Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: truth, freedom, identity, transcendence, polemics, influence/impact

Sort By:

Limit search:

Autonomia jako autotranscendencja w prawdzie. O etyce wyrosłej z doświadczenia dziejowego i przeżywania prawd wiecznych

100%

MOŃ K. R.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

2020

vol. 33

issue 1 (129)

The article addresses one of the most important aspects of the ethics developed by Tadeusz Styczeń, namely, that of the interdependence of freedom and truth, discussing also the related issue of identity and self-transcendence. First, the author describes seven areas of the debate initiated either by Styczeń himself or by his adversaries, at the same time showing his ethics as grounded in the lived experience of both history and the eternal truths. Next, the author presents a distinction, proposed by Styczeń, between two ways of discovering truth: by external cognition and by an act of conscience, where acknowledging truth is tantamount to the subject’s self-affirmation. Styczeń argued that truth, once it is known, must be acted upon by a person and thus acknowledged by her in particular situations of her life. Remaining faithful to the Aristotelian and Thomistic tradition, Styczeń explored ‘particular’ truths found in current existential contexts and attested to in an actual persons’ lives. He described the human being as an individual who exists but in a relation to society and not merely as a thinking and knowing subject, separated from others. In Styczeń’s view, the experience of personhood is the starting point for the search for truth and goodness. The concluding part of the text focuses on the influence of Styczeń’s ideas on Polish and international intellectual milieus and on an analysis of his diagnosis of the crisis of the European thought.

Artykuł ukazuje jeden z najważniejszych aspektów etyki Tadeusza Stycznia, a mianowicie zależność między wolnością a prawdą oraz prezentuje związane z tym zagadnienie tożsamości i przekraczania siebie. Autor przedstawia najpierw siedem obszarów, w których polemizowano z poglądami Stycznia lub w których on podejmował polemikę z innymi filozofami, oraz ukazuje zakorzenienie etyki Stycznia w doświadczeniu dziejowym i przeżywaniu odwiecznych prawd. Następnie omawia rozróżnienie dwóch sposobów odkrywania prawdy: w poznaniu zewnętrznym i w akcie sumienia, gdzie prawda jawi się jako autoafirmacja. Styczeń był przekonany, że nie wystarczy poznać prawdę – należy ją jeszcze wprowadzić w konkretne sytuacje życiowe, by ją w nich uznać. Chociaż pozostawał on wierny tradycji arystotelesowsko-tomistycznej, to jednak poszukiwał prawdy konkretnej, dającej się odnaleźć w aktualnej sytuacji egzystencjalnej, poświadczonej życiem konkretnej osoby. Ukazywał człowieka jako jednostkę pozostającą w relacji do społeczeństwa, nie zaś tylko jako myślący i poznający podmiot, oddzielony od innych. Punkt wyjścia w poszukiwaniu prawdy i dobra upatrywał w doświadczeniu osoby. Ostatnia część tekstu poświęcona jest omówieniu oddziaływania poglądów Stycznia na krajowe i zagraniczne środowiska intelektualne oraz jego diagnozy kryzysu myśli europejskiej.

Refine search results

1 Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

1 MOŃ K. R.

1 2020

Search results

Autonomia jako autotranscendencja w prawdzie. O etyce wyrosłej z doświadczenia dziejowego i przeżywania prawd wiecznych