Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: the imitation of Jesus

Sort By:

Limit search:

Koncepcja dziecięctwa duchowego ks. Aleksandra Woźnego.

100%

Mueller W.

Teologia i Moralność

2013

vol. 8

issue 2(14)

203-216

Rev. Aleksander Woźny lived, worked, taught and ministered in a big parish of St. John Cantius Church in Poznań. He was truly a very good priest, who died in the opinion of sainthood. He proposed a new model in the spiritual life - spiritual childhoo d, which he developed when he was a prisoner at the Dachau concentration camp, inspired by "The Story of a Soul" by St. Therese of Lisieux. The purpose of the article is to present spiritual childhood as a certain concept - a proposal for the development of the inner life for every believer who pursues holiness and union with God in love, which was primarily the "path" of Rev. A. Woźny. This attitude accompanied him throughout his life and permeated his entire teaching. Spiritual childhood shaped itself in him. It was conditioned throughout his life by many facts, which contain the essential features of a spirituality that offers everything to God: one's will, intellect (the authority of the soul), misery and sin, supernatural gifts, entrusting one's whole life to God, in a spirit of submission, diminishing oneself through the imitation of Jesus and entrusting oneself to the Mother of God. This spiritual way is fulfilled by specific means: prayer, sacramental life, asceticism. The Biblical ground of spiritual childhood is found in the words of Christ: "Truly I tell you, anyone who will not receive the kingdom of God like a little child will never enter it" (Mk 10:15). It is thus an awareness of one's own inadequacy, while simultaneously being open and trusting as well as entrusting to God as Father, seeking direct communion with God in love. This union, as the essence and purpose of the Christian life, eventually implies holiness and union with Christ, which can be realized in different ways and manifests itself in all aspects of life, in both clergy and laity, taking into account the specificities of each calling, which leads to a perfect likeness of Christ (2 Cor. 3, 18) (CC 50). The article describes the conditions of his spiritual life. It indicates the basis of spiritual childhoo d, showing its essential features as well as methods and means of realization. Rev. Woźny shaped his concept of childhood throughout almost all his life. His way of thinking and acting was formed by many factors that affected the climate of his faith during the relevant period in which he lived. The article contains a presentation and evaluation of Rev. Aleksander Woźny's theological concept of spiritual childhoo d. It focuses on the basics of spiritual childhoo d, which shows the Triune God as the source of spirituality, outlining its subjective dimension, which is the foundation of the theological virtues of spiritual childhoo d, and the Church as a place to build communion with God. The article examines the ways and means of realizing spiritual childhood through prayer, understood as a childlike devotion to God and the ascetic life. It emphasizes the role and importance of the sacraments, and the path of childhood as the means of personal holiness in the life of Rev. Woźny. This is a universal concept, one of the possibilities, which need not put aside other ways of spiritual development that through particular stages leads to excellence and communion with God Himself. The secret lies in the voluntary choice of the model, which Rev. A. Woźny himself called the shortest and surest way to God.

Ks. Aleksander Woźny żył, pracował, tworzył, służył w dużej parafii pw. św. Jana Kantego w Poznaniu. Był bardzo dobrym księdzem, który umarł w opinii świętości. Zaproponował nowy model życia wewnetrznego – dziecięctwo duchowe. Celem artykułu jest przedstawienie dziecięctwa duchowego, jako pewnej koncepcji - propozycję rozwoju życia wewnętrznego dla każdego człowieka wierzącego, dążącego do świętości, do zjednoczenia z Bogiem w miłości, które było przede wszystkim „drogą” samego ks. A. Woźnego. Postawą, która towarzyszyła mu przez całe życie, przenikającą całe jego nauczanie. Dziecięctwo duchowe ukształtowane w nim samym, zostało uwarunkowane całym jego życiem, wieloma faktami, w których zawierają się zasadnicze cechy duchowości oddania Panu Bogu wszystkiego: swojej woli, rozumu (władz duszy), nędzy i grzechów, darów nadprzyrodzonych, zawierzenia mu całego swojego życia, w duchu dyspozycyjności, umniejszania poprzez naśladowanie Jezusa i zawierzenie siebie Matce Bożej, a jednocześnie realizowana przez konkretne środki: modlitwę, życie sakramentalne, ascezę. Biblijną przesłankę duchowości dziecięctwa duchowego stanowią słowa Chrystusa: „Kto nie przyjmuje Królestwa Bożego jak dziecko nie wejdzie do niego” (Mk 10, 15). Jest to zatem postawa świadomości własnej niewystarczalności, przy jednoczesnym otwarciu i zaufaniu oraz zawierzeniu Bogu jako Ojcu, zmierzająca do bezpośredniej komunii z Bogiem w miłości. To zjednoczenie, jako istota i cel życia chrześcijańskiego, ostatecznie zakłada świętość i zjednoczenie z Chrystusem, które może być realizowane na różne sposoby i przejawiać się we wszystkich aspektach życia, zarówno u duchownych jak i świeckich, uwzględniając specyfikę każdego powołania, które sprowadza się do doskonałego upodobnienia się do Chrystusa (2 Kor 3,18) (KK 50). Jest to koncepcja uniwersalna, a więc jedna z możliwości, która wcale nie musi znosić innych dróg, duchowości czy etapów, które prowadzą do doskonałości, do komunii z Bogiem samym. Sekret tkwi w pewnej dobrowolności wyboru tego modelu, którą sam Ks. A. Woźny nazywa najkrótszą i najpewniejszą drogą do Boga. Artykuł zawiera uwarunkowania życia duchowego ks. Aleksandra Woźnego na tle sytuacji społeczno-politycznej w kraju i realiów epoki w której żył, środowiska rodzinnego oraz formacji duchowej. W związku z powyższym, uwzględniono dojrzewanie do kapłaństwa Aleksandra Woźnego, bolesne doświadczenia II wojny światowej oraz posługę duszpasterską jako proboszcza parafii pw. św. Jana Kantego w Poznaniu. Ks. Woźny kształtował swoją koncepcję dziecięctwa niemal przez całe swoje życie. Jego sposób myślenia i działania został uformowany przez wiele czynników mających wpływ na klimat wiary właściwy epoce, w której przyszło mu żyć. Artykuł zawiera prezentację i ocenę teologiczną koncepcji dziecięctwa duchowego ks. Aleksandra Woźnego. Skoncentrowano się na podstawach duchowości dziecięctwa, które wskazują na Trójjedynego Boga jako źródło duchowości, nakreślając jej podmiotowy wymiar, cnoty teologalne będące fundamentem dziecięctwa duchowego oraz na Kościół jako miejsce tworzenia komunii z Bogiem. Artykuł ukazuje środki i sposoby realizacji dziecięctwa duchowego poprzez modlitwę rozumianą jako dziecięce oddanie się Bogu i życie ascetyczne, podkreśla rolę i znaczenie sakramentów świętych, oraz drogę dziecięctwa jako sposób osobistego dążenia do świętości samego ks. Woźnego. Jest to koncepcja uniwersalna, a więc jedna z możliwości, która wcale nie musi znosić innych dróg, zarówno dla duchownych jak i świeckich. Może być realizowana w różnych powołaniach przez konkretne środki: modlitwę, życie sakramentalne, ascezę, pokorę przez oddanie Bogu swojej woli, rozumu (władz duszy), nędzy i grzechów, darów nadprzyrodzonych, zawierzenia mu całego swojego życia, w duchu dyspozycyjności, umniejszania poprzez naśladowanie Jezusa i zawierzenie siebie Matce Bożej. Sekret tkwi w pewnej dobrowolności wyboru tego modelu, którą sam Ks. A. Woźny nazywa najkrótszą i najpewniejszą drogą do Boga.

Refine search results

1 Teologia i Moralność

1 Mueller W.

1 2013

Search results

Koncepcja dziecięctwa duchowego ks. Aleksandra Woźnego.