Search results

1

Judicial Punishment Decisions Referring to Offences with Identical Statutory Punishments in the Light of Statistical Data

100%

Michalska-Warias A.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2019

|

vol. 28

|

issue 4

EN

The article is devoted to the analysis of court punishment practice in the case of offences which have the same statutory punishment. Three groups of such offences are selected: offences punished with imprisonment from 2 to 12 years (group I), offences punished with imprisonment from 3 months to 5 years (group II) and offences punished with imprisonment from 1 month to 3 years (group III). Most of the analysed offences belonged to the group of offences against freedom (including sexual freedom) and the other chosen offences were against other socially cherished values were those quite popular in practice (therefore, the statistical data in their cases are quite representative). The analysed year was 2016. The starting hypothesis was that offences which have identical punishments in the Criminal Code (which means that the lawmaker perceives them as socially harmful in a similar way) will not be treated in such a similar way in practice and in all groups there would be offences which would be punished with visibly more severe and lighter punishments. Detailed analysis of statistical data referring to punishments imposed for the discussed offences confirmed the initial hypothesis, showing also the already known fact that courts tend to impose punishments which are closer to the minimum than to the maximum provided by the lawmaker.

PL

Artykuł zawiera analizę danych statystycznych odnoszących się do wymiaru kary za przestępstwa zagrożone takimi samymi sankcjami. Wybrano trzy grupy takich przestępstw: przestępstwa zagrożone karą od 2 do 12 lat pozbawienia wolności (grupa I), przestępstwa zagrożone karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat (grupa II) oraz przestępstwa zagrożone karą pozbawienia wolności od miesiąca do 3 lat (grupa III). Większość przestępstw należała do grupy czynów przeciwko wolności (w tym wolności seksualnej), a pozostałe wybrane przestępstwa przeciwko innym dobrom chronionym należały do tych najczęściej występujących w praktyce (dane statystyczne w ich przypadku były zatem wysoce reprezentatywne). Analizie poddano dane za rok 2016. Założenie wyjściowe było takie, że przestępstwa zagrożone identycznymi sankcjami w Kodeksie karnym (co oznacza, że ustawodawca przypisuje im taką samą hipotetyczną społeczną szkodliwość) nie są traktowane w zbliżony sposób w praktyce oraz że we wszystkich badanych grupach wystąpią przestępstwa karane wyraźnie łagodniej i wyraźniej surowiej. Szczegółowa analiza zebranych danych statystycznych potwierdziła tę hipotezę, jak również znany już od dawna fakt, że generalnie sądy mają tendencję do orzekania kar bliżej ich dolnego ustawowego zagrożenia.

2

Non-custodial penalties laid down by statute and determined by court in the light of the amendment to Criminal Code of 13 June 2019

54%

Konarska-Wrzosek V.

Ius Novum

|

2020

|

vol. 14

|

issue 2

55-67

PL

Publikacja dotyczy zmian uregulowań części ogólnej Kodeksu karnego uchwalonej ustawą z 13 czerwca 2019 r. w zakresie ustawowego i sądowego wymiaru kary. W szczególności podjęto w niej kwestię z pozoru dyrektywalnych zmian dotyczących wymiaru kary grzywny i kary ograniczenia wolności, gdy kary te współwystępują w sankcji z karą pozbawienia wolności, które w istocie podwyższają dolne granice tych kar za liczne typy przestępstw w obszarze całego prawa karnego powszechnego i wojskowego. Przeanalizowano postanowienia dodanych do art. 33 k.k.: § 1a i 2a oraz do art. 34 k.k. – § 1aa w kontekście zasady nulla poena sine lege certa, zasady indywidualizacji wymiaru kary i zasady swobodnego uznania sądu przy wymierzaniu kary i innych środków penalnych. Oceniono także celowość wprowadzenia do Kodeksu karnego katalogu okoliczności obciążających oraz łagodzących (dodany art. 53 § 2a i 2b k.k.). Zwrócono przede wszystkim uwagę na mogące pojawiać się trudności przy ocenianiu przez sąd, na ile wystąpienie danych okoliczności łagodzących uzasadnia ich uwzględnienie w ramach tzw. zwyczajnego wymiaru kary, a kiedy upoważniać będzie do zastosowania instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary. W artykule zajęto się także zmianami przeprowadzonymi w treści art. 53 § 1 k.k. z zakresie dyrektyw ogólnych sądowego wymiaru kary, które ukierunkowują ten wymiar przede wszystkim na odpłatę za popełnione przestępstwo i prewencję ogólną. Wzgląd na prewencję indywidualną zszedł na plan dalszy, przy czym zawężono jej cele do zapobiegania powrotowi sprawcy do przestępstwa z całkowitym pominięciem starań o osiągnięcie celów wychowawczych w zakresie postaw i zachowania karanej jednostki. Artykuł ma charakter zdecydowanie krytyczny wobec uchwalonych zmian. Dlatego należy oczekiwać, że nie wejdą one w życie.

EN

The article discusses amendments to the General part of the Criminal Code passed on 13 June 2019, concerning penalties laid down by statute and determined by court. In particular, the author analyses the issue of seemingly directive-like changes concerning the imposition of a fine and the penalty of limitation of liberty in the case those penalties co-occur with the penalty of deprivation of liberty, which in fact increase the minimum limits of those penalties for many offences in the field of the whole common and military criminal law. The author examines the provisions added to Article 33 CC: §§ 1a and 2a, and to Article 34 CC: § 1aa, in the context of the nulla poena sine lege certa principle, the principle of individualised sentencing and the principle of a court’s discretion in the process of imposing a penalty or other penal measures. The author also assesses the purposefulness of the introduction of the catalogue of aggravating and extenuating circumstances to the Criminal Code (Article 53 §§ 2a and 2b CC added). She mainly draws attention to difficulties that can occur in a court’s assessment to what extent the occurrence of given extenuating circumstances justifies taking them into account within standard sentencing and when it will give grounds for the application of the institution of extraordinary extenuation of a sentence. The article also presents the amendments to the wording of Article 53 § 1 CC within the scope of general directives on a penalty determined by court, which mainly tend to direct sentencing towards revenge for an offence committed and general prevention. Taking into account individual prevention was pushed to the background, and the objective of preventing a convict from returning to crime was narrowed, while striving to achieve educational objectives in the field of a convict’s attitudes and conduct was totally ignored. The article is strongly critical of the amendments passed. That is why, it is expected they will not enter into force.

3

Podstawa stosowania mechanizmów związanych z redukcją wielości ocen w kontekście zagadnienia wymiaru kary w świetle ostatnich nowelizacji Kodeksu karnego

51%

Krawczyk P.

Problemy Prawa Karnego

|

2023

|

vol. 7

|

issue 1

1-27

EN

This article discusses the issues of mechanisms related to the reduction of the multiplicity of assessments in comparison with issues related to the imposition of a penalty. The author outlines the problems that have arisen – on the basis of recent amendments – in order to answer the question: how the application of mechanisms for reducing the number of assessments affects on the punishment? At the same time, the author points out that aggravating and mitigating circumstances that have been added to the criminal act may additionally complicate the matter, after all – depending on the assessment – they will be features that modify prohibited acts, which will additionally aggravate criminal liability in each case.

PL

W artykule omawiana jest problematyka mechanizmów związanych z redukcją wielości ocen w zestawieniu z zagadnieniami dotyczącymi wymiaru kary. Autor przedstawia problemy, które powstały wskutek ostatnich nowelizacji Kodeksu karnego, i próbuje odpowiedzieć na pytanie, jaki wpływ na wymiar kary ma zastosowanie mechanizmów redukcji wielości ocen. Co istotne, okoliczności obciążające i łagodzące, które dodano do ustawy karnej, dodatkowo komplikują sytuację, gdyż zależnie od oceny mogą stanowić znamiona modyfikujące czyny zabronione, co dodatkowo wpłynie na zaostrzenie odpowiedzialności karnej.

4

Modyfikacja ustawowego zagrożenia karą poprzez art. 37a Kodeksu karnego (wybrane zagadnienia)

45%

Sakowicz A.

Studia Prawnicze KUL

|

2015

|

issue 3 (63)

43-61

PL

Problematyka artykułu koncentruje się na istocie art. 37a Kodeksu karnego, który przewiduje modyfikację ustawowego zagrożenie karą. Przepis ten stanowi, że w sytuacji, gdy ustawa przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, sąd może zamiast tej kary orzec karę grzywny albo karę ograniczenia wolności. Autor podejmuje próbę wyjaśnienia charakteru normy wyrażonej w art. 37a KK, jej relacji w stosunku do art. 58 § 1 KK oraz możliwości dalszego twierdzenia w kontekście obu wskazanych przepisów, że kara pozbawienia wolności stanowi ultima ratio. Rozważania prowadzą do wniosku, że norma prawna wyrażona w art. 37a KK nie jest dyrektywą sądowego wymiaru kary, lecz stanowi modyfikację normy sankcjonującej, dekodowanej na podstawie sankcji wynikającej z przepisu typizującego czyn zabroniony.

EN

The article concerns the legal nature of the Article 37a of the Criminal Code in account with the modification of the regulations on penalties and the principles of their size. Its regulation providing a possibility to use non-custodial penalties in these cases where the act provides for a prison sentence of maximum eight years. The author tries to explain the nature of the norm resulting from art. 37a of the Code, its relationship to art. 58 § 1 of the Criminal Code as well as verify the statement that due to the content of both the norms (subject to total interpretation) a prison sentence does not have to be perceived as ultima ratio. The analysis leads to a conclusion that the norm included in art. 37a of the Criminal Code is not a court sentencing guideline but means a modification of the statutory penalty range that determines the range of standardizing the sanctioning norm, decoded based on the sanction resulting from the regulation establishing an offence.

RU

Cтатья 37а Уголовного кодекса предусматривает изменениe правовой угрозы наказания. Это положение гласит что, когда закон предусматривает наказание в виде лишения свободы не превышающий восемь лет, суд может вместо этого наказания приговорить к ограничению свободы или к штрафу. Автор пытается объяснить характер нормы, представленной в статье 37а Уголовного кодекса с точки зрения его отношения к ст. 58 § 1 Уголовного кодекса, а также возможности дальнейших аргументов в контексте обоих этих положений, что тюремное заключение является ultima ratio. Рассмотр приводит к выводу, что правовая норма, выраженная в ст. 37а Уголовного кодекса не является директивой судебного наказания, а является модификацией санкции, вытекающей из нормы регулирующей преступление.

Refine search results

1 Ius Novum

1 Problemy Prawa Karnego

1 Studia Iuridica Lublinensia

1 Studia Prawnicze KUL

1 Konarska-Wrzosek V.

1 Krawczyk P.

1 Michalska-Warias A.

1 Sakowicz A.

1 2023

1 2020

1 2019

1 2015

Judicial Punishment Decisions Referring to Offences with Identical Statutory Punishments in the Light of Statistical Data

Non-custodial penalties laid down by statute and determined by court in the light of the amendment to Criminal Code of 13 June 2019

Podstawa stosowania mechanizmów związanych z redukcją wielości ocen w kontekście zagadnienia wymiaru kary w świetle ostatnich nowelizacji Kodeksu karnego

Modyfikacja ustawowego zagrożenia karą poprzez art. 37a Kodeksu karnego (wybrane zagadnienia)