Search results

1

Książka niewyrzucalna [rec. Marcin Wicha: Rzeczy, których nie wyrzuciłem. Kraków: Wydawnictwo Karakter, 2017, ss. 184.]

100%

Czaja K.

Śląskie Studia Polonistyczne

|

2018

|

vol. 12

|

issue 2

181-194

EN

In his book Rzeczy, których nie wyrzuciłem [Things I Didn’t Throw Out] Marcin Wicha, in a gesture of filial mourning, tries to reconstruct the portrait of hisdeceased mother by writing about the objects she has left. Starting from the material, he recreates the behaviours, views, and family memories of his mother, and saves from the oblivion the scenes that most fully reflect her complexity. Wicha’s book is also an expression of rebellion against the ready word formulas used in the face of death as it attempts to create a story that matches only one deceased person. Rzeczy, których nie wyrzuciłem corresponds with other “mourning texts” (works by Różewicz, Iwasiów, Barthes and Zagajewski) but thanks to the author’s skillful oscillation between individual life and general truths, pathos and irony, understatements and exposures, the personal and the literary – the book turns out to be an original example of writing about loss as it avoids banality and sentimentality.

2

GENERACJE RZECZY

80%

Krajewski M.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2012

|

vol. 74

|

issue 3

91-103

EN

The first part of the paper is a proposition of a replacement of the category ‘intergenerational solidarity’ (which is a rather idealistic, wishful thinking and descriptive term, cumbersome and difficult to use in the changing and complex social environment) with a term ‘intergenerational ambivalence’ as the latter refers to the conflicting expectations, commitments, norms, standards and actions of individual generations and their ambivalence, which, even if they divide the generations, constitute at the same time the essence of the intergenerational relations. Intergenerational ambivalence on the other hand much more precisely than intergenerational solidarity describes the relations between representatives of different generations as it very accurately reflects the specificity of the relations between generations that appear in the postmodern world with its conflicting expectations, as well as because it emphasises that the specificity of each category of generation reflects the ability of its representatives to cope with the contradicting ideas in their relations with older generations, and with ambivalences that are characteristic of a given place and time. The other part of the paper is an attempt to characterise the manner in which ambivalences that permeate the intergenerational relations are articulated in everyday actions, in particular in those realised through material culture, as well as the manner in which the specifics of today’s material culture increases those conflicts.

PL

Głównym celem pierwszej części artykułu jest zaproponowanie, by zastąpić kategorię „solidarność międzypokoleniowa” (która ma charakter bardzo zideologizowany, bardziej życzeniowy niż opisowy i jest bardzo kłopotliwa do zastosowania w zmiennym, złożonym środowisku społecznym) pojęciem „ambiwalencja międzypokoleniowa”. To ostatnie odnosi się do sprzecznych ze sobą oczekiwań, zobowiązań, norm, działań poszczególnych generacji, do ambiwalencji, które choć dzielą, to jednocześnie stanowią istotę stosunków międzypokoleniowych. Kategoria ta dużo trafniej niż pojęcie solidarności międzypokoleniowej opisuje relacje łączące przedstawicieli poszczególnych pokoleń przede wszystkim dlatego, że bardzo dobrze odzwierciedla specyfikę związków pomiędzy poszczególnymi generacjami, które pojawiają się w ponowoczesnym, pełnym sprzecznych oczekiwań świecie, a także dlatego, że akcentuje ona, iż specyfikę poszczególnych kategorii pokoleniowych określa w dużej mierze to, jak radzą sobie one ze sprzecznościami obecnymi w relacjach ze starszymi generacjami, z ambiwalencjami charakterystycznymi dla określonego czasu i miejsca. Druga część artykułu poświęcona jest próbie scharakteryzowania tego, w jaki sposób ambiwalencje przenikające dziś międzypokoleniowe stosunki artykułują się w codziennych działaniach, przede wszystkim tych realizowanych za pośrednictwem kultury materialnej, a także tego, w jaki sposób współczesna specyfika tej ostatniej takie sprzeczności wzmaga.

3

Strategie oswajania rzeczy na „Ziemiach Odzyskanych” ze szczególnym uwzględnieniem przestrzeni prywatnej

71%

Praczyk M.

Miscellanea Posttotalitariana Wratislaviensia

|

2017

|

vol. 6: TRAUMA KULTUROWA JAKO PALIMPSEST: (post)komunizm w kontekście porównawczym nowoczesności, totalitaryzmów i (post)kolonializmów

77-90

EN

This article discusses the presence of things and their modes of functioning in the private (and, to some extent, also public) spaces of the Recovered Territories in Poland after the Second World War. In this article, things are perceived as active agents, crucial for developing many different social relations that have to be created anew in the unknown cultural and material environment. New things that people come across are also treated here as objects that can reveal traumatic tensions caused by the necessity of the existence in the unfamiliar space that was left behind by the war enemies. This new private space that the Polish people have to live in needs to be domesticated and treated as a part of the everyday life. Strategies that are used to familiarize the former German cultural heritage are the main focus of this article.

RU

В этой статье представлена проблема присудствия вещей и способа их функционирования особенно в личном пространстве на воссоединённых землях Польши после второй мировой войны. Bещи выступают здесь как активные актёры многих разнообразных общественных соотношений, которые надо создать заново в незнакомой материальной и культурнoй среде. Oдновременно новонайденные предметы могут вызывать травматические реакции у переселенцев, которые возникают как результат необходимости жизни в домах покиданных врагом. Это новое пространство должно быть освоенное новыми жителями. Metoды ведущие к этой цели являются темой представленного здесь анализa.

4

Rzeczy w kulturze konsumpcji. Między uczłowieczaniem przedmiotu a uprzedmiotowieniem człowieka

71%

Kozłowski T.

Tematy z Szewskiej

|

2017

|

vol. Rzeczy 1(18)/2017

197-213

PL

Tematem tekstu jest rola przedmiotu w kulturze konsumpcyjnej. Przedmiot jako produkt zajmuje w niej miejsce centralne, przez co wywiera znaczący wpływ również na szereg relacji społecznych. Specyfika naszych czasów, wyrażająca się m.in. w notorycznym braku czasu i przyśpieszeniu życia, powodować może także dalsze następstwa w postaci uprzedmiotowienia relacji międzyludzkich oraz uczłowieczenia przedmiotów, które stają się czymś/kimś więcej, aniżeli martwym obiektem; nie tylko obudowują nasze ego, komunikują prestiż, ale wywierają wpływ na kapitał społeczny, stają się codziennymi towarzyszami każdego z nas.

EN

The subject of the text is the role of an object in the consumption culture. The object, as a product, is in its centre, and that is why it has a considerable influence on numerous social relations. Our times are characterized by, among other things, a notorious lack of time and an accelerated lifestyle, which may also have further consequences in the form of objectification of interpersonal relations and humanization of objects. The latter become something/someone more than just objects – not only do they have a significant meaning and boost our ego, but they also communicate prestige and influence social capital, thus becoming everyday companions of all of us

5

Wittgenstein’s inspirations. On the earlier philosophy of Professor Bogusław Wolniewicz

71%

Stuchliński J. A., Stuchliński J. A.

Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria

|

2018

|

issue 3

6

Kufer pełen wspomnień: (auto)biograficzne podejście do dziedzictwa

71%

Kobiałka D.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica

|

2017

|

issue 32

191-213

EN

This paper analyses the so-called biography of a thing as a way of thinking about the value and meaning of heritage. A certain, almost 100 years old, trunk is used as a case study to present how heritage is constituted trough relations between people, things, and places. Indeed, heritage is a kind of relation between humans and non-humans. To back up this thesis, this article offers a five-step approach. First, the starting point is Michael Shanks’ thesis that “we are all archaeologists now”. The British archaeologist – it can be said – argues for broadening the archaeological discourse and to look archaeologically at the world we all live in. From this point of view, a Neolithic pot sherd and a contemporary thing such as a trunk, for example, represent the same category of an archaeological artefact. Through their materiality, they both might be objects of an archaeological scrutiny. Second, I shortly discuss the archaeological research on the recent past. Archaeology is a practice anchored here and now. One of the archaeological perspectives that analyses the relics of the recent past is the approach where archaeologists study their own heritage i.e. the histories of their own families. This is the perspective developed further in this paper. Third, it is argued that the theoretical concept known as biography of a thing, can be useful in the context of the archaeology of the recent past. It is the concept that takes into account the past and present of each artefact, landscape or practice. This approach allows for studying both the social and the material memories which are crucial apropos of the archaeological research on the recent past. Here, archaeologists take into account things as well as people’s memories about them. Fourth, an analysis of a trunk which the author found in the grandmother’s basement is used as a case study to present the potential of the archaeological research on the recent past. Some episodes of the biography of a trunk are highlighted to claim that heritage is constituted through different kinds of relations between many agents, both humans and non-humans. And the last point, the trunk is a good example that shows the limitations of archaeological thinking about heritage through the lens of its preservation and management. Indeed, the crucial conclusion of this article is that, sometimes, the less preservation and management of (archaeological) heritage the better for heritage itself. In other words, destruction and decay of heritage are the very part of its biography.

PL

-

7

Pedagogika rzeczy (nie tylko) konsumowanych

71%

Chutorański M., Makowska A.

Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN

|

2016

|

vol. 1

PL

W prezentowanym artykule stawiamy pytanie o to, czym są rzeczy w świecie nieustannego konsumowania. Stawiamy tezę, że rozumienie materialności jako obiektów konsumpcji nie pozwala dostrzec złożonych (także edukacyjnych) relacji między ludźmi i rzeczami. W pierwszej części tekstu stawiamy pytanie o to, czym są rzeczy, jeśli patrzy się na nie oczami krytyka konsumpcji, oraz wskazujemy niektóre ograniczenia tej perspektywy. Następnie uwypuklamy potrzebę pedagogiki rzeczy, tj. takiej refleksji nad rzeczami w procesach edukacyjnych, która podkreśla ich rolę we wspomaganiu ludzkiego rozwoju.

EN

In this article we pose the question about the essence of things in the world of continuous consumption. We formulate a thesis that understanding materiality as the objects of consumption does not allow us to perceive complex (including educational aspect) relationships between human beings and things. In the first part of the article, we ask what things are through the perspective of critics of consumerism and point out some limitations of this perspective. In the last part of the article, we emphasize the need for pedagogy of things i.e. the reflection on things in educational processes that focuses on their role in supporting human development.

8

Rzeczy osierocone, czyli autobiografizm przemilczany Rzeczy, których nie wyrzuciłem

57%

Michalski M. A.

Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

|

2021

|

vol. 16

195-205

EN

The article is an analysis and interpretation of Marcin Wicha’s Things I Didn’t Throw Out in terms of their autobiographical character. It focuses on the autobiographical challenge, that dominates work, which manifests itself in gaps and understatements. In addition, it addresses mourning, loss, absence, memory and what remains of us – things.

PL

Artykuł jest analizą i interpretacją Rzeczy, których nie wyrzuciłem Marcina Wichy pod kątem ich autobiograficznego charakteru. Skupia się na dominującej w dziele autobiograficznej postawie wyzwania, które objawia się w lukach i niedopowiedzeniach. Ponadto porusza problematykę żałoby, utraty, nieobecności, pamięci oraz tego, co po nas pozostanie – rzeczy.

9

Making Data Review by a Novel Calculation Algorithm for Detecting Objects’ Views

57%

Tarimer I., Karadaǧ B. C., Flieger M.

Informatyka Ekonomiczna

|

2021

|

issue 3

46-57

PL

W badaniu przetwarzanie obrazu zostało wykonane za pomocą oprogramowania opracowanego w języku programowania Python poprzez przechwytywanie widoków obiektów. W tym kontekście stworzono algorytm do obliczania ilości substancji w konkretnym pojemniku przy stałym kącie kamery; zmierzona ilość substancji jako informacja została wysłana do inteligentnych urządzeń działających z systemami Android. Ilość przesyłanych informacji została pokazana w interfejsie użytkownika w postaci percentyla dzięki opracowanemu algorytmowi i programowi. Algorytm w tym oprogramowaniu wykonuje kadrowanie i konwersję do formatu czarno-białego na przechwyconym zdjęciu za pomocą etapów przetwarzania obrazu, oblicza, skanując, czarne obszary i proporcjonalnie te wartości do obszaru pojemnika, podając informacje o poziomie substancji. Możliwe jest wykorzystanie opracowanego oprogramowania jako alternatywnego systemu detekcji i oceny procesów detekcji obiektów, przetwarzania obrazu i kontroli poziomu.

EN

In this study, an image processing was performed with a software developed in Python programming language by capturing object views. In this context, an algorithm was created to calculate the amount of substance in a particular container at a fixed camera angle; the measured substance amount as information was sent to smart devices operating with Android Systems. The amount of information transmitted was shown in the user interface as the form of a percentile, thanks to an algorithm and the developed program. The algorithm in this software performs cropping and conversion to black and white format on the captured photo using image processing steps, and it calculates by scanning the black areas and proportionally these values to the area of the container, giving information about the level of the substance. It is possible to use the developed software as an alternative detection and evaluation system for object detection, image processing, and level control processes.

10

Uczciwość, rzetelność, doskonałość

57%

Nowak W.

Logos i Ethos

|

2019

|

vol. 49

|

issue 1

EN

The article is an attempt to put in order the problems of honesty, diligence and masterpiece in art. First, the relation between honesty, diligence and excellence is explained. Then, the history of the category of masterpiece is presented. The origin and development, including the shaping of the sense and scope of the term “masterpiece” goes back to medieval notions: French “chef d’oeuvre,” German “Meisterstück” and English “masterpiece.” In Enlightenment and especially in Romanticism it reaches the modern multi-aspect approach. It is often used to works of art, which are the powerful expressions of the creative personality of an artist.

PL

Artykuł jest próbą uporządkowania zagadnień uczciwości, rzetelności i arcydzieła w sztuce. Wychodzę od rozjaśnienia relacji między uczciwością, rzetelnością i doskonałością. Następnie prezentuję dzieje kategorii arcydzieła. Początki terminu „arcydzieło” sięgają pojęć średniowiecznych: fr. chef d’oeuvre, niem. Meisterstück i ang. masterpiece. W epoce oświecenia, a potem w romantyzmie termin ten uzyskał swoje wieloaspektowe znaczenie. Często używa się go wobec tych dziel sztuki, które są potężnymi ekspresjami twórczej osobowości artysty.

Refine search results

Książka niewyrzucalna [rec. Marcin Wicha: Rzeczy, których nie wyrzuciłem. Kraków: Wydawnictwo Karakter, 2017, ss. 184.]

GENERACJE RZECZY

Strategie oswajania rzeczy na „Ziemiach Odzyskanych” ze szczególnym uwzględnieniem przestrzeni prywatnej

Rzeczy w kulturze konsumpcji. Między uczłowieczaniem przedmiotu a uprzedmiotowieniem człowieka

Wittgenstein’s inspirations. On the earlier philosophy of Professor Bogusław Wolniewicz

Kufer pełen wspomnień: (auto)biograficzne podejście do dziedzictwa

Pedagogika rzeczy (nie tylko) konsumowanych

Rzeczy osierocone, czyli autobiografizm przemilczany Rzeczy, których nie wyrzuciłem

Making Data Review by a Novel Calculation Algorithm for Detecting Objects’ Views

Uczciwość, rzetelność, doskonałość