Kwestia badania narracji w ramach komunikacji politycznej, będąca wciąż przedmiotem dyskusji w naukach politycznych jako zjawisko wciśnięte pomiędzy nauki o mediach i nauki o polityce, stała się ciekawym wyzwaniem. Głównie z powodu rzeczywistości politycznej, w której słowo „narracja” stało się dość powszechne. Przykładem tego jest narracja polexitu, stosunkowo nowa fraza polityczna. Uwzględnienie narracji w badaniach politycznych może być fascynujące nie tylko pod względem metodologii, ale również pod względem realnych konsekwencji politycznych, w tym relacji między Unią Europejską a Polską. W związku z tym warto podjąć próbę odpowiedzi na dwa pytania: jak badać narrację w odniesieniu do polityki oraz jak stworzona opowieść – tutaj w przypadku hipotetycznego polexitu i nierzadko nasiąknięta ogólnikami i populizmem – wpływa na polityczną rzeczywistość, w tym na nierozumienie procesu integracji europejskiej.
EN
The issue of researching a narrative in terms of political communication, still being discussed by political sciences as a phenomenon classified between media science and political science, has become a challenging field. Mainly due to political reality, where a word “narrative” has emerged as a very common one. The Polexit narrative, a fairly new political phrase, is an example of it. Taking a narrative into account in research of political science might be fascinating not only in terms of methodology itself, but in terms of real political consequences, including the EU-Poland relationships. So that, the questions here are how to study a narrative in relation to politics, and how a created story – here in case of a hypothetical Polexit and not infrequently soaked with generics and populism – influences political reality, including the misunderstanding of the European integration process.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.