Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 3

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  sztuka polska XX wieku
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
The article discusses the Multipart project prepared by Tadeusz Kantor for the Foksal Gallery in Warsaw (1970 and 1971). The name's neologism arose from the combination of words: multiplication and participation. The author's intention was formulated in the manifesto accompanying the whole event. For Kantor, it was important to question the notion of a work of art against growing consumerism. The artist was the author of a project of 40 canvases, which were used for umbrellas. The performers of the whole were students of the Academy of Fine Arts in Warsaw. The works were sold at the vernissage to start the second part of the Multipart. The spectators' participation was secured with a carefully written contract and assumed that the final shape of the work would be created through and through the recipient's creativity. From today's historical perspective, thanks to the works of Claire Bishop, it is quite easy to see the ideas of the artist of Polish convergence with the ideas of the Situationalist International. Kantor, with all the fascination with the possibility of active involvement of the viewer in the creation of the work, did not associate his actions with politics or any aspect of politics. This fact clearly separates his way of thinking about the function of art in the modern world from the leftist movement of situationists.
PL
Artykuł omawia akcję Multipart przygotowaną przez Tadeusza Kantora dla Galerii Foksal w Warszawie (1970 i 1971). Neologizm nazwy powstał z połączenia słów: multiplikacja i partycypacja. Intencja autora została sformułowana w towarzyszącym całemu wydarzeniu manifeście. Dla Kantora było ważne zakwestionowanie pojęcia dzieła sztuki wobec narastającego wokół konsumpcjonizmu. Artysta był autorem projektu 40 płócien, do których doszyto parasole. Wykonawcami całości byli studenci Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Prace zostały sprzedane na wernisażu by rozpocząć drugą część Multipartu. Partycypacja widzów została obwarowana dokładnie spisaną umową i zakładała, że ostateczny kształt dzieła powstanie poprzez i dzięki kreatywności odbiorcy. Z dzisiejszej perspektywy historycznej, dzięki opracowaniom Claire Bishop dość łatwo można się dopatrzeć w pomysłach Kantor zbieżności z ideami Międzynarodówki Sytuacjonistycznej. Kantor, przy całej fascynacji możliwością aktywnego zaangażowania widza w kreację dzieła, swojego działania nie wiązał z polityką czy jakimkolwiek aspektem polityczności. Fakt ten wyraźnie oddziela jego sposób myślenia o funkcji sztuki we współczesnym świecie od zbudowanego na korzeniach lewicowych ruchu sytuacjonistów.
EN
Antoni Wiwulski (1877-1919) was an artist who in his work combined the passion of an architect and sculptor. He is mainly known for his two monumental works: the Grunwald Monument of Cracow (1910) and Three Crosses of Vilnius (1916). However, his oeuvre is much more extensive and in addition to architectural works includes dozens of smaller sculptural artworks. His creative activity cannot be assessed without a closer look at the artist’s life and convictions. Wiwulski’s art is an expression of a complex personality shaped in the course of the vicissitudes of life, heavily influenced by his mother and the religiosity she instilled in him. His art was subordinated to basic values: religion and national duties, which we find evidence in the rich correspondence he left behind.
PL
Antoni Wiwulski (1877-1919) był artystą, który łączył w swojej twórczości pasję architekta i rzeźbiarza. Znany jest głównie dzięki swoim dwóm pomnikowym dziełom: krakowskiemu Pomnikowi Grunwaldzkiemu (1910) i wileńskim Trzem Krzyżom (1916). Jednak jego dorobek jest znacznie obszerniejszy i obok dzieł architektonicznych obejmuje dziesiątki mniejszych prac rzeźbiarskich. Jego twórczości nie można rozpatrywać bez bliższego spojrzenia na życie artysty i jego poglądy. Sztuka Wiwulskiego jest bowiem wyrazem złożonej osobowości ukształtowanej w toku zmiennych kolei życia, pod dużym wpływem matki i zaszczepionej mu przez nią religijności. Jego sztuka podporządkowana była podstawowym wartościom: religii i obowiązkom narodowym, czego poświadczenie można odnaleźć w bogatej pozostawionej przez niego korespondencji.
PL
W okresie dwudziestolecia międzywojennego można zaobserwować wzrost zainteresowania architekturą drewnianą Krzemieńca. Stanowiła ona wówczas nie tylko istotny temat poruszany w tekstach wspomnie¬niowych i publicystycznych, ale równocześnie jeden z kluczowych mo¬tywów pojawiających się w malarskich i graficznych przedstawieniach wołyńskiego miasteczka. Zachwytom literatów, publicystów i plastyków towarzyszyła także coraz bardziej pogłębiona refleksja nad kierunkami ochrony drewnianego dziedzictwa. Historyczne centrum Krzemieńca uznano za rezerwat konserwatorski. Na łamach „Życia Krzemienieckie¬go” rozgorzała dyskusja nad postulowanymi metodami i skalą profesjo¬nalnej ochrony konserwatorskiej zabytkowego centrum miejscowości, czego wyrazem są teksty publicystyczne analizowane w niniejszym arty¬kule. Lokalni społecznicy, dostrzegając świadectwa degradacji krzemie¬nieckiego pejzażu architektonicznego, podejmowali próby uwrażliwienia mieszkańców na estetyczne walory tradycyjnej zabudowy. W 1937 r. Krzemieniec odwiedził Generalny Konserwator Zabytków – Wilhelm Ka¬rol Henneberg. Wizyta ta zaowocowała podpisaniem czteropunktowego programu konserwatorskiego zabytkowej dzielnicy miasteczka. Nie po¬przestano jedynie na sformułowaniu urzędowych wytycznych. W okresie międzywojennym – dzięki funduszom publicznym – w miasteczku pro¬wadzono prace konserwatorskie, obejmujące zarówno zabytki architek¬tury monumentalnej, jak i wybrane domy mieszczańskie. Krzemieniecka akcja konserwatorska została w brutalny sposób przerwana we wrześniu 1939 r. W czasie II wojny światowej omawiany zespół architektury drew¬nianej zniknął z powierzchni ziemi. Świadectwem jego istnienia są już tylko międzywojenne fotografie, teksty publicystyczne i prace plastyczne.
EN
During the interwar period there was a growing interest in the wooden architecture of Krzemieniec. At that time, it was not only an important issue discussed in memoirs and journalistic texts, but also one of the key motifs appearing in the paintings and graphic representations of the Volhynia town. The admiration of writers, publicists and artists was also accompanied by a deeper reflection on the directions of protec¬tion of the wooden heritage. The historical centre of Krzemieniec was declared a conservation reserve. In “Życie Krzemienieckie” magazine there was a discussion on the postulated methods and scale of profes¬sional conservation protection of the historic centre of the town, which is reflected in the journalistic texts analysed in this article. Recogniz¬ing the evidence of the degradation of the architectural landscape of Krzemieniec, local community activists made attempts to sensitize the residents to the aesthetic values of traditional architecture. In 1937 Krzemieniec was visited by Wilhelm Karol Henneberg, the General Monuments Inspector. This visit resulted in the signing of a four-point conservation programme for the historic district of the town. It was not confined to the formulation of official guidelines. In the interwar period, on the basis of public funds, monument protection works were carried out in the town, including both monumental architecture and selected burgher houses. The monument protection action in Krzemieniec was brutally interrupted in September 1939. During World War II, the dis¬cussed wooden architecture complex disappeared from the surface of the earth. The only evidence of its existence are interwar photographs, journalistic texts and art works.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.