Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 2

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  władza pastoralna
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
W artykule przedstawiono analizę wpływu chrześcijańskiej władzy pastoralnej na kształtowanie się indywidualizmu w społeczeństwach zachodnich. Punktem wyjścia jest koncepcja władzy pastoralnej Michela Foucaulta, który traktował władzę Kościoła katolickiego nad wiernymi jako wyraz specyficznej racjonalności rządzenia ukierunkowanej zarówno na formowanie jednostki, jak i zbiorowości. Praca nawiązuje do Foucaultowskiej metody genealogicznej, która bada wpływ władzy-wiedzy na proces historycznego rozwoju współczesnych koncepcji filozoficznych i społecznych. W toku analizy chrześcijaństwo okazuje się przede wszystkim religią indywidualizującą, czyli wpływającą na kształtowanie jednostkowego podmiotu. Władza pastoralna, stosując techniki subiektywacji, takie jak np. introspekcja, rachunek sumienia, wyznanie, asceza, kontrola własnego ciała i seksualności, nauka i czytanie Pisma św., przyczyniła się w znacznym stopniu do ukształtowania odpowiedzialnego, etycznego i zdyscyplinowanego podmiotu-jednostki. Chrześcijańska nauka o wolnej woli i indywidualnym grzechu lub zasłudze odegrała główną rolę w rozwoju współczesnej koncepcji jednostki, która de iure jest wolna i ponosi odpowiedzialność za swoje działania. W artykule zwrócono uwagę na istotną rolę reformacji, która przyczyniła się do sprywatyzowania religii i przyspieszyła proces indywidualizacji człowieka Zachodu.
EN
This article presents an analysis of the influence of Christian pastoral power on the formation of individualism in Western societies. The point of reference is the concept of pastoral power put forward by Michel Foucault, who treated the power of the Catholic Church over believers as a specific rationale of ruling focused on the formation of individuals and communities. The study refers to Foucault’s genealogical method, which investigates the impact of power and knowledge on the historical development of contemporary philosophical and social ideas. This analysis shows Christianity to be predominantly an individualising religion influencing the process of shaping the human subject as an individual. Pastoral power, using subjectivation techniques such as introspection, examination of one’s conscience, confession, asceticism, self-control of one’s body and sexuality, and interpreting and reading the Bible, has contributed considerably to the formation of responsible, ethical, and self-disciplined individuals. Christian belief in free will and individually attributed sin or virtue has played a key role in the development of the contemporary concept of an individual who is de jure free and bears responsibility for his or her deeds. The article points to the important role of the Protestant Reformation, which contributed to the privatisation of religion and facilitated the process of individualisation in Western societies.
PL
W niniejszym tekście przyglądam się dostrzeżonemu przez Michela Foucaulta przeciwieństwu między teologicznymi obszarami władzy pastoralnej oraz mistycznej, by wskazać na nacisk, jaki filozof kładł na konieczność i opatrzność jako pojęcia założycielskie   i legitymizujące Państwo. Dzięki temu rozwijam analizę tego, jak Foucault, krytykując historyczne wykorzystania teologii w roli narzędzia władzy pastoralnej, faktycznie wskazuje na rodzaj teologii politycznej odmiennej od tej stworzonej przez Carla Schmitta. Twierdzę, że zaczynamy zauważać odmienny „typ” teologii politycznej w pismach Giorgia Agambena, który podąża za tradycjami chrześcijańskimi znacznie bardziej niż Foucault. Moim zdaniem przeformułowanie teologii politycznej w dziele Agambena ma kolosalne znaczenie dla całego pola badawczego jako całości i pilnie domaga się dalszego opracowania, na co niniejszy esej zaledwie wskazuje.
EN
In this essay, I examine Michel Foucault’s political contrast between the theological domains of the pastoral and the mystical, in order to note his focus on how necessity and providence are founding and legitimizing concepts of the State. Through this process I develop an analysis of how Foucault, in his critique of the historical uses of theology as a tool of pastoral power, actually points toward another form of political theology than Carl Schmitt’s. My contention is that we begin to see another “type” of political theology appear in the writings of Giorgio Agamben, who follows Christian traditions much more closely than Foucault. The re-formulation of political theology within Agamben’s work, I argue, has tremendous significance for the field as a whole and is much in need of further elaboration, a task toward which this essay only points.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.