Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: the Polish Film Chronicle

Sort By:

Limit search:

Propagandowy obraz polskiego sportu w Polskiej Kronice Filmowej. Okres stalinizmu (1949 -1956)

100%

Sikorski T.

Przegląd Zachodni

2018

issue 4(369)

35-60

The article deals with the propagandist image of Polish sport as presented in the Polish Film Chronicle (PFCh). The scope of the research field is determined by the time frame of the Stalinist period, that is the years from 1949 to 1956. The article consists of two parts. The first one presents institutional reorganisation of sport after the Second World War, the process of party- and government-driven ideological indoctrination through sport, and the place of sport in the propaganda machine (“engineering of souls”). The second part presents an analysis of PFCh’s sport-related materials produced between 1949 and 1956. Attention focuses on the ideological and propagandist aspects of sport and physical education, whereas artistic and aesthetic values of the documentaries are treated marginally. The article’s objective was to analyse the content of documentaries produced by the PFCh, treated as a tool and instrument of propaganda, and creating a falsified or distorted view of social reality, in this case, a broadly understood phenomenon of sport. The leading hypothesis is that sport in the Polish People’s Republic was subjected to a propagandist (ideological) pressure that resulted from subjugating it to the Marxist and Leninist doctrine and ideological and pragmatic objectives of the governing communist Polish United Workers’ Party. The following subsequent hypotheses are derived from considerations on close relations between sport, politics and ideology: 1) using visualisations, editing, camera work, script, directing, and verbal tools (stylistics – the language of commentary), the PFCh constructed a propagandist image of sport; 2) the PFCh promoted a party and government programme of popularising and endorsing sport and physical education; 3) the PFCh created an image, a model of “citizen sportsmen”, politically, ideologically and class-wise informed; 4) the PFCh promoted the thesis of the superiority of sport in people’s democracies (socialist countries) over the sport in western (capitalist) states; 5) within the context of sport, the PFCh endorsed the idea of solidarity and friendship with the USSR and “brotherly” nations. The article uses methods applied both in historical and political science research (or broadly speaking, in social sciences). The historical method (analysis and evaluation of sources) and systems analysis dominate. Comparative research was also applied to capture similarities between the Soviet sport model (the preferred model) and Polish experiences. In a broader perspective the research allowed to establish similarities and differences between social and political phenomena. The dominating research technique was the analysis and evaluation of sources (especially audiovisual ones) to reconstruct the phenomena within the research field and time frames.

Sygnał Polskiej Kroniki Filmowej i jego nieznane wersje z roku 1967

72%

Staśko-Mazur K.

Muzyka

2019

vol. 64

issue 1

106-133

Polska Kronika Filmowa (The Polish Film Chronicle, PKF) opened in its early years (1945–51) with a bombastic music motif, a form of quotation. From 1952 onward, the title sequence was accompanied by a music piece specially composed by Władysław Szpilman, which was broadcast without any changes until 1994 and became the trademark of this newsreel, as well as a soundmark of the Polish audiosphere. One of its distinguishing features were its polonaise rhythms. The ionicus a minore formula, correlated with dynamic progressions (including modulations and remodulations) and a bugle-call-like melody – made this tune highly popular and recognisable. Sources found in the WFDiF (Warsaw Documentary Film Studio) prove, however, that alternative versions of the PKF signature tune were composed in1967. These unpublished compositions by H.M. Górecki, W. Kilar and J. Maksymiuk were recorded along with Szpilman’s piece in two versions, one opening and the other – closing the newsreel. Each of the new proposed tunes is about 15 seconds long and, in most cases, scored for a symphony orchestra. W. Kilar’s piece resembles a solemn song, which combines extended tonality with neo-Classical elements. It has versions in several different keys (similarly to W. Szpilman’s original tune, written out in B-flat major and C major). H.M. Górecki’s piece is characterised by a broad sound and a repeated rhythmic motif. It fuses fourth harmonies with the euphonic colours of a vitalistic close. Both composers’ tunes were recorded in versions with and without string quintet. J. Maksymiuk presented the largest number of proposals (versions I–VIII), varying in texture and style. The first four (three contemporary-style, and one polonaise stylisation) were left unrecorded, while the others (for orchestra or brass ensemble with percussion) represent various uses of march-like and dance elements. The recording of 1967 remains anonymous. Audio analysis shows that it was made in a large hall, in stereo. We do not know who inspired this project, but most likely it was associated with attempts to change the PKF title sequence (including the graphics) and with political interventions. Eventually, however, the legendary piece by W. Szpilman remained intact as the Chronicle’s signature tune.

Polską Kronikę Filmową w pierwszych latach emisji (1945–51) anonsował pompatyczny motyw muzyczny (o charakterze cytatu). Od roku 1952 r. oprawę dźwiękową czołówki stanowiła kompozycja specjalnie stworzona przez Władysława Szpilmana. Emitowana niezmiennie do roku 1994 stała się rozpoznawalnym znakiem magazynu oraz swoistym soundmarkiem audiosfery. Jednym z elementów jej dystynktywnego oblicza jest polonezowa rytmika. Ionicus a minore skorelowany z dynamicznym (z użyciem modulacji i remodulacji) przebiegiem i hejnałową melodyką stanowi o wyjątkowej nośności i rozpoznawalności sygnału. Źródła odnalezione w archiwach WFDiF wskazują jednak, że w roku 1967 powstały alternatywne wersje dźwiękowej czołówki PKF. Niepublikowane propozycje H. M. Góreckiego, W. Kilara oraz J. Maksymiuka zostały nagrane wraz z kompozycją W. Szpilmana w wersji na otwarcie oraz na zakończenie programu. Każdy z nowych projektów sygnału otwierającego mieści się w podobnym piętnastosekundowym czasie i z reguły przeznaczony jest na skład orkiestry symfonicznej. Kompozycja W. Kilara o znamionach uroczystej pieśni, spajającej elementy rozszerzonej tonalności z elementami neoklasycznymi, obejmuje wersje w kilku tonacjach (podobnie jak wyjściowa kompozycja W. Szpilmana rozpisana w B-dur i C-dur). Propozycja H. M. Góreckiego rozbudowująca szerokie brzmienie z użyciem repetycji motywu rytmicznego, łączy kwartową harmonikę z eufoniczną barwą witalistycznego zakończenia. Sygnały obu autorów zrealizowano akustycznie w wersjach bez lub z kwintetem smyczkowym. Projekty J. Maksymiuka obejmują najliczniejszą grupę (wersje I-VIII), różnorodną pod względem fakturalnym i stylistycznym. Cztery pierwsze (trzy nowoczesne, jedna stanowiąca stylizację poloneza) nie zostały ujęte w nagraniu, pozostałe – na skład orkiestrowy bądź instrumenty dęte blaszane z towarzyszeniem perkusji – prezentują wielorakie marszowo-taneczne ujęcia. Realizacja akustyczna z 1967 roku pozostaje anonimowa. Analiza audytywna wykazuje, że dokonano jej w obszernej sali i w formie stereofonicznej. Inspiracja przedsięwzięcia pozostaje nieznana, prawdopodobnie łączy się z podejmowanymi w 1967 roku próbami zmiany kształtu czołówki Kroniki (m.in. oprawy graficznej) i z ingerencjami politycznymi. Ostatecznie nie wpłynęła na zmianę legendarnej sygnałowej kompozycji Kroniki autorstwa W. Szpilmana.

Refine search results

1 Muzyka

1 Przegląd Zachodni

1 Sikorski T.

1 Staśko-Mazur K.

2 2019

Search results

Propagandowy obraz polskiego sportu w Polskiej Kronice Filmowej. Okres stalinizmu (1949 -1956)

Sygnał Polskiej Kroniki Filmowej i jego nieznane wersje z roku 1967