Search results

1

Theoretical foundations of Police Sciences

100%

Holcr K., Porada V., Holomek J., Piwowarski J.

Security Dimensions: International & National Studies

|

2015

|

vol. 14(14)

17-28

EN

Authors propose a categorization model for the science focused on the internal security studies. they prefer a plural model for the discipline - the security science, with police sciences as a part of them. they analyze the genetic, functional, structural aspects of the police sciences model.

2

Evolutionary ontology - A somewhat sociological analysis

88%

Binka B.

Human Affairs

|

2013

|

vol. 23

|

issue 4

518-527

EN

The main aims of this paper are to establish the position of evolutionary ontology within the Czech environmental debate, to identify why its untapped potential may be an inspiration in other social science disciplines and, finally, to suggest that evolutionary ontology be reconfigured in a particular way so that it can capitalize on its potential. A brief introduction outlines the context and the main ideas of evolutionary ontology and is followed by a discussion of its weaknesses: an emphasis on a confrontational style in addressing other social science disciplines and ignoring the specific nature of the disciplines which represent the main target group of this theory. Consequently, I suggested three main changes as to how evolutionary ontology should be presented.

3

Beyond the myth of “self-domination” (Imaginal psychology in the pursuit of cultural shift)

88%

Vrbata A.

Human Affairs

|

2014

|

vol. 24

|

issue 1

136-147

EN

This paper deals with the theoretical concepts of image and imagery as used by the foremost imaginal psychologists. Attributing primary epistemological status to image and imagery, imaginal psychology school developed a new theory of image and imagery, questioning the older thesis on the derivative and secondary epistemological status of the image. Using Jung’s concept of the autonomous psyche of an essentially archetypal nature, Hillman started to question Jung’s concept of the Self as a central archetype symbolizing a sort of disguised traditional monotheism (the Christian God, the Jewish Yahweh etc.) like Freud’s sexuality (id) or central cultural myth (the Oedipus myth). Imaginal psychology defends essential sovereignty and the equality of all images and the resultant polytheist psychology. Jungian studies set out it this direction, giving birth to parallel developments to imaginal psychology in various fields. Derrida’s and Feyerabend’s rejection of an ultimate referential frame was not identical to but corresponds to Hillman’s and Vannoy Adam’s discovery that it is fantasy that rules the psyche.

4

Explanation or Understanding? Movement Studies Between Natural Sciences and Cultural Studies

75%

Eichberg H.

Physical Culture and Sport. Studies and Research

|

2014

|

vol. 63

|

issue 1

5-21

EN

Movement studies are - like health studies - placed between natural sciences and cultural studies as well as between quantitative and qualitative methods. That is why they are challenged by some methodological contradictions. Yet the dual relations between nature and culture, and between quantitative and qualitative methods, may be of superficial character. Deeper beneath, one finds tensions with theoretical implications: between the quest for evidence and the comparative method, between generalization and case study, between explanation and understanding, between the correctness of the answer and the quality of the question, between affirmative and fluent knowledge, between factors and connections, between data and patterns, between the state of research and historical change of knowledge, between objectivity and subjectivity, and between theory and philosophy. There seems to be something akin to cultural struggle in the field of knowledge. Yet the dual contradictions do not comprise two neatly separated “cultures of knowledge” that exclude each other. There are cross-disciplinary connections and overlaps, which help toward an understanding of human life.

5

Pokus o novou interpretaci jedné „záslužné“ teorie aneb nezaslouženě zamrzající evoluční ontologie

75%

Binka B.

Filosofický časopis (Philosophical Journal)

|

2013

|

vol. 61

|

issue 6

827-843

EN

The basic aim of this study is to draw attention to certain inaccuracies in the recent discussion about evolutionary ontology. After a brief presentation of Šmajs’ theory, the author describes his standing in contemporary environmental thought and he classifies evolutionary ontology as “ecological ecocentrism”. In the second part he attempts to show that evolutionary ontology, in its character and claims, belongs to a different level of scientific knowledge than standard scientific theory pertaining to a limited sphere, and that therefore certain critical remarks pointing to its overly-broad range are misplaced. The conclusion of the study reminds the reader of the main controversial points of evolutionary ontology that give rise to discussion. The first of these is the paradox of unappreciated cultural information, the second is the above-mentioned “frozenness” of evolutionary ontological thought and the third is the attempt at a quick expansion of the ready evolutionary-ontological approach.

6

Stanisława Kamińskiego opcje metodologiczne

38%

Bronk A., Walczak M.

Filozofia i Nauka

|

2018

|

vol. 6

199-230

EN

Stanisław Kamiński (1919–1986) was a philosopher, philosopher of science and historian of science. His all academic carrier was pursuing at the Catholic University in Lublin (KUL). The main interests of Kamiński was the history of science and logic, general and special methodology, methodology of philosophy and (medieval) semiotics. He himself saw his main achievements in the domain of the theory of science and the methodology of classical philosophy, especially in the studies of the method and language of metaphysics. He gave a methodological description of general metaphysics, philosophical anthropology, ethics, philosophy of religion, philosophy of history and studies on religion (religiology). He investigated the beginnings of the mathematical induction in the Middle Ages and in modern times, the modern history of the theory of definition, theory of argumentation (reasoning), the structure and the evolution of scientific theory, deductive method, the achievements of logic and philosophy in Poland. A characteristic feature of Kamiński's philosophical and methodological approach was a specific historicism, consisting of referring to the heritage of the past and at the same time to the latest achievements in logic and philosophy of science. He had a broad concept of knowledge and was a maximalist both in raising questions and in giving answers. In accordance with classical philosophy he saw the substance of person as ens rationale, a being realizing himself in a disinterested search for a theoretical truth, whose highest expression is philosophy. He stressed the epistemological and methodological plurality of knowledge, distinguished and investigated material and formal parts of knowledge. He also distinguished-besides commonsense knowledge-the scientific, philosophical and theological knowledge, nonreducible each to other. At the top he set sapiential knowledge which is much more than a simple generalization of all particular kinds of knowledge. Kamiński derived his understanding of science from contemporary as well as classical philosophy. He determined the nature of science from the point view of its subject matter, aims, methods, logical structure and genesis. The question of what science was for him a philosophical question, presupposing an appropriate understanding of the nature of the world. Kamiński opted for a pluralistic approach to the world: the principal object of science is the objective world, subjective states of man and products of his mind and language. The best diagnostic test of the scientific character of science is the scientific method. Kamiński assumes here pluralism: different subject matter and different goals of scientific cognition require different research strategies and types of cognitive procedures. He also accepts an antinaturalistic position in the humanities which he regards as methodologically autonomous in regard to natural sciences. The publications of S. Kamiński include over 350 positions. During his life three books have been published: Georgonne'a teoria definicji [Georgonne's Theory of Definition], Lublin 1958; Pojęcie nauki i klasyfikacja nauk [Concept of Science and Classification of Sciences], Lublin 1961, 19813; and (together with M. A. Krąpiec) Z teorii i metodologii metafizyki [On the Theory and Methodology of Metaphysics], Lublin 1962. After his death five volumes of Collected Papers have been published: vol. I: Jak filozofować? [How to Philosophize? Studies in Methodology of Classical Philosophy], edited by Tadeusz Szubka, Lublin 1989; vol. II: Filozofia i metoda. Studia z dziejów metod filozofowania [Philosophy and Method. Studies from the History of the Method of Philosophizing], edited by Józef Herbut, Lublin 1993; vol. III: Metoda i język. Studia z semiotyki i metodologii nauk [Method and Language. Studies in Semiotics and Philosophy of Science], edited by Urszula Żegleń, Lublin 1994; vol. IV: Nauka i metoda. Pojęcie nauki i klasyfikacja nauk [Science and Method. Concept of Science and Classification of Sciences], edited by Andrzej Bronk, Lublin 1992); vol. V: Światopogląd – Religia – Teologia [Worldview – Religion – Theology], edited by Monika Walczak and Andrzej Bronk, Lublin 1998.

PL

Stanisław Kamiński (1919–1986) był filozofem, filozofem nauki i historykiem nauki. Całe jego życie zawodowe od 1949 roku związane było z Wydziałem Filozofii Chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Do głównych dziedzin zainteresowań Kamińskiego należały ogólna i szczegółowa metodologia nauk, metodologia filozofii, historia nauki i logiki oraz semiotyka m. in. średniowieczna. Podkreślając specyfikę klasycznego sposobu uprawiania filozofii jako poznania autonomicznego w stosunku do nauk empirycznych i teologii, pewnego i najogólniejszego, badał zastosowania logiki do filozofii oraz podał metodologiczną charakterystykę niektórych dyscyplin filozoficznych (metafizyki ogólnej, antropologii filozoficznej, etyki, filozofii religii, filozofii dziejów). Charakterystyczny dla podejścia Kamińskiego był osobliwy historyzm (indukcja doksograficzna), polegający na nawiązywaniu do dziedzictwa przeszłości, by szukać w nim inspiracji i kontekstu rozumienia dla własnych problemów. Nawiązywał bezpośrednio do dwu głównie tradycji filozoficznych: klasycznej (arystotelesowsko-tomistycznej) oraz analitycznej, zarówno w wydaniu scholastyki, jak i szkoły lwowsko-warszawskiej. Pierwszej – realistycznej teorii bytu i poznania, ale także historii filozofii – zawdzięczał swe filozoficzne i historyczne, drugiej – logiczne i metodologiczne zainteresowania nauką. Przyjmował, że jednym z głównych zadań refleksji metodologicznej jest badanie (na ogół niejawnych) założeń filozoficznych i metodologicznych, na których opiera się metoda naukowa, oraz krytyka prób skrajnie ideologicznego wykorzystywania nauki do celów nienaukowych. Był przekonany o potrzebie i zasadności uprawiania różnych typów badań nad nauką. Sprzyja to rozumieniu znaczenia i miejsca nauki w kulturze, teoretycznemu wyjaśnieniu natury i podstaw wiedzy naukowej, poznawczych roszczeń nauki, pokazaniu integrującej roli refleksji metodologicznej dla unifikacji specjalistycznych dyscyplin i współpracy między naukowcami, jak również podkreśleniu praktycznej ważności świadomości metodologicznej dla poszczególnych nauk a także filozofii, dla której jest ona przeważnie jedynym narzędziem samokontroli. Podkreślał, że badanie natury nauki winno uwzględnić wszystkie jej aspekty: logiczno- metodologiczny, humanistyczny i filozoficzny. Główna jednak rola przypada podejściu filozoficznemu (epistemologicznemu). Kamiński odróżniał trzy podstawowe typy nauk o nauce: humanistyczne (historia, socjologia, psychologia, ekonomia i polityka nauki), filozoficzne (ontologia, epistemologia, wąsko pojęta filozofia nauki i filozofia kultury) oraz formalne (logika języka naukowego, logika formalna, teoria rozumowań stosowanych w nauce oraz metodologia nauki). Kamiński interesował się głównie naturą nauki (obejmującą przedmiot, cele, metodę, strukturę i genezę), tj. tym, co w dziejach nauki niezmienne. Pojmował naukę jako epistéme (średniowieczną scientiae) oraz utożsamiał racjonalność wiedzy naukowej z jej metodycznością i szeroko pojmowaną logicznością. Mimo dostrzegania wielu ograniczeń wiedzy racjonalnej, nauka pozostawała dla niego wzorem poznania racjonalnego. Był przekonany, iż celem szeroko pojętego poznania naukowego jest wiedza prawdziwa, a w filozofii - nadto konieczna. Uważał, że „cała logika współczesna stanowi dyscyplinę filozoficzną w szerokim tego ostatniego słowa znaczeniu” i to „ze względu na swój ogólny i spekulatywny (a wedle niektórych również apodyktyczny) charakter oraz stosunkowo maksymalne wykorzystanie jej rezultatów”.

Refine search results

2 Human Affairs

1 Filosofický časopis (Philosophical Journal)

1 Filozofia i Nauka

1 Physical Culture and Sport. Studies and Research

1 Security Dimensions: International & National Studies

2 Binka B.

1 Bronk A.

1 Eichberg H.

1 Holcr K.

1 Holomek J.

1 Piwowarski J.

1 Porada V.

1 Vrbata A.

1 Walczak M.

1 2018

1 2015