Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Refine search results

Journals help
Authors help
Years help

Results found: 35

first rewind previous Page / 2 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  uczestnictwo w kulturze
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
EN
Active participation in a culture, that is a direct contact with its creations, is an important part of foreign language teaching. Festivals of all kinds, which are gaining in popularity nowadays, are cultural events undoubtedly attractive not only for the learners of the language, which is the working language of the festival, but also valuable for the process of learning of this language itself. This article concerns the reasons why such cultural events are worth our attention when we think of teaching or learning of a foreign language (Polish in this case). In this text I have attempted to characterize the phenomenon itself and looked for those parts of it in which some potential can be found that would be of value to the process of language teaching. Such an event activates, involves its recipients emotionally and challenges to act and to discover. This is especially important if the recipient is a foreigner who, while entering the culture and taking part in it, is trying to learn the language which describes this culture at the same time. All my thoughts are based on the examination of a particular phenomenon and namely The International Bruno Schulz Festival in Drohobycz.
PL
Prawo do uczestnictwa w życiu kulturalnym coraz częściej staje się częścią porządku prawnego państw europejskich, tak w regulacjach krajowych, jak i w dokumentach Unii Europejskiej i Rady Europy. Artykuł stanowi przegląd tych regulacji, dokonano w nim także analizy treści prawa do kultury oraz stawia pytanie o zakres praw podmiotowych, jakie można wyprowadzić z prawa do kultury, a tym samym – o zakres zobowiązań państw w tej dziedzinie.
EN
The right to participate in cultural life every year more often becomes a part of legal order in European countries – on state level as well as in international (EU and Council of Europe) documents. The article is a review of these regulations, it also includes an analysis of content of right to culture and poses a question – in which manner legal rights could be descended from right to culture – and in consequence – what is the scope of state duties in this matter.
EN
The paper presents the results of research on the University of Zielona Góra students’ participation in cultural activities. Students have a fairly lively social life, going to pubs and clubs or using social networking websites (e.g. Skype, Gadu-Gadu). They are involved primarily in popular culture - they listen to pop music, watch TV and go to the cinema. They much less frequently go to the theatre and philharmonic. However, students read a lot more than adult Poles and their favourite genre is fantasy.
PL
Artykuł prezentuje wyniki badań uczestnictwa w kulturze studentów Uniwersytetu Zielonogórskiego. Studenci prowadzą dość ożywione życie towarzyskie, uczęszczając do pubów i klubów, korzystając z serwisów społecznościowych w Internecie (skype, gadu-gadu). Studenci uczestniczą przede wszystkim w kulturze masowej: słuchają muzyki pop, oglądają TV, chodzą do kina. Znacznie rzadziej uczęszczają do teatru i filharmonii. Studenci są jednak częściej niż dorośli Polacy czytelnikami książek, a ich ulubionym gatunkiem jest fantasy.
PL
Artykuł przybliża kwestie związane z powrotem publiczności do muzeów po doświadczeniach związanych z pandemią COVID-19. Omawia wyniki badań dotyczących uczestnictwa w kulturze i motywacji odbiorców, koncentrując się na perspektywie zwiedzających muzea. Przedstawia działania, które instytucje podejmowały w trakcie pandemii, chcąc podtrzymać relacje z widzami i umożliwić im kontakt z muzealiami pomimo obowiązujących obostrzeń. Autorzy dokonali wstępnej diagnozy wpływu pandemii na relacje instytucji z odbiorcami, wskazując zarówno negatywne skutki, jak i korzyści, m.in. przyśpieszenie procesu cyfryzacji oraz rozbudowanie funkcji edukacyjnych.
PL
Zajęcia muzyczne są zarówno intuicyjne, jak i racjonalne. Ale jeśli chodzi o drugi przypadek, kluczowe jest skupienie uwagi, ponieważ bez tego procesy percepcji czy audiacji zostają przerwane. Przekształcanie obiektów muzycznych w racjonalne obiekty systemowe odbywa się według różnych zasad. Zajęcia muzyczne wymagają wysiłku umysłowego i samokontroli ze względu na konieczność przechodzenia z jednego zadania na drugie z zachowaniem odpowiedniego tempa. Doświadczenie zdobyte w procesie rozwoju audiacji uświadamia nam, że preferencje muzyczne nie są trwałe, ale zmieniają się w zależności od aktualnego poziomu umiejętności słuchowych. Muzyczne preferencje do podejmowania działań muzycznych analizowano w pięciu kategoriach: 1. śpiew, 2. gra na instrumentach, 3. taniec, 4. uczestnictwo w kulturze muzycznej, 5. inne aktywności. Z przeprowadzonych badań wynika, że środowisko rodzinne, w którym wychowali się uczniowie edukacji wczesnoszkolnej, jest istotnym czynnikiem rozwoju ich indywidualnej aktywności muzycznej. Uczniowie dorastający w tzw. rodzinach muzycznych deklarują większe zaangażowanie niż ci z rodzin niemuzycznych. Niestety brak efektywnej edukacji muzycznej jest główną przyczyną niskiego zaangażowania w podejmowanie działalności muzycznej.
PL
In this article I characterize two motocross tracks, using the studies conducted in March and May 2015 in Orneta and the surrounding villages in the Lidzbark County. First, I make an attempt to inform the readers about circumstances of the research and specifics of the area. Then, I describe methodology and theoretical assumptions with a particular focus on Pierre Bourdieu’s social classes concept, which is key for this article. On the basis of the collected material, I define what motocross is and who are the people practicing it. Further, I present the history of tracks, primarily focusing on organizational transformations and consequences of these transformations. My intention is to demonstrate that cultural participation can take various forms, and to prove that motocross riding is also a cultural practice.
EN
The article is composed of two parts. The first contains a formulation of the relational theory of culture, in which culture is the way elements of a given collective become interconnected. This definition makes it possible to perceive that both human and animal collectives have cultures, as do collectives formed entirely of material objects. The differences between them result from the manner in which the elements constituting the whole relate to one another. In the second part of the article, the author presents the relational theory of cultural participation, in which cultural participation is the influence of a certain element (an individual or group, but also objects, living organisms, etc.) on relations between the constituent parts of the given collective. The article also contains an extensive critique of the traditional view of cultural participation, and proposes ways in which the process could be researched if viewed in relational categories.
PL
W niniejszym artykule podjęto próbę ukazania edukacyjnych aspektów on-linowego uczestnictwa w kulturze osób dorosłych, które w okresie pandemii COVID-19 uległy wyraźnemu wzmocnieniu. W pierwszej części zaprezentowano najważniejsze trudności i ograniczenia w funkcjonowaniu sektora kultury w pierw- szym okresie lockdownu. Następnie zaprezentowano wybrane zjawiska, które kształ- towały uczestnictwo w kulturze przed pandemią, a które poprzez onlinowy charakter tej praktyki w okresie kryzysu zostały zintensyfikowane. Następnie podjęto próbę scharakteryzowania głównych kierunków przemian, jakie mogą nastąpić w funkcjo- nowaniu instytucji kultury, na bazie doświadczeń wyniesionych z pracy z odbiorcami w wirtualnej rzeczywistości.
EN
In this article, we attempt to show how the online participation in the culture influenced the adult education in the time of the COVID-19 pandemic. The first part presents the most important difficulties and limitations in the functioning of the cultural sector in the first period of the lock-down. Then, we presented phenomena that shaped participation in culture before the pandemic, and which were intensified during the crisis. We also characterised the main directions of changes that may take place in the functioning of cultural institutions, in relation to the experience gained from working with recipients in virtual reality.
Perspektywy Kultury
|
2023
|
vol. 40
|
issue 1
227-240
EN
The European Capital of Culture Wrocław 2016 was the second location, of this series of events in Poland after Krakow. The number of events, estimated at over 2,000, meant that the city and the region were (to an uneven degree) subject to the impact of cultural impulses of an unprecedented scale. From a social point of view, it is important to look at the social effect of the ECOC, i.e., the response to these cultural events, placed in the context of lifestyles and biographical circumstances, and the consequences it may have had for the functioning of the region’s inhabitants (as compared to the inhabitants of the central city) in terms of cultural practices. The text presents selected aspects of the ECC social effect observed on the periphery of the Lower Silesian region. The ECC effect is defined as the social response to this complex cultural intervention and its possible consequences for the functioning of local communities. The empirical basis for the analysis are the results of quantitative research carried out as part of the ECC evaluation project. These revealed the limitations on access to participation in the ECOC by different social categories (including women, people with children and the poor), the extent of participation and the type of events chosen by peripheral residents (limited participation mainly in mass, open, free, family festive events) and the dominant nature of the experience shaping the social impact of the ECOC (focus on having fun, recreational leisure activities, linking participation to meeting family and friends).
PL
Europejska Stolica Kultury Wrocław 2016 była drugim, po Krakowie, przykładem organizacji tego cyklu imprez w Polsce. Liczba wydarzeń, szacowana na ponad 2000, spowodowała, że miasto i region (w nierównomiernym stopniu) podlegały oddziaływaniu impulsów kulturalnych o niespotykanej dotąd skali. Ze społecznego punktu widzenia istotne jest przyglądanie się społecznemu efektowi ESK, czyli umieszczonej w kontekście stylów życia i uwarunkowań biograficznych reakcji na te wydarzenia kulturalne oraz temu, jakie może ona mieć konsekwencje dla funkcjonowania mieszkańców regionu (w porównaniu z mieszkańcami miasta centralnego) w obszarze praktyk kulturalnych. Tekst prezentuje wybrane aspekty społecznego efektu ESK obserwowanego na peryferiach regionu Dolnego Śląska. Efekt ESK zdefiniowano jako społeczną reakcję na tę złożoną interwencję kulturalną oraz jej możliwe konsekwencje dla funkcjonowania lokalnych zbiorowości. Podstawą empiryczną analizy są wyniki badań ilościowych wykonanych w ramach projektu ewaluacji ESK. Ujawniły one ograniczenia dostępu do udziału w ESK różnych kategorii społecznych (m.in. kobiet, osób mających dzieci, osób ubogich), zakres uczestnictwa i typ imprez wybranych przez mieszkańców peryferii (ograniczony udział głównie w masowych, otwartych, darmowych, festynowych wydarzeniach rodzinnych) oraz dominujący charakter wyniesionych doświadczeń kształtujących społeczny efekt ESK (skupienie na dobrej zabawie, rekreacyjnym spędzeniu czasu wolnego, powiązaniu uczestnictwa ze spotkaniem z rodziną, znajomymi).
EN
We attempt to show how class position, cultural capital, and social class of parents affects parenting patterns. The findings are based on data from a nationwide survey conducted in 2019. Our analysis shows that having higher cultural capital in terms of going to the opera, philharmonic hall, as well as playing sports or eating at restaurants favours reading books to children, going to the theatre with them, and going to classical music concerts. In a similar direction affect education and class position of the parents: an increase in education and originating from specialists (intelligentsia) are associated with some increase in these parenting practices. A comparison of both parents' activities shows a slightly greater role for mothers than for fathers with respect to reading books and educating children, although fathers are not inferior to mothers in going with their children to the theatre and music concerts. These findings may be seen as an element of the reproduction of class barriers due to the transmission of cultural practices to children that affect their life chances. They also support hypothesis of homology, that is, similarity in the patterns of relationships between class position and childrearing practices.
PL
Przedmiotem analizy jest oddziaływanie pozycji klasowej, kapitału kulturowego i innych cech położenia społecznego rodziców na wzory wychowywania dzieci. Podstawą ustaleń są dane z ogólnopolskiego badania zrealizowanego w 2019 r. Z naszej analizy wynika, że posiadanie wyższego kapitału kulturowego w sensie chodzenia do opery, filharmonii, a także uprawiania sportu lub jedzenia w restauracji sprzyja czytaniu dzieciom książek, chodzeniu z nimi do teatru i na koncerty muzyki poważnej. W tym samym kierunku oddziałuje poziom wykształcenia i pochodzenie społeczne rodziców: wzrost wykształcenia i posiadanie ojca inteligenta związane są z częstszym stosowaniem tych praktyk wychowawczych. Z kolei, porównanie aktywności obojga rodziców wskazuje na nieco większą rolę matek niż ojców w odniesieniu do czytania książek i edukacji dzieci, chociaż ojcowie nie ustępują wyraźnie matkom w chodzeniu z dziećmi do teatru i na koncerty muzyczne. Ustalenia te można traktować jako jeden z elementów odtwarzania się dystansów społecznych ze względu na przekazywanie dzieciom wartości, które rzutują na ich szanse życiowe. Przemawiają one również za występowaniem homologii, czyli podobieństwa we wzorach oddziaływania pozycji klasowej na praktyki wychowawcze w wymienionych aspektach.
PL
Możliwości osoby z niepełnosprawnością i bariery środowiskowe kształtują poziom dostępności w różnych dziedzinach życia kulturalnego. Stopień przystosowań infrastrukturalnych oraz mniej widoczne oddziaływania o charakterze symbolicznym w istotny sposób oddziałują na możliwość partycypacji społecznej i dostępu do wytworów kultury przez osoby z grup zagrożonych wykluczeniem społecznym. Teatr jest dziedziną sztuki, której nieodłącznym elementem jest spotkanie, tym samym otwartość na to, co inne stanowi warunek nawiązania dialogu i oddziaływania performatywnego. W polskim teatrze ostatnich lat coraz częściej dostrzegany jest kontekst niepełnosprawności, od niedawna również jako temat twórczości artystycznej. W artykule omówione zostały teatry instytucjonalne stanowiące istotne ośrodki kulturotwórcze w poszczególnych regionach oraz biorące udział w międzynarodowych festiwalach. Analizie poddano formalną dostępność infrastrukturalną przestrzeni teatralnych do potrzeb osób z niepełnosprawnościami oraz dostosowanie prowadzonej przez te teatry działalności kulturalnej do możliwości percepcyjnych osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności. W przypadkach, w których było to możliwe, wskazane zostały także prowadzone przez placówki działania uwzględniające społeczny fenomen niepełnosprawności.
EN
Accessibility is a prerequisite for participation in social life. The possibilities of a person with disability and environmental barriers determine the level of accessibility in various areas of cultural life. The degree of infrastructure adaptations and less visible symbolic interactions have a significant impact on the possibility of social participation and access to cultural artifacts by people from groups at risk of social exclusion. Theater is an area of art, an inseparable element of which is a meeting, and thus openness to what is different, conditions for establishing dialogue and performative interaction. In the Polish theater of recent years, the context of disability is more and more often perceived as a subject of artistic creation. The article discusses institutional theaters constituting significant culture-forming centers in individual regions and taking part in international festivals. The formal infrastructural availability of theatrical spaces to the needs of people with disabilities and the adaptation of the cultural offer to perceptive capabilities of people with different disabilities were analyzed. Other activities related to the social phenomenon of disability were also indicated, if it was possible.
EN
Cultural activity of visually impaired persons plays an essential role in their rehabilitation. It allows them, among other things, to understand themselves and learn about their own predispositions, develop creative skills, reduce upsetting emotional tensions related to their disability and  create long-lasting bonds with society. Therefore, it is worth taking a closer look at these forms of  participation in which visually impaired or partially sighted are involved. Their characteristic was conducted on the basis of a dichotomous division into reception and creativity. Taking into account these two areas, there are indications of strategies aimed at bringing culture closer to people with visual impairment.
PL
Aktywność kulturalna osób z niepełnosprawnością wzrokową pełni istotną rolę w ich rehabilitacji. Umożliwia m.in. zrozumienie siebie i poznanie własnych predyspozycji, rozwój zdolności twórczych, redukowanie przykrych napięć emocjonalnych wynikających z niepełnosprawności, tworzenie trwałych więzi z otoczeniem społecznym. Wobec tego warto bliżej przyjrzeć się formom partycypacji w kulturze osób niewidomych i słabowidzących. Ich charakterystyki dokonano na podstawie dychotomicznego podziału uwzględniającego recepcję i twórczość. Analogicznie do tych obszarów wskazano strategie „przybliżania” kultury osobom z niepełnosprawnością wzrokową.
PL
Kultura udomowiona i sprywatyzowana, w relacji do tej praktykowanej w przestrzeni publicznej, coraz bardziej zyskuje na znaczeniu. Uczestnicy życia kulturalnego, mimo szacunku dla kultury zinstytucjonalizowanej, w praktyce preferują pozainstytucjonalne formy aktywności, które są w stanie zapewniać sobie samodzielnie. Niniejszy artykuł dotyczy Święta ulicy Za Stodołami, nieformalnej inicjatywy kulturalnej, zorganizowanej przez grupę sąsiadów. Badania miały charakter etnograficzny. Będąc częścią badanego zdarzenia i analizując je od wewnątrz, autorka przyjęła emiczną strategię badawczą. Celem badań było utworzenie mikromonografii procesu uczestnictwa w kulturze w obrębie grupy sąsiedzkiej oraz wyodrębnienie cech charakteryzujących udomowione uczestnictwo w kulturze. Rozważania osadzono w paradygmacie interpretatywnym. W procesie gromadzenia danych wykorzystano obserwację uczestniczącą, rozmowy nieformalne oraz analizę materiałów fotograficznych. Analiza uzyskanego materiału badawczego pozwoliła wyodrębnić kilka cech charakteryzujących udomowione uczestnictwo w kulturze, są to: aktywność i współudział uczestników w tworzeniu danego wydarzenia, otwartość na relacje międzypokoleniowe, międzygeneracyjny przekaz wartości, zorientowanie na budowanie relacji towarzyskich oraz dobrowolność zachowań. Owe cechy stoją niejako w opozycji do tych charakteryzujących uczestnictwo zinstytucjonalizowane, a kryje się za nimi zupełnie inna jakość doświadczania kultury: nie odbiorcza, konsumpcyjna i bierna, a zaangażowana, aktywna i twórcza.
EN
Domestic and privatized culture, in relation to that practiced in public space, is gaining more and more importance. Participants of cultural life, despite their respect for institutionalized culture, in practice prefer non-institutional forms of activity that they can provide themselves on their own. This article relates to Za Stodołami Street Festival, an informal cultural initiative organized by a group of neighbors. The research was of ethnographic character. Being a part of the event and analyzing it from the inside, the author adopted an emic research strategy. The objective of the study was to create a micromonography of the process of participation in culture within a neighborhood group and to distinguish features characterizing domestic participation in culture. The presented reflections have been grounded in an interpretative paradigm. The data were gathered by means of participant observation, informal conversations and analysis of photographic materials. The study conducted allowed to distinguish several features characterizing domestic participation in culture, such as: activity and co-participation of attendees in the creation of a particular event, openness to intergenerational relations, intergenerational transmission of values, orientation on building social relations and voluntary behavior. These features are somewhat in opposition to those characterized by institutionalized participation, and a completely different quality of experiencing culture emerges from them: not receiving, consuming and passive, but involved, active and creative.
EN
The article is an attempt to present the essence of participating in culture, as well as the social and educational qualities thereof, in the theories of selected pedagogues and sociologists. Referring to these considerations, I shall describe the possibilities of intensifying the social education of people of diverse backgrounds by means of their participation in group forms of contact with music. Having presented the hitherto unappreciated role of collective musical activities in building positive interpersonal relations, both in a historical, as well as a modern approach, I shall encourage to undertake them as an interesting form of active participation in culture and a creative way of spending free time.
PL
Artykuł jest próbą ukazania istoty uczestnictwa w kulturze i jego wartości społeczno-wychowawczych w teoriach wybranych pedagogów i socjologów. Odnosząc się do tych rozważań, ukażę możliwości intensyfikacji wychowania społecznego ludzi różnych środowisk poprzez ich udział w grupowych formach kontaktu z muzyką. Ukazując w aspekcie historycznym i współczesnym niedocenianą dotąd rolę muzycznej działalności zespołowej w budowaniu pozytywnych relacji międzyludzkich, zachęcę do podjęcia jej jako interesującej formy aktywnego uczestnictwa w kulturze i twórczego spędzania wolnego czasu.
PL
W artykule zweryfikowano i pogłębiono tezy na temat uczestnictwa w kulturze w małych i średnich miastach postawione w trakcie ogólnopolskich, eksploracyjnych analiz etnograficznych. Źródłem danych służących weryfikacji są wyniki badań przeprowadzonych w sześciu miejscowościach (Dobrzyniu, Obrzycku, Rawiczu, Ostródzie, Grudziądzu i Elblągu) w 2017 roku. Teoretyczną podstawę badań i analiz stanowi „postrozszerzeniowa” koncepcja kultury – nowa propozycja konceptualizacji uczestnictwa w kulturze. W badaniu potwierdzono tezy mówiące o niewielkim zainteresowaniu większości mieszkańców uczestnictwem w kulturze instytucjonalnej, wyspowym charakterze aktywności elit, „relacjogennej” funkcji uczestnictwa w kulturze, wciąż istotnej roli telewizji i niskich wskaźnikach czytelnictwa. Ponadto ustalono, że nowe, cyfrowe formy dostępu nie odmieniły jeszcze praktyk kulturalnych na obszarach pozametropolitalnych. Wynikiem prac badawczych jest też jedna z pierwszych segmentacji osób uczestniczących w kulturze w małych i średnich miastach.
EN
The article develops the research on cultural participation in small and medium sized towns in Poland by extending and verifying the already available ethnographic explorations that had been carried out by Wojciech Burszta, Izabella Bukraba-Rylska and others. The comparative data used in this article were gathered in six Polish towns and cities (Dobrzyń, Obrzyck, Rawicz, Ostróda, Grudziądz and Elbląg) in 2017. The “post-extended” concept of cultural participation is employed as a theoretical framework in the study: it is a new proposal that conceptualizes cultural practices. Our research has proven that the thesis concerning institutional participation in culture is still valid: among our research participants, there is little interest in institutionalized cultural practices. We have also found that “relational” function of participation in culture continues to be significant, people continue ascribing an important role to television viewing, while the readership rates are continuously low. It has been discovered that the new digital forms of access have not yet changed cultural practices in non-metropolitan areas. In addition, the article presents the first segmentation of people participating in culture in small and medium sized towns.
PL
Celem artykułu jest przedstawienie uwarunkowań ograniczonej obecności mężczyzn seniorów w instytucjach kultury w Polsce. W tekście scharakteryzowane zostały kontekst podejmowania przez starszych mężczyzn instytucjonalnej aktywności kulturalnej oraz główne powody, dla których ich skala uczestnictwa w kulturze jest niska. Zasadniczymi czynnikami, które różnicują charakter partycypacji kulturalnej, jest płeć kulturowa oraz wynikające z niej wzorce zachowań i indywidualne strategie adaptacyjne. Wątki te analizowane są w kontekście barier i problemów, jakich doświadczają mężczyźni seniorzy, a także ryzyk związanych z wykluczeniem społecznym w obrębie tej grupy.
EN
The aim of this article is to present the determinants of the limited presence of senior men in cultural institutions in Poland. The text characterises the context in which older men undertake institutional cultural activity and identifies the main reasons why the scale of their cultural participation is low. The fundamental factors that differentiate the nature of cultural participation are gender, the resulting behavioural patterns and individual adaptation strategies. These themes are analysed in the context of the barriers and problems experienced by male seniors, and the risks of social exclusion within this group are highlighted.
PL
Artykuł przybliża kwestie związane z powrotem publiczności do muzeów po doświadczeniach związanych z pandemią COVID-19. Omawia wyniki badań dotyczących uczestnictwa w kulturze i motywacji odbiorców, koncentrując się na perspektywie zwiedzających muzea. Przedstawia działania, które instytucje podejmowały w trakcie pandemii, chcąc podtrzymać relacje z widzami i umożliwić im kontakt z muzealiami pomimo obowiązujących obostrzeń. Autorzy dokonali wstępnej diagnozy wpływu pandemii na relacje instytucji z odbiorcami, wskazując zarówno negatywne skutki, jak i korzyści, m.in. przyśpieszenie procesu cyfryzacji oraz rozbudowanie funkcji edukacyjnych.
EN
The issue of the return of the public to museums after the experience connected with the COVID-19 pandemic is discussed. Furthermore, the results of research related to participation in culture and public’s motivations focused on museum visitors is analysed. The activities undertaken by the institutions desiring to maintain communication with the public and wishing to enable them contact with museum exhibits despite the sanitary restrictions are presented. The authors have initially diagnosed the impact of the pandemic on the institutions’ relations with their public, pointing to both negative impacts and benefits, e.g., speeding of the digitizing process and extension of educational functions.
18
Publication available in full text mode
Content available

PUBLICZNOŚĆ POZA MUZEUM

51%
EN
Polish museums are increasingly conducting research into their audiences. Results of statistical analyses and evaluations of educational activities help museum professionals to learn more about the people visiting their museums. However, it is essential to broaden the scope of research, to differentiate the methods and tools used, and above all to systematise the work and adapt it to the requirements and reality of how institutions with various profiles function. Therefore, the question arises: how can such research be carried out on a national scale? What is the best way to support museums which function daily in different surroundings so that their audience research translates to the programme they offer, and thus help them broaden the range of their visitors in the future? At the stage of the initial long-term programme for researching museum audiences which the National Institute for Museums and Public Collections conducted in 2017, it was already possible to gather material which allows for the determination of directions of activities which, in turn, will help answer the above- -mentioned questions in the following years. On the basis of this programme, we can conclude that having introduced the idea of a museum which is open and accessible to various groups, it is now time to turn theory into practice. Apart from keeping statistics, museums should broaden their scope of research in terms of their audiences, and look at the audience in a broader perspective, not just in terms of their presence and the diversity of activities. Only then, after they have repeated the question “who constitutes the museum’s audience, and who is absent from them?”, would it be possible to determine what is indispensable to deepen the relation between a museum and its audience. Nevertheless, it will be clear whether museum professionals opt for such steps and try to learn whom they still have not met in the museum once broader research has been carried out.
PL
Badania publiczności stają się jednym z elementów działalności muzeów polskich. Wyniki prowadzonych statystyk i ewaluacje działań edukacyjnych pogłębiają wiedzę muzealników na temat osób przekraczających próg muzeum. Potrzebne jest jednak poszerzenie obszaru badań, zróżnicowanie metod i narzędzi, a przede wszystkim usystematyzowanie prac i dostosowanie ich do wymagań oraz realiów funkcjonowania instytucji o odmiennych profilach. Powstaje zatem pytanie – jak prowadzić tego rodzaju badania na skalę ogólnopolską? W jaki sposób wspomóc muzea funkcjonujące na co dzień w odmiennym otoczeniu, aby badania ich publiczności zaczęły się przekładać na realizowany przez instytucje program oraz umożliwiały w przyszłości poszerzanie grona osób je odwiedzających o nowe grupy? Już na etapie pilotażu wieloletniego programu badań muzealnej publiczności, który został w 2017 r. zrealizowany przez NIMOZ, zgromadzono materiał pozwalający na określenie kierunków działań mających w kolejnych latach pozwolić na znalezienie odpowiedzi na powyższe pytania. Na jego podstawie można stwierdzić, że po okresie wdrażania idei muzeum otwartego i dostępnego dla różnych grup publiczności nadszedł czas na wykorzystanie teorii w praktyce. Poza prowadzeniem statystyk muzea powinny poszerzyć obszar badań publiczności i spojrzeć na nią w szerszym kontekście niż frekwencja czy różnorodność aktywności. Dopiero wtedy, po ponownym zadaniu pytania – kim jest publiczność muzeum i kogo pośród niej nie ma? – będzie można określić, co jest niezbędne do pogłębienia relacji pomiędzy muzeum i publicznością. Jednak czy muzealnicy zdecydują się na takie działania i spróbują dowiedzieć, kogo jeszcze nie mieli okazji spotkać w muzeum, okaże się po realizacji badań na szerszą skalę.
EN
The presented study draws attention to the participation in the culture of people with disabilities. In the theoretical part, authors discuss the functionalities of beacons, which might be a useful tool in market communication of equal opportunities. The key goal of the article is to examine the role of beacons in market communication of equal opportunities with a disabled culture recipient. For the purposes of the undertaken research, a hypothesis was put forward that beacons support the process of market communication of equal opportunities with a disabled culture recipient. To verify the adopted hypothesis, authors carried in-depth interviews out in selected institutions using the discussed solution. Participants of the interviews represent the environment of cultural institutions or undertake selected cultural initiatives. In the presented study attended representatives of the following institutions: Museum of King Jan III's Palace in Wilanów, Town and Commune Office in Olkusz (Gwarków Trail), Polish Aviation Museum in Krakow, Silesian Uprising Museum in Świętochłowice and TAURON Arena in Krakow. During the research, it was also attempted to determine to what extent beacon functions are being used in marketing activities carried out for the benefit of disabled people by entities participating in interviews. Based on the research conducted, it was found that wider use of solutions based on the functionality of beacons can be achieved as a result of their adaptation to selected groups with particular dysfunctions.
PL
Kluczowym celem artykułu jest identyfikacja roli beaconów w komunikacji z niepełnosprawnym odbiorcą kultury. Na potrzeby podjętych badań przyjęto tezę, że beacony wspierają proces komunikacji rynkowej równych szans z niepełnosprawnym odbiorcą kultury. W celu weryfikacji przyjętej tezy zrealizowano wywiady pogłębione w wybranych instytucjach korzystających z beaconów. Uczestnicy przeprowadzonych wywiadów reprezentują środowisko instytucji kultury lub podejmują wybrane inicjatywy o charakterze kulturalnym. W badaniu uczestniczyli przedstawiciele następujących instytucji: Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, Urzędu Miasta i Gminy w Olkuszu (Szlak Gwarków), Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie, Muzeum Powstań Śląskich w Świętochłowicach oraz TAURON Arena w Krakowie. Wywiady zostały przeprowadzone w maju i czerwcu 2020 roku. W trakcie badań starano się także ustalić, w jakim stopniu wykorzystywane są funkcje beaconów w działaniach realizowanych na rzecz osób niepełnosprawnych przez podmioty uczestniczące w wywiadach. Stwierdzono, że instytucje stosujące beacony w procesie komunikacji rynkowej z niepełnosprawnymi odbiorcami kultury wykorzystują je najczęściej do wyrównywania szans przedstawicieli pojedynczych grup, z konkretnymi ograniczeniami fizycznymi.
20
Publication available in full text mode
Content available

Społeczne rozumienia kultury

51%
PL
W artykule podjęto próbę systematyzacji sposobów konceptualizacji pojęcia kultury przez jej rzeczywistych i potencjalnych konsumentów. Rozumienie kultury traktujemy jako poznawczy element postawy, który jest powiązany z praktykami uczestnictwa w kulturze. Badania jakościowe, prowadzone w ramach ewaluacji Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016, pozwoliły zidentyfikować cztery odmienne sposoby rozumienia kultury, które określają nadawany jej sens, znaczenie oraz sposoby uczestnictwa. W konkluzjach omawiamy zasadnicze czynniki różnicujące podejście do kultury. Wskazujemy także, że skuteczna polityka zorientowana na zwiększanie uczestnictwa w kulturze nie może ograniczać się do tworzenia oferty, ale powinna uwzględniać także kształtowanie i upowszechnianie inkluzywnych sposobów rozumienia kultury.
EN
This article aims at systematizing the conceptualizations of the notion of culture by its actual and potential consumers. We treat the understanding of culture as attitude’s cognitive element associated with the practices of cultural participation. The qualitative research undertaken as a part of the European Capital of Culture Wrocław 2016 evaluation has identified four different ways of understanding culture, which refer to its meaning and significance as well as to the manner of cultural participation. We discuss the main factors that differentiate the approach to culture. We conclude by pointing out that an effective policy of increasing cultural participation cannot be limited to creating a cultural offer, but should also shape and promote the inclusive ways of understanding culture.
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.