Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: tailed English – motif

Sort By:

Limit search:

Denigrating Ethnic Others as Animals and Monsters in the Middle Ages: the Case of the „tailed English”

100%

Michalski W.

Res Historica

2022

issue 54

33-55

Przedmiotem artykułu jest bliższe spojrzenie na opinię o tym, że Anglicy mają ogony jako przykładowi negatywnego stosunku średniowiecznych społeczności do grup etnicznie obcych, przejawiającego się w przedstawianiu ich członków jako zwierząt i monstrów. Autor przedstawia najstarsze przekazy dotyczące przekonania, podkreślając ich rozpowszechnienie już w II poł. XII w. Jego uwaga skupia się na wzmiankach w których, z powodu zarzutu posiadania ogonów, Anglików utożsamiano ze zwierzętami. Najciekawszym przekazem tego rodzaju jest dziełko Proprietates Anglicorum. Jego twórca przeprowadza logiczny wywód, w wyniku którego stwierdza, że pokarani przez Boga ogonami mieszkańcy Rochester są monstrami. Autor akcentuje, że przekaz ów wpisuje się w żywe na przełomie XIII/XIV w. dyskusje o człowieczeństwie tzw. monstrualnych ras. W dalszej części artykułu analizuje zaś wytłumaczenie zniekształcenia przedstawione przez Jeana d’Outremeuse (Ly myreur des histors). Autor rozpatruje też wzmianki, w których identyfikuje się przynależność gatunkową ogonów Anglików, za sprawą czego do członków tego ludu odnosi się symbolikę zwierząt postrzeganych jako negatywne. Podobnie jak w przypadku innych grup oskarżanych o monstrualność oraz o posiadanie ogonów, inwektywa dotykająca mieszkańców Anglii dookreśla ich tożsamość jako osób nie będących w pełni ludźmi, a zatem w sposób zasadniczy odróżniających się od tych, którzy ich obrazili. Poniżenie poprzez podważenie człowieczeństwa za sprawą oskarżenia o bycie zwierzęciem lub monstrum trzeba uznać za szczególnie dotkliwe. To właśnie ta dotkliwość inwektywy była powodem jej popularności.

The article takes a close look at the opinion that the Englishmen had tails as an example of negative attitudes towards alien ethnic groups held by medieval societies, that manifested itself in describing these groups’ members as animals and monsters. The author presents the oldest records mentioning the belief, emphasizing their diffusion already in the second half of the 12th century. He places an emphasis on the references in which the Englishmen are identified with animals because of the accusation of having tails. The most interesting account of this kind is Proprietates Anglicorum. Its creator advances the logical argument which he concludes that the inhabitants of Rochester punished by God with tails are monsters. The author stresses that this record follows the vigorous debates of the turn of the 14th century about the humanity of so-called monstrous races. In the following part of the article he analyses the explanation of disfigurement described by Jean d’Outremeuse (Ly myreur des histors). The author also examines the accounts in which an affiliation of the tails of the English to a species is provided. In this way the pejorative symbolism of the animals is assigned to these people as well. Just as in the cases of other groups accused of monstrosity and having tails, the invective thrown at inhabitants of England determines their identity as a people who are not fully human and hence are fundamentally different from those who offend them. Such humiliation – questioning of their humanity through an accusation of being an animal or a monster must be perceived as especially harsh. It was the very harshness of the invective that was the reason for its popularity.

Refine search results

1 Res Historica

1 Michalski W.

1 2022

Search results

Denigrating Ethnic Others as Animals and Monsters in the Middle Ages: the Case of the „tailed English”