Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Refine search results

Results found: 1

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  the Church in Poland after the World War II
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Bishop Kazimierz Jozef Kowalski arrived to Diocese of Chelmno in 1946. Throughout his life he was associated with the local Churches of Gniezno and Poznan. To begin a ministry in a foreign diocese which was also largely destroyed by the German occupiers certainly posed a challenge. Bishop Kowalski immediately started to rebuild what had been lost during the war. He began with administrative reforms by establishing new parishes and nominating clergy to those that remained vacant due to the deaths or the wartime emigration of priests. He cared for the sacred art (in Bishops’ Conference he was a member of the Commission for Sacred Art) which was manifested in numerous initiatives and funding appeals. He gave numerous homilies on the occasion of important events not only in the diocesan Church but also nationwide. He took care of the memory of murdered priests. The burial of the auxiliary bishop Konstantyn Dominik, who died during the war, was a powerful symbolic act. He helped the faithful wounded by the war to return to their spiritual and pastoral practices. In these aspects he was distinguished by his forbearance and gentleness. His life was to serve the Church, as he proved by his outstanding stewardship of the diocese in its first (and undoubtedly the most difficult) post-war years.
PL
Biskup Kazimierz Józef Kowalski przybył do diecezji chełmińskiej w 1946 roku. Przez całe dotychczasowe życie był związany z Kościołem gnieźnieńskim i poznańskim. Przybycie na teren diecezji obcej i pod wieloma aspektami zniszczonej przez działania okupanta niemieckiego mogło rodzić wyzwanie. Biskup Kowalski od początków swojej posługi podjął się odbudowy tego, co zostało zniszczone podczas wojny. Zaczął od reform administracyjnych – ustanawiał nowe parafie, zadbał o obsadę personalną tych miejsc, które wakowały z powodu śmierci bądź wojennej emigracji kapłanów. Dbał o sztukę sakralną (w Episkopacie zasiadał w Komisji ds. Sztuki Sakralnej) – czego wyrazem były liczne zarządzenia i apele. Wygłaszał nauki i homilie z okazji ważnych wydarzeń nie tylko w skali Kościoła diecezjalnego, ale i ogólnopolskiego. Zadbał o pamięć pomordowanych kapłanów, czego symbolicznym aktem był pochówek zmarłego w czasie wojny biskupa pomocniczego Konstantyna Dominika. Pomagał wiernym poranionym przez wojnę wrócić do praktyk duchowych i duszpasterskich – w tych kwestiach odznaczał się wyrozumiałością i delikatnością. Jego życie było podporządkowane Kościołowi, czego dowiódł, wybitnie zarządzając diecezją w pierwszych (niewątpliwie najtrudniejszych) latach jej funkcjonowania po wojnie.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.