Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  theological interpretation
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Science and/or Miracle? The System Approach to Miracle Events

100%
Świeżyński A.
Open Theology
|
2014
|
vol. 1
|
issue 1
EN
The system approach to the miracle is based on the conviction that the complex issues, requiring the interdisciplinary approach, should be captured in a system way. Thus, the problem of miracle, because of its interdisciplinary character, should be captured in a systemic way, because such approach enables the more adequate and comprehensive presentation of these issues. The system approach towards the epistemology of miracle is the attempt of the more adequate presentation of the relationship between the scientific-natural research and theological stage of recognizing the miracle. Because of using systemic categories, it is possible to present the common foundations (environment) of the system of scientific-natural knowledge and the system of theological interpretation, which can be described as the rationality of knowledge. The result of adopting the systemic epistemology of miracle is noticing the relations between the scientific-natural research and theological interpretation in their system complexity. Determining these relations leads to the more general conclusion that the natural sciences and theology as separate and autonomous systems of gaining the knowledge of reality do not have to be treated as the competing but rather as the complementary ones, with their methodological diversity and limitations in mind.
2
Publication available in full text mode
Content available

The three theological approaches to St. Joseph: John Paul II, Benedict XVI, Francis

88%
Kochaniewicz B.
Forum Teologiczne
|
2022
|
vol. 23
7-15
EN
The study presents three images of St. Joseph included in selected writings of the last three popes: John Paul II, Benedict XVI and Francis. It notes that despite the same data from Scripture, the analysed images are different. Their diversity results from different sources used in theological reflection as well as from different methods of interpretation. John Paul II interprets the figure of the Guardian of the Redeemer in the light of God revealing Himself, carrying out His eternal plan. The emphasis was placed on God’s eternal plan that was actualized in earthly history and in human events. This made it possible to show both the realization of the divine plan in concrete terms, as well as the cooperation, faith and obedience of the carpenters of Nazareth in this work. In turn, Cardinal Ratzinger shows the figure of Joseph based on the message contained in a Baroque relief of a Portuguese altar. The symbolic language of the anonymous sculptor and the message contained in the Baroque relief allowed the theologian to draw attention to certain aspects that are difficult to see in the Gospels of Childhood. On the other hand, the image of Joseph presented by Pope Francis emphasizes the paternity of the Patriarch, expressing a certain analogy to the paternity of God towards Israel and the paternity of God to His Son. From this perspective, Joseph’s paternity appears to be a shadow of God’s paternity. This term refers to the title of a novel by Jan Dobraczyński, the message of which influenced the content of the theological icon in the document of Pope Francis. This study found that, despite the limited data on Joseph in Scripture, thanks to the theological sources used and the new interpretative methods used, it was possible to show new, original images of the Guardian of the Redeemer, which allow future generations of Christians to better understand the role and place of St. Joseph in the history of salvation and in the life of the Church.
XX
W opracowaniu przedstawiono trzy nowe spojrzenia na postać św. Józefa, które odnajdujemy w wybranych pismach ostatnich papieży: Jana Pawła II, Benedykta XVI i Franciszka. Zwrócono uwagę, że w Piśmie św. na temat św. Józefa mamy niewiele informacji, są one niezmienne i utrwalone, natomiast analizowane obrazy się różnią. Ich odmienność wynika z wykorzystanych źródeł w teologicznej refleksji, jak i z właściwych danemu autorowi metod interpretacji. Jan Paweł II interpretuje postać Opiekuna Odkupiciela w świetle objawiającego się Boga, realizującego swój odwieczny plan. Akcent kładzie na odwieczny Boży plan aktualizujący się w ziemskiej historii, w ludzkich wydarzeniach. Pozwoliło to ukazać zarówno realizację boskiego zamysłu w konkrecie, jak i współpracę, wiarę i posłuszeństwo cieśli z Nazaretu w tym dziele. Benedykt XVI ukazuje postać Józefa, opierając się na przesłaniu zawartym w barokowym reliefie ołtarza. Symboliczny język anonimowego rzeźbiarza oraz przesłanie emanujące z płaskorzeźby pozwoliło teologowi zwrócić uwagę na pewne aspekty, które trudno dostrzec w Ewangeliach Dzieciństwa. Natomiast obraz Józefa przedstawiony przez papieża Franciszka akcentuje ojcostwo Patriarchy, wyrażające pewną analogię do ojcostwa Boga wobec Izraela oraz ojcostwa Boga wobec swego Syna. W tej perspektywie ojcostwo Józefa jawi się jako cień ojcostwa Boga. Określenie to nawiązuje do tytułu powieści Jana Dobraczyńskiego, której przesłanie wpłynęło na treść teologicznej ikony zawartej w dokumencie papieża Franciszka. Przedstawienie i analiza w niniejszym artykule obrazów postaci św. Józefa z perspektywy wizji trzech teologów pozwoliły ustalić, że – mimo powściągliwych danych na temat tego Świętego w Piśmie św. – dzięki wykorzystanym źródłom teologicznym oraz zastosowanym nowym metodom interpretacyjnym, możliwe było ukazanie nowych, oryginalnych obrazów Opiekuna Odkupiciela, które kolejnym pokoleniom chrześcijan pozwolą lepiej zrozumieć rolę i miejsce św. Józefa w historii zbawienia oraz w życiu Kościoła.
3
Publication available in full text mode
Content available

Tożsamość uczniów. Kompozycja i interpretacja J 17,9-19 w świetle retoryki semickiej

63%
Opiełka J.
Scriptura Sacra
|
2019
|
issue 23
99-136
EN
The subject of this paper is finding foundations for the identity of the disciples of Christ in the Gospel in a world where all borders are getting blurred and where we need to show a clear image of a disciple of the Lord. This objective was achieved through the exegesis of John 17: 9-19 by using the biblical Semitic rhetoric and taking into account the latest literature on the subject of research. The essential stages of this dissertation were: a delimitation of the analysed text, a description of the biblical context, the interpretation and the theological conclusions, all distributed in three chapters. In the beginning of the first chapter, the delimitation was discussed, to show the further and the closer context of John 17. Then, using a top-down analysis, the three units were separated: 1d-8, 9-19 and 20-26. The central unit (9-19), which expresses the prayer of the Son for his disciples, was chosen for the further part of the dissertation. Using a rhetorical analysis method the three parts was discovered (9-11c, 11d-13 and 14-19) which are composed in an ABA’ structure. For each of them, the internal structure of the analysed fragment was described. This was necessary to carry out a correct interpretation. In the second chapter, an interpretation of the individual parts of the text was conducted, proceeded by an analysis of the biblical context for each of them. This analysis showed the links between the studied pericope and the parable of the prodigal son (Luke 15: 31-32), or with the prayer “Our Father” (Matt 6: 9-13). The third chapter, which consists of two paragraphs shows the composition of the whole rhetorical passage that leads to the theological conclusions. The structure shows that the essence of the message of John 17: 9-19 is the love of the Father, which takes imperfect sons, so that they can become truly for themselves brothers.
PL
Przedmiotem badań w niniejszym artykule jest poszukiwanie fundamentów tożsamości ucznia Chrystusa znajdujących się w Ewangelii, aby w obliczu świata, w którym wszelkie granice się rozmywają, na nowo pokazać wyraźne rysy ucznia Pana. Cel ten został zrealizowany poprzez egzegezę fragmentu 17. rozdziału Ewangelii według św. Jana (J 17,9-19), z wykorzystaniem biblijnej retoryki semickiej oraz z uwzględnieniem najnowszej literatury z zakresu przedmiotu badań. Zasadnicze etapy pracy, którymi były: delimitacja badanego fragmentu, opis kontekstu biblijnego, interpretacja i wyciągnięcie wniosków teologicznych, zostały ujęte w 3 punktach. Na początku pierwszego punktu omówiono delimitację, ukazując kontekst dalszy oraz bliższy dla J 17. Następnie z zastosowaniem analizy odgórnej wydzielono w nim 3 jednostki: 1d-8, 9-19 i 20-26. Do dalszej pracy wybrano fragment środkowy (9-19), którego treścią jest modlitwą Syna za uczniów. Poprzez zastosowanie metody analizy retorycznej udało się w badanym tekście wyszczególnić 3 części (9-11c, 11d-13 oraz 14-19) ułożone koncentrycznie w schemacie ABA’. Dla każdej z nich została opisana struktura wewnętrzna konieczna do przeprowadzenia właściwej interpretacji. W punkcie drugim przeprowadzono interpretację poszczególnych części poprzedzoną analizą kontekstu biblijnego dla każdej z nich. Ta analiza pozwoliła m.in. zobaczyć powiązanie badanej perykopy z przypowieścią o syn marnotrawnym (Łk 15, 31-32), oraz z modlitwą „Ojcze nasz” (Mt 6,9-13), a przez to, dostrzec głębszy sens tekstu biblijnego. Trzeci punkt, który składa się z dwóch podpunktów, pokazuje kompozycję retoryczną całego fragmentu, prowadzącą do wniosków teologicznych. Na jej podstawie pokazano, że istotą przesłania J 17,9-19 jest miłość Ojca, która przyjmuje niedoskonałych synów, aby ci mogli prawdziwie stać się dla siebie braćmi.
4
Publication available in full text mode
Content available

Góreckiego Beatus vir wobec nauczania Josepha kard. Ratzingera (Jezus z Nazaretu). Teologiczna interpretacja

45%
Ziemlewski M., Karcz B., Tyrała R., Zając A., Delimat W., Janicki J. J., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W., Karcz B., Malik J., Sterczewska L., UPJPII i., Pasek W.
Pro Musica Sacra
|
2018
|
vol. 16
EN
The article concerns the theological interpretation of a musical work. The subject of considerations is the work of Henryk Mikołaj Górecki titled Beatus vir (1978), dedicated to Pope John Paul II. The work is based on the poetry of selected psalms and is to commemorate the martyr’s death of the Krakow bishop Saint Stanislaus. The composer uses the musical language to transmit and intensify the content present in the text. Both the words of psalms and music can be interpreted in the theological context. It is a figure of the Blessed Husband, understood both as a figure of Saint Stanisław and the Polish Pope. The theological sense of the work is interpreted by reference to the theology of Joseph Ratzinger and shows the complementary cooperation of the language of music and theology. 
PL
Artykuł dotyczy interpretacji teologicznej dzieła muzycznego. Przedmiotem rozważań jest utwór Henryka Mikołaja Góreckiego pt. Beatus vir (1978) zadedykowany papieżowi Janowi Pawłowi II. Utwór opiera się na poezji wybranych psalmów i ma upamiętnić męczeńską śmierć krakowskiego biskupa – świętego Stanisława. Kompozytor za pomocą języka muzycznego przekazuje i intensyfikuje treści obecne w tekście. Zarówno słowa psalmów, jak i muzyka mogą być interpretowane w kontekście teologicznym. Chodzi o postać Błogosławionego Męża, rozumianą zarówno jako postać świętego Stanisława, jak i Papieża Polaka. Teologiczny sens utworu interpretowany jest poprzez odniesienie do teologii Josepha Ratzingera i ukazuje komplementarne współdziałanie języka muzyki i teologii.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.