Search results

1

Dlaczego powstają nowe przekłady? Mistrz i Małgorzata Michaiła Bułhakowa w nowym tłumaczeniu na język polski

100%

Mocarz-Kleindienst M.

Przekłady Literatur Słowiańskich

|

2018

|

vol. 9

|

issue 1

267-281

PL

Teksty literackie cechują się największą spośród wszystkich typów tekstów tendencją do uzyskiwania nowych przekładów. doskonałym przykładem jest powieść Mistrz i Małgorzata Michaiła Bułhakowa, której trzy nowe przekłady ukazały się w ostatnich latach (2016—2017). jednym z nich jest tłumaczenie autorstwa Leokadii, Grzegorza i Igora Przebindów. W niniejszym artykule omówione zostały najważniejsze przesłanki powstania nowego „rodzinnego” przekładu. Refleksji nad celowością doko¬nywania kolejnych przekładów towarzyszyły pytania: jak tłumaczone są takie teksty? jakie strategie stosuje tłumacz? w jakim stopniu uwzględnia on zakładane oczekiwania współczesnych odbiorców? W prezentowanym tekście zaproponowane zostały dwie per¬spektywy badawcze: pierwsza nich stanowi punkt widzenia samych tłumaczy, którzy nowo powstały przekład określają mianem „udomowiony”, druga perspektywa — ba¬dacza — sprowadza się do oceny samego tekstu przekładu w szczególności pod kątem zastosowanych strategii translatorskich (egzotyzacja vs adaptacja), wskazania różnic mię¬dzy najnowszym przekładem a wcześniejszymi tłumaczeniami (Ireny Lewandowskiej i Witolda Dąbrowskiego oraz Andrzeja Drawicza). Analiza samego tekstu przekładu oraz dołączonych do niego paratekstów w postaci licznych przypisów skłania do stwierdzenia, że dominującą strategią jest egzotyzacja.

EN

Literary works tend to be amongst the most often translated texts. A perfect example is Mikhail Bulgakov’s novel The Master and Margarita: over the previous two years (2016-2017) three new translations thereof into Polish appeared, one of them being a translation by Leokadia, Grzegorz, and Igor Przebinda. In this paper, the main reasons for the publication of this new, “family” translation were discussed. The question about the need for makeing new translations was accompanied by other questions: how are such texts translated what strategies are used by the translator?, to what extent does he or she take account of the assumed expectations of contemporary readers? In the presentation, two research perspectives were proposed. The first of them is the translator’s viewpoint, for whom the newly done translation is a domesticated translation. The other perspective, the researcher’s one, consist in analyzing the translated text itself, in particular with regard to the applied translation strategies (exoticization vs. adaptation), indicating the differences between the latest translation and the previous ones (first by Irena Lewandowska and Witold Dąbrowski, and second by Andrzej Drawicz). The analysis of the translated text along with the accompanying paratexts in the form of numerous footnotes leads one to a conclusion that exoticization is a dominant strategy.

2

A Comparison of Styles across Three Versions of Cranford in Chinese: 1927, 1937 and 1985

100%

Wang L.

Świat i Słowo

|

2023

|

vol. 41

|

issue 2

133-146

EN

With the differences between westernized vernacular Chinese and mature modern Chinese, the three versions of Cranford show the development of the modern Chinese language: Woo Kwang Kien’s Cranf in 1927, Zhu Manhua’s The Forbidden City for Women in 1937, and Xu Xin and Gu Mingdong’s 1985 version published with the original title Cranford. As viewed from the overall result, Woo’s and Zhu’s translations are rich both in classical Chinese elegance and western style, embracing deep personal emotions, while Xu’s shows the well-developed quality of the Chinese language. As to the representation of the original linguistic features, Woo’s and Zhu’s translations partly present the original text, as the early modem Chinese that they employ is full of expressions with western characteristics. On the other hand, Xu’s version with its authentic modern Chinese and flexible approaches, represents Gaskell’s linguistic features in a more perfect way. This paper discusses the styles and effects in these versions from the following aspects: (1) beauty in classical Chinese; (2) the charm of appellation; (3) the translation of idiom; (4) rhotic accent and dialect; and (5) excessive westernization and modern Chinese.

3

POSTKOLONIALNA OBCOŚĆ W PRZEKŁADZIE NA JĘZYK „POZAKOLONIALNY”

61%

Czernik J.

Porównania

|

2017

|

vol. 20

|

issue 1

107-123

EN

This paper aims to describe the mechanisms of translating postcolonial literature into a “non-colonial” language, transmitting a text from languages and cultures which take part in a (post)colonial clash. These issues are illustrated with the examples taken from Polish translations of Chinua Achebe’s Things Fall Apart and Salman Rushdie’s The Satanic Verses.

PL

Przedmiotem niniejszego artykułu są mechanizmy towarzyszące przekładowi literatury postkolonialnej na język „pozakolonialny”, czyli przeniesieniu tekstu poza języki i kultury uczestniczące w (post)kolonialnym zwarciu. Zagadnienia te są omówione na przykładzie przekładów na język polski powieści Chinuy Achebego Things Fall Apart oraz Salmana Rushdiego The Satanic Verses.

Refine search results

1 Porównania

1 Przekłady Literatur Słowiańskich

1 Świat i Słowo

1 Czernik J.

1 Mocarz-Kleindienst M.

1 Wang L.

1 2023

1 2018

1 2017

Dlaczego powstają nowe przekłady? Mistrz i Małgorzata Michaiła Bułhakowa w nowym tłumaczeniu na język polski

A Comparison of Styles across Three Versions of Cranford in Chinese: 1927, 1937 and 1985

POSTKOLONIALNA OBCOŚĆ W PRZEKŁADZIE NA JĘZYK „POZAKOLONIALNY”