Search results

1

Ze sceny na ekran kinowy: zniknięcie damy

100%

Paech J.

Kwartalnik Filmowy

|

2017

|

issue 99 Triki, numery specjalne, atrakcje

19-30

PL

Artykuł jest poświęcony szczegółowej anatomii bazowego triku Georges’a Mélièsa zaprezentowanego najpierw w Teatrze Robert-Houdin jako numer variétés, a potem – w postaci stechnicyzowanej wskutek zastosowania triku substytucji – przeniesionego do filmu „Escamotage d’une dame chez Robert-Houdin” (1896). Autor śledzi napięcia między iluzją sceny a trikiem substytucji w filmie, wskazując na intermedialny charakter efektu, który połączył iluzję sceniczną z kinem, a z Mélièsa uczynił autora teatru i kina. Paech wskazuje ponadto na jego żywotność w kinie współczesnym, analizując różne strategie adaptacji triku substytucji w filmach: „Prestiż” (2006) Christophera Nolana, „Starsza pani znika” (1938) Alfreda Hitchcocka, „Scoop – gorący temat” (2006) i „Magia w blasku księżyca” (2014) Woody’ego Allena oraz „Nowojorskie opowieści” (1989) Martina Scorsesego, Francisa Forda Coppoli i Woody’ego Allena.

EN

The article is devoted to the detailed anatomy of Georges Méliès’s basic trick, first presented at the Robert-Houdin Theater as variétés, and later, in the form of a substitute technique, transferred to “Escamotage d’une dame chez Robert-Houdin” (1896). The author follows the tension between the illusion of the stage and the tricks of substitution in film, pointing to the intermedia nature of the effect that combined the stage illusion with the cinema, which turned Méliès into the author of both theater and the cinema. Paech also points to its vitality in contemporary cinema, analyzing various strategies for adaptation of substitution tricks in films such as “Prestige” (2006) by Christopher Nolan, “The Lady Vanishes” (1938) by Alfred Hitchcock, “Scoop – Hot Topic” (2006) and “Magic in the Moonlight” (2014) by Woody Allen and “The New York Stories” (1989) by Martin Scorsese, Francis Ford Coppola, and Woody Allen.

2

(Re)konstrukcja rodzinnej historii. Fotograficzny błąd w funkcji triku

80%

Budzik J. H.

Kwartalnik Filmowy

|

2017

|

issue 99 Triki, numery specjalne, atrakcje

92-100

PL

Autorka zastanawia się nad trikowym charakterem dwóch zdjęć, w których nałożenie kadrów jest przypadkowe, a więc nie należą one do kręgu fotografii rekreacyjnej czy spirytystycznej. Interpretacja fotografii z archiwum rodzinnego zostaje wpisana w szerszy kontekst filozofii fotografii, z odwołaniami m.in. do teorii Rolanda Barthes’a, François Soulages’a, Pierre’a Bourdieu i Marianny Michałowskiej. Budzik porusza również wątek relacji między fotografiami a narracją rodzinną, zastanawiając się nad tym, w jaki sposób niezamierzenie trikowe zdjęcia wpływają na konstruowanie fantazmatycznej genealogii (określenie Joanny Bator).

EN

The author considers the trick character of two photographic images that accidentally overlap, and therefore do not belong to the category of recreational or spiritual photography. Interpretation of photographs from the family archive is inscribed in the broader context of the philosophy of photography with references to the theories of Roland Barthes, François Soulages, Pierre Bourdieu and Marianna Michałowska. Budzik also touches on the relation between photographs and family narration, wondering how unintentional imagery influences the construction of a fantasy genealogy (a term coined by Joanna Bator).

3

Błąd jako trik w kontekście fotografii i filmu

80%

Musiał J.

Kwartalnik Filmowy

|

2017

|

issue 99 Triki, numery specjalne, atrakcje

79-91

PL

Autor podejmuje próbę namysłu nad postawą akceptacji błędu ze strony autora (twórcy) jako celowego aktu tworzenia przestrzeni wizualnych. Chodzi o błąd wykorzystywany jako trik w kontekście medium fotografii i filmu. Musiał omawia wybrane przykłady, w których medium filmu na swój sposób wykorzystuje szereg autonomicznych środków wyrazu, technik i technologii wizualizacji, jakie w ciągu dekad zostały wypracowane przez medium fotografii. W artykule został poruszony wątek obrazów realizowanych bez użycia kamery, zjawisko stroboskopowe i efekt powidoków, obrazów w negatywie, procedur zawłaszczania materiałów archiwalnych oraz ich remiksów, obrazów powstających na skutek zakłóceń foto-chemicznych, elektromagnetycznych czy usterek cyfrowych. Estetyka błędu to rodzaj twórczego podejścia do aktu tworzenia, który opiera się na destrukcji i redukowaniu zasadniczej funkcji medium (tj. wiernego dokumentowania). Obrazy-triki, których fundament jest oparty na błędach i usterkach, stanowią wyraz dążenia do nadrzędnego celu, jakim staje się poszukiwanie wizualnych fenomenów drzemiących w samym medium oraz w sposobie subiektywnej rejestracji i transformacji informacji o otaczającym świecie.

EN

The author considers the acceptance of an error by the author (creator) as a deliberate act of creating visual space. It is an error used as a trick in the context of the medium of photography and film. Musiał considers selected examples in which the medium of the film utilizes a number of autonomous means of expression, technologies and visualization techniques that have been developed over the decades by the medium of photography. In this article, the topic of camera-free images, stroboscopic and afterimage effects, negative images, using archive images and remixing them, and images created by photo-chemical, electromagnetic or digital faults are discussed. Aesthetics of error is a kind of creative approach to creation that is based on the destruction and reduction of the essential function of the medium (i.e. faithful documentation). Trick images based on faults and errors express the desire for the overarching goal of finding visual phenomena dormant in the medium itself and in the manner of subjective recording and transformation of information about the surrounding world.

4

Od sztuk widowiskowych do kina atrakcji, czyli o intermedialności triku filmowego

80%

Dębski A.

Kwartalnik Filmowy

|

2017

|

issue 99 Triki, numery specjalne, atrakcje

53-62

PL

W swym artykule Dębski zwraca uwagę na intermedialne powiązania kinematografu i jego zakorzenienie w XIX-wiecznej sztuce widowisk. Odwołując się do prac Toma Gunninga, André Gaudreaulta czy Martina Loiperdingera, a także opierając się na przykładach niemieckich i wrocławskich (m.in. spektakle Eden-Theater Schenka, przedstawienia Teatru Liebicha, reklamy latarniane Fiedlera), ukazuje szeroki kontekst początków kinematografii. Wskazuje także na pokrewieństwo trików filmowych ze „sztuczkami” znanymi ze starszych mediów (teatr iluzji, latarnia magiczna, teatr mechaniczny) i dekonstruuje mit, jakoby Méliès wynalazł „pierwszy trik filmowy”. Autor podkreśla ponadto bogactwo i różnorodność wczesnego kina atrakcji, dla którego charakterystyczna była „radość eksperymentowania”.

EN

In his article, Dębski draws attention to the inter-media links of cinematography and its roots in the nineteenth-century culture of spectacles. By referencing the work of Tom Gunning, André Gaudreault, and Martin Loiperdinger, and analysing German and Wrocław based examples (eg Schenk’s Eden-Theater spectacles, plays of the Liebich’s theatre, Fiedler’s advertisements of magic lanterns), he shows the broad context of the beginnings of cinematography. He also points to the affinity of film tricks with “tricks” known from the older media (theater illusion, magic lantern, mechanical theater) and deconstructs the myth that Méliès invented the “first movie trick”. The author further emphasizes the richness and diversity of the early cinema of attraction, which was characterized by the “joy of experimentation”.

5

Sztuka iluzji

61%

Magdalena K.-P.

Kwartalnik Filmowy

|

2015

|

issue 92 Kino polskie i polityka

208-212

PL

Recenzowana książka Justyny Budzik „Filmowe cuda i sztuczki magiczne. Szkice z archeologii kina’ (2015) stanowi ciekawy przykład praktycznego zastosowania an-archeologicznej (wariantologicznej) koncepcji badań nad mediami. Zestawiając poglądy Siegfrieda Zielinskiego z koncepcją kinematografu atrakcji Toma Gunninga, autorka recenzowanej publikacji wypracowuje własny zestaw narzędzi badawczych, których operacyjność wykazuje w analizach takich filmów, jak „Królewna Śnieżka” (2012), Oz Wielki i Potężny (2013), „Iluzjonista” (2010), „Hugo i jego wynalazek” (2011), „Mechanizm serca” (2012), „Monster” (2005) oraz „Babadook” (2014). Jednym z walorów książki Budzik jest możliwość wykorzystania jej w edukacji filmowej – zwarte w Appendiksie scenariusze lekcji zostały przygotowane z myślą o upowszechnianiu wiedzy na temat historii kina wśród uczniów w różnym wieku.

EN

Book review of Justyna Budzik’s „Filmowe cuda i sztuczki magiczne. Szkice z archeologii kina” [„Film Wonders and Magic Tricks. Sketches in Archaeology of Cinema”] (2015). The book is an interesting example of practical application of non-archaeological (variant based) concept of research in media studies. The analysis of Siegfried Zielinski’s views together with Tom Gunning’s notion of cinema of attraction lead the author of the book to formulate her own set of research tools, the usefulness of which she presents in the analysis of such films as „Mirror, Mirror” (2012), „Oz the Great and Powerful” (2013), „The Illusionist” (2010), „Hugo” (2011), „Jack et la mécanique du coeur” (2012), „Monster” (2005) and „Babadook” (2014). One of the qualities of Budzik’s book is that it can be used in film education. The appendix contains lesson plans that can be used to promote the knowledge of film history among students of various ages.

Refine search results

5 Kwartalnik Filmowy

1 Budzik J. H.

1 Dębski A.

1 Magdalena K.-P.

1 Musiał J.

1 Paech J.

4 2017

1 2015

Ze sceny na ekran kinowy: zniknięcie damy

(Re)konstrukcja rodzinnej historii. Fotograficzny błąd w funkcji triku

Błąd jako trik w kontekście fotografii i filmu

Od sztuk widowiskowych do kina atrakcji, czyli o intermedialności triku filmowego

Sztuka iluzji