Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 11

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  ugoda
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Postępowanie rozgraniczeniowe ma charakter szczególny ponieważ odbywa się w dwóch trybach: administracyjnym i cywilnym. W związku z tym na uwagę zasługuje pozycja strony postępowania ze względu na konieczność zapewnienia jej możliwości czynnego udziału w postępowaniu. Ponadto, pomimo tego, że postępowanie administracyjne jest dwuinstancyjne to w tym przypadku strona nie ma możliwości zaskarżenia decyzji do organu wyższej instancji ponieważ może być ono kontynuowane jedynie przed sądem powszechnym. Celem artykułu jest ukazanie specyfiki postępowania rozgraniczeniowego w Polsce. Autorka rozważyła jego poszczególne etapy, koncentrując się na aspektach administracyjnych tego postępowania oraz roli jaką organ administracji publicznej, czyli wójt (burmistrz, prezydent miasta), odgrywa w tej procedurze.
2
86%
PL
Głównym celem badawczym przedmiotowego artykułu jest analiza tego, czy prawdziwe jest twierdzenie, że w przypadku nie wywiązania się z postanowień ugody, w ramach której strony zobowiązały się do zrealizowania określonego świadczenia, skutecznym rozwiązaniem jest złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności ugodzie mediacyjnej, uzyskanie tytułu wykonawczego i skierowanie sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego. Artykuł opisuje problematykę dotyczącą ugody mediacyjnej oraz niezbędne warunki formalne oraz merytoryczne ugody wobec późniejszej drogi egzekucyjnej. W artykule posłużono się głównie metodą dogmatyczno-prawną. Artykuł prezentuje zarówno teoretyczne zagadnienia naukowe oraz praktyczne kwestie związane z ugodą mediacyjną, postanowieniami takiej ugody oraz sposobem dochodzenia roszczenia na podstawie ugody mediacyjnej. Wobec tego przeanalizowano warunki pozwalające na zatwierdzenie ugody mediacyjnej lub nadanie jej klauzuli wykonalności przez sąd, przesłanki uznania ugody za tytuł egzekucyjny, a następnie wykonawczy. Odmowę zatwierdzenia ugody lub nadania klauzuli wykonalności oraz możliwość późniejszego zażalenia postanowień w tym zakresie. Wnioskiem artykułu jest przede wszystkim to, że w przypadku nie wywiązania się z ugody, wyłącznie właściwa forma postanowień w niej ujętych oraz ziszczenie się określonych przesłanek umożliwia nadanie jej klauzuli wykonalności, a następnie przeprowadzenie postępowania egzekucyjnego.
EN
The admissibility of concluding a settlement in mediation in a case referred by the court for claims not covered by a lawsuit has raised disputes in case law and judicature. The legislator aimed to solve this problem by allowing parties to include other cases in the settlement and therefore introduced amendments in Article 18313 § 2 of the Code of Civil Procedure. Unfortunately, the legislator, while providing the possibility of concluding a settlement in mediation in a scope broader than the subject of the dispute, completely disregarded the relation of the added regulation to other provisions, including Article 321 § 1 of the Civil Procedure Code and the issue of jurisdiction. The purpose of this publication is to analyze introduced changes from the point of view of the above-mentioned regulations and an attempt to find answers to the problems that arise. Work on the issue was justified by the importance of the topic for practice and the need to refer to the introduced changes, which, in view of the passage of the law on March 9, 2023, have not yet been analyzed in the literature.
PL
Dopuszczalność zawarcia ugody przed mediatorem w sprawie ze skierowania sądu w zakresie roszczeń nieobjętych pozwem budzi spory w orzecznictwie i judykaturze. W założeniu projektodawcy wprowadzone w art. 18313 § 2 k.p.c. zmiany, wprost dopuszczające objęcie ugodą także innych spraw między stronami, miały rozwiązać ów problem. Niestety, ustawodawca, przewidując możliwość zawarcia ugody przed mediatorem w sprawie ze skierowania sądu w zakresie szerszym niż przedmiot sporu, całkowicie pominął relację dodanej regulacji do innych norm, w tym wynikających z art. 321 § 1 k.p.c. oraz określających właściwość sądu. Celem niniejszego opracowania jest analiza wprowadzonych zmian z punktu widzenia powyższych przepisów oraz próba znalezienia odpowiedzi na rodzące się na tym tle pytania. Podjęcie pracy nad niniejszym zagadnieniem uzasadnione było wagą tematu dla praktyki oraz koniecznością odniesienia się do wprowadzonych zmian, które, wobec uchwalenia ustawy dnia 9 marca 2023 r., nie doczekały się jeszcze analizy w literaturze
EN
Among the amicable procedures for resolving individual labor law cases, two basic types can be distinguished, i.e. judicial and extrajudicial. Between these two extreme types, the mixed type can determined i.e. judicial-extrajudicial which is covered by the mediation procedure under Civil Procedure Code Art. 1831 -18315. The aim of the article is to show the differences and similarities of conciliation and mediation as two amicable types of solving individual cases in the field of labor law i.e. judicial and judicial-extrajudicial that have the same goal namely concluding a settlement between the parties and thus ending the ongoing dispute.
PL
Wśród procedur o charakterze polubownym co do możliwości rozwiązania indywidualnych spraw z zakresu prawa pracy można wyróżnić dwa podstawowe rodzaje, czyli sądowy i pozasądowy. Pomiędzy tymi dwoma skrajnymi rodzajami wyróżniamy również rodzaj mieszany, czyli sądowo-pozasądowy, do którego zaliczymy procedurę mediacyjną z art. 1831-18315 k.p.c. Celem artykułu jest ukazanie różnic i podobieństw postępowania pojednawczego i mediacji jako dwóch polubownych rodzajów rozwiązywania indywidualnych spraw z zakresu prawa pracy, czyli sądowego i sądowo-pozasądowego.
EN
Mediation is one of the most popular and developed alternative dispute resolution methods. Especially in the western European countries and the USA. In contrast, in Poland mediation still stays an undiscovered way of problem solving, due to the lack of both clear statutory regulations and wellfounded judicature on mediation’s core elements and ground rules. One of the fundamental axioms of mediation is the importance of confidentiality. It allows parties to fully engage in the process. The confidentiality rule was designed to give all participants the assurance that nothing said or done in the mediation process, can be further disclosed, exploited or used (e.g. in the court proceedings). Nonetheless, even though mediated settlement, as a result od both parties consensus, is in most cases abide by the parties, there might be cases when one of the parties questions its validity, and attempts to resist enforcement of the agreement. This article deals with both grounds for possible defenses, such as the dispute about existence or content of the mediated settlement, as well as the contract defenses (i.a. fraud, duress). In that aspect, development of the mediation process, parties’ behaviour and standpoints are often crucial to evaluating the validity of the agreement, yet this evidence would undermine the rule of mediation confidentiality. This article aims to explore competing policies between enforcing mediated settlement and maintaining the confidentiality of the mediation process, in polish and common law system.
PL
Mediacja stanowi bez wątpienia jedną z najszybciej rozwijających się metod alternatywnego rozwiązywania sporów. W krajach zachodnich bardzo wiele konfliktów zostaje rozwiązanych właśnie na drodze mediacji. Niemniej, wskazana metoda rozwija się w Polsce o wiele wolniej. Istotnym powodem takiego stanu rzeczy jest niewątpliwie brak przejrzystej i odpowiedniej regulacji prawnej, która uwzględniałaby specyfikę mediacji (najważniejsze jej zasady). Jedną z nich stanowi zasada poufności mediacji, która pozwala jej uczestnikom na działanie w absolutnym przekonaniu, że żadna z ujawnionych okoliczności nie zostanie wykorzystane przeciwko nim w ewentualnym procesie. Dlatego też nie jest przesadą twierdzenie o kluczowym znaczeniu tej zasady dla efektywności mediacji. Jednocześnie należy zauważyć, że pomimo tego, iż ugoda będąca owocem mediacji jest co do zasady wykonywana przez strony w sposób dobrowolny (to przecież same strony są jej autorami), w praktyce mogą pojawić się sytuacje, gdy jedna ze stron kwestionuje istnienie (względnie treść) ugody lub też uważa, iż zawarta ugoda jest nieważna ze względu na określoną wadę oświadczenia woli. W takich przypadkach ustawodawca powinien wyraźnie rozstrzygnąć relacje pomiędzy zasadą poufności mediacji a regułami postępowania dowodowego zmierzającego do ustalenia treści ugody lub okoliczności powodujących jej nieważność. Celem niniejszego artykułu jest pogłębiona analiza istotnych kwestii związanych z zarysowanym tematem, ze szczególnym uwzględnieniem dorobku literatury amerykańskiej.
PL
Tekst prezentuje specyfikę nowej dla polskiego Kodeksu postępowania administracyjnego instytucji mediacji. Prowadzone rozważania w pierwszej części pracy koncentrują się na przedstawieniu paradygmatycznych cech mediacji w szerszym kontekście – jako jednej z form tzw. Alternati ve Dispute Resoluti on (ADR). Część drugą opracowania stanowi analiza z wykorzystaniem zaprojektowanych przez autora kategorii badawczych najważniejszych regulacji prawnych dotyczących mediacji zawartych w ustawie z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw, która z dniem 1 czerwca 2017 r. wprowadziła rzeczoną formę polubownego rozwiązywania sporów do krajowego porządku prawnego.
EN
The article presents the specificity of a new mediation institution for the Polish Code of Administrative Procedure. The reflections in the first part focus on the presentation of the paradigmatic features of mediation in a wider context as one of the forms of Alternative Dispute Resolution (ADR). The second part is comprised of the author’s research categories, which analyze the most important mediation regulations contained in the Act of 7 April 2017 amending the Code of Administrative Procedure and some other acts, which on the 1st of June 2017 introduced this form of amicable disputes resolution to Polish legal regulations.
EN
The restoration of Polish independence was preceded by numerous debates among the political and intellectual elites. The basic issue discussed in the 19th century was the national cause, to be more exact – the birth of its modern form after independence had been regained. The agenda of compromise (broadly or narrowly understood) specified the not only political but primarily ideological involvement in the specific historical situation. The image of Polish conservative thought, which struggled with the issue of national independence, also carries with it, and sometimes primarily, a collection of values that would represent the fundamental component of the identity of a Pole living in an independent country. Alongside the issue of national interest, the history of conservative thought demonstrates how distinct the Poles’ interests are in comparison with their peers in European culture. It also shows the train of thought of the Polish intellectual elite in shaping of the idea of the nation’s independence and the developmental path of the idea of political realism, which overshadows reflection on the restoration of independence. Tradition, national heritage, consciousness and the national identity, cultural disparity with the West and political realism – these are the values that made their way onto the agenda of the national parties in 1918.
PL
Artykuł poświęcony jest wybranym zagadnieniom i propozycjom zmian przedstawionym w projekcie założeń ustawy o zmianie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów (uokik). Projekt został opublikowany przez Prezesa UOKiK i przekazany do konsultacji społecznych w maju 2012 r. W pierwszej kolejności autorka zwraca uwagę na znaczenie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej dla projektowania zmian przepisów uokik o kontroli w toku postępowania przed Prezesem UOKiK. Po drugie, artykuł porusza niektóre kwestie dotyczące środków zaradczych oraz tzw. dobrowolnego poddania się karze. W ostatnim części autorka skupia uwagę na pewnych problemach związanych z karami pieniężnymi oraz odpowiedzialnością osób fizycznych.
EN
The article is concerned with the discussion of some of the issues and suggestions outlined in the draft assumptions for an act amending the Act on competition and consumer protection (ACCP). The draft document was published by the President of the Office of Competition and Consumer Protection (OCCP) for consultation in May 2012. First, the author explains the significance of the Act on freedom of economic activity for drafting amendments to the provisions in ACCP relating to inspections in proceedings before the President of the OCCP. Second, emphasis is laid on some issues related to remedies and so-called no-contest plea. Last, the author concentrates on some problems related to fines and liability of individuals.
EN
The subject of this article is water law settlement as a special consensual form of administration activity. The thesis setting the direction of consideration is the assumption that the water law settlement is different from the administrative settlement; that these are two different legal forms of administrative activity showing their specificity, based on other provisions, both procedural and substantive. Water law settlement referred to in art. 235 of the Water Law, is of a different nature than the administrative settlement regulated in chapter 8 of the Code of Administrative Procedure. First of all, unlike the administrative settlement, it is an independent legal form. The proceedings initiated pursuant to art. 235 of the Water Law is aimed at concluding a water law settlement. Therefore, this settlement is not an alternative form of settling the case, but is the purpose of the proceedings. The issues of water law settlement are on the margins of interest in legal science. What's more, despite the fact that the water law settlement has existed for almost twenty years, the practice of its application is negligible. It seems that this is the effect of a small degree of knowledge of this legal form.
PL
Przedmiotem niniejszego artykułu jest ugoda wodnoprawna jako szczególna konsensualna forma działania administracji. Tezą wyznaczającą kierunek rozważań jest przyjęcie, że ugoda wodnoprawna różni się od ugody administracyjnej; że są to dwie odmienne prawne formy działania administracji wykazujące się swoją specyfiką, oparte na innych przepisach zarówno o charakterze procesowym, jak i materialnym. Ugoda wodnoprawna, o której mowa w art. 235 Prawa wodnego, ma inny charakter, niż ugoda administracyjna uregulowana w rozdziale 8 k.p.a. Przede wszystkim, w przeciwieństwie do ugody administracyjnej, stanowi samoistną formę prawną. Postępowanie wszczęte w trybie w art. 235 Prawa wodnego ma na celu zawarcie ugody wodnoprawnej. Ugoda ta nie jest więc alternatywną formą załatwienia sprawy, lecz jest celem postępowania. Problematyka ugody wodnoprawnej jest na marginesie zainteresowań nauki prawa. Co więcej, pomimo że ugoda wodnoprawna istnieje od blisko dwudziestu lat, praktyka jej stosowania jest znikoma. Jak się zdaje, jest to efekt niewielkiego stopnia poznania tej formy prawnej.
EN
The aim of the article is to describe selected aspects of family mediation used on the occasion of divorce and to present mediation as an alternative method of dispute resolution to court proceedings. Divorce cases require contact with the court, because the court is competent to adjudicate on the divorce, however, thanks to mediation, this contact can be kept to a minimum, while leaving in the hands of the mediation participants a greater influence on the form of the agreement and the way of parting. Family mediation can also be perceived as an institution that can contribute to strengthening the principle of the permanence of marriage and by reducing negative emotions related to the conflict situation within the family, it can have a positive impact on family relationships in the future, in particular by preventing the conflict between divorcing parents from spreading to minor children.
PL
Celem artykułu jest opisanie wybranych aspektów mediacji rodzinnej stosowanej przy okazji rozwodu i ukazanie mediacji jako alternatywnej w stosunku do postępowania sądowego metody rozwiązywania sporu. W przypadku rozwodu styczność z sądem jest koniecznością, ponieważ to sąd jest właściwy do orzekania o ustaniu małżeństwa, jednak dzięki mediacji kontakt ten może zostać ograniczony do minimum a dodatkowo pozostawia w rękach uczestników mediacji większy wpływ na kształt porozumienia i sposób rozstania. Mediacja rodzinna może być postrzegana również jako instytucja mogąca przyczyniać się do wzmocnienia zasady trwałości małżeństwa oraz dzięki zmniejszeniu negatywnych emocji związanych z sytuacją konfliktową wewnątrz rodziny może mieć pozytywny wpływ na relacje rodzinne w przyszłości, w szczególności chroniąc, aby konflikt między rozwodzącymi rodzicami nie przenosił się na małoletnie dzieci.  
PL
Do polskiego systemu prawa karna mediacja wprowadzona została wraz z wejściem w życie Kodeksu postępowania karnego, czyli od dnia 1 września 1998 r. Stwierdzić zatem należy, że funkcjonuje już od ponad 17 lat. Niestety, jednak ciągle pozostaje instytucją bliżej nieznaną przeciętnemu obywatelowi. Dodatkowo, wiele osób jeżeli nawet posiada wiedzę o takiej formie ADR, to nie jest sobie w stanie wyobrazić – po pierwsze – możliwości spotkania się poza sądem z domniemanym sprawcą przestępstwa, a po wtóre – rozmowy zakończonej ewentualnym pogodzeniem się oraz określeniem sposobu naprawienia wyrządzonego zła. Mając na uwadze powyższe spostrzeżenia, uzasadnione było przybliżenie tego narzędzia sprawiedliwości naprawczej, szczególnie że mediacja karna doznała istotnych zmian legislacyjnych, które weszły w życie z dniem 1 lipcu 2015 r. Artykuł składa się z trzech części merytorycznych, które poświęcone zostały osobnym blokom tematycznym opisującym zagadnienia z zakresu mediacji karnej.
EN
Penal mediation was introduced to the Polish legal system when the Code of Criminal Procedure entered into force on 1 September 1998. This legal instrument has been therefore available for over 17 years, however, unfortunately it still remains largely unknown to an average citizen. Furthermore, many people, even if they are familiar with this form of alternative dispute resolution (ADR), cannot imagine either the opportunity to meet with the alleged perpetrator of the crime out of court, or the possible reconciliation talks resolving the dispute and finding a way to compensate for the damage caused. With above observations in mind, it is reasonable to conduct this “tool” of restorative justice, especially that the model of penal mediation was modified in 2015.The article was divided into the three parts and each part described different issue of penal mediation.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.