Search results

1

Przekłady Trenów Jermejasza w narzeczu trocko-karaimskiem (ciąg dalszy)

100%

Zajączkowski A.

Rocznik Orientalistyczny

|

vol. Rocznik Orientalistyczny, T. 10, (1934)

2

Przekłady Trenów Jeremjasza w narzeczu trocko-karaimskiem

100%

Zajączkowski A.

Rocznik Orientalistyczny

|

vol. Rocznik Orientalistyczny, T. 08, (1931-1932), wyd. 1934

3

Kondycja podmiotu wobec upadku Rzeczypospolitej. Treny Józefa Morelowskiego

63%

Bąkowska P.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2018

|

vol. 61

|

issue 1

399-414

EN

The main aim of the article is a reading of Józef Morelowski’s Laments as a text which expresses the crisis of the subject. The author of the article proposes a an interpretation of this cycle of poems, written after the Third Partition of Poland, in the context of the antique and Old Polish tradition. It gives an opportunity to show and to emphasize diverse ways of self-manifestation in the poetical works. It appears that using literary topoi and stylistic devices rooted in culture is an attempt to overcome the crisis of the subject. Furthermore, taking into consideration the role of tradition and literary convention might help us to reconsider the state of research and to rethink conclusions, which have been reached so far, about the so-called romantic breakthrough.

PL

Głównym celem artykułu jest lektura Trenów Józefa Morelowskiego jako utworu wyrażającego kryzys podmiotu. Autorka rozprawy proponuje, by cykl wierszy, powstałych po upadku Rzeczypospolitej, ująć w kontekście tradycji antycznej i staropolskiej. Daje to szansę na dostrzeżenie i wyeksponowanie różnorodnych sposobów manifestowania „Ja” w tekście poetyckim. Wydaje się bowiem, że uruchomienie zakorzenionych w kulturze literackiej toposów i środków literackiego obrazowania jest próbą przezwyciężenia kryzysu i dezintegracji podmiotu. Ponadto, zwrócenie uwagi na wpływ tradycji i literackiej konwencji pozwala zrewidować stan badań i przemyśleć dotychczas poczynione obserwacje o charakterze tzw. przełomu romantycznego.

4

„Epitafijum Hannie Kochanowskiej” jako tekstowa podstawa destruktywnej reinterpretacji „Trenów”

63%

Obremski K.

Pamiętnik Literacki

|

2022

|

vol. 113

|

issue 2

67-75

PL

„Epitafijum Hannie Kochanowskiej” zachowuje status dwoisty: chociaż do samych Trenów już nie należy, to przecież pozostaje z nimi zwrotnie sprzężone i rzuca na nie takie światło, które zasadniczo zmienia ich wymowę. To znaczy: poświęcone Hannie epitafium pozwala zakwestionować „krzepiącą” wymowę całego cyklu. Zwerbalizowana epitafijnym wierszem racjonalizacja drugiej ojcowskiej tragedii to skondensowany manifest postawy pasywnej: odtąd doczesne życie Kochanowskiego będzie przez niego pojmowane już wyłącznie jako bierne podążanie ku śmierci. Powrót do rozpaczy wiązał się z jej dozgonnym doświadczaniem. Destruktywna reinterpretacja „Trenów” była immanentnie sformułowana przez samego Kochanowskiego, a jednak dotąd pozostawała niedostrzegana przez badaczy. Dlaczego? Ponieważ finalnie jednak przeczyła optymistycznej wymowie cyklu – czytanego samoistnie i tym samym postrzeganego w odcięciu od jego epitafijnego dopełnienia.

EN

“Epitafijum Hannie Kochanowskiej” (“Epitaph for Hanna Kochanowska”) preserves its double status: though it does not belong to “Treny” (“Laments”), the piece feedbacks it and sheds such light on it that changes its meaning. What is meant is that the epitaph dedicated to Hanna allows to challenge the “conforming” significance of the cycle. Rationalisation of the father’s second tragedy verbalised by the epitaph is a condensed manifesto of a passive stance: from this moment Kochanowski will conceive of his earthly life only as a passive struggle leading to death. Return to despair is linked with its lifelong experience. Destructive reinterpretation of “Treny” (“Laments”) was immanently formulated by Kochanowski himself, though to this day researchers have unnoticed by. Why? Because it ultimately denied the optimistic significance of the cycle read intrinsically and at the same time perceived as isolated from its epitaphial complement.

5

Kochanowski, Lament 16.29-32: Cicero and his ultimate failure

63%

Jakielaszek J.

Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

|

2012

|

issue 2(5)

15-35

EN

The present paper investigates the sources and ramifi cations of the reference to Cicero’s death in Kochanowski’s Lament 16.29-32. Supplementing information provided by existing commentaries on Laments, it is argued that the reference is made to the judgement on Cicero’s last hours in Plutarch’s Comparison of Demosthenes and Cicero. The divergence from the main current of the biographical tradition of Cicero’s death, mostly favourable to him, is put into the context of the complex Renaissance discussion about the philosophy-of Cicero, acceptability of Stoicism, and the relationship between ancient philosophy and Christianity.

Refine search results

2 Rocznik Orientalistyczny

1 Pamiętnik Literacki

1 Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

1 Zeszyty Naukowe KUL

2 Zajączkowski A.

1 Bąkowska P.

1 Jakielaszek J.

1 Obremski K.

1 2022

1 2018

1 2012

Przekłady Trenów Jermejasza w narzeczu trocko-karaimskiem (ciąg dalszy)

Przekłady Trenów Jeremjasza w narzeczu trocko-karaimskiem

Kondycja podmiotu wobec upadku Rzeczypospolitej. Treny Józefa Morelowskiego

„Epitafijum Hannie Kochanowskiej” jako tekstowa podstawa destruktywnej reinterpretacji „Trenów”

Kochanowski, Lament 16.29-32: Cicero and his ultimate failure