Search results

1

Challenges Related to the Increase of Religious Diversity in the Light of the Judicial Decisions of the European Court of Human Rights

100%

Hucał M.

Ecumeny and Law

|

2021

|

vol. 9

|

issue 2

125-139

EN

European states responded in different ways to tensions related to the increase in religious diversity, and the restrictions introduced were considered appropriate when they resulted from public security and the need to protect others, especially if the state presented a credible justification. On this occasion, the case-law of the ECHR developed two key concepts for the determination of the presence of religious symbols in public places: a powerful external symbol and an essentially passive symbol. An important achievement of the Tribunal is also the introduction of the concept of “improper proselytism.” Certainly, a further increase in religious diversity in Europe may lead to new areas of controversy, which will then be assessed by the ECHR. However, the existing instruments used by the Court, such as the idea of the Convention as a living document, the theory of the margin of appreciation or the analysis of the existence of the European consensus, enable it to develop its interpretation in this regard.

2

Prawo do wolności w świetle orzeczenia Trybunału w Strasburgu w sprawie Julii Tymoszenko oraz Jurija Łucenki przeciwko Ukrainie

88%

Szwarc K.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2013

|

issue 2

103-112

EN

In 2012 and 2013 the European Court of Human Rights announced two verdicts, dealing with important cases in Ukraine. They both concerned the leading Ukrainian politicians, that is Yuliya Tymoshenko and Yuriy Lutsenko. Y. Tymoshenko is the leader of the Batkivshchyna political party and of Yulia Tymoshenko’s Bloc. From 18 December 2007 to 3 March 2010, she held the position of Prime Minister of Ukraine. Y. Lutsenko, during the period from 18 December 2007 to 29 January 2010 was Minister of the Interior and the leader of the opposition party Narodna Samooborona. They were accused of abuse of power during their terms in office. The circumstances of the two cases are similar. Both applicants argued that their arrest and detention had been politically motivated and unlawful. In light of the cooperation between Ukraine and the EU, as well as the advancement as a democratic state, these judgements are very important. Significantly, the local and international observers concluded that their conviction was an element of political play. The Court ruled that the Ukrainian authorities violated the article 5 of the European Convention of Human Rights.

3

„Brutalizacja wypowiedzi politycznej w Europie”? Uwagi nad wyrokiem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawie Ziembiński przeciwko Polsce (2), 2016

75%

Wacławczyk W.

Themis Polska Nova

|

2017

|

issue 1(12)

49-63

EN

The text examines standards of freedom of speech stipulated by the case-law of the European Court of Human Rights in Strasbourg. The focus is on political expression, which deserves the greatest scope of protection according to Western norms determined by the jurisprudence of the mentioned court and the Supreme Court of the United States. In this connection, the latter has significantly influenced the case-law of the former. The text under discussion analyses the problem from the perspective of the case of Ziembiński versus Poland (2), 2016.

4

Termination of Pregnancy as the Subject of Proceedings Against Poland before the European Court of Human Rights

63%

Michalczuk-Wlizło M.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2023

|

issue 6(76)

389-401

PL

Kobiety potrzebujące terminacji ciąży w Polsce narażane są, poprzez praktykę stosowania obowiązujących przepisów prawnych, na nadużycia systemowe ze strony władz publicznych oraz niekiedy instytucjonalne, ze strony podmiotów opieki zdrowotnej. Skutkuje to poszukiwaniem, innych niż krajowe, instytucji ochrony ich praw reprodukcyjnych. Dlatego też wydaje się zasadnym zwrócenie uwagi na wieloaspektowość przesłanek, na jakie wskazywał Europejski Trybunał Praw Człowieka, orzekając o stanie prawnym i faktycznym legalnej aborcji w Polsce. Celem niniejszego artykułu jest próba syntezy wskazanych przez Europejski Trybunał Praw Człowieka przejawów naruszeń przez Polskę regulacji Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności w zakresie spraw dotyczących przerywania ciąży. Jako podstawowa metoda badawcza wykorzystana zostanie analiza treści orzeczeń ETPCZ oraz innych tekstów źródłowych.

EN

In Poland, women in need of termination of pregnancy are exposed, through the practice of application of law, to systemic abuse by public authorities and sometimes institutional abuse by healthcare providers. This results in the search for institutions outside of Poland to protect their reproductive rights. Therefore, it seems reasonable to draw attention to the multifaceted nature of the rationale that the European Court of Human Rights (ECtHR) has indicated in its judgments on the legal and factual state of legal abortion in Poland. This paper is an attempt to synthesize the manifestations, indicated by the ECtHR, of Poland’s violations of the provisions of the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms in matters relating to the termination of pregnancy. An analysis of the content of the judgments of the ECtHR and other source texts is used in this paper as the primary research method.

5

„Wpisanie” organów rozstrzygających z zakresu międzynarodowego prawa praw człowieka w system prawa międzynarodowego – rozważania w kontekście humanizacji prawa międzynarodowego i internacjonalizacji praw człowieka

63%

Cała-Wacinkiewicz E.

Studia Prawnicze KUL

|

2020

|

issue 2

85-102

EN

The purpose of this study is to demonstrate that “inscribing” adjudicating bodies in cases involving international law of human rights into the universal international law is so strong, that it makes it scientifically necessary to reject assertions advocating full autonomy (independence) of judicial bodies in international law. The above finding does not, however, constitute an end in itself. The anticipating inscription of adjudicating bodies of international law of human rights into international law will make it possible to prove the existence of the influence (impact) of humanization of international law over the international legal order. The culmination of research in this regard will involve confirmation of the research hypothesis according to which bodies adjudicating in cases involving international law of human rights contribute not only to humanization of international law, but also to far-reaching internationalization of human rights. Introduction of these categories (that is humanization of international law and internationalization of human rights) is a novum in current research addressing this subject matter and verification of the hypothesis outlines the scope of observations carried out on the basis of the analytical method and the method of interpretation of applicable law.

PL

Celem niniejszego opracowania jest ukazanie, że wpisanie w ogólne prawo międzynarodowe organów rozstrzygających z zakresu międzynarodowego prawa praw człowieka jest na tyle silne, iż czyni naukowo koniecznym odrzucenie twierdzeń przemawiających na rzecz pełnej autonomii (niezależności) organów sądowych w prawie międzynarodowym. Powyższe ustalenie nie stanowi jednak celu samego w sobie. Antycypowane wpisanie organów rozstrzygających z zakresu międzynarodowego prawa praw człowieka w prawo międzynarodowe umożliwi udowodnienie istnienia wpływu (oddziaływania) humanizacji prawa międzynarodowego na międzynarodowy porządek prawny. Zwieńczeniem badań z tego zakresu jest konfirmacja hipotezy badawczej, zgodnie z którą organy rozstrzygające z zakresu międzynarodowego prawa praw człowieka przyczyniają się nie tylko do humanizacji prawa międzynarodowego, lecz także do daleko idącej internacjonalizacji praw człowieka. Wprowadzenie owych dwóch kategorii (tj. humanizacji prawa międzynarodowego i internacjonalizacji praw człowieka) stanowi novum w dotychczas prowadzonych badaniach temu poświęconych, a weryfikacja tak postawionej hipotezy wyznacza zakres konstatacji, realizowanych na podstawie metody analitycznej oraz metody formalno-dogmatycznej.

6

Walka z terroryzmem a prawa człowieka - Europejski Trybunał Praw Człowieka wobec zagrożeń XXI wieku

63%

Kłopocki K.

Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM

|

2015

|

issue 5

133-150

PL

11 września 2001 r. miał miejsce największy w historii atak terrorystyczny, a właściwie seria czterech ataków dokonanych na terytorium Stanów Zjednoczonych za pomocą uprowadzonych samolotów pasażerskich. Sprawcami okazali się przedstawiciele organizacji terrorystycznej Al-Ka’ida, dowodzonej przez saudyjczyka Osamę bin Ladena. W zamachach zginęły łącznie 2973 osoby, a 26 do dziś uznaje się za zaginione. Od tego momentu zaczęła się najnowsza historia walki z międzynarodowym terroryzmem, w szczególności z terroryzmem islamskim, która doprowadziła do zaprzepaszczenia pół wieku walki o prawa człowieka. Po atakach na World Trade Center i Pentagon CIA i wywiad wojskowy dostały rozkaz wyszkolenia nowej generacji oficerów śledczych, których zadaniem miało być uzyskanie informacji od pojmanych na bliskim wschodzie członków organizacji terrorystycznych, którzy – jak sądzono – z uwagi na przekonania religijne, polityczne czy ideologiczne nie będą zeznawać przy zastosowaniu dotychczas znanych technik. W tym celu służby przygotowały specjalny program, a w jego ramach stosowały „rozszerzone metody przesłuchania” (tortury). W tym trwającym kilka lat procederze uczestniczyli europejscy sojusznicy Stanów Zjednoczonych, m.in. Polska, Litwa i Rumunia, będące członkami Rady Europy i sygnatariuszami Konwencji. Konsekwencją tych wydarzeń były skargi złożone do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka przez Abd Al Rahim Hussayn Muhammad Al Nashiri’ego oraz Zayn Al-Abidin Muhammad Husayn’a (Abu Zubaydah). Orzeczenie w sprawie tych wniosków stanowi podsumowanie działalności amerykańskich oraz europejskich służb wywiadowczych w latach 2001-2011. W artykule przedstawiono najnowszą historię walki z islamskim terroryzmem, podsumowując jej konsekwencje oraz przytaczając tezy sformułowane przez Europejski Trybunał Praw Człowieka, w szczególności w orzeczeniu w sprawie ze skarg Al Nashiri’ego i Abu Zubaydah, próbując znaleźć odpowiedź na pytanie, jak walczyć z terroryzmem w XXI wieku, nie łamiąc praw człowieka.

EN

On September 11th, 2001, the biggest terrorist attack so far was carried out, which consisted of a series of four coordinated attacks using hijacked passenger planes on the territory of the United States. The attacks were carried out by the terrorist group al-Qaeda led by Saudi Osama bin Laden. The total of 2,973 people were killed in the terrorist attacks and 26 were declared missing. Since then, the recent war on international terrorism has begun, in particular Islamic terrorism which led to the destruction of 50-year-old history of the fight for human rights protection. After the attacks on the World Trade Center and Pentagon, Central Intelligence Agency and military intelligence were ordered to train a new generation of investigators whose job was to obtain the most important information from the members of the terrorist organizations captured in the Middle East who, because of the ideology, religion or politics, would not have testified under the use of the techniques applied previously. Therefore, CIA set up the high-value detainees program that allowed for using the so-called enhanced interrogation techniques, i.e. torture. During these few years the European allies of the United States, such as Poland, Lithuania and Romania, being the members of the Council of Europe and the signatories of the Convention, participated in this procedure. The consequences of the above were the cases brought before the European Court of Human Rights by Zayn Al-Abidin Muhammad Husayn (aka Abu Zubaydah) and Abd Al Rahim Hussayn Muhammad Al Nashiri. The judgment thereto constitutes a summary of operations of both American and European intelligence services between 2001 and 2011. In the article, the author recalls the recent history of the so-called war with Islamic terror, summarizes its consequences and cities the theses of the European Court of Human Rights from the above-mentioned judgment regarding the cases of Al Nashiri and Abu Zubaydah, while trying to find the answer to the question on how to fight terrorism in the 21st century without violating human rights.

7

Możliwość samodzielnego ustalenia przez sąd cywilny, że czyn niedozwolony jest przestępstwem – uwagi na tle orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka dotyczącego domniemania niewinności

63%

Grochowska-Wasilewska A.

Ius Novum

|

2022

|

vol. 16

|

issue 3

63-78

EN

According to the well-established Supreme Court’s case law, the civil court is entitled todetermine independently whether a tort constitutes a criminal offence even in the absenceof a final judgement of conviction. This opinion was expressed by the Supreme Court forthe purpose of applying the extended limitation period under Article 4421 § 2 of the CivilCode for claims for a tort that is a crime. The Supreme Court’s statement raises doubts on thegrounds of the presumption of innocence. The purpose of this article is firstly to present thestandard concerning the scope of the presumption of innocence in civil proceedings, createdby the European Court of Human Rights on the basis of Article 6 § 2 of the ECHR, accordingto which everyone charged with a criminal offence shall be presumed innocent until provedguilty according to law. Then it is the assessment of the compatibility of the Supreme Court’sopinion through the perspective of the Convention standard.

PL

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Sądu Najwyższego, sąd cywilny jest uprawniony dosamodzielnego ustalenia, czy czyn niedozwolony stanowi przestępstwo, nawet w przypadkubraku prawomocnego wyroku skazującego. Pogląd ten został wyrażony przez Sąd Najwyższyna potrzeby stosowania na podstawie art. 4421 § 2 k.c. wydłużonego terminu przedawnieniaroszczeń z tytułu czynów niedozwolonych stanowiących przestępstwo. Stanowisko SąduNajwyższego budzi wątpliwości na gruncie zasady domniemania niewinności. Celem niniejszegoartykułu jest w pierwszej kolejności przedstawienie standardu dotyczącego zakresuobowiązywania domniemania niewinności w postępowaniu cywilnym, wykreowanego przezEuropejski Trybunał Praw Człowieka na gruncie art. 6 ust. 2 EKPC, zgodnie z którym każdego oskarżonego o popełnienie czynu zagrożonego karą uważa się za niewinnego do czasuudowodnienia mu winy zgodnie z ustawą. Następnie jest nim ocena zgodności przyjętegoprzez Sąd Najwyższy poglądu dotyczącego możliwości zastosowania art. 4421 § 2 k.c. równieżw sytuacji braku prawomocnego wyroku sądu karnego, stwierdzającego winę konkretnejosoby, przez pryzmat standardu konwencyjnego.

8

Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności jako fundamentalny akt prawa europejskiego – czy twierdzenie to nadal zachowuje aktualność?

51%

Pazura A., Uniejewski J.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2016

|

issue 2 (30)

53-75

PL

Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności niejednokrotnie była określana mianem fundamentalnego aktu prawa europejskiego. Prezentowane rozważania, poprzez charakterystykę okoliczności jej powstania, normatywnej treści, mechanizmu implementacyjnego oraz aktualnego kontekstu, w jakim obowiązuje, zmierzają do wykazania, czy twierdzenie to pozostaje zasadne w aktualnej rzeczywistości prawno-politycznej. Nie budzi co prawda wątpliwości, że to właśnie w Konwencji państwa-sygnatariusze po raz pierwszy przyjęły na siebie prawne zobowiązanie ochrony podstawo- wych wolności i praw człowieka, a co szczególnie istotne – wyraziły zgodę na to, by każda jednostka mogła kierować przeciwko każdemu z nich skargi indywidualne, wnoszone do specjalnie powołanego międzynarodowego organu sądowego kompetentnego do wią- żącego rozstrzygania, czy doszło do naruszeń chronionych wolności lub praw. Był to przełomowy moment w rozwoju prawa międzynarodowego, w którym przez wieki zakorzeniło się przekonanie, że rozstrzyganie o wolnościach i prawach jednostek należy do jurysdykcji krajowej, a jednostki nie mają podmiotowości międzynarodowo-prawnej. Konwencja stworzyła zatem mechanizm implementacyjny, którego rola w zakresie wytyczania standardów ochrony wolności i praw człowieka jest nie do przecenienia. Niemniej jednak nie można tracić z pola widzenia, że funkcjonowanie w europejskiej przestrzeni prawnej Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej oraz słabość Rady Europy, przejawiająca się w zrzeszaniu dużej liczby państw o dość zróżnicowanej kulturze prawnopolitycznej oraz zróżnicowanych standardach demokracji, sprawiają, że praktyczna doniosłość Konwencji ulega i – jak należy się spodziewać – będzie ulegać nieustannej weryfikacji.

EN

Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms is often referred as a fundamental instrument of the European law. The following study, through a detailed description of the circumstances of creation of the Convention, its normative content, enforcement mechanism and the current context in which it is in force, seeks to demonstrate whether the above statement remains valid in the current political and legal reality. It is true that in the Convention sovereign states accepted for the first time legal obligations to secure the classical human rights and freedoms and – what is particularly relevant – to allow all individuals to bring applications against the state, leading to a specially founded international judicial body finding them in breach. This was a crucial, revolutionary step in the evolution of the international law that, for centuries, had been based on such deeply entrenched foundations as the ideas that the settlement of the freedoms and rights of individuals was within the domestic jurisdiction of states and that individuals were not subjects of rights in this law. The Convention has thus generated the effective enforcement mechanism in the world, which contribution to the setting of standards for the protection of human rights and freedoms is unrivalled. However, it cannot be lost from one’s sight that currently the presence of the Charter of Fundamental Rights of the European Union in the European legal space and the weakness of the Council of Europe, under of which auspices the European Convention on Human Rights was adopted, manifesting itself in the fact that it associates a large number of countries with quite diverse po- litical and legal culture and the standards of democracy, make the practical importance of the Convention be the subject of constant verification.

9

Glosa do wyroku Wielkiej Izby ETPC w sprawie Bochan przeciwko Ukrainie (nr 2) z 5 lutego 2015 r., skarga nr 22251/08

51%

Grabowska K. A.

Studia Prawnicze KUL

|

2015

|

issue 2 (62)

245-252

PL

Glosowany wyrok dotyczy możliwości ponownego zajęcia się przez Europejski Trybunał Praw Człowieka (ETPC) postępowaniem krajowym (krajowymi decyzjami) już po wydaniu wyroku przez ETPC stwierdzającego naruszenie przepisów Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (zwana dalej Konwencją lub EKPC). Trybunał uznał na gruncie niniejszej sprawy, że pomimo tego, iż ukraińskie postępowanie cywilne przewiduje możliwość wznowienia postępowania, w przypadku gdy zachodzą wyjątkowe okoliczności, takie jak m.in. orzeczenie organu międzynarodowego, którego rolą jest ochrona praw człowieka, stwierdzające naruszenie wyżej wymienionych praw, to odmowa wznowienia postępowania w takim wypadku stanowi arbitralne naruszenie art. 6 Konwencji. W glosowanej sprawie poruszona została także sporna kwestia możliwości zastosowania art. 6 Konwencji jako wzorca kontroli postępowań, które mają charakter nadzwyczajnych środków zaskarżania. Na gruncie omawianej sprawy wystąpiło także zagadnienie dotyczące rozgraniczenia uprawnień ETPC oraz Komitetu Ministrów Rady Europy, posiadanych na gruncie art. 46 Konwencji.

EN

Voting judgment concerns the possibility of renewed interest by the European Court of Human Rights (ECHR) the domestic proceedings (national decisions) after the judgment of the ECtHR confirming a violation of provisions of the European Convention on Human Rights and Fundamental Freedoms. The Court held in this case on the ground that, despite the fact that Ukrainian civil procedure provides for the possibility of reopening the proceedings, where there are exceptional circumstances, such as, among others, decision of an international body whose role is to protect human rights, stating a breach of those rights, the refusal to reopen the proceedings in this case constitutes an arbitrary violation of Art. 6 of the Convention. In voting on the issue has also been raised the question of the applicability of Art. 6 of the Convention as a standard control procedures, which are of extraordinary legal remedies. On the basis of the present case occurred also the question of the demarcation of the powers of the ECHR and the Committee of Ministers of the Council of Europe, held on the grounds of Art. 46 of the Convention.

RU

Решение касается возможности повторного рассмотрения Европейским Cудом по Правам Человека (ЕСПЧ) судебного производствa в национальных судах (решений) после решения ЕСПЧ, подтверждающeго нарушение положений Европейской Конвенции о Защите Прав Человека и Основных Свобод (далее Конвенция или ЕКПЧ). Суд признал, в данном случае, что, несмотря на то, что украинское гражданское судопроизводство предусматривает возможность открытия производства по делу, когда есть исключительные обстоятельства, такие, как решение международного органа, чья роль заключается в защите прав человека, в котором он признал нарушение этих прав, отказ в открытию производства по делу заново в данном случае является нарушением ст. 6 Конвенции. В данным деле был также поднят вопрос о применимости ст. 6 Конвенции в качестве стандартных процедур контроля, которые имеют характер чрезвычайных средств правовой защиты. В данным деле явился также вопрос разграничения полномочий ЕСПЧ и Комитета Министров Совета Европы на основании ст. 46 Конвенции.

10

Kategoria bezpieczeństwa publicznego a bezpieczeństwo prawne jednostki. Próba analizy w oparciu o wybrane orzeczenia europejskiego trybunału praw człowieka

51%

Sobczak W.

Studia Administracji i Bezpieczeństwa

|

2018

|

issue 4

51-75

PL

Niniejszy tekst dotyczy relacji między kategorią „bezpieczeństwa publicznego” a kategorią „bezpieczeństwa prawnego jednostki”. Problem ukazany jest na tle orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka przy uwzględnieniu teoretycznych założeń i wykorzystaniu metod badawczych stosowanych w naukach prawnych i społecznych w obszarze dyscyplin prawa i securitologii1. Nie bez znaczenia dla rozważań ukazanych w treści jest kontekst globalnego zagrożenia terroryzmem, który stanowi impuls do wysuwania postulatów ograniczeń w zakresie praw człowieka, wskazując na bezpieczeństwo publiczne jako uzasadnienie dla takiego stanu rzeczy. Kwestią kluczową jest próba odpowiedzi na pytanie o zakres przedmiotowy obydwu kategorii bezpieczeństwa – publicznego i jednostki – wzajemne relacje między nimi i prawne ramy tworzenia i funkcjonowania mechanizmów ich ochrony w demokratycznym państwie.

EN

This text concerns the relations hip between the category of “public safety” and the category of “legal security of the individual”. This issue was analyzed on the background of the case law of the European Court of Human Rights. The main problem is the attempt to answer the question about the subject scope of both categories of security – public and individual – the mutual relations between them and the legal framework for the creation and functioning of protection mechanisms in a democratic state.

11

Ochrona praw podstawowych w Unii Europejskiej po traktacie z Lizbony

45%

Krzysztofik E.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2014

|

vol. 14/2

63-77

PL

Artykuł stanowi próbę prezentacji zmian dotyczących unijnego systemu ochrony praw podstawowych po wejściu w życie TL. Zgodnie z jego postanowieniami wskazany system obejmuje dwa poziomy. Pierwszy, który kształtował od 1969 do dnia wejścia w życie TL, opiera się na KPP oraz ochronie praw podstawowych jako zasadach ogólnych prawa unijnego. Drugi odwo- łuje się do dorobku Rady Europy. Wskazano podstawy przystąpienia oraz najważniejsze, zdaniem autorki, rozwiązania umowy akcesyjnej.

EN

!is article attempts to presentation changes in system of protection of fundamental rights in EU a"er the entry into force of the TL. Under its provisions, indicated system includes two levels. !e #rst, which ranged from 1969 to the date of entry into force of the TL. It is based on the Charter of Fundamental Rights and the protection of fundamental rights as general principles of EU law. !e second refers to the achievements of the Council of Europe. Discussed the base of accession and the most important, according to the author, provisions of the accession agreement.

Refine search results

Challenges Related to the Increase of Religious Diversity in the Light of the Judicial Decisions of the European Court of Human Rights

Prawo do wolności w świetle orzeczenia Trybunału w Strasburgu w sprawie Julii Tymoszenko oraz Jurija Łucenki przeciwko Ukrainie

„Brutalizacja wypowiedzi politycznej w Europie”? Uwagi nad wyrokiem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawie Ziembiński przeciwko Polsce (2), 2016

Termination of Pregnancy as the Subject of Proceedings Against Poland before the European Court of Human Rights

„Wpisanie” organów rozstrzygających z zakresu międzynarodowego prawa praw człowieka w system prawa międzynarodowego – rozważania w kontekście humanizacji prawa międzynarodowego i internacjonalizacji praw człowieka

Walka z terroryzmem a prawa człowieka - Europejski Trybunał Praw Człowieka wobec zagrożeń XXI wieku

Możliwość samodzielnego ustalenia przez sąd cywilny, że czyn niedozwolony jest przestępstwem – uwagi na tle orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka dotyczącego domniemania niewinności

Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności jako fundamentalny akt prawa europejskiego – czy twierdzenie to nadal zachowuje aktualność?

Glosa do wyroku Wielkiej Izby ETPC w sprawie Bochan przeciwko Ukrainie (nr 2) z 5 lutego 2015 r., skarga nr 22251/08

Kategoria bezpieczeństwa publicznego a bezpieczeństwo prawne jednostki. Próba analizy w oparciu o wybrane orzeczenia europejskiego trybunału praw człowieka

Ochrona praw podstawowych w Unii Europejskiej po traktacie z Lizbony