Search results

1

Rehabilitacja głosu u chorych po laryngektomii całkowitej. Co się zmieniło?

100%

Olszewski J., Szkutnik K.

Logopaedica Lodziensia

|

2023

|

issue 8

119-131

EN

The most unpleasant consequence of laryngectomy is the inability to communicate with a sonorous voice. One way to overcome these depressing feelings is to focus on the most important problem at the moment: learning replacement speech. The mechanism of creating the esophageal voice is as follows: the role of the vibration generator is taken over by the upper part of the esophagus, the so‑called mouth of the esophagus, forming a pseudoglossus, and the esophagus is the reservoir of air. The air expelled from the esophagus with an antiperistaltic movement vibrates the pseudo‑loudspeaker, creating a basic sound, which is then appropriately modulated in slightly altered resonance and articulation cavities. It is advisable to start the introductory exercises for learning voice and substitute speech before the surgery. The actual rehabilitation begins after the wound has healed, preferably during hospitalisation. The first exercises should be conducted by a doctor to prevent developing abnormal habits that make it difficult to master the substitute speech. The quality of esophageal speech and the speed of mastering it depends not only on the persistence and regularity of the practitioner. The effectiveness of rehabilitation is delayed by high tension of the esophageal mouth sphincter, the extent of surgery, radiotherapy, hearing loss, poor dental condition, and coexisting diseases. Voice prosthesis implantation is one of the two currently considered equivalent methods of voice rehabilitation in patients after complete removal of the larynx due to cancer. It is a method of surgical voice rehabilitation. The pioneer of this method in Poland was a well‑known and recognised otolaryngologist, prof. Erwin Mozolewski, who first applied voice rehabilitation using a voice prosthesis in Szczecin in 1972. The method of surgical rehabilitation of speech in patients after laryngectomy consists in creating a tracheo‑esophageal fistula and implanting a simple, unidirectional air valve, the so‑called voice prosthesis. This allows the patient, when closing the tracheostomy with a finger, to direct the exhaled air from the lungs to the esophagus and the lower pharynx to produce a substitute basic tone in the same place as in the case of esophageal speech (in the so‑called pharyngeal segment).

PL

Najbardziej przykrą konsekwencją operacji usunięcia krtani jest niemożność porozumiewania się dźwięcznym głosem. Sposobem na pokonanie przygnębiających uczuć jest skoncentrowanie się na najważniejszym w danej chwili problemie: uczeniu mowy zastępczej. Mechanizm tworzenia głosu przełykowego jest następujący: rolę generatora drgań przejmuje górny odcinek przełyku, tzw. usta przełyku, tworzące pseudogłośnię, a zbiornikiem powietrza jest przełyk. Powietrze usuwane z przełyku ruchem antyperystaltycznym wprowadza w drgania pseudogłośnię, tworząc dźwięk podstawowy, który następnie jest odpowiednio modulowany w nieznacznie zmienionych jamach rezonacyjnych i artykulacyjnych. Ćwiczenia wprowadzające do uczenia się głosu i mowy zastępczej korzystnie jest zacząć jeszcze przed operacją. Właściwą rehabilitację rozpoczyna się po wygojeniu rany, najlepiej jeszcze podczas pobytu w szpitalu. Pierwsze ćwiczenia powinny być prowadzone przez lekarza, by nie powstawały nieprawidłowe nawyki, utrudniające opanowanie mowy zastępczej. Jakość mowy przełykowej oraz szybkość jej opanowania zależą nie tylko od wytrwałości i systematyczności ćwiczącego. Skuteczność rehabilitacji opóźniają: wysokie napięcie zwieracza ust przełyku, rozległość zabiegu operacyjnego, radioterapia, ubytek słuchu, zły stan uzębienia, choroby współistniejące. Implantacja protez głosowych stanowi jeden z dwóch, obecnie uznanych za równoważne sposobów rehabilitacji głosu u pacjentów po całkowitym usunięciu krtani z powodu raka. Jest metodą chirurgicznej rehabilitacji głosu. Pionierem tej metody w Polsce był znany i uznany otolaryngolog – prof. Erwin Mozolewski, który w 1972 roku w Szczecinie jako pierwszy zastosował rehabilitację głosu przy użyciu protezy głosowej. Metoda chirurgicznej rehabilitacji mowy u chorych po usunięciu krtani polega na wytworzeniu przetoki tchawiczo‑przełykowej i wszczepieniu prostej, jednokierunkowej zastawki powietrznej – tzw. protezy głosowej. Pozwala to, przy zamknięciu otworu tracheostomy palcem, kierować powietrze wydechowe z płuc do przełyku i gardła dolnego w celu wytworzenia zastępczego tonu podstawowego w tym samym miejscu co w przypadku mowy przełykowej (w tzw. segmencie gardłowo‑przełykowym).

2

Training of articulation after total laryngectomy

100%

Kozłowska M.

Logopedia

|

2014-2015

|

vol. 43-44 EN

177-185

EN

Total laryngectomy is the most radical way to get rid of the cancer of the larynx. Laryngectomy removes sound generator that function is assumed to the esophagus. A crucial stage in the speech therapy procedure is to introduce air into the oesophagus and achieve its vibrant ejection (ructus). The three basic methods are distinguished among the methods of voice and speech rehabilitation of laryngectomees: the classical method (speech therapy), surgery or by using the so-called electronic larynx.

3

Kształcenie artykulacji po laryngektomii całkowitej

75%

Kozłowska M.

Logopedia

|

2014-2015

|

vol. 43-44

189-198

PL

Laryngektomia całkowita to sposób najbardziej radykalny na pozbycie się nowotworu krtani. Laryngektomia pozbawia generatora dźwięku, którego funkcję przejmują tkanki przełyku. Kluczowym etapem postępowania logopedycznego jest wprowadzanie powietrza do przełyku i dźwięczne jego odbicie (ructus). Wśród metod rehabilitacji głosu i mowy osób laryngektomowanych wyróżnić można trzy podstawowe: metodę klasyczną (logopedyczną), chirurgiczną lub przy użyciu tzw. elektronicznych krtani.

EN

Total laryngectomy is the most radical way to get rid of the cancer of the larynx. Laryngectomy removes sound generator – that function is assumed to the esophagus. A crucial stage in the speech therapy procedure is to introduce air into the oesophagus and achieve its vibrant ejection (ructus). The three basic methods are distinguished among the methods of voice and speech rehabilitation of laryngectomees: the classical method (speech therapy), surgery or by using the so-called electronic larynx.

4

Udział w terapii logopedycznej przejawem motywacji wobec zmagań z niepełnosprawnością na przykładzie osób po laryngektomii całkowitej

63%

Hamerlińska A.

Niepełnosprawność - zagadnienia, problemy, rozwiązania

|

2018

|

issue 3(28)

47-56

PL

W niniejszym artykule zostanie poruszona problematyka motywacji do terapii logopedycznej na przykładzie osób po laryngektomii całkowitej. W Polsce wśród terapeutów mowy dominuje nastawienie ku rozwijaniu mowy zastępczej – przełykowej. Uczenie się mowy polegającej na odbiciu wymaga od samego pacjenta samodyscypliny, gotowości i pozytywnego nastawienia. Istotną rolę odgrywa także logopeda. Na początku zostanie opisane pojęcie motywacji, odniesienie tego zjawiska do terapii osób po laryngektomii całkowitej. W drugiej części umieszczone zostaną wyniki badań przeprowadzone w grupie osób po usunięciu krtani, uczestniczących w turnusie rehabilitacyjnym, w trakcie którego odbywały się zajęcia logopedyczne.

EN

In this article there will be addressed the issue of motivation for speech therapy on the example of the total laryngectomy. In Poland, among speech therapists dominated attitude toward the development of speech-oesophageal replacement. Learning a language consisting in reflection requires from the patient self-discipline, willingness and a positive attitude. An important role is also played by the speech therapist. For a start, it will be described the concept of motivation and a reference of this phenomenon for the treatment of patients after total laryngectomy. In the second part, there will be placed in the results of studies conducted in patients after laryngectomy, who participated in a rehabilitation, during which were held speech therapy classes.

5

Proces komunikowania się pacjenta po laryngektomii całkowitej. Studium przypadku

51%

Ślęzak D.

Logopaedica Lodziensia

|

2023

|

issue 7

215-227

EN

This article presents a comprehensive discussion of issues related to laryngeal cancer, one of the most common malignancies of the head and neck region. The author discusses the role of genetic, environmental, and harmful lifestyle factors in the development of this disease. Treatment methods for laryngeal cancer, both surgical and non‑surgical, are presented. Special attention was paid to the procedure of total laryngectomy. The following part of the article discusses the possibilities of verbal and non‑verbal communication and describes non‑verbal communication of patients after surgical removal of the larynx, as well as the research procedure and a case study of a patient after total laryngectomy.

PL

W niniejszym artykule przedstawiono kompleksowe omówienie zagadnień związanych z rakiem krtani, jednym z najczęstszych nowotworów złośliwych rejonu głowy i szyi. Omówiona została rola czynników genetycznych, środowiskowych oraz szkodliwego stylu życia w rozwoju tej choroby. Przedstawiono zarówno chirurgiczne, jak i niechirurgiczne metody leczenia raka krtani. Szczególną uwagę poświęcono zabiegowi laryngektomii całkowitej. W dalszej części artykułu omówiono możliwości komunikacji werbalnej i niewerbalnej pacjentów po operacyjnym usunięciu krtani oraz opisano procedurę badawczą i studium przypadku pacjenta po laryngektomii całkowitej.

Refine search results

2 Logopaedica Lodziensia

2 Logopedia

1 Niepełnosprawność - zagadnienia, problemy, rozwiązania

2 Kozłowska M.

1 Hamerlińska A.

1 Olszewski J.

1 Szkutnik K.

1 Ślęzak D.

2 2023

1 2018

2 2014

Rehabilitacja głosu u chorych po laryngektomii całkowitej. Co się zmieniło?

Training of articulation after total laryngectomy

Kształcenie artykulacji po laryngektomii całkowitej

Udział w terapii logopedycznej przejawem motywacji wobec zmagań z niepełnosprawnością na przykładzie osób po laryngektomii całkowitej

Proces komunikowania się pacjenta po laryngektomii całkowitej. Studium przypadku