Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Refine search results

Journals help

  1. 1 Diametros

Authors help

  1. 1 Domoradzki M.

Years help

  1. 1 2016

Results found: 1

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  the sophists Plato
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Arystotelesowskie ujęcie homonimii

100%
Domoradzki M.
Diametros
|
2016
|
issue 50
1-24
XX
Celem niniejszego artykułu jest omówienie Arystotelesowskiego ujęcia homonimii. Proponowana tutaj teza zakłada, iż Stagiryta za homonimiczne uznaje zarówno rzeczy, jak i słowa w zależności od wchodzącego w grę kontekstu polemicznego. Gdy zatem Arystoteles nawiązuje krytycznie do filozofii Platona, to wówczas pojmuje on homonimię bardziej ontologicznie (homonimiczne są wtedy rzeczy). Gdy natomiast filozof podejmuje dyskusję z egzegetami czy sofistami, to wówczas pojmuje on homonimię bardziej semantycznie (homonimiczne są wtedy słowa/nazwy). Następnie podkreślona zostaje okoliczność, iż Arystoteles negatywnie ocenia homonimię w dyskusjach dialektycznych, a pozytywnie w naukach wytwórczych. Zwieńczeniem przedstawionych tu rozważań jest konkluzja, iż rozpoznanie homonimii systematycznej traktuje Stagiryta jako warunek wstępny adekwatnego ujęcia każdego problemu, ponieważ dostrzeżenie homonimii umożliwia z jednej strony zachowanie różnorodności zjawisk, a z drugiej wprowadzenie do nich określonego porządku.
EN
The purpose of the paper is to discuss Aristotle’s account of homonymy. The major thesis advocated here is that Aristotle considers both entities and words to be homonymous, depending on the object of his criticism. Thus, when he takes issue with Plato, he tends to view homonymy more ontologically, upon which it is entities that become homonymous. When, on the other hand, he gainsays the exegetes or the sophists, he is inclined to perceive homonymy more semantically, upon which it is words that become homonymous. Subsequently, this article shows that Aristotle values homonymy negatively in dialectical discussions, but positively in rhetorical and poetic arts. Finally, the present paper demonstrates that Aristotle regards systematic homonymy as a very useful theoretical tool that makes it possible to critically examine the basic terminological assumptions of any philosophical inquiry.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.