Artykuł został poświęcony różnym formom partycypacji pracowniczej w zarządzaniu zakładem pracy. Historycznie pierwszą formą partycypacji pracowniczej była koncepcja tzw. samozarządzania, tj. dopuszczenie pracowników do udziału w zarządzaniu przedsiębiorstwami państwowymi poprzez tzw. rady pracowników. Niemniej jednak system ten okazał się nieadekwatny w podmiotach wolnorynkowych. Przedstawiciele pracowników zachowali jednak mniejszościowy udział w organach podmiotów powstałych po przekształceniu przedsiębiorstw państwowych – radach nadzorczych i zarządach. Te dwie formy partycypacji pracowniczej (rady pracowników oraz udział przedstawicieli pracowników w radach nadzorczych) należy postrzegać łącznie jako dwa etapy rozwoju koncepcji „samozarządzania”. Nowe formy partycypacji pracowniczej pojawiły się w związku z wpływami prawa europejskiego (np. europejskie rady pracowników, Europejskie Zgrupowanie Interesów Gospodarczych czy spółka europejska). Innym przejawem wpływu prawa europejskiego są dyrektywy promujące partycypację pracowniczą (informowanie i konsultowanie pracowników) w podmiotach krajowych (tj. rady pracowników). Jeszcze inną formą partycypacji pracowniczej wprowadzoną przez polskie regulacje prawne są tzw. przedstawiciele ad hoc, powoływani do reprezentowania pracowników w konkretnych sprawach. Jeżeli chodzi o kierunki rozwoju partycypacji pracowniczej w Polsce, to autor zwraca uwagę na nowe zasady powoływania rad pracowników (bez wpływu związków zawodowych na ich skład), konieczność nowelizacji ustawy o informowaniu pracowników i przeprowadzaniu z nimi konsultacji oraz wdrożenia standardów europejskich, a także – co szczególnie istotne – na potrzebę wypracowania jednolitego schematu pozwalającego na zintegrowanie poszczególnych elementów istniejącego systemu partycypacji pracowniczej.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.