Search results

1

Russian-Chinese cooperation and competition in Afghanistan and its implications for Central Asia

100%

Aliyev N.

Stosunki Międzynarodowe - International Relations

|

2022

|

vol. 58

94-115

EN

This paper aims to explore current and perspective trends of relations between Russia and China in Afghanistan and Central Asia. It also analyzes whether the withdrawal of the U.S. and the subsequent Taliban takeover helped-and continues to help-strengthen the two powers’ positions in the region and what kind of challenges and benefits they face. The paper examines the hypothesis that the U.S. troop withdrawal from Afghanistan and the Taliban’s return to power added to Russia and China’s benefits in the region. The research uses content analysis regarding official documents, political and military elite speeches, interviews, and reports to explain Russia and China’s official positions and policies regarding Afghanistan and Central Asia. Relations between the two powers as regards Afghanistan and Central Asia are comparatively analyzed. The paper uses the neorealist approach, which is fit for explaining relations between Russia and China in Afghanistan and Central Asia. After the U.S. withdrawal from Afghanistan, regional security is now the business of the regional powers, mainly China and Russia. Now they should bear the responsibilities and share the burdens. There is probably more ground for competition after eliminating the threats in Afghanistan and especially in Central Asia for Moscow and Beijing. However, Russia and China will continue to try to align their interests in Afghanistan and Central Asia, especially if their relations with U.S. remain at the current level or worsen in the coming years. Based on the findings, this paper argues that, on the one hand, Russia and China continue to try to take advantage of the instability in the region by stepping up their security and economic influences in Central Asia. However, their stabilizing efforts in Afghanistan following the withdrawal of the U.S., ironically may increase competition between China and Russia.

2

Pojednanie narodowe pod presją zamachów – złudne nadzieje na przełom w Afganistanie w pierwszym kwartale 2018 roku

72%

jurenczyk l.

Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

|

2018

|

vol. 12

|

issue 2

115-124

EN

The aim of the article is to present the circumstances of the government’s announcement by President Ashraf Ghani of the peace initiative and the assessment of prospects for its implementation. Both the Afghan and the United States authorities are aware that the end of a multi-annual armed conflict is possible only thanks to an effective national reconciliation program. Military actions are intended not only to increase the level of security, but also to strengthen the negotiating position of the Afghan government. However, there are many obstacles on the way to reconciliation, including, above all, the ongoing terrorist attacks carried out by the armed opposition. The main thesis of the article is the statement that achieving national reconciliation in Afghanistan is an extremely difficult and complex process, therefore it is not expected that the peace initiative announced at the beginning of 2018 will quickly bring positive results.

PL

Celem artykułu jest przedstawienie okoliczności zgłoszenia przez rząd prezydenta Aszrafa Ghaniego inicjatywy pokojowej i ocena perspektyw dla jej realizacji. Zarówno władze Afganistanu jak i Stanów Zjednoczonych, zdają sobie sprawę, że zakończenie wieloletniego konfliktu zbrojnego możliwe jest tylko dzięki skutecznie przeprowadzonemu programowi pojednania narodowego. Działania o charakterze zbrojnym mają nie tylko zwiększyć poziom bezpieczeństwa, ale także wzmocnić pozycję negocjacyjną afgańskiego rządu. Na drodze do pojednania stoi jednak wiele przeszkód, w tym przede wszystkich nieustanne ataki terrorystyczne przeprowadzane przez zbrojną opozycję. Główną tezą artykułu jest stwierdzenie, że osiągnięcie pojednania narodowego w Afganistanie to niezwykle trudny i złożony proces, w związku z tym nie należy oczekiwać, że zgłoszona na początku 2018 r. inicjatywa pokojowa szybko przyniesie pozytywne rezultaty.

3

The Potential of Selected Central Asian States to Provide Security in Crises

58%

Pachucki-Włosek K.

Przegląd Strategiczny

|

2022

|

issue 15

227-242

PL

Niniejszy artykuł ma na celu przybliżenie działań wybranych państw Azji Centralnej – posiadających bezpośrednią granicę z Afganistanem tzn. Turkmenistan, Tadżykistan i Uzbekistan – dla zapewnienia bezpieczeństwa po zmianie władzy w Kabulu. Zapoznanie się z tematyką umożliwiło postawienie następujących pytań badawczych: 1) Czy wybrane państwa Azji Centralnej wykazują predestynację do prowadzenia niezależnej polityki wobec problemu afgańskiego? 2) Czy przejęcie kontroli nad krajem przez Taliban znalazło swoje odzwierciedlenie w umocnieniu pozycji Chin, Stanów Zjednoczonych i Rosji w regionie? 3) Czy decydenci polityczni Turkmenistanu, Tadżykistanu i Uzbekistanu prowadzą racjonalną politykę wobec talibów? Zebrane materiały w postaci oficjalnych komunikatów rządowych i informacji prasowych zapewniły klucz do przeanalizowania wyselekcjonowanych działań organów państwowych w sytuacji wzrostu zagrożenia, prześledzenia prób poszerzenia współpracy z podmiotami prawa międzynarodowego rozumianymi jako państwa i organizacje międzynarodowe. Naświetlając kwestie utrzymania porządku wewnętrznego, niemożliwe było pominięcie zagadnienia potencjału militarnego państwa, wpływającego na proces planowania strategii bezpieczeństwa. Głównymi metodami badawczymi wykorzystanymi podczas tworzenia artykułu były: synteza poprzez kojarzenie przyczynowe, analogia, indukcja i dedukcja.

EN

This article aims to introduce the activities of selected Central Asian countries – having a direct border with Afghanistan, i.e. Turkmenistan, Tajikistan and Uzbekistan – to ensure security after the change of power in Kabul. Familiarisation with the subject matter made it possible to pose the following research questions: 1) Do the selected Central Asian states show predestination to pursue an independent policy towards the Afghan problem? 2) Has the Taliban’s seizure of control of the country been reflected in the strengthening of the position of China, the United States and Russia in the region? 3) ) Has the Taliban’s seizure of control of the country been reflected in the strengthening of the position of China, the United States and Russia in the region?? The collected materials in the form of official government communiqués and press releases provided the key to analyzing the selected actions of state bodies in the situation of increasing threat, tracing the attempts to expand cooperation with subjects of international law understood as states and international organizations. While highlighting the issues of maintaining internal order, it was impossible to omit the issue of the military potential of the state, influencing the security strategy planning process. The main research methods used while creating the article were: synthesis through causal association, analogy, induction and deduction.

4

What happens after the Islamic State of Caliphate is destroyed? Current state and trends in global terrorism threats

37%

Izak K.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

|

2018

|

vol. 10

|

issue 19

293-317

EN

Military victory over the Islamic State does not mean defeating this terrorist organization, members of which will move into conspiracy, and will continue terrorist attacks. Organizations allied to the Islamic State operating in the foreign wilayats (provinces) of the caliphate: in Sinai, Libya, Nigeria, or Afghanistan are still active. There are also other groups active, linked to Al Qaeda or formed its franchises before, leaders of which pledged allegiance to caliph Ibrahim (Abu Bakr Al Baghdadi) between 2014 and 2015. There are more than 40 such organizations altogether. Some of them split following internal arguments over which side to be on: Al Qaeda or the IS, involved in the conflict since 2013. Apart from the Middle East, North Africa has become the main arena for activity and competition between jihadist organizations, especially the regions of Sahara and Sahel, where the IS has increased its influences since the second half of 2014. As long asthe IS has been defeated in Syria and Iraq, in Africa its operational capabilities to carry out terrorist attacks have remained although its position has also weakened. The consequences of the IS activities and its other affiliates were tragic. The year 2014 was the most violent when 32,858 people were killed in the whole world. In 2016 terrorists killed 25,673 people around the world. It is almost 22% less than in 2014. The list of countries with the highest terror risk has not changed at all. The first five countries are Iraq, Nigeria, Afghanistan, Syria, and Pakistan. According to statistics, 75% of all victims came from those countries. The security situation in Europe may deteriorate in the near future. Jihadist propaganda still meets with a favorable response, and it is going to be more and more effective, if the reality fails to meet the immigrants’ expectations, and demanding attitudes turn into anger. Deportations of those who lost their right of residence, also because of the committed offences, or tightening asylum law and conditions of granting state benefits will encourage such behaviors. Denmark, Austria, Germany, and France have already announced the above-mentioned limitations because the line between refugees and economic migrants tends to blur. Easing tensions between the IS and Al Qaeda, for example, after Abu Bakr al-Baghdadi’s death can cause increased risk. Changes in the leadership of Al Qaeda can also contribute to the improvement of relations between the two organizations. It seems that Hamza bin Laden, the 28-year-old son of Osama Bin Laden, known as the ‘Prince of Jihad’, will take the lead in the organization in the near future. Unlike the current leader of Al Qaeda, Ayman al - Zawahiri, he did not criticize the caliphate, which may – after the collapse of the IS – win him support and renew Al Qaeda or any other organization founded on it possibly in the future.

PL

Zwycięstwo militarne nad Państwem Islamskim nie oznacza pokonania tej organizacji terrorystycznej. Najprawdopodobniej jej członkowie przejdą do konspiracji i nadal będą przeprowadzać ataki. Wciąż aktywne są organizacje sprzymierzone z Państwem Islamskim operujące w zagranicznych wilajetach (prowincjach) kalifatu: na Półwyspie Synaj, w Libii, Nigerii oraz Afganistanie. Działają również ugrupowania, których przywódcy w latach 2014–2015 złożyli przysięgę lojalności kalifowi Ibrahimowi (Abu Bakrowi al-Bagdadiemu), a wcześniej były związane z Al-Kaidą lub tworzyły jej filie. Takich organizacji jest łącznie ponad 40. Część z nich podzieliła się na skutek wewnętrznych sporów dotyczących opowiedzenia się po jednej ze stron: Al-Kaidy lub ISIS/IS – organizacji skonfliktowanych ze sobą od 2013 r. Oprócz Bliskiego Wschodu główną areną aktywności i rywalizacji ugrupowań dżihadystycznych jest Afryka Północna obejmująca kraje Sahary i Sahelu, gdzie od drugiej połowy 2014 r. zwiększały się wpływy Państwa Islamskiego. Chociaż IS poniosło Dotkliwą klęskę w Syrii i Iraku, to w Afryce, pomimo osłabienia jego pozycji, zachowało zdolności operacyjne do przeprowadzenia zamachów terrorystycznych. Skutki terrorystycznej aktywności Państwa Islamskiego i innych organizacji z nim powiązanych lub działających pod własnym szyldem (np. ruch talibów w Afganistanie) były tragiczne. Najbardziej krwawy był rok 2014. Na całym świecie zginęło wówczas 32 858 osób. Dla porównania: w 2016 r. zginęły 25 673 osoby, czyli prawie o 22 proc. mniej niż w 2014 r. Nie zmienia się przy tym lista krajów najbardziej zagrożonych terrorem. Pierwsza piątka to Irak, Nigeria, Afganistan, Syria i Pakistan. To w tych krajach zabito aż 75 proc. wszystkich ofiar. Bezpieczeństwo w Europie może w najbliższym czasie ulec znacznemu pogorszeniu. Propaganda dżihadystyczna wciąż trafia na podatny grunt i będzie bardziej skuteczna, gdy oczekiwania imigrantów coraz bardziej będą się rozmijać z rzeczywistością, a postawy roszczeniowe zamienią się w gniew. Będą temu sprzyjać deportacje osób, które z różnych względów utraciły prawo pobytu w Europie, w tym z powodu popełnionych przestępstw kryminalnych, oraz zaostrzanie prawa azylowego i warunków przyznawania zasiłków, co zapowiedziały m.in. Dania, Austria, Niemcy i Francja – ze względu na zacieranie się granic miedzy uchodźcami a imigrantami ekonomicznymi. Do zwiększenia zagrożenia może dojść w wyniku poprawienia relacji między IS i Al-Kaidą spowodowanej m.in. śmiercią Abu Bakra al-Bagdadiego. Zmiany w kierownictwie Al-Kaidy też mogą przyczynić się do poprawy stosunków między obu organizacjami. Wydaje się, że w najbliższym czasie ster w tym ugrupowaniu przejmie 28-letni Hamza bin Laden, syn Osamy, nazywany „księciem dżihadu”. W odróżnieniu od obecnego lidera Al-Kaidy Ajmana az-Zawahiriego, nie krytykował on kalifatu, co po upadku IS może przysporzyć mu zwolenników i spowodować odnowienie szeregów Al-Kaidy lub organizacji wyrosłej na jej fundamencie.

5

Co po Islamskim Państwie Kalifatu? Stan obecny i kierunki rozwoju zagrożeń terrorystycznych

37%

Izak K.

Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

|

2018

|

vol. 10

|

issue 19

58-86

PL

Zwycięstwo militarne nad Państwem Islamskim nie oznacza pokonania tej organizacji terrorystycznej. Najprawdopodobniej jej członkowie przejdą do konspiracji i nadal będą przeprowadzać ataki. Wciąż aktywne są organizacje sprzymierzone z Państwem Islamskim operujące w zagranicznych wilajetach (prowincjach) kalifatu: na Półwyspie Synaj, w Libii, Nigerii oraz Afganistanie. Działają również ugrupowania, których przywódcy w latach 2014–2015 złożyli przysięgę lojalności kalifowi Ibrahimowi (Abu Bakrowi al-Bagdadiemu), a wcześniej były związane z Al-Kaidą lub tworzyły jej filie. Takich organizacji jest łącznie ponad 40. Część z nich podzieliła się na skutek wewnętrznych sporów dotyczących opowiedzenia się po jednej ze stron: Al-Kaidy lub ISIS/IS – organizacji skonfliktowanych ze sobą od 2013 r. Oprócz Bliskiego Wschodu główną areną aktywności i rywalizacji ugrupowań dżihadystycznych jest Afryka Północna obejmująca kraje Sahary i Sahelu, gdzie od drugiej połowy 2014 r. zwiększały się wpływy Państwa Islamskiego. Chociaż IS poniosło Dotkliwą klęskę w Syrii i Iraku, to w Afryce, pomimo osłabienia jego pozycji, zachowało zdolności operacyjne do przeprowadzenia zamachów terrorystycznych. Skutki terrorystycznej aktywności Państwa Islamskiego i innych organizacji z nim powiązanych lub działających pod własnym szyldem (np. ruch talibów w Afganistanie) były tragiczne. Najbardziej krwawy był rok 2014. Na całym świecie zginęło wówczas 32 858 osób. Dla porównania: w 2016 r. zginęły 25 673 osoby, czyli prawie o 22 proc. mniej niż w 2014 r. Nie zmienia się przy tym lista krajów najbardziej zagrożonych terrorem. Pierwsza piątka to Irak, Nigeria, Afganistan, Syria i Pakistan. To w tych krajach zabito aż 75 proc. wszystkich ofiar. Bezpieczeństwo w Europie może w najbliższym czasie ulec znacznemu pogorszeniu. Propaganda dżihadystyczna wciąż trafia na podatny grunt i będzie bardziej skuteczna, gdy oczekiwania imigrantów coraz bardziej będą się rozmijać z rzeczywistością, a postawy roszczeniowe zamienią się w gniew. Będą temu sprzyjać deportacje osób, które z różnych względów utraciły prawo pobytu w Europie, w tym z powodu popełnionych przestępstw kryminalnych, oraz zaostrzanie prawa azylowego i warunków przyznawania zasiłków, co zapowiedziały m.in. Dania, Austria, Niemcy i Francja – ze względu na zacieranie się granic miedzy uchodźcami a imigrantami ekonomicznymi. Do zwiększenia zagrożenia może dojść w wyniku poprawienia relacji między IS i Al-Kaidą spowodowanej m.in. śmiercią Abu Bakra al-Bagdadiego. Zmiany w kierownictwie Al-Kaidy też mogą przyczynić się do poprawy stosunków między obu organizacjami. Wydaje się, że w najbliższym czasie ster w tym ugrupowaniu przejmie 28-letni Hamza bin Laden, syn Osamy, nazywany „księciem dżihadu”. W odróżnieniu od obecnego lidera Al-Kaidy Ajmana az-Zawahiriego, nie krytykował on kalifatu, co po upadku IS może przysporzyć mu zwolenników i spowodować odnowienie szeregów Al-Kaidy lub organizacji wyrosłej na jej fundamencie.

EN

Military victory over the Islamic State does not mean defeating this terrorist organization, members of which will move into conspiracy, and will continue terrorist attacks. Organizations allied to the Islamic State operating in the foreign wilayats (provinces) of the caliphate: in Sinai, Libya, Nigeria, or Afghanistan are still active. There are also other groups active, linked to Al Qaeda or formed its franchises before, leaders of which pledged allegiance to caliph Ibrahim (Abu Bakr Al Baghdadi) between 2014 and 2015. There are more than 40 such organizations altogether. Some of them split following internal arguments over which side to be on: Al Qaeda or the IS, involved in the conflict since 2013. Apart from the Middle East, North Africa has become the main arena for activity and competition between jihadist organizations, especially the regions of Sahara and Sahel, where the IS has increased its influences since the second half of 2014. As long asthe IS has been defeated in Syria and Iraq, in Africa its operational capabilities to carry out terrorist attacks have remained although its position has also weakened. The consequences of the IS activities and its other affiliates were tragic. The year 2014 was the most violent when 32,858 people were killed in the whole world. In 2016 terrorists killed 25,673 people around the world. It is almost 22% less than in 2014. The list of countries with the highest terror risk has not changed at all. The first five countries are Iraq, Nigeria, Afghanistan, Syria, and Pakistan. According to statistics, 75% of all victims came from those countries. The security situation in Europe may deteriorate in the near future. Jihadist propaganda still meets with a favorable response, and it is going to be more and more effective, if the reality fails to meet the immigrants’ expectations, and demanding attitudes turn into anger. Deportations of those who lost their right of residence, also because of the committed offences, or tightening asylum law and conditions of granting state benefits will encourage such behaviors. Denmark, Austria, Germany, and France have already announced the above-mentioned limitations because the line between refugees and economic migrants tends to blur. Easing tensions between the IS and Al Qaeda, for example, after Abu Bakr al-Baghdadi’s death can cause increased risk. Changes in the leadership of Al Qaeda can also contribute to the improvement of relations between the two organizations. It seems that Hamza bin Laden, the 28-year-old son of Osama Bin Laden, known as the ‘Prince of Jihad’, will take the lead in the organization in the near future. Unlike the current leader of Al Qaeda, Ayman al - Zawahiri, he did not criticize the caliphate, which may – after the collapse of the IS – win him support and renew Al Qaeda or any other organization founded on it possibly in the future.

Refine search results

2 Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego

1 Przegląd Strategiczny

1 Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego

1 Stosunki Międzynarodowe - International Relations

2 Izak K.

1 Aliyev N.

1 Pachucki-Włosek K.

1 jurenczyk l.

1 2023

1 2022

3 2018

Russian-Chinese cooperation and competition in Afghanistan and its implications for Central Asia

Pojednanie narodowe pod presją zamachów – złudne nadzieje na przełom w Afganistanie w pierwszym kwartale 2018 roku

The Potential of Selected Central Asian States to Provide Security in Crises

What happens after the Islamic State of Caliphate is destroyed? Current state and trends in global terrorism threats

Co po Islamskim Państwie Kalifatu? Stan obecny i kierunki rozwoju zagrożeń terrorystycznych