Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Refine search results

Journals help

  1. 1 Diametros

Authors help

  1. 1 Domaradzki M.

Years help

  1. 1 2018

Results found: 1

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  ujęcie teleologiczne
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Substancje pierwsze i ich homonimy w teleologicznym ujęciu Arystotelesa

100%
Domaradzki M.
Diametros
|
2018
|
issue 58
2-17
PL
Celem artykułu jest rekonstrukcja Arystotelesowskiego rozróżnienia między substancjami pierwszymi i ich homonimami. W proponowanym tu ujęciu Stagiryta uznaje zarówno wytwory natury, jak i wytwory człowieka za homonimy substancji pierwszych, gdy te okazują się niezdolne do wykonywania swej funkcji (ergon) i urzeczywistniania swego celu (telos). W toku rozważań podejście Arystotelesa skonfrontowane zostanie z jego słynną nauką o czterech przyczynach, a analiza konkretnych przykładów podawanych przez filozofa umożliwi określenie statusu ontycznego homonimów. Następnie przedstawiona zostanie argumentacja na rzecz tezy, iż Arystotelesowski hylemorfizm nie tylko podważa funkcjonalistyczne założenie o dowolności materii, ale także wyklucza możliwość postawienia znaku równości między artefaktami i istotami żywymi. Zwieńczeniem przedstawionych tu rozważań będzie konkluzja, że substancje pierwsze będące naprawdę (alēthōs) i rzeczy będące jedynie homonimicznie (plēnhomōnymōs) wymagają odmiennych definicji.
XX
The purpose of this article is to reconstruct Aristotle’s distinction between primary substances and their homonyms. It is shown that the Stagirite regards both body parts and artefacts as mere homonyms of primary substances when they are no longer capable of performing their function (ergon) and actualizing their end (telos). In the course of the present discussion, Aristotle’s approach is confronted with his famous doctrine of the four causes, whilst an analysis of the examples given by the Stagirite serves the purpose of determining the ontic status of homonyms. Subsequently, this paper argues that Aristotle’s hylomorphism not only defies the functionalist assumption of the irrelevance of matter but also precludes the possibility of equating artefacts with living organisms. The discussion concludes with an observation that primary substances which are truly (alēthōs) and things which are only homonymously (plēn homōnymōs) require different definitions.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.