Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 3

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  sztuka życia
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Sztuka umierania w romantyzmie

100%
EN
Romanticism was an epoch which the problem of death played one of the crucial role in. A vast array of different scientific approaches as well as hermeneutics of Romantic literature seems therefore to be a natural outcome. The following paper – leaving the modern methodologies on the motif of Thanatos in Romanticism aside – is an attempt to look closer at the phenomenon of death and dying from the ever-present perspective of Ars moriendi (The Art of Dying).
PL
Romantyzm jest epoką, w której problematyka śmierci stanowi jeden z centralnych kręgów problemowych. Stąd też wielość propozycji badawczych i romantologicznych hermeneutyk badawczych skupionych wokół tego tematu. Niniejszy tekst abstrahuje od współczesnych metodologii badawczych poświęconych romantycznemu dyskursowi tanatycznemu i stanowi propozycję badawczą, by spojrzeć, jak żywotna w romantyzmie była „sztuka umierania”, której tradycje sięgają od starożytności aż po wiek XIX.
PL
Zmiana na praktike. Drobne uwagi do filozofii życia Ewagriusza z Pontu. Artykuł naświetla ewolucję rozumienia fenomenu życia, jaka dokonała się u autorów wczesnochrześcijańskich podejmujących dziedzictwo filozofii starożytnej i starających się względem niej określić swe własne stanowisko. W tej perspektywie ukazana zostaje przede wszystkim wczesnochrześcijańska myśl Ewagriusza z Pontu podejmująca niektóre wątki charakterystycznej już dla Sokratejskiego (znanego z dialogów Platona) ujęcia życia. Wspólne dla obu tradycji (starożytnej i wczesnochrześcijańskiej) jest przede wszystkim rozumienie życia jako zmiany i ćwiczenia się w akceptacji tej zmiany i związanej z nią śmiertelności. Tylko dzięki dialektyce życia i śmierci (nadziei i pesymizmu) mamy dostęp do fenomenu życia i rozumiemy odpowiadające mu pojęcie. Stąd też dialektyka ta może znaleźć zastosowanie zarówno we współczesnych nurtach filozofii życia, jak i w psychologicznym i medycznym podejściu do problemu depresji.
PL
Czy możemy nauczyć się sztuki życia z socjologii? Socjologia uczy nas, że jesteśmy częścią szerszej grupy zwanej społeczeństwem. Nauczono nas, że społeczeństwo powinno być najpierw opisane, aby mogło być zrozumiane i/lub wyjaśnione, a funkcja poznawcza jest najważniejszą częścią zrozumienia roli, jaką powinna odgrywać socjologia w demokratycznym i nowoczesnym społeczeństwie. Czy to zrozumienie (poznanie) jest wystarczające? Co jeszcze może możemy uzyskać od socjologii, by ulepszyć jakość naszego życia? Czy socjologia jest narzędziem sztuki życia, czy jest grą „wyrafinowanych” naukowców? W niniejszym artykule analizujemy socjologię z punktu widzenia filozofii buddyzmu zen, aby pokazać związek pomiędzy pracą umysłu a koncepcjami socjologicznymi, które są używane do analizy „społeczeństwa”. Ponadto analizujemy podejścia George’a H. Meada, Roberta Mertona, a zwłaszcza i osobno Anthony’ego Giddensa, który stworzył bardzo ważne dla naszych rozważań pojęcie „bezpieczeństwa ontologicznego”. Odtworzymy również strukturalne warunki sztuki życia i szczęścia, analizując koncepcję tak zwanych chciwych instytucji Lewisa Cosera. Analitycznie połączymy strukturalne warunki pracy we współczesnych chciwych instytucjach (szczególnie tych pracujących nad projektami) z utratą bezpieczeństwa ontologicznego. Analizujemy przesunięcie znaczenia pracy, kariery, autonomii, struktury czasu, tożsamości, prywatności i szczęścia, i wreszcie socjologii. Staramy się używać inspiracji buddyjskich do analizowania problemów cierpienia i związanych z nimi: ontologicznej niepewności oraz dobrostanu jednostki i/lub społeczeństwa.
EN
Can we learn about the art of living from sociology? Sociology teaches us that we are the part of a broader group called society. We are taught that society should be first described in order to be understood and/or explained, and that the cognitive function is the most important part in understanding the role sociology should play in a democratic and modern society. Is this understanding (cognition) enough? What more can we get to better our quality of life and live a wholesome life from studying sociology or society using a sociological perspective? Is sociology a tool for the art of living or is it just a play of the “sophisticated”? In this paper, we analyze the sociology from the philosophy of Zen Buddhism to show the connection between the work of mind and the sociological concepts that are used to analyze “society.” Moreover, we analyze the approaches of George H. Mead, Robert Merton, and especially and separately Anthony Giddens that created, very important for our considerations, the concept of “ontological security.” We also reconstruct the structural conditions of the art of living and happiness, analyzing the concept of greedy institutions by Lewis Coser. We analytically connect the structural conditions of work in contemporary greedy institutions (working on projects) with the loss of ontological security. We analyze the displacement of the meaning of work, career, autonomy, time structure, identity, privacy and happiness, and finally the sociology. We try to use a Buddhist inspiration to analyze issues of suffering and, associated with it, so called ontological insecurity and the welfare of the individual and/or society.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.