Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: utilitas publica

Sort By:

Limit search:

Slave as a Subject of Legal Protection in the Roman Public Criminal Law: A Contribution to the Discussion on the Situation of Slaves in the Roman State

100%

Amielańczyk K.

Studia Iuridica Lublinensia

2020

vol. 29

issue 5

The article is aimed at answering the question about the scope of the subjectivity of slaves in Roman public criminal law. Especially in cases of crimes committed against slaves, there was a situation in which the slave, as a victim, was granted the attribute of legal subjectivity and was subject to legal protection as a human being (persona) by the Roman state. This protection, present in many aspects of the punitive policy of the Roman state, was particularly visible in the regulations that prohibited the killing of slaves, abuse of slaves, assignment to castration, gladiatorial fights or prostitution. The legal protection of slaves, and thus their empowerment in public criminal law, was based on the Roman utilitas publica, but also the emerging humanitarian tendencies in imperial law.

Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie o zakres podmiotowości niewolników w rzymskim prawie karnym publicznym. Zwłaszcza w przypadkach przestępstw popełnianych wobec niewolników zachodziła sytuacja, w której niewolnik jako ofiara przestępstwa uzyskiwał przymiot podmiotowości prawnej i podlegał jako człowiek (persona) ochronie prawnej ze strony państwa rzymskiego. Ochrona ta, obecna w wielu aspektach polityki karnej państwa rzymskiego, szczególnie widoczna była w regulacjach zakazujących zabijania niewolników, znęcania się nad nimi, przeznaczania do kastracji, walk gladiatorskich czy prostytucji. U podstaw ochrony prawnej nad niewolnikami, a tym samym ich upodmiotowienia w prawie karnym publicznym, leżała rzymska utilitas publica, ale także rodzące się tendencje humanitarne w prawie cesarskim.

PRIVATE AND PUBLIC INTEREST IN THE ‘INTERDICTUM NE QUID IN LOCO PUBLICO FIAT’

98%

Kamińska R.

Zeszyty Prawnicze

2017

vol. 17

issue 4

197-215

W prawie rzymskim miejsca publiczne miały zapewnioną szeroką ochronę. Zapewniali ją edylowie kurulni i plebejscy, cenzorzy oraz pretorzy. Ci ostatni chronili je za pomocą ogłaszanych przez siebie interdyktów. Na ich tle wyróżnia się interdykt ne quid in loco publico fat zabraniający dokonywania bądź wprowadzania w miejsca publiczne czegokolwiek, co mogło spowodować tam szkodę. Wyjątkowość ne quid in loco publico fat polegała na tym, że znajdował on zastosowanie zarówno wtedy, gdy owa szkoda naruszała interes publiczny (utilitas publica), jak i wtedy, gdy mogła spowodować utratę korzyści przez osobę prywatną, a więc, jeśli naruszała utilitas privata. Szkodę (damnum) zdefniowano bowiem jako utratę korzyści, którą jednostka czerpała z miejsca publicznego, jakakolwiek by ona była.

Roman law accorded a broad scope of protection for public places. Te magistrates responsible for securing it were the curule and plebeian aediles, the censors, and the praetors. Praetors conducted this duty by promulgating interdicts. Ne quid in loco publico fat, which prohibited any activity or installation in a public place which could cause damage, stands out among the other praetorian interdicts. What made it special was that it could be applied both when the potential damage concerned the public interest (utilitas publica), and/or the interest of a private individual (utilitas privata). The damage (damnum) was defned as the loss of a beneft of whatsoever kind the private individual drew from his enjoyment of the public place in question.

Refine search results

1 Studia Iuridica Lublinensia

1 Zeszyty Prawnicze

1 Amielańczyk K.

1 Kamińska R.

1 2020

1 2017

Search results

Slave as a Subject of Legal Protection in the Roman Public Criminal Law: A Contribution to the Discussion on the Situation of Slaves in the Roman State

PRIVATE AND PUBLIC INTEREST IN THE ‘INTERDICTUM NE QUID IN LOCO PUBLICO FIAT’