Search results

1

Filozofia i maszyna teologii politycznej. Recenzja Due. Macchina della teologia politica e il posto del pensiero Roberta Esposito.

100%

Ratajczak M.

Praktyka Teoretyczna

|

2015

|

vol. 17

|

issue 3

EN

In his review of the book by Roberto Esposito Due. La macchina della teologia politica e il posto del pensiero Ratajczak tries to reconstruct and evaluate Esposito’s attempt to reinterpretate the legacy of Western political theology by introducing the concept of the “machine of political theology”. He focuses first of all on the use Esposito makes of the notion of person in reconstructing the common matrix of both political and economic theology. In the end the author proposes to expand Esposito’s reference to the philosophical tradition of impersonal thought in order to search in philosophy not only a different paradigm of community, but also a different paradigm of the subject of production.

PL

W swojej recenzji książki Roberta Esposito Due. La macchina della teologia politica e il posto del pensiero Ratajczak stara się zrekonstruować i poddać ewaluacji podjętą przez Esposito probe reinterpretacji dziedzictwa zachodniej teologii politycznej przez wprowadzenie koncepcji „maszyny teologii politycznej”. Skupia się przede wszystkim na użytku, jaki Esposito robi z pojęcia osoby w swojej rekonstrukcji wspólnej matrycy teologii politycznej i ekonomicznej. Pod koniec recenzji proponuje rozszerzyć obecne w książce Esposita odwołanie do filozoficznej tradycji bezosobowego myślenia w celu szukania w tej tradycji nie tylko innego paradygmatu wspólnoty, ale także innego paradygmatu podmiotu produkcji.

2

Diagnosis without Solution: Agamben and Esposito.

100%

Burzyk M.

Praktyka Teoretyczna

|

2015

|

vol. 17

|

issue 3

143-156

PL

Artykuł problematyzuje sposób, w jaki Giorgio Agamben rozprawia się z paradygmatem teologii politycznej w swoim cyklu Homo sacer. Autor porównuje koncepcje Agambena z tymi, które w ostatnich latach zaproponował Roberto Esposito – myśliciel, który wydaje się mieć wiele wspólnego z Agambenem. W rzeczywistości jednak, wybierając inną strategię intelektualną, idee Esposita mogą zostać użyte jako krytyczne narzędzia przeciwko niektórym aspektom projektu Agambena (np. przeciwko koncepcji profanacji). Wbrew deklaracjom Agambena oraz bezprecedensowego zasięgu i głębi jego studiów (a raczej: właśnie z powodu tychże), nie jest on w stanie zaproponować drogi wyjścia z reżimu teologii politycznej. Autor stara się udowodnić powyższą tezą, analizując terminologiczny poziom koncepcji Agambena, kierunek rozwoju jego myśli oraz sposób prowadzenia przez niego badań genealogicznych. W efekcie projekt Homo sacer zaczyna przypominać niemy język tego, co impolityczne.

EN

The paper concerns the way how Giorgio Agamben deals with the paradigm of political theology in his Homo sacer project. The author compares Agamben’s ideas with those presented by Roberto Esposito – a thinker who apparently seems to have a lot in common with Agamben. In fact choosing different intellectual strategy Esposito’ ideas could be used as a critical tool against some parts of Agamben’s project (e.g. the concept of profanations). In spite of Agamben’s declarations and (or rather: precisely because of) unprecedented scope and deepness of his studies, he is not able to provide the way out of the political theology regime. The author tries to prove abovementioned thesis by examining the terminological level of Agamben’s ideas, the direction in which his thought is developed or the way how he conducts his genealogies. Consequently Homo sacer project seems to remind the silent language of the Impolitical.

3

The Surreptitious Defiance of Giorgio Agamben.

100%

Zawisza R.

Praktyka Teoretyczna

|

2015

|

vol. 17

|

issue 3

58-74

PL

Wielu krytyków zarzucało myśli Giorgia Agambena ahistoryczność. Ostatnio podobne oskarżenia wysunął Alberto Toscano, formułując je przez przywołanie krytyki Hansa Blumenberga względem tezy o sekularyzacji oraz jego teorii zmiany epokowej. Według Toscano, z powodu akceptacji dla Schmittiańskiego pojęcia sekularyzacji, bazującego na substancjalizmie historycznym, Agamben nie tylko sprzeniewierza się metodologii Michela Foucaulta – którą deklaratywnie przyjmuje – ale także ciąży ku uznaniu dominacji pojęć teologicznych jako źródła całej filozoficznej tradycji Zachodu oraz jego instytucji politycznych. Moim zamiarem jest pokazanie, że nawet poniekąd powierzchowne stwierdzenia Agambena na temat sekularyzacji są równoważone przez podjęty przez niego podwójny wysiłek. Po pierwsze, chociaż przyznaje on znaczenie dziedzictwu teologicznemu, to jednocześnie odrzuca pierwszeństwo religii jako niezbędnego fundamentu etyki i polityki. Co więcej, jego skrupulatne i bardzo gęste studia nad teologią chrześcijańską sytuują go na pozycji najbardziej przenikliwego ze współczesnych krytyków kościoła katolickiego oraz jakichkolwiek teologiczno-politycznych hybryd ukonstytuowanych poprzez nadużycie władzy.

EN

Many critics accuse Giorgio Agamben of an ahistoricism inherent to his thought. Recently, such criticism was put forward by Alberto Toscano, who formulated it referring to Hans Blumenberg’s refusal of the secularisation thesis and his theory of epochal shifts. According to Toscano, due to the acceptance of the Schmittian notion of secularisation, based on a historical substantialism, Agamben is not only unfaithful to the Foucaultian methodology which he declaratively assumes, but he also tends to acknowledge the domination of theological notions as a source of the whole Western philosophical tradition and political institutions up until now. I am going to demonstrate that even somewhat superficial claims made by Agamben about secularisation find their compensation in his double effort. Firstly, even if he concedes the gravity of the theological legacy, at the same time he rebuts the primacy of religion as an indispensable grounding of ethics and politics. What is more, through his meticulous and condense studies on Christian theology he has already placed himself in the position of the most incisive contemporary critic of the Catholic church and any theological-political hybrids established on the abuse of power.

4

Economic Theology, Governance and Neoliberalism: Lessons of „The Kingdom and the Glory”.

100%

Primera G. E.

Praktyka Teoretyczna

|

2015

|

vol. 17

|

issue 3

PL

Celem artykułu jest sprawdzenie Agambenowskich badań w obszarze teologii ekonomicznej w celu podkreślenia ich znaczenia dla krytyki współczesnej polityki neoliberalnej. W pierwszej części autor przedstawia podsumowanie głównych tez zawartych w książce Królestwo i chwała. W szczególności skupia się zarówno na ujęciu oikonomii we wczesnochrześcijańskich debatach na boską trójcą, jak i jej związku z prowidencjalnym paradygmatem rządzenia. Następnie pokazuje, jak ta genealogia oikonomii może być przydatna dla politycznej analizy teraźniejszości. Stanowi to jednocześnie odpowiedź na niektóre z zarzutów postawionych Królestwu i chwale przez Alberta Toscano. W końcowej części autor podsumowuje swoje rozważania, pokazując szczególne znaczenie prac Agambena dla badań nad polityczną racjonalnością neoliberalizmu.

EN

The aim of this paper is to examine Agamben’s engagement with economic theology in order to underscore its relevance for the critique of contemporary neoliberal politics. In the first part, I offer a summary of the central arguments of The Kingdom and the Glory. In particular, I focus on both the treatment of the notion of oikonomia in the early Christian discussions on the divine trinity and its relation to the providential paradigm of government. I then show how this genealogy of oikonomia is useful for a political analysis of the present. In doing so, I respond to some of the criticisms leveled against Agamben’s The Kingdom and the Glory by Alberto Toscano. Finally, I will conclude by showing how Agamben’s work is of particular importance for the study of neoliberal political rationality.

5

Divine Management of Worldly Matters: Agamben’s Theological Genealogy of Economy as a Political Philosophy of Praxis.

63%

Ratajczak M.

Praktyka Teoretyczna

|

2015

|

vol. 17

|

issue 3

PL

Celem tego artykułu jest przedstawienie takiej interpretacji Agambenowskiej teologicznej genealogii ekonomii, która ukaże jej znaczenie dla badań w obszarze ekonomii politycznej. Jedynym sposobem na powiązanie dyskursów teologii ekonomicznej i ekonomii politycznej jest pokazanie, że teologia ekonomiczna nie zajmuje się kwestiami przynależnymi do sfery ekonomii, lecz podejmuje dużo bardziej ogólny problem – problem ludzkiej praktyki. Postaram się udowodnić, że stawką Agambenowskiej filozofii jest krytyka teologicznych, a więc metafizycznych, założeń koncepcji ludzkiej praktyki, którą to krytykę można przeprowadzić za pomocą teologicznej genealogii, w szczególności trynitarnej ekonomii. Artykuł skupia się na pojęciu liturgii i jego roli w Agambenowskich badaniach genealogicznych jako teologicznym paradygmacie kapitalistycznego zarządzania ludzkim życiem (czyli praktyką) i kończy się rozważaniami nad możliwą aplikacją Agambenowskiej teologicznej genealogii ekonomii do marksistowskiej krytyki ekonomii politycznej, przede wszystkim do krytyki podziału na pracę produkcyjną i nieprodukcyjną.

EN

The aim of this paper is to provide an interpretation of Agamben’s theological genealogy of economy that will show its significance for investigations in the field of political economy. The only way to connect the discourses of economic theology and political economy is to show that the former is not concerned with questions proper to the sphere of economics, but rather deals with a more general problem – the problem of human praxis. I will show that what is at stake in Agamben’s endeavors is a critique of theological, that is metaphysical, presuppositions about the concept of human praxis, a critique which can only be carried out on the basis of a theological genealogy, in particular of the Trinitarian oikonomia. The text will focus on the notion of liturgy in Agamben’s genealogical investigations as a theological paradigm for the capitalist management of human life (i.e. praxis) and will close with some initial remarks on the possible application of Agamben’s theological genealogy of economy to a Marxist critique of political economy, especially to a critique of the distinction between productive and unproductive labor.

Refine search results

5 Praktyka Teoretyczna

2 Ratajczak M.

1 Burzyk M.

1 Primera G. E.

1 Zawisza R.

5 2015

Filozofia i maszyna teologii politycznej. Recenzja Due. Macchina della teologia politica e il posto del pensiero Roberta Esposito.

Diagnosis without Solution: Agamben and Esposito.

The Surreptitious Defiance of Giorgio Agamben.

Economic Theology, Governance and Neoliberalism: Lessons of „The Kingdom and the Glory”.

Divine Management of Worldly Matters: Agamben’s Theological Genealogy of Economy as a Political Philosophy of Praxis.