Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: theater in Poland 1700-1800

Sort By:

Limit search:

Teatr francuski w Warszawie za Augusta III

100%

Korzeniewski B.

Pamiętnik Teatralny

1956

vol. 5

issue 1

This article contains reconstruction of theater playbills from 1762, copied by the author from the originals held at the Załuski Collection (Polish National Library) before it was destroyed in the World War II. The playbills advertise performances by Albani’s French acting troupe, which visited Warsaw in 1762 and 1763. In the introduction, the author describes the nature and research potential of these documents. Having served as both programs and advertising pamphlets, they were printed in French and Polish, and listed the title and author of the play, ticket prices and performance dates, but not the cast. The author argues that by juxtaposing this information with other historical sources, it is possible to reconstruct the repertoire, the way performances were organized, and the conditions in which theater functioned in Poland in that period. The playbills also shed new light on the theater life in Saxon Poland (1697–1763; reign of the Wettin dynasty). Contrary to common belief, they show that performances of French theatre were organized regularly, and that Albani brought to Warsaw an ambitious repertoire: Molière, Marivaux, Regnard, Destouches, Dancourt, Brueys, La Fontaine, and – for the first time in Poland – Diderot’s Le Père de famille.

Artykuł zawiera odpisy afiszów teatralnych z 1762 roku, które autor sporządził przed II wojną światową na podstawie oryginałów pochodzących ze zniszczonych w czasie wojny zbiorów Załuskich z Biblioteki Narodowej. Są to afisze francuskiej trupy aktorskiej Albaniego, która występowała w Warszawie w latach 1762 i 1763. We wprowadzeniu autor określa charakter i badawczy potencjał tych dokumentów. Afisze pełniące zarazem rolę programów i ulotek reklamowych drukowane były w językach francuskim i polskim, zawierały informacje na temat tytułu i autora wystawianej sztuki, cen biletów, terminów przedstawień, nie podawano w nich natomiast nazwisk aktorów. Zdaniem autora zestawienie tych informacji z innymi materiałami z epoki pozwala na odtworzenie repertuaru, sposobu organizacji występów oraz warunków, w jakich funkcjonował teatr. Treść afiszów skłania także do rewizji poglądów na temat życia teatralnego w czasach saskich. Wynika z nich, że występy teatru francuskiego miały regularny charakter, a Albani wystawiał w Warszawie ambitny repertuar: Molière'a, Marivaux, Regnarda, Destouchesa, Dancourta, Brueysa, La Fontaine’a, a także – po raz pierwszy w Polsce – Le Père de Famille Diderota.

Porcelanowa arlekinada

100%

Raszewski Z.

Pamiętnik Teatralny

1957

vol. 6

issue 1

121-130

This article discusses the development of research into the presence of commedia dell’arte in Poland and its influence on Polish theater. The author polemically engages with the work of scholars of the Polish Enlightenment. He argues that research on the origins of professional theater in Poland has neglected the traditions of the Saxon period (1697–1763), notably those connected with commedia dell’arte. He emphasizes the importance of performances by masters of this genre, such as Angelo Constantini or Cesare D’Arbes, in the first half of the 18th century, as an important part of the history of theater in Poland and its links with the history of European theater. In this context, he draws attention to the valuable contributions by Mieczysław Brahmer, Bohdan Korzeniewski, and Barbara Król, who researched this topic. He also proposes to include iconographic material as a research source, especially the famous porcelain figurines from the Meissen workshop of Johann Joachim Kändler (1706–1775), which depict 18th-century Italian comedians. The author counters Sacheverell Sitwell’s claim that these figures were modelled on Dresden fair theater actors. He stresses that one ought to be very cautious in ascribing documentary value to the Meissen figures, as they were already proven to have been largely modelled on François Joullaine’s engravings illustrating Luigi Riccoboni’s Histoire du theatre italien. However, he posits that some of them were modelled on the famous roles of Italian comedy masters who performed at the House of Wettin courts in Dresden and Warsaw.

Artykuł dotyczy rozwoju badań nad obecnością komedii dell’arte w Polsce oraz nad jej wpływem na kształtowanie się polskiego teatru. Autor polemizuje z badaczami polskiego oświecenia i podkreśla, że w rozważaniach na temat początków teatru zawodowego w Polsce za mało miejsca poświęca się tradycjom z czasów saskich, w tym tradycjom komedii dell’arte. Podkreśla, że waga występów mistrzów tego gatunku w Polsce, takich jak Angelo Constantini, czy Cesare D'Arbes, w pierwszej połowie XVIII wieku stanowi ważny wątek historii teatru w Polsce, a także jej związków z historią teatru w Europie. Zwraca uwagę na cenne badania Mieczysława Brahmera, Bohdana Korzeniewskiego i Barbary Król poświęcone tym zagadnieniom. Proponuje również włączenie do tych badań materiału ikonograficznego, zwłaszcza słynnych porcelanowych figurek z miśnieńskiej pracowni Johanna Joachima Kändlera (1706–1775), które przedstawiają włoskich komediantów z XVIII wieku. Autor polemizuje z tezami Sacheverella Sitwella, który twierdzi, że modeli dla tych figur dostarczył drezdeński teatr jarmarczny. Podkreśla, że wartość dokumentalną miśnieńskich należy oceniać bardzo ostrożnie, skoro znacznie wcześniej wykazano, że modelem ich znacznej części były sztychy François Joullaine’a ilustrujące historię teatru włoskiego Luigiego Riccoboniego. Stawia jednak tezę, że niektóre z nich były wzorowane na słynnych kreacjach włoskich mistrzów komedii występujących na dworze saskim w Dreźnie i Warszawie.

Refine search results

2 Pamiętnik Teatralny

1 Korzeniewski B.

1 Raszewski Z.

1 1957

1 1956

Search results

Teatr francuski w Warszawie za Augusta III

Porcelanowa arlekinada