Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: transhumanizm, transcendencja, transgresja, człowieczeństwo, ponowoczesność, kultura

Sort By:

Limit search:

Od transcendencji człowieka do transgresji człowieczeństwa. Próba filozoficzno-socjologicznej konceptualizacji transhumanizmu

100%

LIPOWICZ M.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

2015

vol. 28

issue 3 (111)

The aim of this article is to present an analytical perspective on transhumanism which refers to the concepts of transcendence and transgression. I will argue that transhumanism is a direct consequence of the rise of the postmodern era, which significantly reduced the vertical image of the world in order to popularize its horizontal image, which in turn also changed the perspective on human existence and mankind. Nowadays the idea of humanity lacks a transcendental reference point that would be normatively and universally binding on an institutional level. This absence of a metaphysical center, which Friedrich Nietzsche expressed in the popular dictum: “God is dead,” finally led to the idea that mankind shall overcome all cultural, social and even biological boundaries which suppress self-realization. However, nowadays the idea of human self-realization transformed into an attempt at transgressing all human limitations in order to give rise to a new species: a godlike post-human figure. Therefore transhumanism opens another chapter in the long history of human attempts at self-salvation. I try to demonstrate that even a partial realization of the main premises of this intellectual movement might not only lead to the physical ‘death of man,’ but would consequently destruct the basic feature and main sphere of human existence, that is culture based on metaphysical ideas.

Celem artykułu jest krytyczna analiza transhumanizmu, odnosząca się do koncepcji transcendencji oraz transgresji. Argumentuję, że transhumanizm stanowi bezpośrednią konsekwencję nadejścia ery ponowoczesności, która w sposób znaczący redukuje wertykalny obraz świata w celu propagowania jego obrazu horyzontalnego, który z kolei zmienia podejście do ludzkiej egzystencji oraz ludzkiej kondycji. Współcześnie idei człowieczeństwa brakuje transcendentnego punktu odniesienia, który na poziomie instytucjonalnym byłby zarówno normatywny, jak i powszechnie obowiązujący. Nieobecność metafizycznego centrum, która przez Fryderyka Nietzschego wyrażona została w słynnym powiedzeniu, iż „Bóg umarł!”, ostatecznie doprowadziła do powstania idei, według której ludzkość powinna przezwyciężyć wszelkie kulturowe, społeczne, a nawet biologiczne granice, które tłumią jej samorealizację. W czasach obecnych idea ludzkiej samorealizacji przeistoczyła się w próbę transgresji wszelkich ludzkich ograniczeń, aby zapoczątkować nowy gatunek: boskiego postczłowieka. Dlatego transhumanizm stanowi kolejny rozdział długiej historii ludzkich prób samozbawienia. Zmierzam do uwidocznienia, że nawet częściowa realizacja głównych założeń tego ruchu intelektualnego mogłaby nie tylko prowadzić do fizycznej „śmierci człowieka”, ale ponadto konsekwentnie zniszczyłaby podstawową cechę oraz istotną sferę ludzkiej egzystencji, czyli kulturę opartą na ideach metafizycznych.

Refine search results

1 Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

1 LIPOWICZ M.

1 2015

Search results

Od transcendencji człowieka do transgresji człowieczeństwa. Próba filozoficzno-socjologicznej konceptualizacji transhumanizmu