożywionym poczuciem odpowiedzialności za Kościół. Owocem tych prac są statuty regulujące całokształt życia Kościoła lokalnego. Integralną częścią statutów są aneksy doprecyzowujące poszczególne unormowania.

EN

The Warmia Archdiocese, 80 years down the road, entered the crowning of the subsequent diocesan synod. Cardinal Joseph Glemp was the one who initiated and then convoked the synod. Following his nomination as a Primate of Poland, it was suspended later on. Only after 2006 archbishop Wojciech Ziemba resumed and ordered its works to be continued. It lasted consecutive 6 years and covered the whole diocese through its diocesan and vicariate forane teams. There were numbers of people involved in its works in the animated sense of responsibility for the Church. As a result of the synod there were declarations and decrees issued regulating the entirety of the local Church’s life. An integral part of the decrees constitute the annexes which specify individual regulations.

3

Przygotowanie i przebieg I Synodu Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej

84%

Łukaszewicz Ł.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2016

|

issue 23

377-400

PL

Synod diecezjalny to zgromadzenie wybranych kapłanów oraz wiernych świeckich, którzy służą pomocą biskupowi dla dobra ich Kościoła partykularnego. Jedynym ustawodawcą na synodzie jest biskup diecezjalny, zaś pozostali jego członkowie mają wyłącznie głos doradczy. Po zakończeniu wszystkich sesji biskup diecezjalny dokonuje ostatecznej redakcji uchwał synodalnych, podpisuje je i zarządza ich opublikowanie. Mając na uwadze wskazania prawa kościelnego, pierwszy biskup diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej Ignacy Jeż podjął decyzję o zwołaniu synodu diecezjalnego. Faza przygotowawcza synodu przypadła na lata 1984–1985. Synod rozpoczął się uroczyście 10 maja 1986 roku, a zakończył 9 grudnia 1989 roku. Złożyły się na niego przede wszystkim, następujące po sobie na przemian, prace Synodalnych Komisji Problemowych, prace i spotkania Komisji Głównej oraz kolejne sesje plenarne. Owocem prac synodu był zbiór prawa diecezjalnego promulgowany przez biskupa Ignacego Jeża w dniu ostatniej sesji synodu, 9 grudnia 1989 roku.

EN

The Diocesan Synod is a gathering of elected priests and lay faithful who are to help a bishop for the good of the particular Church. The only legislator at the Synod is a diocesan Bishop while the rest of its members have only an advisory vote. After all session, the diocesan Bishop makes the final editing of the Synod’s resolutions, signs them and orders their publication. Taking into consideration the indications of the Church law the first bishop of the Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese, Ignacy Jeż made a decision on summoning a diocesan synod. The period of the Synod’s preparation fell in 1984–1985. The Synod began solemnly on 10 May, 1986 and ended on 9 December, 1989. It comprised of the work of the Synod committees, the work and meetings of the Main Committee occurring alternately, and the subsequent plenary sessions. All the work resulted in a statue book of the diocesan law promulgated by Bishop Ignacy Jeż in the last session of the Synod on 9 December, 1989.

4

Udzielanie sakramentu chrztu osobom poniżej 14. roku życia w prawie partykularnym Archidiecezji Lubelskiej

84%

Jaszcz K. A.

Studia Prawnicze KUL

|

2020

|

issue 1

145-164

EN

Baptism for those who are under the age of 14 in the Archdiocese of Lublin is governed by the statutes of the Second Synod of the Lublin Diocese and the Instructions on Baptism in the Archdiocese of Lublin of 28 April 2017, with appropriate attachments (the chancellery forms). The basis for baptism for persons under the age of 14 is a request or consent expressed by at least one of the parents or legal guardians. In the case of children of catechetical age (7-14 years), the candidate’s expressed desire to receive the sacrament is also required. It is the responsibility of parents and the whole Church to give religious upbringing to children who have been baptized so that they may personally confess their faith in due time.

PL

Udzielanie chrztu świętego osobom, które nie ukończyły 14. roku życia, w archidiecezji lubelskiej zostało uregulowane w statutach II Synodu Diecezji Lubelskiej oraz w Instrukcji o udzielaniu sakramentu chrztu w Archidiecezji Lubelskiej z dnia 28 kwietnia 2017 r., do której dołączono formularze kancelaryjne (załączniki). Podstawą do udzielenia chrztu osobom poniżej 14. roku życia jest prośba lub zgoda wyrażona przynajmniej przez jednego z rodziców lub prawnych opiekunów. W przypadku dzieci w wieku katechetycznym (7-14 lat) wymagane jest również wyrażenie woli przyjęcia sakramentu przez samego kandydata. Na rodzicach i całym Kościele spoczywa obowiązek wychowania w wierze dzieci, które przyjęły chrzest, aby z czasem mogły ją osobiście wyznawać.

5

Wymogi prowizji na urząd proboszcza w obowiązującym polskim ustawodawstwie synodalnym

84%

Wnuk R.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2017

|

vol. 27

|

issue 2

171-193

PL

Przy dokonywaniu prowizji na urząd proboszcza należy zachować przepisy powszechnego prawa kanonicznego i partykularnego. Ustawodawca kodeksowy w kan. 521 § 2-3; 522; 527 § 2-3; 538 § 1 odsyła do regulacji obowiązujących w Kościołach partykularnych. W polskim ustawodawstwie synodalnym doprecyzowano wymogi dotyczące aktu administracyjnego związanego z powierzeniem urzędu proboszcza. Dotyczą one władzy kościelnej, kandydata na proboszcza, powierzanego urzędu oraz formy, jaką należy zachować przy tym akcie. W większości uchwał synodalnych dokonano powielenia lub parafrazy przepisów prawa powszechnego. W niektórych jednak zawarto innowacyjne dyspozycje dotyczące biskupa diecezjalnego czy wymogów stawianych kandydatom na proboszczów. W większości jest to ukończenie przez tych kandydatów odpowiedniej formacji i zdanie „egzaminu proboszczowskiego”. Do ważności prowizji konieczny jest wakans powierzanego urzędu. W ustawodawstwie synodalnym również określono przyczyny utraty urzędu. Ponadto wśród przyczyn w szerokim zakresie uregulowano złożenie rezygnacji przez proboszczów, którzy osiągnęli odpowiedni wiek. Jedynie kilka synodów wskazało na zachowanie formy pisemnej przy powierzeniu urzędu proboszcza.

EN

In the provision of the office of the pastor norms of universal law and particular law must be observed. The legislator in can. 521 § 2-3; 522; 527 § 2-3; 538 § 1 refers to regulations being in force in particular Churches. In the law of Polish synods were clarified requirements for administrative acts of the provision of the office of the pastor. There are pertain to ecclesiastical authority, candidates for the post of pastor, the entrusting of the office and the formalities of these acts. Universal law was manifolded or paraphrased in the most of regulations of synods. However, innovative directives about the diocesan bishop or requirements for candidates for the office of the pastor are set in some of them. Typically it is finishing by these candidates a special formation and passing “the examination for pastors”. For validity of the provision it is necessary for the office to be vacant. Reasons of loss of office also are defined in the law of synods. Moreover, among causes in broad range submitting resignation by pastors who have completed appropriate age is regulated. Only a few synods writing form of entrusting of the office of the pastor is emphasized.

6

Formacja muzyczna wiernych Kościoła w Polsce według dokumentów synodalnych po Soborze Watykańskim II

84%

Lisiecki T.

Roczniki Teologiczne

|

2018

|

vol. 65

|

issue 8: Liturgika

77-89

EN

The author of the article has analyzed the synod documents of the Church in Poland, seeking answers to questions about the musical formation of the faithful. Synodal solutions, encouraging permanent musical education of members of parish communities, indicate the people responsible for its course and determine the musical material that the faithful should know. The author analyzes the above-mentioned issues, understanding music in the liturgy, first and foremost, as the Church’s prayer related to integrity with liturgical texts and activities. Undertaking the task of teaching faithful liturgical songs, acclamations, hymns, etc., would enliven—in the author’s intention—the spirit of the liturgy in individual pastoral centers. All the conclusions gathered in the article could be a model for the musical formation of the faithful in particular dioceses in Poland.

PL

Autor artykułu dokonał analizy dokumentów synodalnych Kościoła w Polsce, poszukując odpowiedzi na pytania dotyczące formacji muzycznej wiernych. Rozwiązania synodalne, zachęcając do permanentnej edukacji muzycznej członków wspólnot parafialnych, wskazują osoby odpowiedzialne za jej przebieg i określają materiał muzyczny, który wierni powinni poznać. Autor analizuje wspomniane zagadnienia, rozumiejąc muzykę w liturgii przede wszystkim jako modlitwę Kościoła, związaną integralnie z tekstami i czynnościami liturgicznymi. Podjęcie zadania nauczania wiernych pieśni liturgicznych, aklamacji, hymnów itp. ożywiłoby – w zamyśle autora – ducha liturgii w poszczególnych ośrodkach duszpasterskich. Wszystkie zebrane w podjętym artykule wnioski mogłyby stanowić model dla formacji muzycznej wiernych w poszczególnych diecezjach w Polsce.

7

Oczekiwania Kardynała Karola Wojtyły wobec duszpasterskiego synodu archidiecezji krakowskiej (1972-1979)

67%

Kummer P.

Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce

|

2019

|

vol. 132

337-361

PL

Metropolita krakowski kardynał Karol Wojtyła będąc aktywnym uczestnikiem Soboru Watykańskiego II i współtwórcą jego nauczania pragnął je przeszczepić na grunt Kościoła w Polsce, w szczególności na teren diecezji, w której był pasterzem. Jednym ze sposobów zrealizowania tego celu było zwołanie synodu duszpasterskiego, który trwając siedem lat (1972-1979) był szeroko rozumianą akcją duszpasterską, w której mogli uczestniczyć nie tylko duchowni, ale przede wszystkim osoby świeckie. Daty rozpoczęcia i zakończenia synodu odpowiadały rocznicom (900 lat) rozpoczęcia i męczeńskiego zakończenia posługi biskupiej w Krakowie przez św. Stanisława. Związanie synodu z jego postacią miało mu nadać nie tylko charakter studium, ale przede wszystkim świadectwa. Zgodnie z wolą autora synodu zostały powołane Synodalne Zespoły Studyjne, których zadaniem było rozpoznanie lokalnych sytuacji, formułowanie zaleceń i kreacja inicjatyw ewangelizacyjnych. Podczas prac synodalnych kardynał Wojtyła, nie narzucając swojego punktu widze-nia, starał się doprowadzić uczestników do odkrywania soborowego nauczania i jego praktycznego znaczenia. W istocie była to posoborowa metoda duszpasterska: pomoc w rozwoju, a nie zarządzanie. Na etapie przygotowywania dokumentów końcowych Synodu Zespoły Studyjne stały się środowiskami szerokiej konsultacji, albowiem do nich zwracała się Komisja Główna, scalająca w sobie pracę wszystkich komisji roboczych. Kardynał Wojtyła już jako Papież Jan Paweł II zakończył pracę synodu. W ten sposób spłacił dług uczestnictwa w obradach Soboru Watykańskiego II dzieląc się jego nauczaniem, poprzez synod, najpierw z Kościołem krakowskim, a następnie, przez wielki pontyfikat (1978-2005), z Kościołem powszechnym.

EN

Archbishop of Krakow, cardinal Karol Wojtyła, being an active partici-pant of the Second Vatican Council and co-creator of its teaching, desired to transfer it into Polish Church, especially into the area of Krakow Archdiocese where he was the Shepherd. One of the ways to achieve this goal was to call together the Pastoral Synod which lasted for seven years (1972-1979) and was widely understood pastoral action in which not only could participate priests but also lay people. Dates of the beginning and the end of the Synod corresponded with the inception and martyr’s end of Saint Stanislaus bishop’s ministry in Krakow. Connecting the Synod with him was to both give an individual form and a testimony. According to the will of the author of the Synod, synodal study groups were established to identify local situations, formu-late recommendations and create evangelization initiatives. During the process of synodal works, cardinal Karol Wojtyła tried to lead the participants to explore synodal teaching and its practical meaning, however without imposing his own point of view. In fact, it was post-synodal pastoral method: help in development without managing. At the final documents preparation stage, Synodal Groups become environments of wide consultation because the Main Commission, combining work of all working committees, addressed them. Cardinal Wojtyła, as Pope John II, finished the work of the Synod. This was the way he repaid the debt of participation in the deliberations of the Second Vatican Council by sharing its teaching though the Synod at first with the Church in Krakow, subsequently through the great pontificate with the Universal Church.

Refine search results

2 Roczniki Teologiczne

2 Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

1 Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce

1 Roczniki Nauk Prawnych

1 Studia Prawnicze KUL

1 Dullak K.

1 Jaszcz K. A.

1 Kummer P.

1 Lisiecki T.

1 Szewczyk L.

1 Wnuk R.

1 Łukaszewicz Ł.

1 2021

1 2019

1 2018

1 2017

2 2016