Search results

1

Consummatio gloriae – zapomniany Tomaszowy motywwcielenia Chrystusa w świetle ST II-II, q.2, a.7

100%

Świerczyński P.

Warszawskie Studia Teologiczne

|

2019

|

vol. 32

|

issue 2

6-29

EN

St. Thomas Aquinas wrote in ST II-II, q.2, a.7., that the first man could get know about Incarnation of Christ in future. The way of knowing of that is experience of marriage, witch is described by St. Poul as „great mystery”, „concerning Christ and the church” (Eph 5). In Thomas’s Commentary on St. Paul’s Epistle to the Ephesians we can read, that this link between husband-wife relation and Christchurchrelation was known for the first man by supernatural knowledge. Before Summa Thomas wrote that the first man could have unclear knowledge about Incarnation: if man strays, God will want repair it, because it is result of his mercy (Commentary on the Sentences Book) or providence (De Veritate). In ST this clear knowledge is only about this aspect of Incarnation mystery, with is linked with Consummatio gratiae; the first man didn’t know about passion and death of Christ, because he couldn’t know about his own sin in future: their reason. Consumaatio gratiae means the full unite man with God in the end of the world and it’s coresponding with sexual intercourse in marriage. This motive for the Incarnation is not linked with men’s sin. It is in opposition to the view from ST III, q.1, a.3, corp., where St. Thomas wrote that if man had not sinned, the God would not have become incarnate, because everywhere in Sacred Scripture the sin of the first man is assigned as the reason for the Incarnation.

2

Znaczenie przysięgi małżeńskiej w strukturze sakramentu

100%

Glombik K.

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

|

2017

|

vol. 37

|

issue 2

101-125

EN

The question of the nuptial promise is a topic in the research of canonists, liturgists and theologians. In the theology the reflection on the nuptial promise is often reduced to the explanation of its contents and the question about the minister of this sacrament. In the documents of the Catholic Church on marriage and in the theological studies the statement about the nuptial promise as the constitutive element of the sacrament is unquestionable. However, the notion of nuptial promise requires a deeper analysis. More specifically, the attention needs to be given to the significance of the nuptial promise in the structure of the sacrament. This is one of the important questions in today’s theology of marriage. Both the nature of the nuptial promise and its contents and the context of its expression have the significance for the sacrament of marriage and are connected to its essence. The present paper on the basis of the contemporary theological reflection and the documents of the Catholic Church on marriage talks over the fundamental elements of the nuptial promise and their significance and place in the structure of the sacrament. The first one is the initiation of the sacrament. The second element is the reciprocal devotion that takes place through the marital promise and realizes itself during the whole of marital life that is sacrament. Both the nuptial promise and the sacrament of marriage indicate the presence of God in the person’s life; they make it realized. The context of the expression of the nuptial promise and the marriage as sacrament take place in Christ and in the Church and have an ecclesial character. The present reflections have a theoretical character and express a need for practical implications, especially on the field of theology of preaching (homiletic, catechetic) and in the pastoral theology.

PL

Zagadnienie przysięgi małżeńskiej jest przedmiotem refleksji specjalistów z zakresu prawa kanonicznego, liturgistów i teologów. W teologii refleksja o przysiędze małżeńskiej często jest redukowana do wyjaśnienia jej treści i kwestii szafarza sakramentu małżeństwa. W dokumentach Kościoła katolickiego o małżeństwie i opracowaniach teologów jednomyślne jest stanowisko o przysiędze małżeńskiej jako konstytutywnym elemencie sakramentu. Wyjaśnienie istoty tego związku jest współcześnie jednym z ważniejszych problemów teologii małżeństwa. Zarówno natura przysięgi małżeńskiej, jak też jej treści i okoliczności wypowiedzenia mają znaczenie dla sakramentu małżeństwa i są związane z jego istotą. Niniejszy tekst omawia podstawowe aspekty znaczenia przysięgi małżeńskiej w strukturze sakramentu na podstawie współczesnej refleksji teologicznej i dokumentów Kościoła o małżeństwie. Podstawowym jest fakt, że przysięga inicjuje sakrament, ale dotyczy także wzajemnego oddania małżonków, które dokonuje się przez wypowiedzenie słów przysięgi małżeńskiej i zostaje urzeczywistniane w całym życiu małżeńskim będącym sakramentem. Zarówno przysięga małżeńska, jak i sakrament małżeństwa wskazują na obecność Boga w życiu małżonków i tę obecność urzeczywistniają. Kontekst wyrażenia przysięgi małżeńskiej i małżeństwo jako sakrament dokonują się w Chrystusie i w Kościele, i w związku z tym mają charakter eklezjalny. Zawarte w tekście refleksje mają charakter teoretyczny i wskazują na konieczność wypracowania praktycznych implikacji, szczególnie zaś w obszarze teologii przepowiadania (homiletyka, katechetyka) i w teologii pastoralnej.

3

Miłość małżeńska i rodzinna w nauczaniu papieża Franciszka

99%

Skrzypczak R.

Studia Bobolanum

|

2019

|

vol. 30

|

issue 3

93-103

EN

By a decision to convene two worldwide episcopal assemblies in 2014 and 2015, as well as the content of many of his speeches and homilies, Pope Francis focused the Church’s attention on the genius of the family, not forgetting the difficulties to which it is exposed today. In the exhortation „Amoris laetitia” the Pope reminded that „when a man and a woman conclude the sacrament of marriage, God somehow »reflects« in them, gives them His own features and the indelible character of His love. Marriage is an icon of God’s love for us”. He also said that „in the human family gathered by Christ, the »image and likeness« of the Holy Trinity has been restored”. Marital love is the most accurate representation of what connects Christ with His Church. The Church is His bride married on the Cross. Faithfulness, perseverance and fertility – these are the leading features of Jesus’ love for us. Therefore, married life must be permanent. Otherwise love cannot grow. Today, spouses and parents need special pastoral care on the part of the Church. In the difficult art of preparing young people for this sacrament, Pope Francis points to two fundamental factors: the need to proclaim the kerygma and to propose to an engaged couple an initiation into the sacrament.

PL

Papież Franciszek decyzją o zwołaniu dwóch ogólnoświatowych zgromadzeń biskupich w 2014 i 2015 r., jak i treścią wielu swych wystąpień i homilii, skoncentrował uwagę Kościoła na geniuszu rodziny, nie pomijając też trudności, na które jest dziś narażona. W adhortacji Amoris laetitia papież przypomniał, że „kiedy mężczyzna i kobieta zawierają sakrament małżeństwa, Bóg niejako »odzwierciedla się« w nich, nadaje im własne rysy i niezatarty charakter swojej miłości. Małżeństwo jest ikoną miłości Boga do nas”. Powiedział też, że „w rodzinie ludzkiej, zgromadzonej przez Chrystusa, przywrócony jest »obraz i podobieństwo« Najświętszej Trójcy”. Miłość małżeńska to najtrafniejsze odwzorowanie tego, co łączy Chrystusa z Kościołem. Kościół jest Jego Oblubienicą poślubioną na krzyżu. Wierność, wytrwałość i płodność – oto wiodące cechy miłości Jezusa względem nas. Dlatego życie małżeńskie musi być trwałe. Inaczej miłość nie może się rozwijać. Dziś małżonkowie i rodzice potrzebują szczególnej troski duszpasterskiej ze strony Kościoła. W trudnej sztuce przygotowania młodych osób do tego sakramentu papież Franciszek wskazuje na dwa fundamentalne czynniki: potrzebę głoszenia kerygmatu oraz proponowania narzeczonym inicjacji w sakrament.

4

Teologia małżeństwa w adhortacjach "Familiaris consortio" i "Amoris laetitia". Aspekty duszpasterskie

80%

Faggioni M. P.

Verbum Vitae

|

2022

|

vol. 40

|

issue 1

133-145

EN

The article addresses the problem of the relationship between the theology of marriage in the exhortations Familiaris Consortio and Amoris Laetitia from the pastoral point of view, using primarily the method of comparative analysis of source texts. The first part of the article presents a reflection on the continuity and development of teaching in the Church. The continuity of this development resembles the growth of a living organism, which through various stages reaches ever more mature forms. In a similar way, the exhortation Amoris Laetitia, starting from the teaching contained in the Familiaris Consortio, develops them in accordance with the specific new approach of Pope Francis presented in the exhortation Evangelii Gaudium. The second part of the article shows that Amoris laetitia is part of the tradition of the Church's teaching on marriage and the family, resonating with such documents as: the conciliar constitution Gaudium et Spes, the encyclical letter Humanae Vitae of Paul VI, a letter to the families Gratissimam Sane of John Paul II, and above all the exhortation Familiaris Consortio. Both documents analyzed postulate concentration on specific life realities, and also present the common ideal of Christian marriage, its sacramentality and openness to life. The third part of the article shows how Amoris Laetitia is a development of the teaching of Familiaris Consortio, focusing in particular on the approach to the so-called "irregular" situations. The doctrine’s development is presented in a broader context, showing the teaching of Francis as the subsequent stage on the path started by his predecessors, taking into account the “law of gradualness”, personal and pastoral discernment and the integration of the faithful in imperfect situations. The analysis shows that Familiaris Consortio and Amoris Laetitia are two important steps on the path of the post-conciliar Church set out by the constitution Gaudium et Spes, and continuity and development of teaching are clearly visible between the documents.

PL

Artykuł podejmuje zagadnienie ujęć teologii małżeństwa w adhortacjach Familiaris consortio oraz Amoris laetitia z punktu widzenia duszpasterstwa. Podjęty problem rozwiązywany jest przede wszystkim za pomocą metody analizy porównawczej tekstów źródłowych. W pierwszej części artykułu przedstawiono refleksję na temat kontynuacji oraz rozwoju nauczania w Kościele. Ciągłość tego rozwoju przypomina wzrost organizmu żywego, który poprzez różne etapy dochodzi do form coraz dojrzalszych. W podobny sposób adhortacja Amoris laetitia, wychodząc od nauczania zawartego w Familiaris consortio, rozwija je zgodnie ze specyficznym, nowym podejściem papieża Franciszka, przestawionym w adhortacji Evangelii Gaudium. Druga część artykułu pokazuje, że Amoris laetitia wpisuje się w tradycję nauczania Kościoła na temat małżeństwa i rodziny, współbrzmiąc z takimi dokumentami, jak: soborowa konstytucja Gaudium et spes, encyklika Humanae vitae Pawła VI, list do rodzin Gratissimam sane Jana Pawła II, a przede wszystkim adhortacja Familiaris consortio. Obydwa analizowane w artykule dokumenty postulują koncentrację na konkretnych życiowych realiach oraz przedstawiają wspólny ideał małżeństwa chrześcijańskiego, jego sakramentalności i otwartości na życie. Trzecia część artykułu, koncentrując się szczególnie na podejściu do tzw. sytuacji „nieregularnych”, pokazuje, w jaki sposób Amoris laetitia jest rozwinięciem nauczania Familiaris consortio. Rozwój doktryny przedstawiono w szerszym kontekście, prezentując nauczanie Franciszka jako kolejny etap na drodze zapoczątkowanej przez jego poprzedników, uwzględniającej „prawo stopniowości”, rozeznanie osobiste i duszpasterskie oraz integrację wiernych w sytuacjach niedoskonałych. Przeprowadzone analizy wykazały, że adhortacje Familiaris consortio oraz Amoris laetitia stanowią dwa istotne kroki na drodze Kościoła posoborowego, wyznaczonej przez konstytucję Gaudium et spes, oraz że pomiędzy dokumentami widać wyraźnie ciągłość oraz rozwój nauczania.

5

Wkład ks. prof. Adama Ludwika Szafrańskiego w rozwój teologii małżeństwa i rodziny

80%

Murawski C.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

vol. 62

|

issue 6: Teologia pastoralna

189-203

EN

Father A.L. Szafrański made an original contribution to the development of the theology of marriage and family. In his reflections on marriage and family he applied, taken from St. Thomas Aquinas, the notion of mutual participation. Therefore, he exposed, within the endorsed by himself trend of the theology of marriage and family, the links between the persons of the Holy Trinity and the spouses who create the community of marriage and family. According to Fr. Szafrański, in the sacrament of marriage a man and a woman enter into a deep relation with the individual persons of the Triune God. Furthermore, through the sacrament of the Eucharist the spouses gain the power to overcome all difficulties and support of Christ in building a happy family. A family regularly receiving Holy Communion is not closed in itself, but as a living cell of the Church it is opened to the needs of other people and communities. Fr. Szafrański also undertook the issues of rights and privileges of the family, the education of children and youth. In his research he included the topics related to the ecology of the family, which implies the natural family planning and birth control. In addition, he showed the people of today that a good, religious, and morally, spiritually, physically and mentally healthy family is the best environment for the development of the young generation and for the future of the nation and the whole humanity.

PL

Ks. Adam L. Szafrański wniósł oryginalny wkład w rozwój teologii małżeństwa i rodziny. W swojej refleksji na temat małżeństwa i rodziny zastosował zaczerpnięte od św. Tomasza z Akwinu pojęcie partycypacji (uczestnictwa). Dzięki temu w uprawianym przez siebie nurcie teologii małżeństwa i rodziny wyeksponował relacje zachodzące między osobami Trójcy Świętej a osobami tworzącymi wspólnotę małżeńsko-rodzinną. Według ks. Szafrańskiego, w sakramencie małżeństwa mężczyzna i kobieta wchodzą w głębokie relacje z poszczególnymi osobami Boga Trójjedynego. Z kolei w sakramencie Eucharystii małżonkowie zyskują moc do przezwyciężania wszelkich trudności oraz wsparcie Chrystusa w budowaniu szczęśliwej rodziny. Rodzina regularnie przyjmująca Komunię św. nie zamyka się w sobie, lecz jako żywa komórka Kościoła otwiera się na potrzeby innych osób i wspólnot. Ks. Szafrański podejmował również problematykę praw i przywilejów rodziny, wychowania dzieci i młodzieży. W zakresie jego badań naukowych znalazły się tematy związane z ekologią rodziny, a więc naturalnego planowania rodziny i regulacji poczęć. Ponadto pokazywał on współczesnym ludziom, że dobra, religijna, zdrowa moralnie, duchowo, fizycznie i psychicznie rodzina jest najlepszym środowiskiem rozwoju młodego pokolenia oraz pomyślnej przyszłości narodu i ludzkości.

6

Ludzka seksualność w posoborowym nauczaniu Kościoła

71%

Goleń J.

Verbum Vitae

|

2022

|

vol. 40

|

issue 1

1-19

EN

The aim of the article is to discuss human sexuality in the context of the post-conciliar teachings of the Catholic church. First, the article clarifies the employed terminology to subsequently focus on the positive and comprehensive image of human sexuality in the church’s teachings. Further, the personal orientation and purposefulness of human sexuality is analyzed. Within the deductive method the following strategies have been deployed: analysis of source texts, interpretation, comparative analysis, synthesis, and deduction. The main conclusion of the article is that the Catholic church has been slowly uncovering the truth of human sexuality, for centuries having underscored its procreative goal. Human sexuality has been most fully and positively rendered in the post-conciliar teachings of the church, especially in the thought of Popes John Paul II, Benedict XVI, and Francis.

PL

Celem niniejszego artykułu jest ukazanie ludzkiej seksualności w świetle posoborowego nauczania Kościoła katolickiego. Najpierw autor dokonuje wyjaśnienia najważniejszych terminów, a potem ukazuje drogę do pozytywnego i całościowego ujęcia ludzkiej seksualności w nauczaniu Kościoła. Następnie ukazuje osobowy sens ludzkiej płciowości oraz naturalną celowość w niej zawartą. W ramach metody dedukcyjnej wykorzystano metody szczegółowe: analizy tekstów źródłowych, interpretacji, porównawczą, syntezy, wnioskowania. Głównym konkluzją z podjętych badań jest to, że przez szereg wieków Kościół katolicki bardzo powoli odczytywał prawdę o ludzkiej seksualności, podkreślając cel prokreacyjny. Najpełniej i w sposób pozytywny została ona ujęta dopiero w posoborowym nauczaniu Kościoła, a zwłaszcza papieży Jana Pawła II, Benedykta XVI oraz Franciszka.

Refine search results

2 Verbum Vitae

1 Roczniki Teologiczne

1 Studia Bobolanum

1 Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

1 Warszawskie Studia Teologiczne

1 Faggioni M. P.

1 Glombik K.

1 Goleń J.

1 Murawski C.

1 Skrzypczak R.

1 Świerczyński P.

2 2022

2 2019