Search results

1

Pamięć a struktura spektaklu „all’improvviso”

100%

Surma-Gawłowska M.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

|

2013

|

issue 008

167-174

IT

Il saggio illustra il ruolo della memoria nell’improvvisazione, considerata parola-chiave per il teatro dei comici italiani, soprattutto nei secoli XVI-XVIII. Basandosi su descrizioni di spettacoli all’italiana nonché su testi di vari autori legati alla realtà del teatro si può estrarne informazioni sulla vera natura dell’improvvisazione. Evaristo Gherardi putava sul ruolo dell’immaginazione, la quale in uno spettacolo dell’improvvisa contava più della memoria. Luigi Riccoboni, pur non essendo favorevole all’improvvisazione, ne sottolineava i lati positivi, tra cui la naturalezza della recitazione. Jean-Augustin-Julien Desboulmiers ammirava il carattere collettivo della tecnica, nonché la “naturalezza e verità” della recitazione con il loro impatto sulla struttura dello spettacolo. Infine il famoso attore della commedia dell’arte, Flaminio Scala dava una delle caratteristiche più riuscite della tecnica dell’improvvisazione, ricorrendo alla visione aristotelica dello spettacolo. Da tutte quelle osservazioni emerge un’idea dell’improvvisazione intesa come una peculiare tecnica che non fa a meno del testo e della memoria, ma che li sfrutta in un modo del tutto originale.

2

Buddah Still Works-the Work on Oneself Never Ends: Essay on Grotowski

63%

Palumbo G., Condorelli G. G.

Pamiętnik Teatralny

|

2023

|

issue 4(287)

33-55

PL

Punktem wyjścia eseju są osobiste wspomnienia włoskiego reżysera Gioacchino Palumbo, w tym doświadczenia związane z oglądaniem Apocalypsis cum figuris i osobistymi spotkaniami z Jerzym Grotowskim, a celem – subiektywna prezentacja wybranych aspektów teatralnych i pozateatralnych praktyk Grotowskiego, z naciskiem na rozumienie teatru jako trwającej całe życie pracy nad sobą. Palumbo podkreśla te aspekty twórczości Grotowskiego i cytaty z jego wypowiedzi i pism, które przyczyniły się do jego własnego rozwoju jako artysty teatralnego. Szczególnie interesuje go stosunek Grotowskiego do różnorodnych źródeł inspiracji, dlatego obszernie omawia wywiad Grotowskiego na temat Gurdżijewa, uznając go za reprezentatywny przykład podejścia artysty do zjawisk kulturowych, które na niego wpływały. Esej został poprzedzony wstępem, w którym Giuseppe G. Condorelli przedstawia Palumbo jako oryginalnego artystę teatralnego, prowadzącego od 1981 roku własne laboratorium teatralne w Katanii.

EN

This essay uses the personal recollections of Italian director Gioacchino Palumbo, including the experience of viewing of Apocalypsis cum figuris as well as some personal encounters with Jerzy Grotowski, to present a subjective account of selected aspects of Grotowski’s theatrical and non-theatrical practices, with an emphasis on understanding theatre as a lifelong work on oneself. Palumbo highlights those aspects of Grotowski’s work and quotations from his statements and writings that have contributed to his own development as a theatre artist. Particularly interested in Grotowski’s attitude to diverse sources of inspiration, Palumbo extensively discusses Grotowski’s interview on Gurdjieff, considering it as a representative example of artist’s approach to cultural phenomena that influenced him. The essay is preceded by an introduction in which Giuseppe G. Condorelli presents the original theatrical work of Palumbo, who has been running his own theatre laboratory in Catania since 1981.

3

Kyōgen, japońska komedia szalonych słów i komedia dell’arte

45%

Zalewska A.

Porównania

|

2016

|

vol. 18

219-238

EN

Kyōgen, a form of Japanese comic theater, was created and developed alongside Noh theater and in the beginnings it was mostly improvised on stage. Later, the actors started to write down whole texts of kyōgen pieces. In this article the language of kyōgen drama is discussed, especially some of the frequently used elements, like the phrases used by the main character to introduce himself in the beginning, phrases used as a reaction to the words of other actors or phrases and even full sentences repeatedly used in many dramas in certain situations. Although until the 19TH century Japanese theater was functioning without any contact with European theater, some resemblances can be noticed between kyōgen and Italian commedia dell’arte. These resemblances and differences are also discussed in the article.

PL

Japońska farsa kyōgen kształtowała się w ścisłym związku z teatrem nō i początkowo była formą w dużym stopniu improwizowaną; później teksty sztuk zaczęto ustalać i spisywać w ich pełnym brzmieniu. Artykuł przedstawia język sztuk kyōgen, ich stałe elementy, takie jak przedstawienie się na początku, sposoby reagowania na słowa drugiego aktora, i powtarzające się w wielu tekstach stałe zdania lub frazy. Do XIX wieku teatr japoński rozwijał się bez kontaktu z teatrem europejskim, można jednak dostrzec pewne zbieżności pomiędzy farsą kyōgen a włoską commedia dell’arte, dlatego też formy te zostały skonfrontowane i wyliczone zostały podobieństwa i różnice.

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica

1 Pamiętnik Teatralny

1 Porównania

1 Condorelli G. G.

1 Palumbo G.

1 Surma-Gawłowska M.

1 Zalewska A.

1 2023

1 2016

1 2013

Pamięć a struktura spektaklu „all’improvviso”

Buddah Still Works-the Work on Oneself Never Ends: Essay on Grotowski

Kyōgen, japońska komedia szalonych słów i komedia dell’arte