Search results

1

„Musicae Scientiae” 22 (2018) nr 1 [wydanie specjalne pt.] „Creative Conceptual Blending in Music”, red. Emilios Cambouropoulos, Danae Stefanou, Costas Tsougras. Journal of the European Society for the Cognitive Sciences of Music, wyd. Sage Publications, Thousand Oaks, CA, ss. 144, ISSN 1029-8649, online ISSN 2045-4147

100%

Kostka V.

Muzyka

|

2021

|

vol. 66

|

issue 4

154-163

2

From the Inside Out: An Analytical Perspective of André Caplet’s Harmonic Evolution Through Selected Mélodies, 1915-1925

80%

Wilson C.

Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ

|

2017

|

issue 3(34)

75-95

EN

André Caplet is a noteworthy figure in the early years of the 20th century French music. A founding member of the Société Musicale Indépendante and advocate of new contemporary music, Caplet is also remembered for his contributions to Debussy’s Le Martyre de Saint-Sébastien and La boîte à joujoux. Caplet’s musical output from the years pertaining to the Great War and beyond demonstrates a colourful harmonic language. This authentic harmonic language presents itself as a highly complex and sophisticated interweaving of modality and diatonicism, and there are numerous instances of progressive use of modal structures within these mélodies. This article presents a reflection upon some of the developments within Caplet’s exploration of tonality through the lens of selected works, from 1914 to his death in 1925. Supporting examples of Caplet’s distinctive approach to the fusion of diatonicism and modality, and the usage of synthetic scale structures will be considered. Caplet’s inventive harmonic language offers much richness in terms of creativity and imagination. He was a composer who favoured different musical processes and conventions. Exploring his compositional approach will help illuminate André Caplet’s individual harmonic language, and place within the field of French musical modernism.

PL

André Caplet jest ważną postacią muzyki francuskiej początku XX wieku. Był założycielem Société Musicale Indépendante i orędownikiem muzyki nowej. Został zapamiętany także dzięki swojemu wkładowi w powstanie Le Martyre de Saint-Sébastien i La boîte à joujoux Claude’a Debussy’ego. Cechą charakterystyczną dorobku twórczego Capleta z lat poprzedzających I wojnę światową i późniejszych jest bogaty język harmoniczny, będący mieszanką harmoniki modalnej i diatoniki, przeplatających się w wyszukany i skomplikowany sposób. Także w Mélodies można odnaleźć wiele przykładów nowatorskiego użycia struktur modalnych. Niniejszy artykuł jest refleksją nad niektórymi z odkryć na polu tonalności dokonanych przez Capleta w jego wybranych dziełach z lat 1914-1925. Przedstawiono także przykłady innowatorskiego podejścia Capleta do łączenia modalizmów z diatonizmami, zwracając uwagę na użycie struktur powstałych w wyniku ich syntezy. Nowoczesny język harmoniczny Capleta oferuje bogactwo rozwiązań na polu kreatywności i wyobraźni muzycznej. Był to kompozytor, który używał różnych konwencji i technik kompozytorskich. Analiza jego warsztatu pomoże zrozumieć indywidualny język harmoniczny André Capleta i umieścić go w kręgu francuskiego modernizmu.

3

Polski przekład "Ars et praxis musica" Zygmunta Lauksmina z 1798 roku i problemy nauczania śpiewu chorałowego na ziemiach polskich w XVII i XVIII wieku

71%

Grabiec D.

Muzyka

|

2021

|

vol. 66

|

issue 1

81-104

EN

The handwritten copy of a hitherto unknown Polish-language plainchant handbook held in the Cistercian Fathers’ Library in Szczyrzyc (shelf mark S.II.8/2), produced in 1798 in Limanowa and entitled Nauka y praktyka muzyczna do używania uczącey się młodzi w Kollegiach Societatis Jesu za pozwoleniem starszych przełożona w Wilnie [The teaching and practice of music for the use of pupils of Jesuit colleges, translated in Vilnius with the permission of superiors] has been identified by the author of this article as a translation of the Jesuit Zygmunt Lauksmin’s handbook Ars et praxis musica. The latter was first published in 1667 in Vilnius, and later reissued twice (1669, 1693). Its reception has not been studied thus far. Of the three editions, only several copies have come down to us. The discovery of a Polish translation made during the last years of the eighteenth century, more than a hundred years after the print’s last edition, sheds new light on the history of the handbook and its impact, which extended beyond Jesuit circles and the Baroque era, and also on aspects of plainchant teaching during the early nineteenth century. Lauksmin’s treatise was addressed to pupils and students as an aid to mastering the practice of plainchant. The author included no theoretical commentary and limited himself to the absolute basics, as well as practical methodological guidelines. The Polish translation was prepared in a different historical reality and is one of the relatively few surviving examples of how Polish musical terminology took shape and evolved during the eighteenth century. Indirectly, it also represents the state of musical education at the time and shows that, due to the lack of contemporary handbooks, teachers turned to educational aids from the previous era, adapting them for their current local needs.

PL

W bibliotece oo. Cystersów w Szczyrzycu, pod sygnaturą S.II.8/2, przechowywany jest rękopiśmienny egzemplarz nieznanego dotąd, polskojęzycznego podręcznika do nauki śpiewu chorałowego, sporządzony w 1798 r. w Limanowej i zatytułowany Nauka y praktyka muzyczna do używania uczącey się młodzi w Kollegiach Societatis Jesu za pozwoleniem starszych przełożona w Wilnie. Tekst ten zidentyfikowany został przez autorkę artykułu jako przekład traktatu Ars et praxis musica jezuity Zygmunta Lauksmina, wydanego w Wilnie w 1667 r. i dwukrotnie wznawianego w 1669 oraz 1693 roku. Recepcja wileńskiego podręcznika nie była do tej pory badana, a z trzech wydań zachowało się do dziś zaledwie kilka egzemplarzy. Odkrycie polskiego tłumaczenia sporządzonego w ostatnich latach XVIII w., a więc po ponad stu latach od ukazania się ostatniego wydania druku, w nowym świetle przedstawia zarówno dzieje wileńskiego podręcznika i jego oddziaływania, wykraczającego poza środowisko jezuickie i epokę baroku, jak również problemy nauczania śpiewu chorałowego u progu XIX wieku. Traktat Lauksmina był przeznaczony dla uczniów i studentów i miał być pomocą w praktycznym opanowaniu umiejętności śpiewu chorałowego, dlatego nie zawierał rozważań teoretycznych i ograniczał się jedynie do najbardziej podstawowych wiadomości oraz praktycznych wskazówek metodycznych. Tłumaczenie traktatu na język polski sporządzone w odmiennych już realiach historycznych, jest jednym ze stosunkowo niewielu zachowanych przykładów kształtowania się i ewoluowania polskiej terminologii muzycznej w XVIII wieku. Jest ono pośrednio także świadectwem ówczesnego stanu szkolnictwa muzycznego i braku nowoczesnych podręczników, który skłaniał do korzystania z materiałów dydaktycznych publikowanych jeszcze w poprzedniej epoce i przystosowywania ich do bieżących potrzeb lokalnych.

Refine search results

2 Muzyka

1 Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ

1 Grabiec D.

1 Kostka V.

1 Wilson C.

2 2021

1 2017

From the Inside Out: An Analytical Perspective of André Caplet’s Harmonic Evolution Through Selected Mélodies, 1915-1925

Polski przekład "Ars et praxis musica" Zygmunta Lauksmina z 1798 roku i problemy nauczania śpiewu chorałowego na ziemiach polskich w XVII i XVIII wieku