Search results

1

Zniszczenie sanktuarium w Szilo

100%

Lasek P.

Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia

|

2017

|

vol. 24

129-137

PL

Celem artykułu jest rekonstrukcja okoliczności zniszczenia sanktuarium w Szilo na podstawie danych pochodzących z tekstu biblijnego oraz z prac archeologicznych. Te pierwsze łączą zniszczenie Szilo z przegraną przez Izraelitów bitwą z Filistynami pod Eben-Haezer (Ps 78,60-61), która rozegrała się pod koniec epoki sędziów (1 Sm 4). Dane archeologiczne mówią o zniszczeniu Szilo w tym czasie i odsłaniają jego ówczesny charakter. Było ono miejscem służącym jako lokalne sanktuarium oraz centrum gromadzenia i dystrybucji ziarna. To wskazuje na motywację Filistynów, którzy po zdobyciu Arki Przymierza w bitwie nie poprzestali na tym, ale udali się też do Szilo, aby zrabować zgromadzone tam plony i zniszczyć sanktuarium. Potwierdza to tekst biblijny wskazujący na porę roku, w której rozegrała się ta bitwa (1 Sm 6,1.13). Po tych wydarzeniach Szilo zostało uznane za porzucone przez Boga (Ps 78,60-61; Jer 26,6) i straciło swój kultyczny charakter, co także potwierdzają dane archeologiczne.

EN

The aim of the article is the reconstruction of the circumstances of the destruction of the sanctuary in Shiloh according to biblical and archeological data. The Bible links the destruction of Shiloh with the battle at Ebenezer (Ps 78:60-61), which occurred at the end of the period of Judges (1 Sm 4). Archeological data confirmes the destruction of Shiloh at the time and shows the character of the site. It was a place which served as a local sanc-tuary and a center of gathering and distribution of grain. This indicates that the Philistines after the robbery of the arc of the covenant in battle went to Shiloh to also rob the harvest which was gathered there and to destroy the sanctuary. It is confirmed by the biblical text which suggests the season of the battle (1 Sm 6:1.13). After those events Shiloh was recognized as abandoned by God (Ps 78:60-61; Jer 26:6) and lost its cultic character. That fact is also confirmed by the archeological data.

2

Znaczenie pozycji aniołów w grobie Jezusa w J 20,12

61%

Kubiś A.

The Biblical Annals

|

2016

|

vol. 6

|

issue 3

459-493

EN

Compared with the Synoptics, the Johannine angels assume a particular and significant position inside Jesus’ tomb. The evangelist describes it precisely as one angel sitting at the place of Jesus’ head and another at the place of Jesus’ feet. Not all Johannine commentators pay attention to this detail, yet a comparison with the descriptions of the angels’ positions in the different synoptic narratives demonstrates that they all reflect original editorial work on the part of each the evangelist. Consequently, these accounts can – and indeed do – convey particular ideological or theological stances typical of each gospel writer, including John. With regard to John 20:12, the article surveys proposals advanced by several Johannine commentators, beginning with some very obvious and prosaic explanations and ending with the most probable meanings behind the particular posture of Johannine angels. According to a strictly archeological-historical explanation, the position of the Johannine angles is no more than an indication that Jesus’ burial place was not a tomb of kôkîm type. The article also presents allegorical interpretations, from St. Augustine to St. Thomas Aquinas; a religious-cultural exposition referring to the Egyptian goddesses Isis and Nephthys; a few very literal explanations accentuating the physical emptiness between the angels; and an intertextual exposition based on a targumic reading of Isaiah 6. At the end, as the most persuasive solution, the article proposes that the Johannine angels represent the cherubs of the Ark of the Covenant and the mercy seat. This intertextual and symbolic interpretation likewise explains Mary Magdalene’s lack of fear and astonishment in her interaction with supernatural beings.

PL

Compared with the Synoptics, the Johannine angels assume a particular and significant position inside Jesus’ tomb. The evangelist describes it precisely as one angel sitting at the place of Jesus’ head and another at the place of Jesus’ feet. Not all Johannine commentators pay attention to this detail, yet a comparison with the descriptions of the angels’ positions in the different synoptic narratives demonstrates that they all reflect original editorial work on the part of each the evangelist. Consequently, these accounts can – and indeed do – convey particular ideological or theological stances typical of each gospel writer, including John. With regard to John 20,12, the article surveys proposals advanced by several Johannine commentators, beginning with some very obvious and prosaic explanations and ending with the most probable meanings behind the particular posture of Johannine angels. According to a strictly archeological-historical explanation, the position of the Johannine angles is no more than an indication that Jesus’ burial place was not a tomb of kôkîm type. The article also presents allegorical interpretations, from St. Augustine to St. Thomas Aquinas; a religious-cultural exposition referring to the Egyptian goddesses Isis and Nephthys; a few very literal explanations accentuating the physical emptiness between the angels; and an intertextual exposition based on a targumic reading of Isaiah 6. At the end, as the most persuasive solution, the article proposes that the Johannine angels represent the cherubs of the Ark of the Covenant and the mercy seat. This intertextual and symbolic interpretation likewise explains Mary Magdalene’s lack of fear and astonishment in her interaction with supernatural beings.

3

Arka Noego jako teologicznomoralny archetyp zmagań człowieka z przyrodą i zmianami klimatycznymi

57%

Brusiło J.

Teologia i Moralność

|

2016

|

vol. 11

|

issue 1(19)

29-45

EN

Among the many proposals for preventing crises of the modern world, the biblical story of Noah and his Ark is often underestimated in the current ecological problem. This story may be the archetype of the current struggle between man and nature and climate change. Examples of these struggles are attempts to create the ark of our time: the World Seed Bank, which was built in 2007 on the Norwegian island of Spitsbergen, which aims to save many species of plants from destruction, concrete and steel structure over the reactor of block IV of Chernobyl, that crashed in 1986 (Chernobyl Ark) and the world's first self-contained city, Masdar City in the United Arab Emirates. These actions, despite similarities to the struggles of Noah during the Biblical flood, can not provide a permanent, effective and universal way to rescue contemporary man, his civilization and the surrounding nature in the face of threats to ecological and climatic conditions. These projects stress only rescue function for people and nature, they involve only the material aspect, the immediate one. They lack, however the character of the true house, moral values, spiritual dimensions of human life and deeper relationships God - man - nature. The importance of Noah's Ark archetype lies not in the material, technical and literal details of the rescue ship but in cultural and spiritual functions of biblical story to the idea of modern ark saving humanity and the natural world. The real ark is a house (oikos-ethos) in the triple anthropological sense: the place where man lives, the network of interpersonal relationships and identity of being human and in the theological sense as sacrum, holy place and the House of the Lord. The man in the modern ark should implement the plan of the Creator, and only then he will really save creation, he will cooperate with God in the work of creation, will be safe from natural disasters. Archetypical significance of Noah's ark should rely on theological and moral ecological conversion, clearing desires and intentions, care for creation, responsibility for nature and return to God's covenant with man. As once Noah struggled with the flood, so now efforts in saving the world and men we need to build structures, works and values of such a global home-ark, so that it can be a place of spiritual renewal of the world, the affirmation of the human person and the dwelling place of God.

PL

Wśród wielu propozycji przeciwdziałania kryzysom współczesnego świata, często niedocenianą w obecnym problemie ekologicznym, jest biblijna historia Noego i jego Arki, która może stanowić archetyp obecnych zmagań człowieka z przyrodą i zmianami klimatycznymi. Przykłady tych zmagań to próby stworzenia arki naszych czasów: Światowego Banku Nasion, zbudowanego w 2007 roku na norweskiej wyspie Spitsbergen, który ma na celu ocalenie jak największej liczby gatunków roślin przed ich wyniszczeniem, betonowo-stalowej konstrukcji nad reaktorem IV bloku elektrowni w Czarnobylu, który uległ katastrofie w 1986 roku (Arka Czarnobyla) i pierwszego na świecie samowystarczalnego miasta Masdar City w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Te działania, mimo podobieństw do zmagań Noego w czasie biblijnego potopu, nie mogą jednak stanowić stałego, powszechnego, skutecznego i uniwersalnego sposobu na współczesne ratowanie człowieka, jego cywilizacji i otaczającej przyrody w obliczu zagrożeń ekologiczno-klimatycznych. W tych projektach podkreślona jest wyłącznie funkcja ratunkowa dla ludzi i przyrody, dotyczą one tylko aspektu materialnego, doraźnego i zewnętrznego, a brakuje tam charakteru prawdziwego domu, wartości moralnych, wymiarów duchowych życia ludzkiego i głębszych relacji Bóg – człowiek – przyroda. Istotne znaczenie archetypu Arki Noego nie kryje się w materialnych, technicznych i dosłownych szczegółach statku-ocalenia, lecz w kulturowych i duchowych funkcjach historii biblijnej dla idei współczesnej arki ratującej ludzkość i świat przyrody. Prawdziwa arka to dom (oikos-ethos) w potrójnym znaczeniu antropologicznym: miejsca, w którym mieszka człowiek, sieci relacji międzyosobowych i tożsamości bycia człowiekiem oraz w znaczeniu teologicznym jako przestrzeń sacrum, miejsce święte i Dom Pana. Człowiek we współczesnej arce powinien realizować plan Stwórcy i dopiero wówczas naprawdę będzie ratował stworzenie, będzie współpracował z Bogiem w dziele stworzenia, będzie bezpieczny od kataklizmów. Archetypiczne znaczenie Arki Noego powinno więc polegać na: teologicznomoralnym nawróceniu ekologicznym, oczyszczeniu pragnień i intencji, trosce o stworzenie, odpowiedzialności za przyrodę i powrocie do przymierza Boga z człowiekiem. Tak jak kiedyś Noe zmagał się z potopem, tak teraz wysiłki w ratowaniu świata i człowieka wymagają zbudowania struktur, dzieł i wartości takiego globalnego domu-arki, aby było to miejsce duchowej odnowy świata, afirmacji osoby ludzkiej i mieszkanie Boga.

Refine search results

1 Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia

1 Teologia i Moralność

1 The Biblical Annals

1 Brusiło J.

1 Kubiś A.

1 Lasek P.

1 2017

2 2016

Zniszczenie sanktuarium w Szilo

Znaczenie pozycji aniołów w grobie Jezusa w J 20,12

Arka Noego jako teologicznomoralny archetyp zmagań człowieka z przyrodą i zmianami klimatycznymi