Search results

1

Aktywność sportowa a poziom samooceny kobiet niesłyszących

100%

Wieczorek M., Sadziak A., Bartoszewicz R.

Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu

|

2018

|

vol. 63

105-113

PL

Cel badań. Celem badań było rozpoznanie i porównanie poziomu samooceny u kobiet niesłyszących, podejmujących systematyczną aktywność sportową i jej niepodejmujących. Materiał i metody. Badanie zostało przeprowadzone wśród kobiet niesłyszących nieuprawiających sportu oraz wśród reprezentantek Polski w piłce siatkowej kobiet niesłyszących. Metodą badawczą był sondaż diagnostyczny, a narzędziem – kwestionariusz samooceny Rosenberga w polskiej adaptacji Dzwonkowskiej i wsp. Wyniki. Większość badanych kobiet niesłyszących nieuprawiających sportu miało niski poziom samooceny. Natomiast w grupie respondentek uprawiających sport większość charakteryzowała się przeciętnym lub wysokim poziomem samooceny. Wnioski. Aktywność sportowa może być czynnikiem podnoszącym poziom samooceny. Gdy jest ona wyższa, zwiększa się także akceptacja siebie i wzmacnia poczucie własnej wartości.

EN

Background. The aim of the research was to identify and compare the self-esteem level in deaf women involved and not involved in systematic sporting activity. Material and methods. The study was carried out among deaf women not practising any sport and among members of the Polish deaf women’s volleyball team. The research method was a diagnostic survey, with the tool of the Rosenberg’s Self-Esteem Scale in the Polish adaptation by Dzwonkowska et al. Results. On the basis of data analysis, it was found that the majority of the studied deaf women not practising any sport presented a low self-esteem. However, in the group who practised sport, most women were characterized by average or high self-esteem. Conclusions. Sporting activity may be a factor contributing to an increase in self-esteem. A higher self-esteem results in enhanced self-acceptance and self-worth are.

2

Tłumaczenie teatralne w polskim języku migowym

84%

Schromová M., Kalata-Zawłocka A.

Półrocznik Językoznawczy Tertium

|

2020

|

vol. 5

|

issue 1

54-76

EN

The article explores the topic of theatrical interpreting, a type of interpreting that has been developing dynamically for the last few years, enabling Deaf people to participate in the surrounding culture of the hearing society. The article discusses in detail a few forms of theatrical interpreting, such as position interpreting, zone interpreting, shadow interpreting and experimental interpreting. The main attention in the article is given to shadow interpreting, a special form of simultaneous interpreting from spoken language to sign language, whereby each actor on stage is accompanied by one interpreter. During the play, sign language interpreters are an integral part of the performance – they follow the actors and become their shadows. This form of interpreting is very comfortable for Deaf viewers as they can fully concentrate on the actors’ performance without the necessity to split their attention between the artists and the sign language interpreting. The first attempts to apply this form of interpreting in Poland were made only in 2015. The article deals also with the topics of preparation for interpreting, challenges connected with each type of the interpreting described in the article as well as the specific role of an interpreter.

PL

W artykule bliżej przedstawiono temat tłumaczenia teatralnego, które w ostatnich latach podlega dynamicznemu rozwojowi. Tłumaczenie teatralne to rodzaj tłumaczenia artystycznego, które umożliwia społeczności Głuchych uczestniczenie w otaczającej ich kulturze słyszących. Artykuł szczegółowo omawia kilka rodzajów tłumaczenia teatralnego: pozycyjne, strefowe, cieniowe oraz eksperymentalne. Główna uwaga poświęcona jest tłumaczeniu cieniowemu – specjalnemu rodzajowi symultanicznego tłumaczenia języka fonicznego na język migowy, wykonywanemu w taki sposób, że każdemu aktorowi na scenie towarzyszy jeden tłumacz. Podczas tłumaczenia cieniowego tłumacze są w pełni włączeni w występ, poruszają się razem z aktorami – są ich cieniami. Tłumaczenie cieniowe jest dla osób Głuchych bardzo komfortowe, widzowie mogą się skupić na grze aktorów bez konieczności odrywania wzroku od artystów. W Polsce pierwsze próby zastosowania tej formy tłumaczenia podjęto dopiero w 2015 roku. Artykuł porusza również temat przygotowania do tłumaczenia, trudności związanych z każdym z opisanych rodzajów tłumaczenia oraz specyficzną rolą tłumacza.

3

Przyswajanie języka fonicznego przez dzieci z uszkodzeniami słuchu w toku interakcji komunikacyjnych wspomaganych fonogestami

67%

Krakowiak K.

Logopedia

|

2022

|

vol. 51

|

issue 2

21-44

EN

The study contains a theoretical explanation and a synthetic summary of practical and research experiences accumulated during many years of logopedic and pedagogical activities and scientific experiments involving the use of the Cued Speech method in linguistic upbringing of hearingimpaired children. This method is currently used in many countries, most often as complementary with the use of auditory prostheses (particularly cochlear implants) as a way to facilitate listening and to support the natural way of phonic language acquisition. Through its consistent application, one can observe a full conformity of auditory-visual perception of speech sounds with the use of auxiliary cues (gestures) that support the functions of differentiation and identification of sounds in syllables in the way that exactly corresponds with their phonemic patterns. Cued speech are cues (gestures) that enrich the number of distinctive features of individual sounds with additional gestural signs accessible to sight, which facilitate differentiation and recognition of sounds in syllables that appear in rapid speech flow. This is possible by listening attentively and by simultaneously observing visible articulatory movements and special – simple, deliberate and discreet – hand movements made by the speaker near the mouth. Hand movements accompany the pronounced syllables in a eurhythmic way.

PL

Artykuł zawiera teoretyczne wyjaśnienie oraz syntetyczne podsumowanie doświadczeń praktycznych i badawczych zgromadzonych w toku wieloletniej działalności logopedycznej i pedagogicznej oraz eksperymentów naukowych i analiz badawczych związanych ze stosowaniem w wychowaniu językowym dzieci z uszkodzeniami słuchu Metody Fonogestów (Cued Speech). Metoda ta jest obecnie używana w wielu krajach, najczęściej komplementarnie ze stosowaniem protez słuchowych (zwłaszcza implantów ślimakowych) jako sposób ułatwiania słuchania i wspierania naturalnego procesu przyswajania języka fonicznego. Stosując ją konsekwentnie, można zaobserwować pełną zgodność percepcji słuchowo-wzrokowej dźwięków mowy z wykorzystywaniem gestów pomocniczych, które wspomagają czynności odróżniania oraz identyfikacji głosek w sylabach w sposób ściśle odpowiadający ich wzorcom fonemowym. Fonogesty to gesty, które wzbogacają liczbę cech dystynktywnych poszczególnych głosek dodatkowymi oznaczeniami gestowymi, dostępnymi dla wzroku i ułatwiającymi odróżnianie i rozpoznawanie głosek w sylabach pojawiających się w szybko płynącym strumieniu mowy. Jest to możliwe na drodze uważnego słuchania i jednoczesnej obserwacji widocznych ruchów artykulacyjnych oraz specjalnych – prostych, celowych i dyskretnych – ruchów ręki wykonywanych przez rozmówcę w pobliżu ust. Ruchy ręki towarzyszą wymawianym sylabom w sposób eurytmiczny.

Refine search results

1 Logopedia

1 Półrocznik Językoznawczy Tertium

1 Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu

1 Bartoszewicz R.

1 Kalata-Zawłocka A.

1 Krakowiak K.

1 Sadziak A.

1 Schromová M.

1 Wieczorek M.

1 2022

1 2020

1 2018

Aktywność sportowa a poziom samooceny kobiet niesłyszących

Tłumaczenie teatralne w polskim języku migowym

Przyswajanie języka fonicznego przez dzieci z uszkodzeniami słuchu w toku interakcji komunikacyjnych wspomaganych fonogestami