Search results

1

The transition paradigm versus integration in the context of political transformation of the Balkan countries

100%

Latifi V.

Przegląd Europejski

|

2021

|

issue 3(61)

21-34

EN

Three decades since the end of the Cold War and the fall of communism, some of the Balkan nations are not following yet the lessons for building sustainable peace and functioning democracies according to their aspirations (at least in a declarative way) for association with the liberal democracies of the European Union (EU). Rather, the Balkans’ history is transforming into a story of importing the habits and principles from the communism period in a paradoxical way of establishing the illiberal democracies followed by controversies and defects in the process of state-building. More than a decade, the Balkans, from one side, is transformed into a zone of periphery with a focus of the European determination for the support of the institutional reform through the process of integration, but in parallel, it is being self-formatted into a zone of self-isolation of the Balkan nations. This article will discuss the transition paradigm of the Balkans through functional analysis of aspects related to the rhetoric of Balkan countries in the discourse of the criteria of the European integration project; the dimension of the Balkan ancient myth with the new additional attribute of self-isolation; the insisting of the Balkan political elites for catapulting to the European project; and as well as the dynamics of the transition, internal and European integration of the Albanians and other nations of the Balkan region in the general.

PL

Po trzech dekadach od zakończenia zimnej wojny i upadku komunizmu niektóre kraje bałkańskie nie wyciągnęły jeszcze wniosków z budowania trwałego pokoju i funkcjonowania demokracji zgodnie z ich aspiracjami (przynajmniej deklaratywnych) do stowarzyszania się z liberalnymi demokracjami Unii Europejskiej (UE). Historia Bałkan przekształca się raczej w opowieść o przenoszeniu nawyków i zasad z okresu komunizmu i w paradoksalny sposób ustanowieniu nieliberalnych demokracji, a następnie kontrowersji i defektów w procesie tworzenia państw. Od ponad dziesięciu lat Bałkany, z jednej strony, przekształcają się w strefę peryferyjności, skupiającą się na europejskiej determina- cji wspierania reformy instytucjonalnej poprzez proces integracji, z drugiej zaś strony – jednocześnie stają się strefą samoizolacji narodów bałkańskich. Niniejszy artykuł omawia paradygmat transformacji Bałkanów poprzez analizę funkcjonalną aspek- tów związanych z retoryką krajów bałkańskich w dyskursie kryteriów projektu integracji europejskiej; wymiar starożytnego mitu Bałkańskiego z nowym dodatkowym atrybutem samoizolacji; naleganie bałkańskich elit politycznych na włączanie się do projektu europejskiego; a także dynamikę transformacji, wewnętrznej i europejskiej integracji Albańczyków i innych narodów regionu bałkańskiego.

2

Radykalizm czasu przełomu czyli spór o Okrągły Stół w latach 1988–1989

100%

Kaliski B.

Polska 1944/45-1989. Studia i Materiały

|

2016

|

issue 14

PL

Przygotowania do Okrągłego Stołu i negocjacje między stroną społeczną (Solidarnością) a rządową (PZPR) w 1989 r. wywoływały różne krytyczne oceny w kręgach opozycji demokratycznej. Okrągły Stół przez wiele lat był punktem spornym debat historycznych i politycznych. Artykuł prezentuje sposoby argumentacji politycznych przeciwników Okrągłego Stołu – radykałów, którzy w latach 1988–1989 kontestowali linię działania Lecha Wałęsy i jego otoczenia.

EN

The Round Table (February – April 1989) has been a thorny issue for many years, igniting debates among historians and politicians of the Third Polish Republic, and opinions about it – favourable or unfavourable – corresponded with the opinions of general achievements of the transformation of the Polish political system. Already during the negotiations, the Round Table talks caused controversies and deepened personal and ideological divisions within Solidarność and the opposition. The end of 1988 brought about the emergence of a tendency to contest the line of action of Wałęsa and his circle, and especially rejected the need of Round Table talks with the communist government. The tendency was shared by political groups originating from Solidarność and newly formed political parties, numerous but weak, existing on the margin. The article presents the most important arguments of political opponents of the Round Table talks – the radicals of the crucial time of changes in 1988 and 1989. The author answers the question whether it is right to use the term “radicalism” and attempts to determine the scope of a social base of radicals; he points out that many arguments put forward by the opponents of the negotiations were also presented by journalists and oppositionists supporting Lech Wałęsa. He thus advances a thesis that it was not political concepts that distinguished radicals from the rest of the opposition, but their specific psychological attitude; this, however, requires further study.

3

The transition paradigm versus integration in the context of political transformation of the Balkan countries

100%

Latifi V.

Przegląd Europejski

|

2021

|

vol. 3

21-34

PL

Po trzech dekadach od zakończenia zimnej wojny i upadku komunizmu niektóre kraje bałkańskie nie wyciągnęły jeszcze wniosków z budowania trwałego pokoju i funkcjonowania demokracji zgodnie z ich aspiracjami (przynajmniej deklaratywnych) do stowarzyszania się z liberalnymi demokracjami Unii Europejskiej (UE). Historia Bałkan przekształca się raczej w opowieść o przenoszeniu nawyków i zasad z okresu komunizmu i w paradoksalny sposób ustanowieniu nieliberalnych demokracji, a następnie kontrowersji i defektów w procesie tworzenia państw. Od ponad dziesięciu lat Bałkany, z jednej strony, przekształcają się w strefę peryferyjności, skupiającą się na europejskiej determinacji wspierania reformy instytucjonalnej poprzez proces integracji, z drugiej zaś strony – jednocześnie stają się strefą samoizolacji narodów bałkańskich. Niniejszy artykuł omawia paradygmat transformacji Bałkanów poprzez analizę funkcjonalną aspektów związanych z retoryką krajów bałkańskich w dyskursie kryteriów projektu integracji europejskiej; wymiar starożytnego mitu Bałkańskiego z nowym dodatkowym atrybutem samoizolacji; naleganie bałkańskich elit politycznych na włączanie się do projektu europejskiego; a także dynamikę transformacji, wewnętrznej i europejskiej integracji Albańczyków i innych narodów regionu bałkańskiego. Słowa kluczowe: Europeizacja, Bałkany, przemiany, transformacja ustrojowa, integracja europejska,

EN

Three decades since the end of the Cold War and the fall of communism, some of the Balkan nations are not following yet the lessons for building sustainable peace and functioning democracies according to their aspirations (at least in a declarative way) for association with the liberal democracies of the European Union (EU). Rather, the Balkans’ history is transforming into a story of importing the habits and principles from the communism period in a paradoxical way of establishing the illiberal democracies followed by controversies and defects in the process of state-building. More than a decade, the Balkans, from one side, is transformed into a zone of periphery with a focus of the European determination for the support of the institutional reform through the process of integration, but in parallel, it is being self-formatted into a zone of self-isolation of the Balkan nations. This article will discuss the transition paradigm of the Balkans through functional analysis of aspects related to the rhetoric of Balkan countries in the discourse of the criteria of the European integration project; the dimension of the Balkan ancient myth with the new additional attribute of self-isolation; the insisting of the Balkan political elites for catapulting to the European project; and as well as the dynamics of the transition, internal and European integration of the Albanians and other nations of the Balkan region in the general.

4

Z Układu Warszawskiego do NATO – przemiany w polityce bezpieczeństwa Polski w aspekcie Sił Zbrojnych RP

100%

Tomaszewski P.

Studia Administracji i Bezpieczeństwa

|

2021

|

issue 11

115-127

EN

This article presents the history of military and political changes in which Poland took part from the beginning of the second half of the 20th century to 1999. In particular, it focuses on issues related to the organization and functioning of the Warsaw Pact and the role of Poland in this military alliance. The article also describes the economic and political crisis that led to the collapse of the socialist camp, the new direction of the national security policy Poland chose after 1989 and the country's road to NATO membership.

PL

Niniejszy artykuł ukazuje historię przemian militarno-politycznych, w jakich wzięła udział Polska od początku drugiej połowy XX w. do 1999 r., w sposób szczególny uwzględniając zagadnienia dotyczące organizacji i funkcjonowania Układu Warszawskiego oraz roli Polski w tym sojuszu wojskowym. W dalszej części artykułu zaprezentowano kryzys gospodarczo-polityczny, który doprowadził do rozpadu obozu socjalistycznego oraz nowy kierunek polityki bezpieczeństwa, jaki obrała Polska po 1989 r. wraz z jej drogą do NATO.

Refine search results

2 Przegląd Europejski

1 Polska 1944/45-1989. Studia i Materiały

1 Studia Administracji i Bezpieczeństwa

2 Latifi V.

1 Kaliski B.

1 Tomaszewski P.

3 2021

1 2016

The transition paradigm versus integration in the context of political transformation of the Balkan countries

Radykalizm czasu przełomu czyli spór o Okrągły Stół w latach 1988–1989

The transition paradigm versus integration in the context of political transformation of the Balkan countries

Z Układu Warszawskiego do NATO – przemiany w polityce bezpieczeństwa Polski w aspekcie Sił Zbrojnych RP