Search results

1

Debaty wokół zakazu uboju rytualnego w II Rzeczypospolitej Polskiej

100%

Różański M., Szymaniec P.

Przegląd Sejmowy

|

2020

|

issue 1(156)

121–146

EN

The aim of the paper is to present legal issues concerning ritual slaughter in Poland in the interwar period (1918–1939) against a broad background of journalistic writing and parliamentary debates. Herein, arguments of both supporters and opponents of ritual slaughter are presented in detail. It is pointed out that the proponents of the ban on ritual slaughter most often referred to economic arguments regarding the need to regulate the meat market, while their opponents (mainly Judaism followers) argued that it would undermine constitutional guarantees of religious freedom. The authors analyze the legislative work leading to the adoption of the Act of 17 April 1936 on slaughter of farm animals in slaughterhouses (Journal of Laws No. 29, item 237), which restricted admissibility of ritual slaughter, as well as parliamentary work on introducing a complete prohibition of ritual slaughter in March 1938 and March 1939.

2

Around the Issue of Convening Meetings of the Sejm

100%

Pastuszko G.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2019

|

issue 5 (51)

83-95

EN

This article provides an analysis of selected problems regarding the mechanism for con- vening sessions of the Sejm by its Marshal. The author criticizes the adopted legal solu- tions, first of all paying attention to the excessive strengthening of the role of the chair- man of the first chamber of parliament in this respect. In his opinion, doubts must be raised by the fact that under the regulations, the right to convene meetings of the Sejm has got only the Marshal, whereas such entities such like parliamentary factions, as well as the President and the government, are formally deprived of it. In addition, he also shows the dilemmas that may arise in the course of applying those provisions in systemic practice. M. in here, he indicates the problem of setting dates of a sitting of the Sejm, in- viting guests and the situation when a sitting cannot be convened for objective reasons.

PL

Niniejszy artykuł zawiera analizę wybranych zagadnień związanych z problematyką zwo- ływania posiedzeń Sejmu przez jego Marszałka. Autor krytykuje w nim przyjęte rozwią- zania prawne, zwracając uwagę przede wszystkim na nadmierne wzmocnienie w tym zakresie roli przewodniczącego pierwszej izby parlamentu. Jego zdaniem wątpliwości musi budzić fakt, że na gruncie postanowień regulaminowych prawo do skutecznego zwoływa- nia posiedzeń Sejmu ma jedynie Marszałek, a nie dysponują nim podmioty takie jak frak- cje parlamentarne, a także Prezydent i rząd. Obok tego wskazuje on również na dylematy jakie mogą się pojawić w toku stosowania rzeczonych przepisów w praktyce ustrojowej. Sygnalizuje on m. in. tutaj problem ustalania terminu posiedzenia Sejmu, zapraszania gości oraz sytuacji, gdy posiedzenie nie może zostać zwołane z przyczyn obiektywnych.

3

Resumption of Voting in the Sejm - A Few Remarks

88%

Pastuszko G.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2020

|

issue 6 (58)

127-137

EN

The article is entirely devoted to the issue of adopting the resumption of voting in the Sejm of the Republic of Poland. It concerns all the aspects of this institution, starting with genesis, through its systemic ratio legis, and ending with the material premises and the procedural mechanism of its application. The main goal is to analyze the normative content of the legal solutions in force in this area and, at the same time, to present selected experiences of political system practice. Focusing on these elements, the author answers the question of necessity of establishing the Article 189 of the Standing Orders of the Sejm, as well as the limits of using the institution of resumption in parliamentary practice. These efforts are accompanied by in-depth reflection on what should be changed in the content of the mentioned provision in order to make resumption an even more effective tool for verifying parliamentary votes.

PL

Niniejszy artykuł poświęcony jest w całości problematyce uchwalania reasumpcji głosowania w Sejmie RP. Zawarty w nim wywód dotyczy wszystkich aspektów tej instytucji, począwszy od genezy, poprzez jej ustrojowe ratio legis, a skończywszy na materialnych przesłankach i proceduralnym mechanizmie jej stosowania. Zasadniczy cel stanowi tutaj poddanie analizie normatywnego kształtu obowiązujących w tym zakresie rozwiązań prawnych i jednocześnie ukazanie wybranych doświadczeń praktyki ustrojowej. Koncentrując się na tych elementach, autor próbuje udzielić odpowiedzi na pytanie o zasadność ustanowienia normującego tę materię art. 189 regulaminu Sejmu a także o granice korzystania z instytucji reasumpcji w praktyce parlamentarnej. Podjętemu wysiłkowi badawczemu towarzyszy pogłębiona refleksja nad tym, co należałoby zmienić w treści wskazanego przepisu, tak by uczynić reasumpcję jeszcze bardziej efektywnym narzędziem służącym weryfikowaniu sejmowych głosowań.

4

Nominacje senatorskie na sejmach Rzeczypospolitej w latach 1661–1679

88%

Wierzbicki L.

Przegląd Sejmowy

|

2021

|

issue 4(165)

123-136

EN

In the 1660s and 1670s, the Senate of the Polish-Lithuanian Commonwealth consisted of between 146 and 150 members. Appointments to senatorial offices could only be made by the King, and some of them took place during Sejm sessions. There were three types of nominations for senatorial offices. The first concerned those who entered the Senate. The second referred to those who sat in the Senate and who advanced in the senatorial hierarchy. The third referred to senators who were additionally granted a second senatorial office. During the 1661–1679 Sejm sessions discussed here, senatorial appointments were usually announced right at the beginning of the session, just after the King’s proposal or the senators’ votes, but many times such decisions were also taken at the end of the Sejm. Most senatorial appointments were made at the coronation Sejm, which inaugurated the proper reign of the King-elect (the Sejms of 1669 and 1676). At the Sejm sessions discussed here, which were held in the 1660s and 1670s, 113 people were nominated for senatorial offices.

5

Opinia na temat procedury „czerwonej kartki” oraz udziału Sejmu we współpracy parlamentów narodowych państw członkowskich Unii Europejskiej w ramach tej procedury

75%

Fryźlewicz M., Olejniczak D.

Zeszyty Prawnicze BAS

|

2016

|

issue 2(50)

116-120

EN

The purpose of this opinion is to explain the legal basis of a “red card” procedure and the legal basis for the cooperation between the national parliaments of EU Member States, including the Sejm of the Republic of Poland, in relation to this procedure. The “red card” procedure involves scrutiny of the compatibility of EU draft legislative acts with the principle of subsidiarity and is operatively associated with the treatybased mechanism for submission by national parliaments of reasoned opinions on the non-compliance of draft legislation with the principle of subsidiarity. The possible concerted action of national parliaments on the “red card” procedure will have the same scope as that applied for “yellow card” and “orange card” procedures. According to the authors, decisions to be taken under “red card” procedure are not inconsistent with the Treaties, do not interfere with the procedures of “yellow card” and “orange card” and would not require changes to the Standing Orders of the Sejm. The legal basis (in both EU law and national law) for cooperation between national parliaments will be the same as the legal basis for their cooperation in the process of submitting reasoned opinions on the non- compliance of EU draft legislative acts with the principle of subsidiarity.

6

Obywatele i prawo petycji. W stronę zmian?

63%

Post B.

Rocznik Lubuski

|

2020

|

vol. 46

|

issue 2

35-46

EN

The article attempts to answer the question of whether the Law on Petitions, adopted in July 2014, which raised hopes for the initiation of civic activity, has actually triggered the expected changes. The analysis of the petitions received by the Polish Sejm since the Act entered into force (September 2015), seems to conﬁrm these expectations. The way in which the Sejm examines petitions -and it typically adopts decisions to reject them – shows that, regardless of the number of petitions submitted, the eﬀectiveness of this legal institution is, by deﬁnition, limited, as petitions are an instrument of semi-direct democracy. The addressees of petitions are not legally obliged to take their demands into account.

PL

Prezentowany tekst stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, czy uchwalona w lipcu 2014 roku ustawa o petycjach, z którą wiązano nadzieje na uruchomienie obywatelskich aktywności faktycznie wygenerowała oczekiwane zmiany. Analiza, obejmująca liczbę petycji wpływających do Sejmu od momentu wejścia tej ustawy w życie (wrzesień 2015) wydaje się oczekiwania te potwierdzać. Z drugiej strony, sposób rozpatrywania petycji przez tę izbę a przede wszystkim najczęściej podejmowane, oddalające je decyzje świadczą o tym, że niezależnie od liczby składanych petycji, ze względu na to, że stanowią one instrument demokracji semibezpośredniej skuteczność tej instytucji jest niejako z deﬁnicji ograniczona. Adresaci petycji nie mają bowiem prawnego obowiązku uwzględniania zgłaszanych w nich postulatów.

7

Komisja mediacyjna w parlamencie

63%

Prokop K.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2021

|

issue 5 (63)

79-87

EN

The subject of the article is the possibility of establishing a mediation committee in the Polish parliament. It is a special type of parliamentary committee responsible for resolving disputes between parliamentary chambers. The need to establish such committee results from the fact that the Senate exercises a number of constitutional powers independently of the Sejm. They include, among others, approval of the election of the Commissioner for Citizens’ Rights made by the Sejm. This issue became the subject of a long dispute in the Polish parliament. Solutions to this type of problem could be served by a mediation committee composed of representatives of both chambers, which main task would be to work out a compromise solution in the dispute between the Sejm and the Senate. The mediation committee could also facilitate the legislative procedure in the parliament, although in this case the final vote almost always belongs to the Sejm, which may reject amendments or the Senate’s objection to the bill.

PL

Przedmiotem niniejszego artykułu jest możliwość ustanowienia w polskim parlamencie komisji mediacyjnej. Jest to szczególny rodzaj komisji parlamentarnej, do zadań której należy rozstrzyganie sporów między izbami parlamentarnymi. Potrzeba ustanowienia takiej komisji wynika z faktu, iż szereg kompetencji konstytucyjnych Senat wykonuje niezależnie od Sejmu. Należy do nich m.in. zatwierdzenie dokonanego przez Sejm wyboru Rzecznika Praw Obywatelskich. Kwestia ta stała się przedmiotem długotrwałego sporu w polskim parlamencie. Rozwiązaniu tego typu problemów mogłaby się przysłużyć komisja mediacyjna, złożona z przedstawicieli obu izb, której podstawowym zadaniem byłoby wypracowanie kompromisowego rozwiązania w sporze między Sejmem a Senatem. Komisja mediacyjna mogłaby również przysłużyć się usprawnieniu postępowania ustawodawczego w parlamencie, choć w tym przypadku ostateczny głos niemal zawsze należy do Sejmu, który może odrzucić poprawki lub sprzeciw Senatu wobec ustawy.

8

Evolution of the constitutional and legal position of the Marshal of the Sejm of the Republic of Poland

63%

Koksanowicz G.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2018

|

issue 6 (46)

105-115

EN

The subject of this article is to present the evolution of the constitutional and legal position of the Marshal of the Sejm, which covers the time from regaining independence by Poland to 1997 when the current constitution came into force. Assuming that both the scope of the competences connected with the operating of the Sejm and the powers beyond that area decide on the political position of the Marshal, the constitutional and regulatory solutions concerning that office were analysed. The result of those analyses proves that the position of the chairman of the Polish Sejm changed significantly over the analysed time. The changing political trends were the most important factor determining the constitutional and legal position of the Marshal of the Sejm. In the normative perspective they were reflected in the constitutional acts which were binding successively in Poland. The Marshal has always had the status of the constitutional body; however, this fact has not always determined his strong position in the Sejm.

PL

Przedmiotem artykułu jest ukazanie ewolucji prawnoustrojowej pozycji Marszałka Sejmu, obejmującej okres od odzyskania przez Polskę niepodległości do czasu wejścia w życie obowiązującej obecnie konstytucji z 1997 r. Przyjmując założenie, że o pozycji ustrojowej Marszałka decyduje zarówno zakres jego kompetencji związanych z funkcjonowaniem Sejmu, jak również jego uprawnienia wychodzące poza ten obszar, analizie poddane zostały rozwiązania konstytucyjne i regulaminowe odnoszące się do tego urzędu. Wynik tych analiz wskazuje, że prawnoustrojowa pozycja przewodniczącego polskiego Sejmu, na przestrzeni analizowanego okresu, ulegała istotnym zmianom. Najważniejszym czynnikiem determinującym prawnoustrojowy status Marszałka Sejmu były zmieniające się trendy ustrojowe, które w płaszczyźnie normatywnej, znajdowały odzwierciedlenie w kolejno obowiązujących w Polsce aktach konstytucyjnych. Marszałek zawsze posiadał status organu konstytucyjnego, jednak ten fakt nie zawsze determinował jego silną pozycję w Sejmie.

9

Kilka uwag na temat warunków formalnych wniosku o wyrażenie wotum nieufności ministrowi

63%

Woźnicki M.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2018

|

issue 5 (45)

161-185

PL

W świetle Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 r., minister ponosi indywidualną odpowiedzialność polityczną przed Sejmem oraz przed Prezesem Rady Ministrów. Sejm posiada prawo do doprowadzenia do dymisji każdego ministra poprzez uchwalenie wotum nieufności. Głównym celem niniejszego artykułu jest przedstawienie warunków formalnych wniosku o wyrażenie indywidualnego wotum nieufności oraz odpowiedź na pytania: jakie są przyczyny składania tego typu wniosków oraz kiedy posłowie mają prawo zażądać dymisji ministra. W artykule przedstawiono wyniki analizy wniosków o wyrażenie wotum nieufności ministrom z lat 1997–2015.

EN

According to the Constitution of Poland from 2nd April 1997, a cabinet minister is political responsible to the Sejm and to the Prime Minister. The Sejm has power to lead to the dismissal of each minister by passing a motion of no confidence. The main goal of this paper is to show the formal requirements of an motion of no confidence to a single minister, and to answer questions: what are the reasons explaining to submit this kind of motion and when member of parliament have a right to demand a dismissal of a cabinet minister. In this paper it is shown the results of an analysis of motions of no confidence to a cabinet minister from 1997 to 2015.

10

Władza ustawodawcza i jej organy z perspektywy praktyki członkostwa Rzeczpospolitej Polskiej w Unii Europejskiej

63%

Trubalski A.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2022

|

issue 4(68)

53-63

PL

Celem artykułu jest analiza wpływu organów władzy ustawodawczej na członkostwo Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej. Kilkanaście lat członkostwa Polski w tej organizacji międzynarodowej pozwala na ponowne spojrzenie między innymi na zjawisko „deficytu demokracji”, które od dłuższego czasu sprawia, iż pozycja organów władzy ustawodawczej w związku z członkostwem w UE zmniejsza się. Trzeba stwierdzić, iż organy władzy ustawodawczej, w związku z systemem rządów ustanowionym w Konstytucji RP z 1997 r., powinny sprawować większą niż to jest obecnie rolę w procesie integracji Rzeczypospolitej Polskiej z Unią Europejską.

EN

The aim of the article is to analyze the influence of the legislative authorities on the membership of the Republic of Poland in the European Union. A dozen or so years of Poland’s membership in this international organization allows for a new look at the phenomenon of the “democratic deficit”, which has for a long time been the case that the position of the legislative authorities is decreasing in connection with EU membership. It should be stated that the legislative authorities, due to the system of government established in the Constitution of the Republic of Poland of 1997, should play a greater role in the process of integration of the Republic of Poland with the European Union.

11

Rozdwojone sejmiki lubelskie z 1776 roku

63%

Bednaruk W.

Roczniki Humanistyczne

|

2013

|

vol. 61

|

issue 2: Historia

235-248

EN

On 15th July 1776 the Lublin gentry, divided into supporters and opponents of the King, held two separate regional diets in two different places. The supporters of the Royal court were headed by Crown Chamberlain Wincenty Potocki and Łuków Castellan Jacek Jezierski, whereas Lublin Voivode Antoni Lubomirski helped by Lublin Chamberlain Tomasz Dłuski gathered the King's opponents. However, although twice as many noblemen took part in the meeting of the opposition, and they met the remaining conditions required by law, the supporters of the King won the confrontation. It was their representatives who sat in the Sejm and the Tribunal, and the ones elected by the opposition were rejected. Representatives of foreign courts: Russian and Austrian became involved in the dispute and it was mainly them that made the Lublin Voivode give up pushing through his ideas.

12

Współpraca Najwyższej Izby Kontroli z Sejmem – między podległością a współdziałaniem

63%

Mazur J.

Kontrola Państwowa

|

2015

|

vol. 60

|

issue 2 (361)

8-27

EN

In his article, the author considers whether, after the Constitution of Poland of 1997 entered into force, the relationship between the Supreme Audit Office of Poland and the lower house of the Polish Parliament, i.e. the Sejm, can be still referred to as ‘cooperation’. Analyses of the constitution show that the principle of separation and balance of powers in Poland is complemented with the requirement for them to cooperate. In this context, the practice was closely analysed: the frequency of NIK’s participation in the works of the Sejm, recommendations and suggestions as for auditing, and presentation of audit findings and de lege ferenda proposals to the Sejm. In his article, the author concludes that NIK is subordinate to the Sejm and performs the tasks that the Sejm assigns to it, and simultaneously cooperates with the Sejm, especially with regard to initiating audits in suggested areas, and considering findings of these audits. In this way, NIK supports the monitoring activity, as well as, from time to time at least, the legislative activity of the Sejm. In reality, the issue of NIK’s subordination to the Sejm and the issue of cooperation between these two institutions cannot be easily separated, because they interconnect and overlap with each other.

PL

W artykule podjęto kwestię, czy po wejściu Konstytucji RP z 1997 r. nadal można mówić o „współpracy” Najwyższej Izby Kontroli z Sejmem. Z analizy konstytucji wynika, że zasada podziału i równowagi władz RP jest dopełniona przez wymóg ich współdziałania. W tym kontekście szczegółowo rozpatrzono praktykę: intensywność udziału NIK w pracach Sejmu, zlecenia i sugestie przeprowadzenia kontroli, przedkładanie Sejmowi wyników kontroli i wniosków de lege ferenda. W konkluzji uznano, że Najwyższa Izba Kontroli podlega Sejmowi i wykonuje nałożone przezeń zadania, lecz równolegle ma miejsce współpraca NIK z Sejmem, zwłaszcza w zakresie inicjowania kontroli i rozpatrywania ich wyników. Wspomaga to działalność kontrolną, a czasem też działalność ustawodawczą Sejmu. W rzeczywistości kwestie podległości NIK Sejmowi oraz współpracy obu organów niełatwo rozdzielić, gdyż łączą się one i nakładają.

13

Wotum nieufności w PRL? Odpowiedzialność parlamentarna Rady Ministrów w okresie obowiązywania konstytucji z 22 lipca 1952 r.

63%

Rakowski M.

Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego

|

2017

|

issue 20

303-328

EN

The article treats about the political responsibility of the Council of Ministers in Polish People’s Republic. Due to the constitution of July 22nd, 1952 the government was responsible to the Sejm. Changes of ministers could be done also by Council of the State, but only at the request of the prime minister. The vote of parliament had only formal importance, because the real personal decisions were made by the leaders of The Polish United Workers’ Party. The constitutional position of Sejm became stronger in the last years of PRL. The dismissal of Zbigniew Messner’s government took place as the result of the parliamentary opposition to this government, so it can be considered as the real vote of no confidence. The author describes also the constitutional custom, not based on the norms of the constitution, which ordered to the prime minister to declare the dismissal of his government after the parliamentary elections, during the first session of new-elected Sejm. Usually it didn’t mean important changes in the Coucil of Ministers, which was still led by the same person as the prime minister.

PL

Przedmiotem artykułu jest odpowiedzialność polityczna Rady Ministrów w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Zgodnie z konstytucją z 22 lipca 1952 r. rząd odpowiadał przed Sejmem, a na wniosek premiera zmiany w jego składzie mogły być również dokonywane przez Radę Państwa. Autor dokonał analizy wszystkich przypadków odwołania premiera oraz rządu przez Sejm PRL, poszukując odpowiedzi na pytanie, czy w jakimkolwiek stopniu wydarzenia te były podobne do wotum nieufności funkcjonującego w państwach demokratycznych. W Polsce Ludowej zmiany w składzie rządu – co do zasady – dokonywane były przez Sejm, a jedynie wyjątkowo przez Radę Państwa. Głosowanie w parlamencie miało znaczenie jedynie formalne, a rzeczywiste decyzje personalne podejmowane były przez kierownictwo PZPR. Pozycja Sejmu stała się silniejsza w ostatnich latach PRL. Dymisja rządu Zbigniewa Messnera w 1988 r. nastąpiła w wyniku parlamentarnej krytyki, może być więc uznana za typowe wotum nieufności. Autor omawia także obowiązujący w PRL zwyczaj konstytucyjny, zgodnie z którym, mimo że nie nakazywała tego konstytucja, na pierwszym po wyborach posiedzeniu Sejmu premier zgłaszał dymisję rządu. Zazwyczaj nie dochodziło wówczas do istotnych zmian w składzie Rady Ministrów, którą powoływano pod kierownictwem tego samego polityka.

14

Le Réglement de la Diète de la République Populaire de Pologne (1952-1985)

63%

Rybicki M.

Contemporary Central and East European Law

|

1985

|

issue 1-4(65-68)

5-24

15

Legal Consequences of Violation of Time Limits in Legislative Proceedings

51%

Orłowski R.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2020

|

vol. 29

|

issue 5

EN

The aim of the article is to present the issues related to the time limits set for individual organs of public authority (the Sejm, the Senate, the President of the Republic of Poland) for the performance of specific activities within the legislative procedure. These time limits should be calculated according to conventional rules, that is, from the beginning of the day following the day on which the act on which the legal provisions are binding begins. However, the action will also be effective if it is performed on the same day on which the said event occurred. Violation of the time limit in legislative proceedings is of fundamental importance for the act, as a normative act, within the scope of its validity. As part of the review of the constitutionality of the law, the Constitutional Tribunal also examines the correctness of the proceedings in which the law was adopted. According to the latest jurisprudence of the Constitutional Tribunal, violation of the minimum time limits required for the performance of individual activities, which have only been specified in the Rules of Procedure of the Sejm, may constitute an independent basis for declaring the entire act unconstitutional. This view differs significantly from the existing, well-established approach to this subject. The effects of violating the time limits of the legislative procedure can also be considered at the level of the rights (competences) of individual authorities within a specific proceeding. The signing of the act by the President after the expiry of the constitutional time limit should be deemed legally effective. The admissibility of issuing by the Constitutional Tribunal of scope judgements should be considered in cases of violation of the rules of correct legislation, leading to the omission or reduction of vacatio legis.

PL

Celem artykułu jest przybliżenie problematyki związanej z terminami wyznaczonymi poszczególnym organom władzy publicznej (Sejm, Senat, Prezydent RP) na wykonanie określonych czynności w ramach postępowania legislacyjnego. Terminy te należy obliczać według reguł konwencjonalnych, a więc od początku dnia następnego po dniu, w którym nastąpiła czynność, z którą przepisy prawa wiążą rozpoczęcie terminu. Czynność będzie jednak skuteczna również wtedy, gdy zostanie wykonana w tym samym dniu, w którym nastąpiło wspomniane zdarzenie. Naruszenie terminu w postępowaniu ustawodawczym ma zasadnicze znaczenie dla ustawy, jako aktu normatywnego, w zakresie jej obowiązywania. Trybunał Konstytucyjny, w ramach kontroli konstytucyjności prawa, dokonuje także badania prawidłowości postępowania, w którym doszło do jego ustanowienia. Według najnowszego orzecznictwa TK naruszenie terminów minimalnych, wymaganych przy dokonywaniu poszczególnych czynności, które zostały określone jedynie w regulaminie Sejmu, może stanowić samodzielną podstawę do stwierdzenia niekonstytucyjności całej ustawy. Stanowisko to odbiega znacząco od dotychczasowego, ugruntowanego stanowiska w tym przedmiocie. Skutki naruszenia terminów postępowania ustawodawczego można rozważać również na płaszczyźnie uprawnień poszczególnych organów, w ramach konkretnego postępowania. Podpisanie ustawy przez Prezydenta, po upływie konstytucyjnego terminu, powinno zostać uznane jako prawnie skuteczne. Należy rozważyć dopuszczalność wydawania przez Trybunał Konstytucyjny wyroków zakresowych w sytuacjach naruszenia reguł poprawnej legislacji, prowadzących do pominięcia lub skrócenia vacatio legis.

16

Postępowanie z projektami kodeksów jako przykład szczególnego trybu ustawodawczego.

51%

Borski M.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2013

|

vol. 13

17-25

PL

W grudniu 1995 roku wprowadzono w regulaminie Sejmu szczególny porządek postępowania z projektami kodeksów. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, że konstytucja nie przewiduje takiego trybu. Odnosi się on do projektów nowych kodeksów, a także do projektów zmian kodeksów oraz projektów przepisów wprowadzających kodeksy i ich zmian. Chodzi o zapewnienie ochrony spójności uregulowań kodeksowych i wyeliminowanie możliwości przypadkowej nowelizacji kodeksu przy uchwalaniu ustaw szczególnych. Autor dokonuje analizy obowiązujących regulacji w tym zakresie, zwracając szczególną uwagę na główny cel tego szczególnego trybu ustawodawczego, jakim jest konieczność wyraźnie wolniejszego i bardziej kompleksowego podejścia do takich prac ustawodawczych.

EN

In December 1995, order of conduct of projects of codes was introduced to the rules of the Sejm. It should be stressed, that the Constitution does not provide for such a mode. It refers to the design of new codes and to drafting amendments to codes and regulations implementing the codes and their changes. It is about ensuring the protection of statutory regulations and eliminating the possibility of accidental amendments to the Code when adopting specific laws. The author analyzes the existing regulations in this area, paying particular attention to the main objective of this particular legislative mode, which is the need of a clearly slower and more comprehensive approach to such legislative work.

17

Senatorowie wobec spraw wyznaniowych na sejmie 1597 roku

45%

Gałuszka J.

Przegląd Nauk Historycznych

|

2019

|

vol. 18

|

issue 2

209-228

EN

The article discusses the attitude of senators to religious matters at the Sejm in 1597. It was an extremely turbulent assembly, the first one after the conclusion of the Brest Union. It shows the great commotion that this act caused in the multinational society of the Polish-Lithuanian Commonwealth. The defence of Orthodoxy by Protestants also showed an alliance between dissidents. In the history of this alliance, the Sejm I am analysing occupies a special place, because for the first time in its forum there was cooperation between Orthodox and Protestants in defense of the Warsaw confederation concluded in 1573. Thanks to the use of Sejm diaries, correspondence and written newspapers, I present Sejm speeches of senators during the sessions of the Sejm. Their juxtaposition makes it possible to state that this issue played a significant role in the internal politics of the Polish-Lithuanian Commonwealth at the end of the 16th century.

PL

Artykuł omawia stosunek senatorów do spraw wyznaniowych na sejmie w 1597 r. Było to niezwykle burzliwe zgromadzenie, pierwsze po zawarciu unii brzeskiej (1596). Pokazuje duże poruszenie, jakie wywołał ów akt w wielonarodowym społeczeństwie Rzeczypospolitej polsko-litewskiej. Obrona prawosławia podczas obrad sejmu przez protestantów ukazywała również sojusz między dysydentami. W jego dziejach analizowany przeze mnie sejm zajmuje miejsce szczególne, po raz pierwszy bowiem na jego forum doszło do współpracy między prawosławnymi a protestantami w obronie konfederacji warszawskiej zawartej w 1573 r. Nie było to przypadkowe i doraźne łączenie sił w momencie zagrożenia swobód wyznaniowych, ale długofalowa i dobrze przemyślana strategia, obejmująca pełen wachlarz działań.

Refine search results

Debaty wokół zakazu uboju rytualnego w II Rzeczypospolitej Polskiej

Around the Issue of Convening Meetings of the Sejm

Resumption of Voting in the Sejm - A Few Remarks

Nominacje senatorskie na sejmach Rzeczypospolitej w latach 1661–1679

Opinia na temat procedury „czerwonej kartki” oraz udziału Sejmu we współpracy parlamentów narodowych państw członkowskich Unii Europejskiej w ramach tej procedury

Obywatele i prawo petycji. W stronę zmian?

Komisja mediacyjna w parlamencie

Evolution of the constitutional and legal position of the Marshal of the Sejm of the Republic of Poland

Kilka uwag na temat warunków formalnych wniosku o wyrażenie wotum nieufności ministrowi

Władza ustawodawcza i jej organy z perspektywy praktyki członkostwa Rzeczpospolitej Polskiej w Unii Europejskiej

Rozdwojone sejmiki lubelskie z 1776 roku

Współpraca Najwyższej Izby Kontroli z Sejmem – między podległością a współdziałaniem

Wotum nieufności w PRL? Odpowiedzialność parlamentarna Rady Ministrów w okresie obowiązywania konstytucji z 22 lipca 1952 r.

Le Réglement de la Diète de la République Populaire de Pologne (1952-1985)

Legal Consequences of Violation of Time Limits in Legislative Proceedings

Postępowanie z projektami kodeksów jako przykład szczególnego trybu ustawodawczego.

Senatorowie wobec spraw wyznaniowych na sejmie 1597 roku